Η πανδημία του κορονοϊού και η επακόλουθη βαθιά οικονομική κρίση στη χώρα, έχει οδηγήσει εκατομμύρια Αμερικάνους πολίτες σε αδυναμία να πληρώσουν το νοίκι τους ή την δόση της υποθήκης του σπιτιού τους. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της διαδικτυακής πλατφόρμας ενοικιάσεων «Apartment List», την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη το 29% των Αμερικάνων δεν ήταν σε θέση να εξοφλήσει πλήρως το ενοίκιο ή τη δόση της υποθήκης του σπιτιού του, ενώ το 8% δεν εξόφλησε πλήρως το νοίκι του τον Αύγουστο.
Σαν απάντηση σε αυτή την πρωτοφανή κρίση, το CDC (Κέντρο για τον Έλεγχο της Πανδημίας) προχώρησε στο μέτρο της πανεθνικής απαγόρευσης των εξώσεων προκειμένου οι νεοάστεγοι να μην συνωστίζονται σε άσυλα αστέγων, φιλικά σπίτια ή ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εξάπλωση του κορονοϊού. Ακόμη και μετά από αυτή την εξαγγελία, οι ιδιοκτήτες βρίσκουν «παραθυράκια» για να συνεχίσουν τις εξώσεις, όπως για παράδειγμα, ότι προκειμένου οι ενοικιαστές να απολαμβάνουν προστασίας είναι υποχρεωμένοι να συμπληρώσουν ορισμένα σχετικά έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματος τους και έκαναν ότι μπορούσαν για να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους. Αυτό από μόνο του αποκλείει από κάθε είδους προστασία μια σειρά πολιτών, όπως για παράδειγμα όσους και όσες δουλεύουν «μαύρα», οι οποίοι δεν έχουν κανένα τρόπο να αποδείξουν τη μείωση του εισοδήματος τους.
Κάποιοι βρίσκουν ευκαιρίες σε κάθε είδους κρίση
Μέσα σε αυτή την δυστοπική ατμόσφαιρα όμως, υπάρχουν «άνθρωποι» που αποφάσισαν να κάνουν την κρίση ευκαιρία. Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν και οι ιδιοκτήτες της startup εταιρείας «Civvl». H εν λόγω εταιρεία προσλαμβάνει ανθρώπους (χωρίς σύμβαση ή ασφάλιση, χωρίς καν συγκεκριμένη ανάθεση έργου) μέσω της διαδικτυακής της εφαρμογής προκειμένου αυτοί να «βοηθάνε» στο να πραγματοποιηθούν οι εξώσεις. Ανάμεσα στα καθήκοντα που –θολά– περιγράφονται στο σάιτ της εταιρείας είναι η θυροκόλληση εγγράφων έξωσης, η εκκένωση των σπιτιών από τα πράγματα των ενοίκων καθώς και ο καθαρισμός τους.
Όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε η συγκεκριμένη εταιρεία από την αμερικάνικη ιστοσελίδα Vice, πρόκειται για την «Uber, αλλά για εξώσεις»…
Σύμφωνα με το σάιτ της εταιρείας πρόκειται για:
«την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη ευκαιρία να βγάλεις λεφτά εξαιτίας της πανδημίας»
καθώς
«πάρα πολλοί άνθρωποι σταμάτησαν να πληρώνουν ενοίκια και υποθήκες νομίζοντας ότι δε θα υποστούν έξωση. Πολλές εξώσεις και κατασχέσεις για να εξασφαλίσουμε και να καθαρίσουμε».
Όπως κυνικά περιγράφεται και σε μια διαφήμιση της εταιρείας:
«υπάρχει πολύ δουλειά εξαιτίας της ζοφερής κατάστασης στην οικονομία»…
Αυτή τη στιγμή δεν είναι ξεκάθαρο πόσο νόμιμες είναι αυτές οι εξώσεις δεδομένου ότι υπάρχει εν ενεργεία πανεθνική απαγόρευση, όμως η εταιρεία προσπαθεί έτσι κι αλλιώς να είναι καλυμμένη, καθώς σύμφωνα με τους όρους χρήσης το νόμιμο ή μη των ενεργειών της είναι ευθύνη των πελατών που παραγγέλνουν τις εξώσεις και όχι της ίδιας της εταιρείας.
