Των Cillian Gillespie και Matt Waine, Σοσιαλιστικό Κόμμα (CWI Ιρλανδίας), Δουβλίνο.
Μετάφραση: Άννα Κλείτσα
Tο κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στα «χαράτσια» της κυβέρνησης συνεργασίας εντείνεται, την ίδια στιγμή που έχει λήξει η προθεσμία αποπληρωμής τους. Συγκεκριμένα, η προθεσμία για την αποπληρωμή του φόρου των 1,86 εκ. νοικοκυριών της Ν. Ιρλανδίας ήταν το Σάββατο 31 Μάρτη. Ο συγκεκριμένος φόρος, ύψους 100 ευρώ, ήταν απλά το προοίμιο για την εισαγωγή νέων φόρων στα ακίνητα και στο νερό που σχεδιάζονται για το 2013 και 2014. Οι κάτοικοι της Ιρλανδίας είχαν προειδοποιηθεί (απειληθεί απ’ την κυβέρνηση) πως σε περίπτωση που δεν δήλωναν τα ακίνητά τους1 και δεν πλήρωναν τον φόρο μέχρι τις 31 Μάρτη, τους περίμεναν δικαστήρια, πρόστιμα ύψους 2.500 € κι επιπλέον 100 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης.
Στις 31 Μάρτη, την ώρα που περίπου 14.000 Ιρλανδοί διαδήλωναν στους δρόμους του Δουβλίνου ώστε να κάνουν την παρουσία τους αισθητή στο Εθνικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης Συνεργασίας, πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά (59%) δεν είχε πληρώσει τον φόρο. Η διαμαρτυρία διοργανώθηκε από την «Καμπάνια Ενάντια στους Φόρους Ακινήτων και Νερού».
Η αποφασιστική και μαχητική κινητοποίηση του ιρλανδικού λαού απέδειξε τόσο τη διάθεση να αντισταθεί στους νέους φόρους όσο και την τεράστια οργή και απέχθεια συνολικά για τα πακέτα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, την ίδια στιγμή που δισεκατομμύρια ευρώ χαρίζονται σε καπιταλιστές και τραπεζίτες.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ – αδερφή οργάνωση του "Ξ" στην Ιρλανδία) συμμετείχε με όλες του τις δυνάμεις στην κινητοποίηση και οι ιδέες του βρήκαν μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο: δόθηκαν χαρακτηριστικά περίπου 500 εφημερίδες, μοιράστηκαν χιλιάδες προκηρύξεις και ένας σημαντικός αριθμός κόσμου έδειξε ενδιαφέρον για συμμετοχή στην οργάνωση.
Το αδιαχώρητο στο «εθνικό στάδιο» του Δουβλίνου!
Το Σάββατο που προηγήθηκε της κινητοποίησης, πάνω από 3.000 αγωνιστές και υποστηρικτές της «Καμπάνιας», από κάθε γωνιά της Ιρλανδίας, συναντήθηκαν στο «Εθνικό Στάδιο» του Δουβλίνου για να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις για την πορεία του αγώνα!
Οι αγωνιστές κατέφθαναν με πούλμαν που είχαν κολλημένα πάνω τους πανό με συνθήματα και αφίσες. Ήδη, ένα τέταρτο πριν την ώρα έναρξης της συνέλευσης, στο στάδιο επικρατούσε το αδιαχώρητο! Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη ώστε οι υπεύθυνοι για τον χώρο κατάλαβαν πως μάταια προσπαθούσαν να αφήσουν κάποιους διαδρόμους ανοιχτούς ώστε να μπορεί να μετακινείται ο κόσμος. Εκατοντάδες ήταν όρθιοι, όπου μπορούσαν να σταθούν, ενώ όσοι έφτασαν τελευταίοι άκουσαν την συζήτηση από τα μεγάφωνα στον χώρο του παρκινγκ. Η διάθεση ήταν σχεδόν πανηγυρική – κι αυτό μόλις μια εβδομάδα πριν την λήξη της προθεσμίας αποπληρωμής του φόρου! Οι αγωνιστές των γύρω περιοχών του σταδίου κατέφθαναν με πορείες (μετά από προσυγκεντρώσεις) συνοδευόμενες από μουσικά όργανα και ταμπούρλα!
