Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2022 η κουρδικής καταγωγής Μάσα Αμίνι πέθανε στα χέρια της «Αστυνομίας Ηθών» στο Ιράν, έχοντας συλληφθεί επειδή δεν φορούσε με τον σωστό τρόπο το μαντήλι με το οποίο οι Ιρανές είναι υποχρεωμένες να κρύβουν τα μαλλιά τους όταν κυκλοφορούν δημόσια.
Ο θάνατός της έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για τη μακρόχρονη καταπίεση που βιώνουν -κυρίως- οι γυναίκες στο Ιράν, όπου κυριαρχεί ο ισλαμικός νόμος και όπου κάθε μορφή έκφρασης περνάει από τον ασφυκτικό έλεγχο των θρησκευτικών αρχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τον ενδυματολογικό κώδικα, ακόμη και το να χορεύει κανείς δημόσια στο Ιράν αποτελεί ποινικό αδίκημα.
Το κίνημα που ξέσπασε πριν έναν χρόνο σημαδεύτηκε από μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, χιλιάδες γυναίκες που αψήφησαν τη θρησκευτική αστυνομία κυκλοφορώντας χωρίς μαντήλα, βίαια επεισόδια, τουλάχιστον 500 νεκρούς (ανάμεσά τους περίπου 70 παιδιά) όπως και απεργιακές κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν όχι μόνο σε ένδειξη αλληλεγγύης στη νεολαία αλλά και διεκδικώντας αξιοπρεπείς αμοιβές, συνθήκες εργασίας, συνδικαλιστικά δικαιώματα, κλπ.
Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, αν και κατά διαστήματα η θρησκευτική εξουσία έδειξε να κάνει πίσω σε ορισμένα ζητήματα (για παράδειγμα κάποια στιγμή άφησε να διαρρεύσουν ψευδείς ειδήσεις για την κατάργηση της θρησκευτικής αστυνομίας, ή για χαλάρωση του ενδυματολογικού κώδικα) στην πραγματικότητα ο αυταρχισμός και η καταστολή αυξήθηκε.
Από τις απειλές για πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών των γυναικών που θα κυκλοφορούν στον δρόμο χωρίς μαντίλα, μέχρι τις φυλακίσεις, τις δίκες – παρωδία, ακόμη και τις εκτελέσεις διαδηλωτών με στημένες κατηγορίες, το θρησκευτικό καθεστώς του Ιράν προσπαθεί να τρομοκρατήσει τη νεολαία και τους εργαζόμενους.
Κατά τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο της Μ. Αμίνι, το καθεστώς σκληραίνει κι άλλο τη στάση του, φοβούμενο ένα νέο κύμα κινητοποιήσεων. Στις αρχές Σεπτέμβρη έξι άνθρωποι συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι οργανώνουν επεισόδια γύρω από την επέτειο της δολοφονίας. Ανάμεσά τους ο θείος της Αμίνι, τον οποίο συνέλαβαν μετά από έφοδο στο σπίτι του χωρίς ενημέρωση για το που κρατείται, όπως συμβαίνει συχνά με τον κόσμο που συλλαμβάνεται για συμμετοχή στο κίνημα.
Τα παραπάνω περιστατικά δείχνουν καθαρά ότι το καθεστώς φοβάται το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν νέες διαδηλώσεις των γυναικών, της νεολαίας, αλλά και κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος. Την ίδια ώρα που η καταπίεση αυξάνεται και η οργή των νέων συσσωρεύεται, το ίδιο ισχύει για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που βρίσκονται αντιμέτωπα με τη φτώχεια και τις άθλιες εργασιακές συνθήκες.
Στις 3 Σεπτεμβρίου σημειώθηκε έκρηξη σε ορυχείο άνθρακα, θάβοντας τους ανθρακωρύχους 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης με αποτέλεσμα να σκοτωθούν έξι από αυτούς.
Οι ανισότητες, η καταπίεση και η φτώχεια, η αυθαιρεσία των εργοδοτών και του θρησκευτικού καθεστώτος, η σκληρή καταστολή, συνεχίζουν να τροφοδοτούν την οργή της κοινωνίας στο Ιράν, που έναν χρόνο πριν βγήκε μαζικά στους δρόμους στο σημαντικότερο κίνημα των τελευταίων δεκαετιών. Ένα κίνημα που μπορεί να φουντώσει ξανά και να απειλήσει την εξουσία του αυταρχικού καθεστώτος και αυτών που ελέγχουν τον πλούτο της χώρας.
Στον αγώνα του για τερματισμό της καταστολής και του αυταρχισμού, το κίνημα στο Ιράν χρειάζεται την αλληλεγγύη όλων μας!
