Οι βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ που διεξήχθησαν την 1η Νοέμβρη και ήταν οι πέμπτες εκλογές μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια, ανέδειξαν νικητή τον δεξιό πρώην πρωθυπουργό Νετανιάχου. Όλα δείχνουν πως ο Νετανιάχου θα προχωρήσει στον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης με τη στήριξη του ακροδεξιού κόμματος Θρησκευτικός Σιωνισμός.
Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν με «ανοιχτά» κρίσιμα κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως είναι η ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2023 καθώς η νέα κυβέρνηση αναμένεται να προχωρήσει σε νέες περικοπές που θα έχουν μεγάλο αντίκτυπο στα λαϊκά στρώματα του Ισραήλ. Η εκτόξευση των τιμών των ενοικίων αλλά και συνολικά του κόστους ζωής στη χώρα αποτελούν ένα αγκάθι τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους παλαιστινιακής/αραβικής καταγωγής πολίτες του Ισραήλ που δίνουν την καθημερινή μάχη προκειμένου να έχουν ένα πιάτο φαγητό.
Ο Νετανιάχου, παρόλο που εμπλέκεται σε δικαστική υπόθεση με κατηγορίες για διαφθορά και απάτη, κατάφερε να κερδίσει 32 έδρες, μια αύξηση κατά δυο έδρες σε σχέση με τις περσινές εκλογές. Ο πολιτικός του σύμμαχος Θρησκευτικός Σιωνισμός κέρδισε 14 έδρες, αυξάνοντας κατά 8 έδρες την παρουσία του στο ισραηλινό κοινοβούλιο, καθιστώντας το το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα.
Το κεντρώο Yesh Atid («Υπάρχει Μέλλον»), το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, κέρδισε 24 έδρες, επτά περισσότερες σε σχέση με τις περσινές εκλογές.
Βαριά ήττα της κεντροαριστεράς
Βαριά ήττα σημείωσαν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς που βρίσκονταν στην κυβέρνηση, που είτε δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το όριο του 3,25% για να μπουν στη Bουλή, είτε υπέστησαν εκλογική καθίζηση.
Αυτή η ήττα μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός πως τα κόμματα της κεντροαριστεράς όπως το Εργατικό Κόμμα και το Meretz συμμετείχαν στην απερχόμενη «κυβέρνηση της αλλαγής», όπως την αποκαλούσαν. Αυτή η κυβέρνηση, η οποία είχε την πλήρη στήριξη της ισραηλινής άρχουσας τάξης, ήταν ένας συνασπισμός ανόμοιων κομμάτων, με επικεφαλής τον εθνικιστή και πρώην ηγέτη των εποίκων Ναφτάλι Μπένετ.
Το μοναδικό πράγμα που συνέδεε τα κόμματα που συμμετείχαν στον συνασπισμό ήταν συσπείρωση τους προκειμένου να μην ξαναβγεί στην εξουσία ο Νετανιάχου.
H «κυβέρνηση της αλλαγής», όχι μόνο δεν έφερε καμία ουσιαστική αλλαγή, αλλά στην ουσία συνέχισε τη βάναυση καταστολή των Παλαιστινίων και τις επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ισραηλινών εργαζομένων. Συνέχισε τους αιματηρούς βομβαρδισμούς στη Γάζα και επιτάχυνε την οικοδόμηση οικισμών εποίκων και την απαλλοτρίωση της παλαιστινιακής γης στη Δυτική Όχθη.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή, Τορ Γουένεσλαντ (Tor Wennesland) δήλωσε πως το 2022 θα είναι η πιο θανατηφόρα χρονιά για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης από το 2005 (όταν ο οργανισμός άρχισε να συλλέγει συστηματικά δεδομένα).
Η δολοφονία της Παλαιστίνιας δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Ακλέχ από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας τον περασμένο Μάη, αλλά και η επίθεση που πραγματοποιήθηκε από την ισραηλινή αστυνομία στην κηδεία που ακολούθησε ήταν εικόνες που έκαναν τον γύρο του πλανήτη.
Επομένως, η στήριξη αυτών των πολιτικών και η ενεργή συμμετοχή των κεντροαριστερών κομμάτων σε μια κυβέρνηση που συνέχισε τις κατασταλτικές μεθόδους έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να υποστούν σημαντική ήττα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το Meretz να μην καταφέρει να μπει στη βουλή για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, ενώ το Εργατικό Κόμμα κατάφερε οριακά να μπει στη βουλή κερδίζοντας μόλις 4 έδρες.
