Η ισπανική νεολαία εμπνέεται από το παράδειγμα των αραβικών επαναστάσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο και προχωρά σε καταλήψεις μιας σειράς κεντρικών πλατειών σε μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Οι Ιντιγνάδος (αγανακτισμένοι) νέοι αξιοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, και δηλώνουν πως παλεύουν για πραγματική δημοκρατία και notenenemosmiedo – κάτι όπως το δικό μας «σιγά μην φοβηθώ». Η ισπανική νεολαία φαίνεται, σ’ αυτή τη φάση, να παίρνει τη σκυτάλη των αγώνων στην Ευρώπη
Για μια ”Πραγματική Δημοκρατία τώρα” – Το κίνημα της 15ης Μάη στην Ισπανία
Η πλατφόρμα «Πραγματική Δημοκρατία τώρα» κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να κινητοποιήσει τους πολίτες για να κατέβουν στους δρόμους. Στην πλατεία Puerta del Sol στη Μαδρίτη, οι διαδηλωτές κατάφεραν να διώξουν τους εκπροσώπους του PSOE (του «Σσοσιαλιστικού» κόμματος του Θαπατέρο) οι οποίοι ήθελαν να πραγματοποιήσουν εκεί την προεκλογική τους συγκέντρωση. Αυτό ήδη δείχνει την τεράστια δύναμη και απήχηση του κινήματος. Ο κόσμος που συμμετείχε στις πορείες και συνεχίζει να συμμετέχει στο κίνημα αυτό είναι πολιτικά ετερόκλητος και πέρα από τα κοινά σημεία της απογοήτευσης απέναντι στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα (Λαϊκό Κόμμα, PP και «Σοσιαλιστικό» Κόμμα, PSOE) και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα, προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει κοινό προσανατολισμό για την πορεία του κινήματος.
Παρ’ όλα αυτά, για την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Ισπανίας, το κίνημα αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι το πρώτο μετά από ένα τεράστιο διάστημα «απάθειας», και φαίνεται να αντανακλά αλλαγές στη συνείδηση και τις νέες αντικειμενικές συνθήκες στη χώρα.
Είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη η μαζική συμμετοχή των νέων, καθώς στην Ισπανία δεν υπάρχει ανάλογη παράδοση φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος τα τελευταία χρόνια όπως στην Ελλάδα. Πώς μπορεί όμως το κίνημα αυτό να συνεχιστεί μαζικά δημιουργώντας βάσεις με ένα ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα;
Όχι στην καταπίεση! Διεκδικούμε το δικαίωμα στο να διαδηλώνουμε!
Τα δύο μεγάλα κόμματα και τα ισπανικά ΜΜΕ στην αρχή αγνόησαν το κίνημα, μετά προσπάθησαν να το γελοιοποιήσουν ή να το εκμεταλλευτούν πολιτικά και τελικά κατέληξαν, από το φόβο της μαζικοποίησής του, να το απαγορεύσουν και να το ποινικοποιήσουν.
Σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη του κινήματος είναι η απόφαση της επιτροπής εκλογών (Junta Electoral) να απαγορεύσει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας το Σάββατο, αλλά και τη μέρα των εκλογών, καθιστώντας τις παράνομες με βάση τον εκλογικό νόμο (άρθρα 53 και 144.1). Μια ξεκάθαρη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο ισπανικός λαός δεν πρέπει να το αφήσει να περάσει. Προς το παρόν έχει αποφασιστεί για εκείνες τις μέρες η συγκέντρωση του κόσμου στις ήδη κατειλημμένες πλατείες και έχει γίνει κάλεσμα για καθιστικές διαμαρτυρίες.
Ήδη έχει αποδειχθεί ότι όταν το κίνημα οργανώνεται, οι νόμοι και η κρατική καταστολή δεν το σταματούν. Η πορεία στις 17 του Μάη στη Μαδρίτη ήταν επίσης «παράνομη», αλλά δεν τόλμησαν να επιτεθούν λόγω του μεγάλου αριθμού των διαδηλωτών.
Χτίσιμο ενός δημοκρατικού μαζικού κινήματος
Οι εξελίξεις του κινήματος τρέχουν από ώρα σε ώρα, καθώς ο κόσμος που συμμετέχει αυξάνεται καθημερινά και προστίθενται καινούρια αιτήματα, όπως για παράδειγμα η κατάργηση της συνθήκης της Μπολόνια.
Είμαστε αισιόδοξοι στο ότι η συνειδητοποίηση πως μια πραγματική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, θα ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα και θα του δώσει συνέχεια και μετά τις 22 Μαίου, ημέρα των εκλογών.
Οι εκλογές από μόνες τους δεν θα αλλάξουν τα πράγματα, αν και οι ψήφοι στην αριστερά είναι πιθανό να αυξηθούν. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και το κίνημα να συνδεθεί με τους εργαζόμενους αλλά και με μικρότερα κινήματα που βρίσκονται στο ξεκίνημά τους ενάντια στην κρίση και την ανεργία, τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία.
Το κάλεσμα για μια γενική απεργία και η συμμετοχή των εργαζομένων σ’ αυτό το κίνημα, πέρα από τη νεολαία, είναι βασική προϋπόθεση για την κλιμάκωση του αγώνα. Αγνοώντας την γραφειοκρατική και διεφθαρμένη ηγεσία των συνδικάτων, οι εργαζόμενοι πρέπει να αυτοοργανωθούν και να δημιουργήσουν επιτροπές, εκλεγμένες από τους ίδιους (δημοκρατικές και ανακλητές) που θα συντονίζουν τον αγώνα. Επίσης, η συνεργασία και η κοινή δράση με τις αποκαλούμενες χώρες PIGS, αλλά και με άλλες δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο είναι αναγκαία. Η απάντηση σε αυτή την κρίση του συστήματος πρέπει να είναι διεθνής, όπως διεθνής είναι και η επίθεση που δέχονται οι νέοι και οι εργαζόμενοι από το καπιταλιστικό σύστημα, μέσω του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Η οργάνωση Επαναστατικός Σοσιαλισμός (Socialismo Revolucionario), η αντίστοιχη οργάνωση του Ξεκινήματος στην Ισπανία, παρεμβαίνει ενεργά στο κίνημα αυτό, προτάσσοντας τα παραπάνω αιτήματα με την προοπτική ενός διεθνούς συντονισμού, για ένα διεθνές αντικαπιταλιστικό κίνημα.