Κυβερνώντες βουτηγμένοι στη διαφθορά
Την ίδια μέρα συνέπεσε και η δημοσίευση της δικαστικής απόφασης που αφορούσε σε θέματα διαφθοράς της ιρλανδικής πολιτικής σκηνής. Τα ευρήματα εκθέτουν σαφέστατα την σάπια και διεφθαρμένη σχέση ανάμεσα στα μεγάλα αστικά κόμματα της Ιρλανδίας και τις επιχειρήσεις. Δεν χωράει αμφιβολία πως και αυτό το γεγονός εξόργισε ακόμα παραπάνω τους εργαζόμενους στην Ιρλανδία. Αυτή η σαπίλα που ενώνει πολιτικούς και επιχειρηματίες άλλωστε είναι και ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που συντέλεσε στην κατάρρευση της ιρλανδικής οικονομίας και φυσικά στα επαχθή μέτρα λιτότητας που ακολούθησαν.
Η σημαντικότερη αποκάλυψη της δικαστικής έκθεσης ήταν πως ο Bertie Ahern, πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματος Fianna Fail (το παραδοσιακό αστικό κόμμα της Ιρλανδίας) είχε πει ψέματα για τα περιουσιακά του στοιχεία και συγκεκριμένα, δεν μπόρεσε να αιτιολογήσει με πειστικό τρόπο πώς είχε βρει 200.000 ευρώ κατά την περίοδο 1993-1995. Μια μέρα μετά την συνάντηση της «Καμπάνιας» ο Ahern αναγκάστηκε σε παραίτηση από το κόμμα του, προτού εξοστρακιστεί κυριολεκτικά από το κόμμα του οποίου ηγήθηκε για 14 χρόνια.
25.000 σε συσκέψεις!
Η τεράστια επιτυχία της συνάντησης στο «Εθνικό Στάδιο» της πορείας στις 31 Μάρτη και κυρίως η άρνηση πληρωμής του φόρου από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις 12 εβδομάδες εντατικής εκστρατείας που έφεραν σε πέρας εκατοντάδες και χιλιάδες αγωνιστές της «Καμπάνιας».
Πάνω από 25.000 συμμετείχαν σε συσκέψεις επιτροπών από τις αρχές του Γενάρη, σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Πολλές από αυτές τις συσκέψεις καλέστηκαν με πρωτοβουλία του Joe Higgins και της Clare Doyle, βουλευτών του ΣΚ.
Η οργάνωση του αγώνα ενάντια στο χαράτσι
Στις συναντήσεις που έγιναν τον Ιανουάριο, όπου συναντήθηκαν αγωνιστές από όλη την Ιρλανδία, τα μέλη του ΣΚ δώσαμε έμφαση στον σχεδιασμό του αγώνα ενόψει της καταληκτικής ημερομηνίας πληρωμής του φόρου στις 31 Μάρτη. Σε αυτό περιλαμβάνονταν προτάσεις ώστε να οργανωθεί ο αγώνας τόσο σε τοπικό επίπεδο, σε κάθε γωνιά της χώρας αλλά και στον συντονισμό των τοπικών επιτροπών μέσα από πανεθνικές συναντήσεις.
Τα μέλη του ΣΚ παίξαμε καθοριστικό ρόλο στην ανοιχτή επιτροπή αγώνα που είχε την ευθύνη του συντονισμού της καμπάνιας. Αυτό βοήθησε να γίνουν πολύ πετυχημένες συναντήσεις επιτροπών στις οποίες εντάχτηκαν πολλοί αγωνιστές και ανάλαβαν την οργάνωση του αγώνα στις περιοχές τους.
Τα συνθήματα που πρότεινε το ΣΚ είχαν ομόφωνη αποδοχή. Το σύνθημα: «Δεν δηλωνόμαστε – Δεν πληρώνουμε – Χτίζουμε ένα μεγάλο μέτωπο άρνησης πληρωμής μέχρι την μέρα του Αγ. Πατρίκιου!» (σημ: στις 17 Μάρτη) εμφανιζόταν σε χιλιάδες αφίσες.
