Σχόλιο του «Ξ», βασισμένο σε άρθρο του σ. Τζουλιάνο Μπρουνέτι, του ιταλικού τμήματος της CWI, Resistenze Internazionali (το πλήρες άρθρο, εδώ: Italy: Morandi bridge collapse – your profits are our dead)
Στις 14 Αυγούστου, ένα κομμάτι περίπου 200 μέτρων της γέφυρας Μοράντι στη Γένοβα, μέσα σε κατοικημένη περιοχή, κατέρρευσε. Η κατάρρευση οδήγησε στον θάνατο 43 ανθρώπους, ενώ δεκάδες τραυματίστηκαν. Ο κίνδυνος να καταρρεύσει και άλλο τμήμα της γέφυρας παραμένει και πάνω από 600 άνθρωποι από τις γύρω γειτονιές έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους για λόγους ασφαλείας.
Για να γίνει αντιληπτή η κατάσταση και οι συνέπειες της κατάρρευσης, αρκεί να λάβουμε υπόψη ότι κάθε χρόνο διέρχονται από το σημείο που κατέρρευσε η γέφυρα περίπου 25 εκατομμύρια αυτοκίνητα, ενώ κάθε κάτοικος της Γένοβας έχει σίγουρα χρησιμοποιήσει την γέφυρα αρκετές φορές στην ζωή του.
Αλληλεγγύη για τα θύματα, οργή για την Κυβέρνηση
Η τραγωδία αυτή άφησε μία ολόκληρη πόλη αλλά και όλη την χώρα σε κατάσταση σοκ, την ίδια ώρα όμως αναπτύχθηκε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης προς τα θύματα της τραγωδίας. Την ίδια ώρα όμως που ο κόσμος έδειχνε την αλληλεγγύη του για τα θύματα, δεν συνέβαινε το ίδιο προς την κυβέρνηση, ιδιαίτερα από τους συγγενείς των θυμάτων.
Στις 18 Αυγούστου έγιναν οι κηδείες των θυμάτων δημοσία δαπάνη με το πολιτικό κατεστημένο να προσπαθεί να προσεταιριστεί την τελετή, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και άλλα στελέχη της Κυβέρνησης παρόντα. Ο κόσμος χειροκρότησε τους πυροσβέστες τα μέλη της πολιτικής προστασίας και τους υγειονομικούς υπαλλήλους που δούλευαν για μέρες στα ερείπια της γέφυρας αλλά όχι τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, σε αντίθεση με όσα έγραφαν οι δημοσιογράφοι του κατεστημένου.
Πολλές οικογένειες μάλιστα αρνήθηκαν να συμμετέχουν σε αυτές τις κηδείες, δηλώνοντας έτσι την οργή τους απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Η μητέρα ενός νεκρού κατήγγειλε την «πασαρέλα των πολιτικών» που εμφανίστηκαν στον τόπο της τραγωδίας, μία άλλη μητέρα δήλωσε:
«Ήταν το κράτος που τα προκάλεσε όλα αυτά. Πρόκειται για μία ντροπιαστική πολιτική περιοδεία: δεν θα έπρεπε να εμφανιστούν σε κοινή θέα».
Ο πατέρας ενός άλλου αγοριού που έχασε την ζωή του έγραψε στο Facebook:
«Δεν θέλουμε μία κηδεία φαρσοκωμωδία… Είναι ένας ιδιωτικός πόνος, δεν χρειάζονται πασαρέλες. Από σήμερα ξεκινά ο πόλεμος μας για δικαιοσύνη, για την αλήθεια: δεν πρέπει να ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο».
Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα κέρδη των λίγων οι βασικοί υπεύθυνοι
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και του κατεστημένου να πείσουν ότι η γέφυρα κατέρρευσε λόγω της πολύ έντονης βροχόπτωσης ή ενός κεραυνού, η αλήθεια κρύβεται στην ιστορία του οδικού δικτύου της Ιταλίας και ξεκινάει το 1999, όταν και αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή του.
Τότε, το κράτος παραχώρησε 6.500 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομων σε ιδιώτες, οι οποίοι μέχρι σήμερα δίνουν πίσω στο κράτος ένα μικρό ποσό για την εκμετάλλευσή τους κάθε χρόνο, ενώ οι ίδιοι βγάζουν τεράστια κέρδη από την είσπραξη διοδίων. Ταυτόχρονα βέβαια, όπως γίνεται πάντα όταν στόχος είναι τα όσο μεγαλύτερα κέρδη είναι δυνατό, οι ανάγκες συντήρησης του οδικού δικτύου υποτιμήθηκαν πλήρως.
Πίσω από την εκμετάλλευση του οδικού δικτύου της Ιταλίας, βρίσκεται ο όμιλος επιχειρήσεων Autostrade per l’Italia και η οικογένεια Benetton. Οι επιχειρήσεις της οικογένειας Benetton ελέγχουν οδικά δίκτυα και αεροδρόμια σε μια σειρά από χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία, η Γαλλία και η Ισπανία και μόνο το 2018 συγκέντρωσαν έσοδα ύψους 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ απλά μέσω διοδίων!
Έχει γίνει, στο παρελθόν, γνωστός ο δεσμός αυτής της οικογένειας με επιχειρήσεις ένδυσης στο Μπαγκλαντές στις οποίες εργαζόντουσαν τα θύματα της τραγωδίας του Rana Plaza τον Απρίλιο του 2013 στη Ντάκα, όταν ένα οκταόροφο κτίριο κατέρρευσε, σκοτώνοντας πάνω από 1.000 εργαζομένους.
Είναι επίσης γνωστό ότι η ίδια οικογένεια έχει εμπλοκή στις ιδιωτικοποιήσεις αγροτικής γης στην Παταγονία της Αργεντινής όπου και είχαμε την «εξαφάνιση» του αγωνιστή των αυτοχθόνων «Μαπούτσε», Σαντιάγο Μαλδονάδο, ο οποίος αγωνιζόταν για την υπεράσπιση της γης τους.
Για να μην ξαναζήσουμε… «απρόβλεπτες» τραγωδίες
Η σοκαριστική κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι, αποτελεί ένα από τα πιο μακάβρια αλλά ταυτόχρονα πειστικά παραδείγματα του τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών δομών και υπηρεσιών για την κοινωνία. Πρέπει να γίνει η αφορμή για να ανοίξει συνολικά η συζήτηση για το πώς δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον αντίστοιχες τραγωδίες.
Είναι χαρακτηριστικό και πολύ σημαντικό ότι σε μια δημοσκόπηση που έγινε τις μέρες που ακολούθησαν την τραγωδία το 81% των Ιταλών δήλωσαν πως είναι υπέρ της επανεθνικοποίησης των αυτοκινητοδρόμων.
Αυτή είναι η απάντηση στην απληστία του κεφαλαίου! Η ανάκληση χωρίς αποζημίωση της παραχώρησης εκμετάλλευσης του οδικού δικτύου στον όμιλο Autostrade per l’Italia από το κράτος πρέπει να είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο πρέπει να είναι η διατήρηση της εκμετάλλευσης του οδικού δικτύου από το δημόσιο, σε συνθήκες κοινωνικού ελέγχου και διαφάνειας, χωρίς καμία εμπλοκή ιδιωτικών επιχειρήσεων, χωρίς το κίνητρο του κέρδους και χωρίς διόδια, με μόνο στόχο την κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και της κοινωνίας.
