Αναμφίβολα οι αγώνες του γυναικείου κινήματος στην Ισπανία βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου των κινημάτων διεθνώς. Όχι μόνο για τους αριθμούς που κατεβάζουν στο δρόμο και τις διαδηλώσεις των εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, αλλά και για τις μεθόδους πάλης, με τις φεμινιστικές γενικές απεργίες της 8ης Μάρτη του 2017 και του 2018 να σημειώνουν ρεκόρ συμμετοχής γυναικών αλλά και ανδρών.
Αλλά τα πράγματα λειτουργούν και αντίστροφα. Έτσι κάθε επιτυχία του γυναικείου κινήματος στην Ισπανία είναι κόκκινο πανί για το ακροδεξιό κόμμα VOX. Πρόσφατα, το συγκεκριμένο κόμμα εισέβαλε στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάτι που παρατηρείται για πρώτη φορά μετά το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο. Τα πρώτα πέντε χρόνια από τη δημιουργία του το 2013, όταν διασπάστηκε από το Λαϊκό Κόμμα (σ.σ. υπό την ηγεσία τότε του Μαριάνο Ραχόι) βρισκόταν στο περιθώριο. Αυτό μέχρι το Δεκέμβρη του 2018, όταν εισήλθε με 12 βουλευτές στην Ανδαλουσιανή βουλή. Τον Απρίλη του 2019 στις γενικές εκλογές πήρε ποσοστό 10,26% και εξέλεξε 24 βουλευτές, κατοχυρώνοντας την παρουσία του, ενώ στις ευρωεκλογές του Μάη απέκτησε και 3 ευρωβουλευτές παίρνοντας ποσοστό 6,2%.
Στο πλευρό της «Αγέλης» των βιαστών
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της λύσσας των ακροδεξιών του VOX ενάντια στο γυναικείο κίνημα, ήταν η αντίδραση τους στην αυστηρότερη ποινή που επιβλήθηκε τελικά στους βιαστές της αυτοαποκαλούμενης «Αγέλης». Θυμίζουμε, ότι οι βιαστές μιας δεκαοκτάχρονης κοπέλας, αρχικά καταδικάστηκαν για απλή «σεξουαλική κακοποίηση», ενώ μετά τις μαζικές αντιδράσεις, το αδίκημά τους αναγνωρίστηκε ως βιασμός και οι ποινές τους αυξήθηκαν. Το VOX όμως βγήκε επιθετικά υπέρ των βιαστών.
Ο δικαστικός και ηγετικό στέλεχος του VOX στην Ανδαλουσία, Francisco Serrano, επιτέθηκε στη νέα ετυμηγορία με την εξής δήλωση: «η μόνη ασφαλής σχέση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας θα είναι πια μέσω της πορνείας. Από δω και πέρα η διαφορά μεταξύ του να κάνεις ελεύθερο σεξ ή επί πληρωμή, θα είναι ότι το ελεύθερο σεξ θα σου “κοστίζει” περισσότερο» !!! Στην εξωφρενική του δήλωση ο Serrano ταυτίζει τον βιασμό με το «ελεύθερο σεξ», κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει την διαφορά μεταξύ συναίνεσης ή μη σε μια ερωτική πράξη.
Εξίσου εμετική ήταν και η αντίδραση του Juan José Liarte Pedreño, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του VOX στην περιφέρεια της Μούρθια, που πόσταρε στο Facebook μήνυμα που χαρακτήριζε την Υπ. Δικαιοσύνης, Dolores Delgado, ως «πόρνη».
Ο αντι-φεμινισμός ως κεντρική επιλογή του VOX
Έχουμε γράψει ξανά πως ανάμεσα στα ακροδεξιά κόμματα και σχηματισμούς πανευρωπαϊκά, υπάρχουν διαφορές που έχουν να κάνουν με τοπικές και ιστορικές παραδόσεις και ιδιαιτερότητες. Βέβαια, το γενικό υπόβαθρο της εκλογικής ανόδου αυτών των κομμάτων είναι πάνω-κάτω το ίδιο: μια 10ετία συνεχιζόμενης κρίσης του καπιταλισμού και τριγμών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, φθορά των κατεστημένων κομμάτων, απύθμενη δημαγωγία για τις προσφυγικές ροές, και η χρεοκοπία ή το παρατεταμένο τέλμα παλιών ή νέων αριστερών σχηματισμών.