Τα μέλη του ΣΚ προτάξαμε αυτό το σύνθημα γιατί αναγνωρίζαμε πως πολλοί εργαζόμενοι θα ένιωθαν επιφύλαξη ή ακόμη και φόβο μπροστά στις συνέπειες μιας άρνησης πληρωμής του φόρου. Το μήνυμα προς αυτούς τους ανθρώπους ήταν πως έπρεπε να μείνουν αμετακίνητοι από αυτή την θέση μέχρι τις 17 Μάρτη, μια συγκεκριμένη ημερομηνία- σταθμό. Μέχρι τότε, πιστεύαμε πως θα ήταν δυνατό να χτιστεί διάθεση και αποφασιστικότητα στον κόσμο, και πάνω σ’ αυτή τη βάση ν’ αποκτήσει την αυτοπεποίθηση ώστε ν’ αψηφήσει τη διορία της 31ης Μάρτη.
Και πράγματι, μέχρι τις 17 Μάρτη, το 85% του πληθυσμού δεν είχε δηλωθεί ώστε να πληρώσει τον φόρο. Αυτή ήταν σαφής απόδειξη της εναντίωσης του κόσμου στο μέτρο και της αποδοχής της ιδέας της αποχής από τη διαδικασία. Παρόλ’ αυτά και δεδομένου του φόβου που προκάλεσαν στον κόσμο οι απειλές για πρόστιμα και δικαστήρια, ήταν λογικό ν’ αυξηθεί ο αριθμός του κόσμου που τελικά δηλώθηκε, ειδικά όσο πλησίαζε η καταληκτική ημερομηνία.
Αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δε νομιμοποιεί τον φόρο στα μάτια του κόσμου. Τους μήνες που θα έρθουν, είναι πολύ σημαντικό το κίνημα να κρατήσει ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με τους ανθρώπους που δηλώθηκαν και να προσπαθήσει να τους πείσει να αρνηθούν να πληρώσουν τους νέους φόρους στα ακίνητα και στο νερό που θα έρθουν από το 2013.
Κατάρρευση του μύθου περί «ήπιας αποδοχής» της λιτότητας
Η μεγάλη έκταση της περιφρόνησης και εναντίωσης στα ιρλανδικά χαράτσια καταρρίπτει τον μύθο, που με τόσο ζήλο διαδίδουν οι καπιταλιστές και τα ΜΜΕ, ότι οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι θα αποδεχτούν χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι όλα τα μέτρα λιτότητας, σε αντίθεση με τους Έλληνες εργαζόμενους. Ο τίτλος άρθρου δημοσιευμένου στους New York Times, δείχνει περιληπτικά την ευρύτερη σημασία του κινήματος άρνησης πληρωμής: «Το κίνημα ενάντια στους φόρους μαζικοποιείται αποδεικνύοντας πως η υπομονή των Ιρλανδών εξαντλείται».
Όπως έχει επαναλάβει πολλές περιπτώσεις το ΣΚ, οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι αναζητούν τον τρόπο ν’ αντιπαλέψουν τα μέτρα λιτότητας. Αλλά σε κάθε περίπτωση, βρήκαν τον δρόμο κλειστό από την ξεπουλημένη και δουλική συνδικαλιστική γραφειοκρατία που το μόνο που κάνει είναι να κάθεται απαθής, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους ή περικόπτονται δραματικά οι μισθοί τους.
Μπροστά στο μεγάλο κενό της δυναμικής αντίστασης στις περικοπές, για το οποίο έχουν τεράστια ευθύνη οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, ήταν λογικό να μείνει «το πεδίο ελεύθερο» για μια μεγάλης έκτασης προπαγάνδα από την πλευρά του κατεστημένου. Το βασικό επιχείρημα τους ήταν πως «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική», που έκανε τους εργαζόμενους να χάνουν την αυτοπεποίθηση και την ελπίδα τους.
Αλλά αυτό έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Η «Καμπάνια» έδωσε έκφραση στην οργή που συσσωρεύεται στην κοινωνία. Ειδικά σε συγκεκριμένους εργασιακούς κλάδους, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτό τον τρόπο.
