Της Linda Schuetz, Lotta per il socialismo (CWI Ιταλία)
Αντιμέτωπος με ένα μαζικό πανεκπαιδευτικό κίνημα βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σ. Μπερλουσκόνι, με αφορμή το νομοσχέδιο Gelmini, με βάση το οποίο σχεδιάζονται σημαντικές περικοπές στις δαπάνες για την εκπαίδευση. Ωστόσο, όπως δείχνουν όλα, η οργή των Ιταλών έχει πάρει πλέον συνολικά αντικυβερνητικό χαρακτήρα, και παρά την ανακοίνωση για “πάγωμα” της μεταρρύθμισης”, οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν, με επόμενο σταθμό τη 13η Νοέμβρη. Από την ημέρα που γράφτηκε το παρακάτω άρθρο, έχουν μεσολαβήσει κι άλλες σημαντικές διαδηλώσεις και απεργίες, οργανωμένες από τα «συνδικάτα βάσης», στις οποίες συμμετέχουν μαζικά οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Ιταλίας.
Στις 17 Οκτώβρη περίπου 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι συμμετείχαν σε μαζική απεργία στην Ιταλία, η οποία δεν καλέστηκε από τα επίσημα συνδικάτα, αλλά από τις συνδικαλιστικές «οργανώσεις βάσης». Τριακόσιες χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν τους δρόμους της Ρώμης. Νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια βρίσκονται σε εξέγερση εξαιτίας ενός νέου κυβερνητικού προγράμματος – νομοσχέδιο Gelmini – με βάση το οποίο θα συντελεστούν τεράστιες περικοπές στο χώρο της παιδείας. Δεκάδες χιλιάδες μαθητών, φοιτητών και γονιών έχουν καταλάβει σχολεία και πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα. Στην Μπολόνια, το Μιλάνο, το Τορίνο, τη Γένοβα, τη Νάπολη, τη Ρώμη και αλλού, πανεπιστημιακά τμήματα τελούν αυτή τη στιγμή υπό κατάληψη, καθώς οι περικοπές μόνο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ανέρχονται στα 445 εκατομμύρια ευρώ.
123.000 απολύσεις στην παιδεία!
Αν δεν μπει φρένο στο νομοσχέδιο Gelmini, θα απολυθούν το επόμενο διάστημα 80.000 διδάσκοντες και 43.000 μέλη βοηθητικού προσωπικού, (τεχνικοί, γραμματείς κλπ) Βέβαια αυτές οι απολύσεις δεν αποτελούν κάποια καινούρια ιδέα της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, αφού ήδη, κατά τη διάρκεια της θητείας της κεντροαριστερής κυβέρνησης Πρόντι, 47.000 εργαζόμενοι στην εκπαίδευση έχασαν τις δουλειές τους.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι περικοπές γίνονται σε μία εποχή που ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται συνεχώς στα δημόσια σχολεία, με αποτέλεσμα στις αίθουσες τους να επικρατεί πλέον το αδιαχώρητο. Ανάμεσα στα σχέδια, βρίσκεται και η πρόταση της μείωσης των ωρών λειτουργίας (σε 24 ώρες την εβδομάδα) στα δημοτικά και τα γυμνάσια. Αυτό θα αναγκάσει αυτομάτως τους γονείς, είτε να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους (κυρίως οι μητέρες), είτε να προσλάβουν κάποιον να προσέχει τα παιδία τους, ή ακόμη και να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, κυρίως καθολικά, αν έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Τέλος, τα νέα μέτρα περιλαμβάνουν το κλείσιμο σχολείων με λίγους μαθητές στο νότο και σε νησιά, την παρουσία ενός μόνο δασκάλου που θα διδάσκει όλα τα μαθήματα στα δημοτικά, (τη στιγμή που οι δάσκαλοι στην Ιταλία δεν είναι εκπαιδευμένοι για κάτι τέτοιο) και την εισαγωγή βαθμολογίας της διαγωγής των μαθητών που θα παίζει καθοριστικό ρόλο στο αν θα περάσουν την τάξη. Την ίδια ώρα δρομολογείται η εισαγωγή «συμβούλων» στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, που θα προέρχονται από τράπεζες και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις!. Όλα αυτά οδηγούν με γρήγορους ρυθμούς στην υποβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης και σταδιακά στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της.
Οι περικοπές δεν σταματούν εδώ
Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σχεδιάζει περικοπές στο δημόσιο τομέα που ανέρχονται στα 15 δις ευρώ (τα 8 δις αφορούν σε περικοπές στην παιδεία) και προσπαθεί με κάθε μέσο να παρουσιάσει τους δημόσιους υπαλλήλους ως τεμπέληδες που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Παράλληλα προσπαθεί να χτυπήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εισάγοντας ατομικές συμβάσεις σε μια σειρά εργασιακούς χώρους. Είναι προφανές ότι αυτό θα αποτελέσει ένα σοβαρό πλήγμα στην ενότητα των αγώνων των εργαζομένων, σε μια χώρα στην οποία η πλειονότητα τους δουλεύει σε μικρές εταιρίες.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει μέτρα που θα κάνουν πολύ δυσκολότερη από ότι είναι σήμερα τη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις, κυρίως για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Με την κατάσταση στην Ιταλία να βρίσκεται ήδη σε οριακό σημείο, με τις τιμές στα τρόφιμα και την ενέργεια να ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα, τους χαμηλούς μισθούς, την εργασιακή ανασφάλεια, τα αποτελέσματα θα είναι τρομακτικά όταν η κρίση χτυπήσει την πραγματική οικονομία.
Η CWI στην Ιταλία καλεί σε γενική απεργία, που θα συνδέσει τον αγώνα των φοιτητών και των εργαζομένων στην εκπαίδευση με τους εργαζόμενους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι έχει ξαναπέσει το 1994, σαν αποτέλεσμα του μαζικού κινήματος στο οποίο συμμετείχαν τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Η σημερινή μάχη είναι μια νέα σημαντική ευκαιρία στη διαδικασία συσπείρωσης των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων στην Ιταλία, στην προοπτική της δημιουργίας ενός νέου μαζικού κόμματος της νεολαίας και των εργαζομένων, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
