Όταν τον Φλεβάρη του 2015, οι ιρλανδικές αρχές προχωρούσαν στη σύλληψη των αγωνιστών του Τζόμπσταουν το έκαναν με σκοπό να τρομοκρατήσουν το μαζικό κίνημα που αναπτυσσόταν ενάντια στα τέλη ύδρευσης που προσπαθούσε να επιβάλει η κυβέρνηση.
19 αγωνιστές, ανάμεσα τους και ο Πολ Μέρφι, βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος-CWI, (αδελφής οργάνωσης του «Ξεκινήματος») συνελήφθησαν τότε και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «παράνομη παρακράτηση» που ισοδυναμεί με «απαγωγή» και επιφέρει ποινή μέχρι και ισόβια. Ειδικά ο σύντροφος Πολ Μέρφι, αν καταδικαζόταν σε ποινή από 6 μήνες φυλάκιση και πάνω, θα έχανε και τη βουλευτική του έδρα.
Το «έγκλημά» τους ήταν ότι με μια ειρηνική διαδήλωση το Νοέμβρη του 2014 είχαν εμποδίσει το αυτοκίνητο της τότε αναπληρώτριας πρωθυπουργού, Τζόαν Μπάρτον να αποχωρήσει ελεύθερα από την πόλη – την υποχρέωσαν να ακολουθεί την πορεία μέχρι αυτή να διαλυθεί.
Eκστρατεία λάσπης από το κατεστημένο
Αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια ήταν ένα πραγματικό παραλήρημα ψεμάτων και λάσπης από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Το κατεστημένο, κυβέρνηση και ΜΜΕ, στράφηκε με μανία ενάντια στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και ειδικά τον σύντροφο Πολ Μέρφι, με κατηγορίες για «βίαιη συμπεριφορά» και αποκαλώντας τον ίδιο και τους διαδηλωτές που πήραν μέρος στην διαμαρτυρία «όχλο», «αντιδημοκράτες» κλπ, κλπ.
Ο τότε πρωθυπουργός, Έντα Κένι, δήλωσε πως η Τζόαν Μπάρτον είχε «στην πραγματικότητα απαχθεί», ενώ ο βουλευτής και υπουργός των Εργατικών, Άλεξ Γουάιτ, είπε πως αυτό που συνέβη ήταν «παράνομη παρακράτηση» της Μπάρτον. Ο βουλευτής του δεξιού κόμματος Φίνα Γκέιλ, Νόελ Κούναν, είπε πως η διαμαρτυρία έδειξε πως η Ιρλανδία ήταν πλέον αντιμέτωπη με «μια κατάσταση πιθανά αντίστοιχη με του ISIS».
Τη σκυτάλη της λάσπης πήρε ακόμα και ο τότε ηγέτης της ιρλανδικής ΓΣΕΕ (ICTU) που ισχυρίστηκε ότι η Τζόαν Μπάρτον «χτυπήθηκε άσχημα» από τους διαδηλωτές. Λίγες μέρες μετά τη διαμαρτυρία η ιρλανδική εφημερίδα Daily Mail κυκλοφορούσε με εξώφυλλο που είχε φωτογραφία του Πολ Μέρφι και της Ρουθ Κόπινγκερ, επίσης βουλευτίνας του Σοσιαλιστικού Κόμμστος-CWI, και τίτλο «”Δημοκράτες” που πιστεύουν στο νόμο του όχλου».
Αυτή η εκστρατεία λάσπης και ψεμάτων προετοίμασε το έδαφος για τις συλλήψεις και τις κατηγορίες που ήρθαν αργότερα.[socialistworld.net, 2/7/17]
Κινηματογραφικές συλλήψεις
3 μήνες μετά ασκήθηκε δίωξη εναντίον των αγωνιστών τους οποίους οι αστυνομικοί συνέλαβαν ξημερώματα με επιδρομές στα σπίτια τους. Ένας από τους συλληφθέντες ήταν και ένας 17χρονος μαθητής ο οποίος δικάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο και κρίθηκε ένοχος για «παράνομη παρακράτηση».
Το σκηνικό που στήθηκε το Φλεβάρη του 2015 περιλάμβανε κινηματογραφικές συλλήψεις των διαδηλωτών μέσα από τα σπίτια τους, από πάνοπλους αστυνομικούς, σε μια προσπάθεια να τους παρουσιάσουν στην κοινωνία σαν κοινούς εγκληματίες.
Το ίδιο διάστημα, η αστυνομία παρακολουθούσε συστηματικά όσους συμμετείχαν στο κίνημα ενάντια στο τέλος ύδρευσης και βοηθούσε στην εγκατάσταση των μετρητών κατανάλωσης νερού στα νοικοκυριά, που οι κάτοικοι προσπαθούσαν να αποτρέψουν.