Αλλά η περίπτωση του VOX είναι ξεχωριστή, γιατί έχει επιλέξει οι εκστρατείες του ενάντια στα γυναικεία δικαιώματα να καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο μέρος της δημόσιας εικόνας του. Με προκλητικότατο μάλιστα τρόπο…
Όπως στην περίπτωση της δικής τους «απάντησης» στη φετινή 8η Μάρτη, πού ήταν μια συγκέντρωση στη διάσημη πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol, με κεντρικά συνθήματα «Διαδήλωση για την θηλυκότητα» και «Ο φεμινισμός δεν με αντιπροσωπεύει». Η κεντρική ομιλήτρια στην «αντί-8η Μάρτη» εκ μέρους του VOX, η Alicia Rubio, μίλησε υπέρ της ιδεολογίας των φύλων, υπέρ των ανδρών που …υφίστανται διακρίσεις και υπέρ της ακύρωσης νόμων που κατέκτησε με αγώνες το γυναικείο κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες!
Αλλά δεν πρόκειται μόνο για λόγια. Στην Ανδαλουσία η πρώτη τους νομοθετική πρωτοβουλία αφορά στην πρότασή τους στην τοπική Βουλή για κατάργηση του νόμου για την βία κατά των γυναικών! Οι ισχυρισμοί τους ότι πρόκειται για έναν άχρηστο νόμο είναι εξοργιστικοί. Στο δικό τους σύμπαν όλοι οι αριθμοί και τα στοιχεία που πιστοποιούν το αντίθετο, ότι δηλαδή οι γυναίκες είναι μαζικά θύματα βίας στο σπίτι και στη δουλειά, είναι «fake news».
Μάστιγα η βία κατά των γυναικών στην Ισπανία
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 1.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν από άντρες λόγω του φύλου τους στη χώρα από το 2003, όταν ξεκίνησε η σχετική καταγραφή. 25 είναι τα περιστατικά μόνο από την αρχή της φετινής χρονιάς. Το τελευταίο θύμα, το χιλιοστό στον μακρύ κατάλογο της βίας, είναι η Ana Lucia Da Silva, που δολοφονήθηκε από το σύντροφο της Salvador Martinez στις 14/6 στην Κόρντομπα. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως ο δράστης ήταν ελεύθερος υπό όρους για τη δολοφονία προηγούμενης συντρόφου του.
Το Ισπανικό Κέντρο Κοινωνιολογικών Ερευνών, υπολογίζει πως ο αριθμός των γυναικών που έχουν υποστεί βιαιοπραγίες ανέρχεται ετησίως στις 600.000, όμως μόλις μία στις τέσσερις αποτολμά να καταγγείλει τη βία που δέχεται! Η προκατάληψη των δικαστών σε βάρος των γυναικών λειτουργεί ως ένα τεράστιο φρένο για την καταγγελία τέτοιων υποθέσεων. Αρκεί να θυμίσουμε ότι στην υπόθεση της «Αγέλης», ένας από τους δικαστές θεώρησε «αστεϊσμό» τον βιασμό, μια άλλη δικαστίνα ρώτησε το θύμα «εάν είχε κλείσει καλά τα πόδια της ώστε να αποφύγει τον βιασμό», ενώ διέρρευσε και ηχογραφημένη συνομιλία όπου άλλος δικαστής χαρακτήριζε θύμα «πουτάνας κόρη».
Τα VOX αρνείται τον όρο «βία κατά των γυναικών»
Ο πρόεδρος του VOX, Santiago Abascal, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στις αρχές του χρόνου δε δίστασε να ισχυριστεί πως το 87% των υποθέσεων βίας κατά γυναικών μπαίνουν στο αρχείο γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις. Υπονοώντας με αυτό τον τρόπο ότι οι καταγγελίες που γίνονται δεν βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά. Πρόκειται για κραυγαλέο ψέμα, καθώς με βάση τα στοιχεία της Γενικής Εισαγγελίας μόνο το 0.01% αυτών των υποθέσεων είναι ψευδείς καταγγελίες!
