Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Πριν λίγες μέρες ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) έβγαλε στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεση του.[1] Σύμφωνα με την έκθεση:
- Τουλάχιστον άλλα 3,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα χάσουν τις θέσεις εργασίας τους και θα περάσουν στην ανεργία το 2017.
- Ο παγκόσμιος αριθμός των ανέργων θα φτάσει έτσι τα 201 εκατομμύρια (5,8% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού).
- Πάνω από το 42% του συνόλου των απασχολουμένων, δηλαδή 1,4 δισ. εργαζόμενοι, δουλεύουν σε επισφαλείς θέσεις εργασίας.
- Σχεδόν 1 στους 2 εργαζόμενους στις αναδυόμενες οικονομίες δουλεύει σε επισφαλή θέση εργασίας, ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες αυτό αφορά τους 4 στους 5 εργαζόμενους.
Ευρώπη
Στην Ευρώπη το ποσοστό της ανεργίας αναμένεται να ανέλθει στο 9,1% για το 2017, ενώ όλο και μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των εργαζόμενων που δουλεύει σε θέσεις μερικής απασχόλησης.
Ενδεικτικά, από το δεύτερο τρίμηνο του 2015 ως το δεύτερο τρίμηνο του 2016, σχεδόν το 22% των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν στην ΕΕ ήταν μερικής απασχόλησης, ενώ για την περίοδο 2013-2015 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις πάνω από το 18%.
Συνολικά, η μερική απασχόληση στην ΕΕ το 2015 αναλογούσε στο 20,5% της συνολικής, από 18,2% που ήταν το 2008 και 19,5% το 2011. Η μεγαλύτερη αύξηση στη μερική απασχόληση καταγράφεται στη Νότια Ευρώπη όπου μεταξύ 2008 και 2015, το μερίδιο της μερικής στη συνολική απασχόληση από περίπου 4% στην Ιταλία και την Ισπανία έφτασε αντίστοιχα το 18,5% και 15,7%.
Σημαντική αύξηση παρατηρείται και στο ποσοστό των εργαζομένων που είναι άνεργοι για διάστημα περισσότερο των 12 μηνών. Ενδεικτικά, το δεύτερο τρίμηνο του 2016 το ποσοστό τους επί του συνόλου των ανέργων έφτασε στο 47,8%, όταν το αντίστοιχο ποσοστό το δεύτερο τρίμηνο του 2012 ήταν 44,5%. Επιπλέον, το δεύτερο τρίμηνο του 2016, περισσότερο από τα 2/3 αυτών των ανέργων ήταν άνεργοι για περισσότερο από 2 χρόνια.
Εργαζόμενοι φτωχοί
Κι αν οι άνεργοι υποφέρουν, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι –ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο– ζουν αξιοπρεπώς.
Σύμφωνα με την έκθεση, το 2016 σχεδόν οι μισοί από τους εργαζόμενους στη Νότια Ασία και σχεδόν τα 2/3 των εργαζομένων στην υποσαχάρια Αφρική ζουν σε συνθήκες τραγικής φτώχειας, αμοιβόμενοι με λιγότερο από 3,1 δολάρια την ημέρα.
Επιπλέον, ο αριθμός των εργαζομένων που αμοίβεται με λιγότερα από 3,1 δολάρια την ημέρα αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα δυο χρόνια κατά 3 εκ. στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Όπως εμείς στην Ελλάδα βέβαια ξέρουμε πολύ καλά, το πρόβλημα των εργαζόμενων φτωχών δεν περιορίζεται μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύ καιρός από όταν ο βρετανικός Guardian αποκάλυψε πως σχεδόν οι μισοί (47%) από τους περισσότερους από 170.000 άστεγους του Λονδίνου, είναι εργαζόμενοι![2]
Το σύστημα δεν δουλεύει
Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι μένουν εκτός αγοράς εργασίας και εκατομμύρια άλλοι δουλεύουν αλλά ζουν στην απόλυτη φτώχεια, τα κέρδη των υπερ-πλούσιων συνεχώς μεγαλώνουν.[3]
Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα στην εποχή της πιο βαθιάς του κρίσης, δεν έχει τίποτα άλλο να μας προσφέρει παρά μιζέρια και υπερεκμετάλλευση. Με την αύξηση δε της ανεργίας, δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι αδυνατεί να αναπτύξει περαιτέρω τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν για καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου για όλους – αντίθετα, γίνεται εμπόδιο. Εμείς όλοι, που πληρώνουμε το κόστος, έχουμε μόνο ένα δρόμο: να παλέψουμε για να καταλήξει εκεί που ανήκει – στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας!