Η δίκη
Τον περασμένο Απρίλη ξεκίνησε η δίκη των 7 από τους κατηγορούμενους, ανάμεσα τους και του σ. Πολ Μέρφι. Η δίκη κράτησε 9 εβδομάδες και στις 29/6 όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν αθώοι!
Στη δίκη στην οποία βασικοί μάρτυρες κατηγορίας πέρα από την ίδια τη Τζόαν Μπάρτον ήταν αστυνομικοί οι οποίοι κατέθεσαν ψευδώς πως άκουσαν τον Πολ Μέρφι να απευθύνεται στο πλήθος λέγοντας «θα την κρατήσουμε εδώ όλη τη νύχτα;». Η υπεράσπιση παρουσίασε βίντεο από την ημέρα της κινητοποίησης που αποδείκνυαν ότι οι αστυνομικοί ψεύδονταν. Τα βίντεο αυτά απέκτησαν τεράστια απήχηση και στο ίντερνετ αφού τα δυο σημαντικότερα απ’ αυτά τα παρακολούθησαν 850.000 και 420.000 άνθρωποι αντίστοιχα.
Φυσικά πριν από τη δίκη είχε προηγηθεί μια μαζική εκστρατεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος-CWI, που περιλάμβανε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια καθώς και μια εντατική εκστρατεία στο ίντερνετ. Συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες οργανώθηκαν επίσης σε μια σειρά χώρες του κόσμου, σε όλες τις ηπείρους, έξω από πρεσβείες και προξενεία της Ιρλανδίας. Παρόμοιες συγκεντρώσεις οργανώθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή του «Ξ» και άλλων συλλογικοτήτων.
Οι αντιδράσεις του κατεστημένου: οι Irish Times…
Οι φόβοι του κατεστημένου εκφράζονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο στην σχετική αρθρογραφία του αστικού τύπου.
Oι Irish Times είναι μια από τις μεγαλύτερες αστικές εφημερίδες της Ιρλανδίας. Η χολερική της στάση απέναντι στους αγωνιστές φάνηκε ξεκάθαρα όταν στις 30/6, την επόμενη της αθώωσης τους, επέλεξε να προβάλει στο πρωτοσέλιδο της όχι την αθώωση, αλλά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας έκανε παρατηρήσεις στον σύντροφο Πολ Μέρφι επειδή σχολίαζε την έκβαση της δίκης στο Twitter…
Οι πραγματικές ανησυχίες φυσικά της εφημερίδας φάνηκαν σε άρθρο που δημοσίευσε στις 1/7 με τον χαρακτηριστικό τίτλο
«Η δίκη του Jobstown μια τεράστια προπαγανδιστική νίκη για την ριζοσπαστική Αριστερά». [Irishtimes.com, 1/7/17]
Το άρθρο ξεκινά ως εξής:
«…Αν η δίκη του Jobstown ήταν, όπως επιμένουν ο Πολ Μέρφι και οι σύντροφοι του, μια πολιτική συνομωσία, θα πρέπει να ήταν μια από τις πιο ανόητες συνομωσίες που έχει υπάρξει. Αν αυτό είναι που κάνει το κατέστημενο και οι λάκεδες του στα ΜΜΕ όταν προσπαθούν να ανακόψουν ένα αναπτυσσόμενο πολιτικό κίνημα, δεν θα ήθελα με τίποτα να δω τι θα έκαναν αν προσπαθούσαν να το προωθήσουν…»
Κριτικάροντας, κατόπιν εορτής, την απόφαση του εισαγγελέα να απαγγείλει την κατηγορία της «παράνομης παρακράτησης» γράφει παρακάτω
«…η απόφαση να κατηγορηθούν οι διαδηλωτές για παράνομη παρακράτηση ήταν ηλίθια…»
Προσπαθώντας να συμβουλέψει τις εισαγγελικές αρχές γράφει στη συνέχεια
«αν ήταν να απαγγελθούν κατηγορίες, σίγουρα τα αδικήματα που έχουν να κάνουν με τη δημόσια τάξη θα είχαν πολύ περισσότερο νόημα».
Αυτή η άποψη είναι καθώς φαίνεται διαδεδομένη στις γραμμές του κατεστημένου καθώς ανάλογή δήλωση έκανε και ο υπουργός ΑΜΕΑ, Φίνιαν Μακ Γκραθ, ενώ η επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος (ιρλανδικού αντίστοιχου του ΠΑΣΟΚ) Μπρένταν Χάουλιν, δήλωσε πως ήταν λάθος να μην αποδοθούν κατηγορίες που αφορούν τη δημόσια τάξη αντί για παράνομη παρακράτηση.
