Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Η προσπάθεια της ιρλανδικής κυβέρνησης να επιβάλει τέλος ύδρευσης στα νοικοκυριά, αποτελεί το βασικό θέμα που απασχολεί το τελευταίο διάστημα την ιρλανδική κοινωνία και κόκκινο πανί για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία της χώρας.
Χαρακτηριστικό του κλίματος ενάντια στην επιβολή τέλους σε ένα αγαθό που εδώ και πολλά χρόνια παρέχεται δωρεάν σε όλους τους Ιρλανδούς, είναι η συμμετοχή περίπου 100.000 ανθρώπων στο πρώτο μισό του Οκτώβρη σε μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις που είδε εδώ και πολλά χρόνια το Δουβλίνο.
Το «σχέδιο»
Η επιβολή τέλους ύδρευσης (μια ακόμη από τις απαιτήσεις του ΔΝΤ) έχει εξοργίσει την πλειοψηφία των Ιρλανδών, αφού έρχεται να συμπληρώσει όλα τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια.
Υπολογίζεται ότι με το νέο μέτρο, μια τετραμελής οικογένεια θα πρέπει να πληρώνει περίπου 280 ευρώ το χρόνο στην ημιδημόσια εταιρία ύδρευσης «Άιρις Γουότερ». Οι χρεώσεις θα επιβληθούν στις αρχές του χρόνου (με βάση τουλάχιστον τα σχέδια της κυβέρνησης, αφού δε φαίνεται μέχρι στιγμής να υπάρχει ιδιαίτερη προθυμία «συμμόρφωσης» από την πλευρά των νοικοκυριών).
Υποτίθεται ότι μέχρι τις 31 Οκτώβρη, 2 εκατομμύρια νοικοκυριά πρέπει να έχουν συμπληρώσει τη φόρμα «εγγραφής» στο σύστημα.
Η διαδικασία αυτή είναι «απαραίτητη», προκειμένου οι λογαριασμοί να πηγαίνουν στους ενοίκους των κατοικιών και όχι στους ιδιοκτήτες τους, αφού οι πρώτοι, ως χρήστες του νερού και των υπηρεσιών ύδρευσης είναι «υποχρεωμένοι» να επωμιστούν το κόστος. Μέχρι στιγμής ωστόσο, η «Άιρις Γουότερ» δεν έχει ανακοινώσει τον αριθμό των νοικοκυριών που έχουν παραδώσει τις φόρμες εγγραφής, δηλώνει ωστόσο μέσω της εκπροσώπου της Ελίζαμπεθ Άρνετ, ότι είναι πολύ πιθανό να δοθεί παράταση στη διαδικασία.
Μαζική άρνηση πληρωμής για να ανατραπεί το τέλος ύδρευσης!
Την ώρα που τα κόμματα του κατεστημένου στηρίζουν το μέτρο, το αριστερό Σιν Φέιν καλεί τους Ιρλανδούς να πληρώσουν το τέλος, υποσχόμενο ότι θα το καταργήσει όταν… γίνει κυβέρνηση. Αντίθετα, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI» (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιρλανδία) και η «Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα»[1] παλεύουν μαχητικά για το χτίσιμο μιας εκστρατείας άρνησης πληρωμής του.
Αυτή πάντως, δεν είναι η πρώτη προσπάθεια επιβολής τέλους ύδρευσης από το ιρλανδικό κατεστημένο. Το 1983, η τότε κυβέρνηση συμμαχίας των Εργατικών και του Φίνε Γκέηλ κατάφερε για ένα διάστημα μερικών ετών (μέχρι το 1996) να περάσει το μέτρο στη μεγάλη πλειονότητα των περιοχών της χώρας. Ωστόσο, μαζικές και επίμονες κινητοποιήσεις, κατάφεραν τελικά να ανατρέψουν την εμπορευματοποίηση του νερού!
Σε αναλυτικό του άρθρο, [2]ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Τζο Χίγκινς, περιγράφει την εκστρατεία που κατάφερε να ανατρέψει την πρώτη προσπάθεια επιβολής τέλους ύδρευσης. Μεταφράζουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμμετείχε στην εκλογή συντονιστικών επιτροπών και πολλοί πήραν ενεργό μέρος στην εκστρατεία, μοιράζοντας εκατοντάδες χιλιάδες φυλλάδια, συμμετέχοντας σε διαμαρτυρίες, κρατώντας τις γειτονιές τους ενήμερες για τις εξελίξεις…
Στα τέλη του 1994, οι απόπειρες του Δημοτικού Συμβουλίου του Νότιου Δουβλίνου να διακόψει το νερό σε σπίτια που δεν είχαν πληρώσει το τέλος, συνάντησαν τη μαζική αντίσταση του κινήματος και την άμεση επανασύνδεσή του από τους συμμετέχοντες στις τοπικές εκστρατείες…
Αν θέλουμε να νικήσουμε το νέο τέλος ύδρευσης, είναι απόλυτα αναγκαίο να επαναλάβουμε το κίνημα της δεκαετίας του ’90…»
