Του Νίκου Κοκκάλη
Όλα δείχνουν ότι το δολοφονικό, ρατσιστικό παραλήρημα που διακατέχει εδώ και μήνες την αμερικανική αστυνομία δεν έχει τελειωμό. Την εβδομάδα που ακολούθησε τη δολοφονία του άοπλου, ακινητοποιημένου άστεγου «Άφρικα»[1] άλλοι τρεις Αφροαμερικανοί έπεσαν νεκροί από σφαίρες (λευκών) αστυνομικών.
Η αρχή έγινε στις 6/3 στο Ντένβερ, με έναν άοπλο φυγά, τον οποίο η αστυνομία μάλλον θεώρησε «κουραστικό» ή «επικίνδυνο» να συλλάβει. Έτσι, ακολούθησε την παράδοση των τελευταίων μηνών, πυροβολώντας τον.
Λίγες ώρες αργότερα, θύμα του «υπερβάλλοντος ζήλου» των αστυνομικών, έπεσε ένας άοπλος 19χρονος στο Μάντισον του Γουισκόνσιν. Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του νεαρού μετά από κλήση για διατάραξη της κοινής ησυχίας, ενώ σύμφωνα με τον τοπικό αστυνομικό διοικητή, δε βρέθηκε όπλο, ούτε οποιοδήποτε αντικείμενο που θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει το θύμα ενάντια στον αστυνομικό που τον σκότωσε.
Το τελευταίο θύμα του ρατσιστικού παραληρήματος, ήταν ένας βετεράνος του πολέμου του Ιράκ από την Ατλάντα, που έτρεχε γυμνός και άοπλος στον περίβολο της πολυκατοικίας του στις 9/3. Μετά από κλήση για «αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά» που δέχτηκε το τοπικό αστυνομικό τμήμα, ο αστυνομικός – δολοφόνος εντόπισε το θύμα του (που προφανώς αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα) και τον πυροβόλησε δύο φορές.
Επιλεκτική «αυτοάμυνα»
Όλοι τους ήταν μαύροι, και δολοφονήθηκαν από λευκούς αστυνομικούς.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο, 96 κατά μέσο όρο δολοφονίες Αφροαμερικανών έχουν δράστη αστυνομικό[2]. Σχεδόν όλοι από αυτούς ζουν σε υποβαθμισμένες, φτωχές περιοχές, ενώ πολλοί (όπως ο τελευταίος) αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής ψυχολογικά προβλήματα.
Φυσικά κάθε αστυνομία του κόσμου, περιλαμβάνει στην εκπαίδευση της μεθόδους ακινητοποίησης και σύλληψης που δεν απειλούν τη ζωή του ανθρώπου που καταδιώκεται. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, η αστυνομία των ΗΠΑ τραβάει όπλο με απίστευτη ευκολία, ακόμη κι αν ο «επικίνδυνος εγκληματίας» είναι άοπλος, ή ακινητοποιημένος.
Αυτά τα τρομακτικά περιστατικά είναι ενδεικτικά της απόλυτης ατιμωρησίας με την οποία αντιμετωπίζεται από τη δικαιοσύνη η αμερικανική αστυνομία και της άνεσης με την οποία οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν αλόγιστη βία απέναντι στις μειονότητες.
Παράλληλα, ενώ δολοφονούν μειονοτικούς χωρίς δεύτερη σκέψη, η στάση τους αλλάζει δραματικά όταν βρίσκονται απέναντι σε λευκούς και πλούσιους, ακόμα και όταν αυτοί οπλοφορούν και απειλούν να ανοίξουν πυρ ενάντια στους αστυνομικούς. Φυσικά, από μια τέτοια αστυνομία δεν μπορεί κανείς να περιμένει να τα βάλει με τα μεγάλα αφεντικά του εγκλήματος, που ενίοτε είναι και δικά της αφεντικά. Βασική της «ειδίκευση», όπως αποδεικνύεται όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό, είναι οι μικροεγκληματίες, οι άστεγοι, όσοι πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια, κοκ. Αν μάλιστα ανήκουν σε κάποια εθνική μειονότητα, ακόμη χειρότερα γι αυτούς και ακόμη καλύτερα για την αστυνομία!
Το Φέργκιουσον βράζει
Στο μεταξύ, τις τελευταίες μέρες στο Φέργκιουσον πληθαίνουν οι κινητοποιήσεις ενάντια στην αστυνομική βία, τις διακρίσεις, αλλά και την ατιμωρησία της οποίας τυγχάνει η αστυνομία στη συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών ρατσιστικών δολοφονιών.
Αφορμή ήταν η παραίτηση του αρχηγού της τοπικής αστυνομίας Τομ Τζάκσον[3] ο οποίος παρέμεινε στη θέση του για αρκετούς μήνες μετά τη δολοφονία του μαύρου εφήβου Μ. Μπράουν από αστυνομικούς τον Αύγουστο του 2014[4]. Σα να μην έφτανε αυτό, η παραίτηση του θυμίζει περισσότερο «διαζύγιο κοινή συναινέσει», αφού προκειμένου να παραιτηθεί, έλαβε αποζημίωση ύψους 96.000 δολαρίων!
Την ημέρα της παραίτησής του, έγιναν δύο διαδηλώσεις, ενώ και για αρκετές μέρες στη συνέχεια το Φέργκιουσον εξακολουθούσε να θυμίζει καζάνι που βράζει. Σε μια από τις δύο διαδηλώσεις της 12ης Μαρτίου, άγνωστοι πυροβόλησαν δύο αστυνομικούς, τραυματίζοντας τους ελαφρά.