Εκφράζοντας με τον πιο καθαρό τρόπο την ανησυχία του για την άνοδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς αναφέρει σε άλλο σημείο πως
«…Έχουν επιδείξει αξιοσημείωτη επίδοση και πολιτικές δεξιότητες […] μεταφράζοντας τη δημόσια αντιπάθεια στη λιτότητα, ιδιαίτερα στις περιοχές που ζει η εργατική τάξη, στη μεγαλύτερη εκπροσώπηση που είχαν ποτέ στη βουλή…»
Και πως
«…Εκεί που τα προηγούμενα χρόνια μόνο μια μικρή μειοψηφία των ψηφοφόρων πίστευε πως το κράτος και τα θεσμικά του όργανα ενεργούσαν σκόπιμα ενάντια στα συμφέροντα τους, αυτή η απόψη είναι πιο διαδεδομένη τώρα…»
…και ο κύριος καθηγήτης…
Την ίδια μέρα, 1/7, ο καθηγητής Νομικής Λάρι Ντόνελι δημοσίευσε άρθρο στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΤheJournal όπου ανέφερε νουθετώντας τις αρχές [TheJournal.ie, 1/7/17]:
«Εκ των υστέρων φαίνεται πως η ποινική δίωξη που ασκήθηκε υπερφόρτωσε κατηγορίες στους κατηγορουμένους που πιθανόν θα είχαν καταδικαστεί αν τους είχε αποδοθεί μικρότερη κατηγορία. Επιπλέον υπήρξαν ζητήματα σχετικά με την αξιοπιστία των αστυνομικών μαρτύρων κατηγορίας και πιθανότατα δεν υπήρχε ανάγκη να συλληφθούν οι κατηγορούμενοι στα σπίτια τους νωρίς το πρωί σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ”επιδρομές τα ξημερώματα”…»
Σε άλλο σημείο του άρθρου και εκφράζοντας την αγωνία του κατεστημένου γράφει πως
«υπάρχει μια όχι ασήμαντη μερίδα ανθρώπων στην Ιρλανδία […] που είναι ακόμη απογοητευμένη και απαισιόδοξη αρκετά ώστε να υιοθετήσει τις πολιτικές και τις μεθόδους εκείνων που θέλουν να κατεδαφίσουν τους θεσμούς […] και το «κατεστημένο» δεν είναι άμοιρο ευθυνών για αυτό […] ο Πολ Μέρφι και οι άλλοι πολιτικοί της άκρας Αριστεράς, προς τιμήν τους, ανταποκρίθηκαν με καλύτερο τρόπο στις ανησυχίες των περιθωριοποιημένων και μειονεκτούντων πολιτών αυτής της χώρας απ’ ότι τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα…»
Συμπερασματικά
Το ιρλανδικό κατεστημένο, αφού πρώτα απέτυχε να επιβάλλει τα τέλη ύδρευσης, υποχωρώντας κάτω από τη πίεση του μαζικού κινήματος που είχε ως αποτέλεσμα 75% των πολιτών να αρνηθούν να πληρώσουν, τώρα δέχτηκε μια μεγάλη ήττα και σε ένα πεδίο προνομιακό για αυτό – τα δικαστήρια.
Η νίκη αυτή γεμίζει αυτοπεποίθηση το κίνημα που ριζοσπαστικοποιείται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς καθώς και τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Σοσιαλιστικού Κόμματος-CWI στον αγώνα τους για το χτισιμο μιας νέας, μαζικής επαναστατικής Αριστεράς στην Ιρλανδία.
Είναι βέβαιο ότι μετά την έκβαση αυτής της δίκης θα συνεχίσουν να δίνουν αυτό τον αγώνα από καλύτερες θέσεις πιο αποφασιστικά και με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό.
Σχετικά άρθρα
- Ιρλανδία: Ξεκίνησαν οι δίκες του Jobstown
- Ιρλανδία: πανικόβλητες προσπάθειες φίμωσης των αγωνιστών του Jobstown!
- Ιρλανδία: οι δίκες του Τζόμπσταουν – ευθεία απειλή στα δημοκρατικά δικαιώματα!
- Ιρλανδία: Ένοχος (“απαγωγής”!) κρίθηκε 17χρονος για συμμετοχή σε διαμαρτυρία!
- «Δίκες του Jobstown» – οι μεγαλύτερες πολιτικές δίκες στην Ιρλανδία εδώ και δεκαετίες
- Ιρλανδία: ξεκινάνε οι δίκες των αγωνιστών ενάντια στο τέλος ύδρευσης
- Ιρλανδία: Ο Paul Murphy και άλλοι 22 ακτιβιστές σε δίκη για ειρηνική διαδήλωση
- Ιρλανδία: στο 75% η άρνηση πληρωμής των λογαριασμών ύδρευσης!
- Ιρλανδία: Νίκη του κινήματος – ο φόρος στο νερό αναστέλλεται!
- Ιρλανδία: Νίκη του κινήματος ενάντια στο φόρο ύδρευσης – 57% δεν πληρώνουν!