Άνοδος της Ακροδεξιάς
Αυτή που βγήκε κερδισμένη από την ήττα της κεντροαριστεράς ήταν η συμμαχία ακροδεξιών κομμάτων με επικεφαλής το κόμμα Θρησκευτικός Σιωνισμός και ηγέτες τον Μπεζαλέλ Σμότριτς (Bezalel Smotrich) και τον Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ (Itamar Ben-Gvir). Πρόκειται για μια ακροδεξιά συμμαχία που σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Νετανιάχου προκειμένου να ενισχύσει το δικό του εκλογικό μπλοκ και να τον βοηθήσει να επιστρέψει στην εξουσία.
Η πολιτική ατζέντα της ακροδεξιάς συμμαχίας περιλαμβάνει την ισραηλινή κυριαρχία στη Δυτική Όχθη, την εκδίωξη του παλαιστινιακού πληθυσμού του Ισραήλ και άλλες ακραίες απόψεις.
Ακολουθώντας την γνωστή τακτική των ακροδεξιών, ο Μπεν-Γκβιρ προσπαθεί να παρουσιαστεί ως πιο μετριοπαθής. Πρόκειται βέβαια για έναν ακροδεξιό που δεν φοβόταν να φωνάξει στο παρελθόν «Θάνατος στους Άραβες», ενώ συνήθιζε να έχει κρεμασμένο στο σαλόνι του ένα πορτρέτο του ακροδεξιού Μπαρούχ Γκόλντσταϊν (Baruch Goldstein), ο οποίος το 1994 σκότωσε 29 Παλαιστίνιους και τραυμάτισε άλλους 125 όταν αυτοί προσεύχονταν στη Χεβρώνα.
Λίγες μέρες πριν πραγματοποιηθούν οι εκλογές, εμφανίστηκε πάνοπλος σε γειτονιά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ εν μέσω έντονων συγκρούσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, ζητώντας από την αστυνομία να πυροβολήσει κατά των Αράβων. Την επόμενη μέρα, ο Μπεν- Γκβιρ δημοσίευσε στο Twitter φωτογραφία που τον δείχνει να είναι με τα παιδιά του κρατώντας όπλα-παιχνίδια, γράφοντας:
«Μετά τις ταραχές… διδάσκω στα παιδιά πώς να αντιμετωπίζουν τρομοκράτες».
Από την άλλη, οι ακροδεξιοί είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Νετανιάχου, καθώς πρότειναν την καθιέρωση νόμου που απαγορεύει τις ποινικές έρευνες σε εν ενεργεία πρωθυπουργό.
Κοινοί αγώνες απέναντι στις νέες επιθέσεις
Είναι γεγονός πως η επιστροφή του Νετανιάχου στην εξουσία σε συνδυασμό με την άνοδο της Ακροδεξιάς στο Ισραήλ αποτελούν σοβαρή απειλή τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους Παλαιστίνιους εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.
H άρνηση του Εργατικού Κόμματος και των υπόλοιπων κεντροαριστερών κομμάτων να υπερασπιστούν, όταν ήταν στην κυβέρνηση, το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των ακροδεξιών δυνάμεων.
Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν πέρα από στρατιωτικές συγκρούσεις, εθνικισμό, θρησκευτικό φανατισμό, ρατσισμό, φτωχοποίηση και εξαθλίωση.
Ο μοναδικός δρόμος για καλύτερες μέρες είναι το χτίσιμο πολιτικών σχηματισμών μέσα στον εβραϊκό και αραβικό πληθυσμό που να επιδιώκουν την κοινή πάλη Ισραηλινών και Παλαιστινίων για λύσεις στα κοινά προβλήματα, της φτώχειας και του πολέμου. Το πολιτικό πλαίσιο μιας τέτοιας συνεργασίας δεν μπορεί να είναι άλλο από την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία. Στη βάση του καπιταλισμού έχουν δοκιμαστεί όλες οι πιθανές εκδοχές και το μόνιμο αποτέλεσμα είναι περισσότερη φτώχεια, περισσότερο μίσος, περισσότεροι νεκροί.
