Μέχρι τώρα οι μαθητές ένιωθαν “φυλακισμένοι” μέσα στα σχολεία λόγω των ψηλών κάγκελων που υπήρχαν γύρω απο το προαύλιο του σχολείου. Σήμερα, οι μαθητές του 4ου Λυκείου Χαλανδρίου βρίσκεται μπροστά σε μια ακόμα καινοτομία: έχουν τοποθετηθεί κάγκελα μέσα στο προαύλιο με αποτέλεσμα οι μαθητές να μη μπορούν να πάνε στο κυλικείο, στις μπασκέτες και στις βρύσες για να πιουν νερό.
Τι συνέβη; Πολύ απλά, το σχολείο τους στεγάζεται σε κτίριο ιδιώτη, ο οποίος ζήτησε αύξηση στο ενοικιαστήριο και όταν η νομαρχία το αρνήθηκε, ο ιδιώτης επέλεξε αυτήν την μέθοδο εκβιασμού.
Και το παραπάνω περιστατικό δεν είναι το μοναδικό. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς 10 σχολεία της Αθήνας κινδύνεψαν με έξωση. Αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα υπάρχουν 230 μισθωμένα κτίρια, όπου στεγάζονται 295 σχολεία. Ταυτόχρονα το 27% των σχολείων του Δήμου της Αθήνας λειτουργούν με διπλοβαρδια επειδή δεν υπάρχουν αρκετά κτίρια για να στεγαστούν όλα τα σχολεία.
Οι καλοπροαίρετοι θα σκεφτούν ότι η κατάσταση αυτή είναι ένα “αναγκαίο κακό”, ότι δεν υπάρχουν δημόσιοι χώροι για να στεγαστούν τα σχολεία και ότι οι υπεύθυνοι κάνουν ο,τι καλύτερο μπορούν. Δυστυχώς η αλήθεια είναι για μια ακόμα φορά εξοργιστική. Δημόσια γη υπάρχει. Η σχολική χρήση της όμως δεν φέρνει κέρδος (φιλική υπενθύμιση: η δημόσια παιδεία είναι δωρεάν) αντιθέτως κοστίζει και δεν είναι καιροί για έξοδα…
Το γενικό σχέδιο μάλιστα λέει πως μέσα σε 25 χρόνια θα κατασκευαστούν 27 δημόσια σχολεία, σε δημόσιους χώρους αλλά απο ιδιώτες! Απο ιδιώτες που προφανώς δεν έχουν ανιδιοτελείς σκοπούς αλλά έναν βασικό σκοπό: να βάλουν λεφτά στην τσέπη τους.
Η σχολική στέγη είναι ένα θέμα που μας απασχολεί συχνά και το δυσοίωνο μέλλον δείχνει ότι θα συνεχίσει να μας απασχολεί. Δεν ξεχνάμε τα ακατάλληλα και επικίνδυνα σχολεία που λειτουργούν, δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά στα σχολεία που είναι ασφυκτικά γεμάτα με μαθητές.
Κατερίνα Κλείτσα