Η μάχη ξεκίνησε
Η μάχη στο μέτωπο του φόρου ακινήτων έχει ήδη ξεκινήσει. Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, ίσα-ίσα, υπάρχουν μεγάλες προκλήσεις για το επόμενο διάστημα. Η «Καμπάνια» πρέπει να προετοιμαστεί για το σημαντικό ενδεχόμενο πολλοί εργαζόμενοι να καλεστούν στις αίθουσες του δικαστηρίου. Χρειάζεται ενδυνάμωση της εκστρατείας στις εργατικές περιοχές τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Είναι σίγουρο πως η κυβέρνηση θα απαντήσει με διώξεις όσο ο αγώνας προχωρά, αν θέλει τελικά να εφαρμόσει το μέτρο. Γιατί αν δεν δοκιμάσει να αντεπιτεθεί σε όσους αρνούνται να πληρώσουν τότε η άρνηση πληρωμής θα αγκαλιάσει το σύνολο του πληθυσμού, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.
Επιπλέον, όμως, είναι απαραίτητη μια συνολική πολιτική απάντηση. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να έχουμε απαντήσεις στις κατάπτυστες απειλές για περικοπές σε κοινωνικές παροχές, επιχείρημα αναμενόμενο από την πλευρά της κυβέρνησης με το πρόσχημα πως η άρνηση πληρωμής του φόρου σημαίνει λιγότερα έσοδα για το κράτος.
Οι 300 πλουσιότεροι άνθρωποι της Ιρλανδίας είδαν τον πλούτο τους ν’ αυξάνεται κατά 12 δις ευρώ την περίοδο 2009-2011, όταν η χώρα βυθιζόταν στην ύφεση. Το κίνημα πρέπει ν’ αναβαθμίσει τα επιχειρήματά του και να θέσει, κατ’ αρχήν, το ζήτημα της φορολογίας αυτών ακριβώς των ανθρώπων, όπως και των υπόλοιπων πλούσιων Ιρλανδών.
Η καταστροφική φύση των μέτρων λιτότητας πρέπει να αποδομηθεί πλήρως. Είναι ανάγκη να χτιστεί και να κλιμακωθεί ένα κίνημα ενάντια σ’ αυτά τα μέτρα. Η «Καμπάνια» μπορεί και χρειάζεται να παίξει το ρόλο της αντιπολίτευσης ενάντια στην «συνθήκη λιτότητας» της ΕΕ, ιδιαίτερα ενόψει του δημοψηφίσματος για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο στα τέλη Μάη2.
Όσο περνά ο καιρός, η κοινωνία συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι τα μέτρα λιτότητας το μόνο που καταφέρνουν είναι να βαθαίνουν και να χειροτερεύουν τις επιπτώσεις της κρίσης που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια. Το 2011 το ΑΕΠ της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 2,5% εξαιτίας της συνεχούς πτώσης της εγχώριας οικονομίας. Αυτή η κατάσταση βάζει τα θεμέλια για μια μαζική εξέγερση ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές.
Κι ενώ είναι σωστό να επιχειρηματολογεί κανείς υπέρ της βαριάς φορολογίας στο κεφάλαιο, είναι ταυτόχρονα αναγκαίο να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας. Αυτό βέβαια, πάει χέρι-χέρι με τον δημοκρατικό σχεδιασμό και διαχείριση των πόρων της χώρας, ώστε να είναι δυνατή η μεγάλη ανάπτυξη των υποδομών και της βιομηχανίας καθώς και των κοινωνικών τομέων όπως η υγεία, η παιδεία κοκ.
Αν η «Καμπάνια» μπορέσει να πετύχει τους στόχους της, θα καταφέρει ένα αποφασιστικό χτύπημα στα πακέτα λιτότητας όχι μόνο στην Ιρλανδία αλλά και πανευρωπαϊκά. Πολιτικοποιώντας σε μεγαλύτερο βαθμό τον λόγο της και καταφέρνοντας να συσπειρώσει χιλιάδες εργαζομένων, το κίνημα έχει μεγάλες δυνατότητες ν’ αποτελέσει τη βάση για το χτίσιμο ενός νέου εργατικού κόμματος στην Ιρλανδία. Το ΣΚ θα συνεχίσει να είναι μπροστά σ’ αυτό τον αγώνα και να συμβάλει στην αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος. Οι εξελίξεις μας προσφέρουν μια ιστορική ευκαιρία να ξαναμαζικοποιήσουμε τις σοσιαλιστικές ιδέες, ιδέες που είναι πιο επίκαιρες από ποτέ για την Ιρλανδία της κρίσης.
_______________________