Στα όρια της «ανθρωποφαγίας»
Την ίδια στιγμή βέβαια που η εταιρεία βοηθάει στο να πεταχτούν στο δρόμο άνθρωποι που πλέον δεν μπορούν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, εκμεταλλεύεται στυγνά και την ανάγκη απελπισμένων ανθρώπων να βρουν ένα μεροκάματο. Σύμφωνα με πολλά σχόλια στην σελίδα της εταιρείας στον χώρο κατεβάσματος εφαρμογών «App Store», για να διεκδικήσει κανείς να δουλέψει για αυτήν οφείλει πρώτα να πληρώσει 35 δολάρια – και μετά να περιμένει… πότε, αν, και σε ποια περιοχή θα τον φωνάξουν να δουλέψει – δηλαδή να βοηθήσει στην καταστροφή της ζωής ανθρώπων σε εξίσου δύσκολη μοίρα με τον ίδιο…
Όπως δήλωσε κλαίγοντας άλλωστε και στο CNN ο Φρανσίσκο Μουνιέζ, εργαζόμενος σε εταιρεία μεταφορών στο Χιούστον, καθώς εργαζόταν στην εκκένωση του σπιτιού μιας ηλικιωμένης:
«Ίσως σήμερα να είναι αυτή. Αύριο θα είμαι εγώ».
Μόνος δρόμος η συλλογική αντίσταση
Σύμφωνα με πρόσφατη ακαδημαϊκή έρευνα, περίπου 30-40 εκατομμύρια Αμερικάνοι πολίτες θα κινδυνεύσουν με έξωση τους επόμενους μήνες. Στην ίδια έρευνα αναδεικνύεται και το πως η πρόσφατη κρίση χτυπά δυσανάλογα τις εθνικές μειονότητες, καθώς από τους συμμετέχοντες στην έρευνα οι λευκής καταγωγής ανέφεραν πως οι ίδιοι ή μέλη του νοικοκυριού τους απολύθηκαν ή είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται σε ποσοστό 38% την ίδια στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό για τους Αφροαμερικάνους βρίσκεται στο 44% και για τους Λατίνους 61%. Ας σκεφτεί κανείς επιπλέον ότι ακόμη και πριν την πανδημία, μόνο στην Καλιφόρνια (την πλουσιότερη Πολιτεία των ΗΠΑ) υπήρχαν 100.000 άστεγοι. Πρόκειται για μια επικείμενη κοινωνική καταστροφή.
Τα παραπάνω στοιχεία που αφορούν στις ΗΠΑ είναι αποκαλυπτικά, δεν είναι όμως μόνο αμερικάνικο φαινόμενο. Στον έναν ή τον άλλο βαθμό τα πιο χτυπημένα στρώματα στις περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες να «βγάλουν το μήνα» και αυτό αφορά και την κάλυψη του κόστους της στέγασης. Χρέος μας είναι να αντιδράσουμε συλλογικά σαν κοινωνία, με αλληλεγγύη και να αντισταθούμε σε ακόμα μια επίθεση στα θεμελιώδη δικαιώματά μας. Και αν καταφέρουμε να συνδεθούν αυτές οι αντιστάσεις με ευρύτερα κινήματα, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ με αυτά που παλεύουν ενάντια στην αστυνομική βία σαν το «Black Lives Matter» καθώς και με τους αγώνες των εργαζομένων σε μια σειρά χώρους δουλειάς (π.χ. η μάχη για την καθιέρωση βασικού ωρομίσθιου στα 15 δολάρια την ώρα), τότε η επόμενη περίοδος θα είναι πολύ «ενδιαφέρουσα».