Προσοχή όμως, το VOX δεν αμφισβητεί μόνο τους αριθμούς. Αρνείται εξ ολοκλήρου ένα κοινωνικό φαινόμενο! Καθιστά μάλιστα την κατάργηση των σχετικών νόμων ως νούμερο ένα όρο για να συνεργαστεί σε τοπικές κυβερνήσεις ή δήμους, όπως στην περίπτωση της Μαδρίτης.
Για την ιστορία να πούμε πως ο νόμος για τη βία κατά των γυναικών πέρασε το 2004 με κάποιες σημαντικές προβλέψεις, όπως την οικονομική κάλυψη των θυμάτων βιασμού που θα βρεθούν εκτός εργασίας ή τον σχηματισμό ειδικών δικαστηρίων που θα επιδικάζουν υποθέσεις βίας με βάση το φύλο του θύματος.
Το VOX είναι το πρώτο κόμμα που με απαράμιλλο θράσος απαιτεί την κατάργηση του σχετικού νόμου, με το επιχείρημα ότι δίνει τη δυνατότητα σε γυναίκες να καταγγείλουν άδικα και ψευδώς άνδρες. Απαιτεί αντικατάσταση του από νομοθεσία που θα βάλει σε ένα μεγάλο τσουβάλι με την ταμπέλα ενδοοικογενειακή βία, όλες τις επιθέσεις κατά των γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων και ανδρών, με πρόσβαση όλων τους στην ίδια προστασία. Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι στην σημερινή πραγματικότητα οι γυναίκες αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, και άρα χρειάζονται ειδικά μέτρα προστασίας. Το ζήτημα της κακοποίησης των παιδιών βέβαια απαιτεί επίσης άλλου είδους ειδική μεταχείριση.
Ακροδεξιός σεξισμός
Την ίδια ώρα, το VOX προτείνει μεγαλύτερης διάρκειας άδεια μητρότητας για τις εργαζόμενες μητέρες, και οργανώνει εκστρατεία με το μότο «Περήφανες Μάνες», ενώ διεκδικεί και τη δημιουργία υπουργείου Μητρότητας.
Με αυτά, αλλά και με τα αιτήματα που αναφέραμε πιο πάνω, το VOX ήταν ο βασικός ενορχηστρωτής πίσω από το Μωβ Λεωφορείο που εμφανίστηκε στους δρόμους της Βαρκελώνης τον Φλεβάρη του 2019, με κεντρικό σύνθημα το «#StopFeminazis» («σταματήστε τις φεμινίστριες ναζί»!) και σήμα κατατεθέν μια αφίσα του Χίτλερ με ροζ κραγιόν!
Ούτε βήμα πίσω!
Το VOX βέβαια δεν μπορεί να κρύψει την φασιστική του σαπίλα σε όλα τα θέματα. Υπερασπίζει την μνήμη του δικτάτορα της Ισπανίας Φράνκο, την ίδια στιγμή που υποστηρίζει την νεοφιλελεύθερη οικονομία της αγοράς.
Για το γυναικείο και το εργατικό κίνημα στην Ισπανία, η εμφάνιση του VOX πρέπει να αποτελέσει συναγερμό. Όσα κερδήθηκαν στους δρόμους με αγώνες δεκαετιών, το κίνημα σήμερα πρέπει να τα υπερασπιστεί ξανά. Την ώρα που ο κόσμος προχωράει, που οι επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε ασύλληπτα σημεία, βλέπουμε τα ζόμπι του παρελθόντος να προσπαθούν να σηκώσουν ξανά το κεφάλι. Στην Ισπανία, στην Ελλάδα και παντού, οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη για να προχωρήσουμε μπροστά, σε ένα κόσμο που θα αφήσει πίσω του την καταπίεση και τον συντηρητισμό, σε ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις και σεξισμό, σε ένα κόσμο αληθινά σοσιαλιστικό!
