Την οργή των “μεγάλων δυνάμεων” της Δύσης έχει προκαλέσει η απόφαση του Ιράν να θέσει ξανά σε λειτουργία το ερευνητικό πυρηνικό του πρόγραμμα για τον εμπλουτισμό ουρανίου. Η Δύση κατηγορεί το Ιράν πως θέλει να πετύχει τον εμπλουτισμό του ουρανίου με στόχο την κατασκευή πυρηνικής βόμβας και έτσι σπάει το “Σύμφωνο μη Εξάπλωσης των Πυρηνικών Όπλων” που έχει υπογράψει. Όμως η κυβέρνηση Αχμεντινετζάντ αρνείται τις κατηγορίες λέγοντας πως θα χρησιμοποιήσει το ουράνιο ως καύσιμο για τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Γύρω από το θέμα έχεaι ξεσπάσει ένα σκληρός διπλωματικός “πόλεμος” με την εμπλοκή όλων των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Ο “πόλεμος” αυτός αποκαλύπτει τις λεπτές ισορροπίες που επικρατούν στις διεθνείς σχέσεις και τις αντιθέσεις που αρχίζουν να εμφανίζονται ανάμεσα σε νέες και παλιές δυνάμεις (βλέπε Κίνα- ΗΠΑ).
Υποκρισία των ιμπεριαλιστών
Καταρχήν ο καθένας αντιλαμβάνεται την υποκρισία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Πρώτο, γιατί οι “παλιές” πυρηνικές δυνάμεις, (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Αγγλία και Γαλλία) που “αγωνιούν” για τη μη εξάπλωση των πυρηνικών, ούτε καν σκέφτονται τον πυρηνικό αφοπλισμό των ίδιων τους των χωρών. Δεύτερο, γιατί κρίνουν με δυο μέτρα και σταθμά, καθώς δεν λένε κουβέντα για τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν, της Ινδίας (εν δυνάμει σύμμαχο των ΗΠΑ ενάντια στην Κίνα) και φυσικά του Ισραήλ (του τοποτηρητή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή). Μάλιστα οι 3 αυτές χώρες δεν έχουν καν υπογράψει το “Σύμφωνο μη Εξάπλωσης”. Με δυο λόγια οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις λένε “τα πυρηνικά όπλα δεν μας πειράζουν, αρκεί να τα έχουμε μόνον εμείς ή οι σύμμαχοί μας”.
Θα εισβάλουν οι ΗΠΑ στο Ιράν ;
Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει είναι “θα εισβάλουν οι ΗΠΑ με στρατό στο Ιράν;”. Κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά απίθανο, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Πρώτο, γιατί το Ιράκ έχει αποδειχτεί ένας “βάλτος” για τις ΗΠΑ που απορροφά τεράστιους οικονομικούς και στρατιωτικούς πόρους και κάνει αδύνατη μια στρατιωτική εισβολή και κατοχή του Ιράν. Δεύτερο, γιατί οι Σιίτες που ελέγχουν το Νότο του Ιράκ (όπου βρίσκονται τα πετρέλαια) και εν μέρει συμμαχούν με τις ΗΠΑ, είναι θρησκευτικά συγγενείς με το καθεστώς του Ιράν. Μια αμερικανική εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράν θα σήμαινε χάσιμο του ελέγχου των Ιρακινών πετρελαίων που είναι και ο κύριος στόχος της εισβολής- κατοχής του Ιράκ.
Τρίτο, το Ιράν είναι 4η χώρα σε εξαγωγές πετρελαίου σε μια περίοδο που η τιμή και η ζήτηση του πετρελαίου τραβούν την ανηφόρα. Τέταρτο, η Ρωσία και η Κίνα αντιδρούν όχι μόνο σε μια αμερικάνικη εισβολή αλλά και στην επιβολή οποιονδήποτε ουσιαστικών κυρώσεων, γιατί βλέπουν στο Ιράν ένα πιθανό σύμμαχο απέναντι στις ΗΠΑ. Ειδικά η Κίνα που αναζητά όλο και περισσότερο πετρέλαιο για να συνεχίσει την τεράστια βιομηχανική της ανάπτυξη έχει κλείσει συμφωνίες με το καθεστώς του Ιράν.
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που η Μέση Ανατολή βράζει, μετά το σεισμό της νίκης της Χαμάς, ενώ η δημοτικότητα του Μπούς βρίσκεται στον πάτο καθώς το 55% των αμερικανών δηλώνει μη ικανοποιημένο από αυτόν και το 51% πως ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν λάθος.
Τα όρια των ΗΠΑ
Αυτό το σκηνικό δείχνει καταρχήν τα πραγματικά όρια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, που υπόσχονταν ειρήνη και πυρηνικό αφοπλισμό υπό την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ, αποδεικνύεται Νέα Αταξία Πραγμάτων. Όλο και πιο πολλά καταπιεστικά και ασταθή καθεστώτα (Ν. Κορέα, Ινδία, Πακιστάν, Ιράν) έχουν ή επιδιώκουν να φτιάξουν πυρηνικά όπλα αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου.
Οι ΗΠΑ είναι δέσμιες των διεθνών αντιθέσεων των “μεγάλων (ή μικρότερων) δυνάμεων” και των συμμαχιών που αρχίζουν να εμφανίζονται. Η “ανομολόγητη” αντίθεση της Κίνας στα σχέδια των ΗΠΑ δείχνει ότι οι σχέσεις τους θα οξύνονται και οι οξυμένες αυτές σχέσεις θα επηρεάζουν όλο και περισσότερο περιφερειακές κρίσεις τύπου Ιράν, γεγονός που θα αυξάνει την παγκόσμια αστάθεια.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι ΗΠΑ θα περιμένουν με σταυρωμένα χέρια να εξοπλιστεί με πυρηνικά το αντιαμερικανικό καθεστώς του Ιράν. Δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί ένα αεροπορικό χτύπημα “αστραπή” από το Ισραήλ ενάντια στις πυρηνικές του Ιράν, όπως ακριβώς είχε γίνει το 1981 όταν το Ισραήλ κατέστρεψε το πυρηνικό κέντρο του Ιράκ στο Οσιράκ.
Ο φανατικός ισλαμισμός δεν είναι λύση
Όμως για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους λαούς του κόσμου τα καθεστώτα τύπου Ιράν (ή Β. Κορέας) δεν μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση μόνο και μόνο επειδή συγκρούονται με τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Μ.Αχμεντινετζάντ που έχει διατελέσει μέλος σιίτικης παραστρατιωτικής οργάνωσης, έχει επιβάλλει ένα αντιδημοκρατικό, καταπιεστικό και θεοκρατικό καθεστώς που στερεί από το λαό βασικά ανθρώπινα, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα. Η λαϊκή υποστήριξη, που μπορεί να έχει, οφείλεται στην απειλή που νοιώθουν οι μάζες από τις ΗΠΑ. Όμως ο πυρηνικός εξοπλισμός της χώρας δεν πρόκειται να λύσει κανένα πραγματικό πρόβλημα ούτε να καλυτερεύσει το βιοτικό επίπεδο των μαζών.
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και οι λαοί παγκοσμίως πρέπει να παλέψουν ενάντια στα πυρηνικά όπλα και τους πολέμους, χωρίς να έχουν καμιά αυταπάτη πως οι μεγάλες δυνάμεις μπορούν ή θέλουν να φέρουν σε πέρας αυτό το καθήκον.
Κανελλής Νίκος
