Το Σάββατο 9/3 στη Θεσ/νίκη και την Τρίτη 12/3 στην Αθήνα, έγιναν μαζικές πορείες συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Ακολουθούν αποσπάσματα από άρθρο της σ. Κατερίνας Κλείτσα και από προκήρυξη που έκδωσε το «Ξ» Θεσσαλονίκης για το θέμα.
(Tο πλήρες άρθρο στο www.xekinima.org, 10/03/2013)
Η απάντηση στην άγρια καταστολή προς τους κατοίκους της Χαλκιδικής, δόθηκε με τον καλύτερο τρόπο… Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, του Κιλκίς και της Θράκης ενώθηκαν με κατοίκους της Θεσσαλονίκης, σε μια εξαιρετικά μαζική πορεία, με περίπου 15.000 διαδηλωτές (η αστυνομία ανάφερε κοντά στις 10.000) γεγονός που την κατατάσσει σε μια από τις μεγαλύτερες πορείες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην πόλη…
…Με πανό που απεικόνιζαν τον Τσοχατζόπουλο, τον Παπακωνσταντίνου και τον Πάχτα, οι επιτροπές αγώνα τους καλούσαν να σταματήσουν το έγκλημα που πραγματοποιείται στην Χαλκιδική. Οι «χάροι με το χρυσό δρεπάνι» (συμβαδίζοντας και με το αποκριάτικο πνεύμα) φορώντας μάσκες «Πάχτα», προειδοποιούσαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο για τις συνέπειες που θα έχει η εξόρυξη χρυσού για τις ζωές των κατοίκων της βόρειας Ελλάδας…
…Με ανακοίνωση που μοίρασε το Ξεκίνημα στη χτεσινή πορεία στην πόλη μας, πρότεινε τα ακόλουθα βήματα:
- Να ανοίξει το ζήτημα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, και να γίνει πραγματική ενημέρωση για να αποκαλυφθούν τα ψέματα των ΜΜΕ.
- Να χτιστεί μια πανελλαδική συμμαχία όλων των τοπικών επιτροπών/ κινημάτων. Θα μπορούσε να οργανωθεί μια πανελλαδική συνέλευση τοπικών κινήσεων/κινημάτων, που να βάλει πρώτο θέμα στην ατζέντα το ζήτημα του χρυσού.
- Να ασκηθεί πίεση σε όλα τα συνδικάτα/σωματεία εργαζομένων να στηρίξουν τον αγώνα (όπως έγινε πρόσφατα στην πανελλαδική συνέλευση των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα).
- Τα γύρω χωριά μπορούν να οργανώσουν κινητοποιήσεις που να σταματούν την διέλευση οχημάτων της εταιρίας (όπως έγινε την Πέμπτη στο Σταυρό) σε μια σταθερή βάση.
- Βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι και συνδικαλιστές όλων των κομμάτων της Αριστεράς να αποδείξουν ότι διαφέρουν από τους υπόλοιπους, δημιουργώντας μια ασπίδα προστασίας των κατοίκων με την φυσική τους παρουσία στα χωριά και στο εργοτάξιο, όχι για προσωπική τους προβολή, αλλά για να υπερασπίσουν τα κινήματα που χτυπιούνται και να δυσκολέψουν το έργο των δυνάμεων καταστολής.
