Του Πάρη Μακρίδη
Ο Τζιάνι Ανιέλι, Ιταλός μεγιστάνας και «πατριάρχης» της FIAT είχε πει κάποτε:
«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Αυτή του η ρήση έχει αναπαραχθεί πολύ τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα με αφορμή την υπογραφή του 3ου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και δικαίως. Γιατί περιγράφει μέσα σε λίγες λέξεις τη σημερινή πραγματικότητα: η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, η εφαρμογή νέων, άγριων μνημονιακών μέτρων δεν θα μπορούσε να περάσει από το παλιό, «φθαρμένο» και κοινωνικά απονομιμοποιημένο πολιτικό προσωπικό των παραδοσιακών κομμάτων.
Η διεθνής και ντόπια άρχουσα τάξη ενσωμάτωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα στον πολιτικό τους σχεδιασμό. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα εκφραστή της ελπίδας και της προσδοκίας του εργαζόμενου λαού για βαθιές πολιτικές ανατροπές σε ένα κόμμα υπηρέτη των συμφερόντων του κεφαλαίου έχει δημιουργήσει σοκ και απογοήτευση σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
Γι’ αυτό άλλωστε ο Τσίπρας βιάστηκε να προκηρύξει τόσο γρήγορα εκλογές: πριν τα μέτρα περάσουν στο «πετσί» του κόσμου και καταλάβει ότι τα περί «παράλληλου προγράμματος» είναι μπούρδες.
Ας δούμε επιγραμματικά κάποια βασικά μέτρα που έχουν περάσει πριν την προκήρυξη των εκλογών, μετά τη συμφωνία της 13ης Ιούλη και ας σκεφτούμε τι θα γινόταν αν αυτά επιχειρούσε να τα περάσει οποιαδήποτε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις:
Ιδιωτικοποιήσεις
Σύμφωνα με έγγραφο που κατέθεσε στην ολλανδική Βουλή ο Γ. Ντάισελμπλουμ, αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει 55 δράσεις ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων όλα τα «φιλέτα» (ΟΛΠ, ΟΛΘ, αεροδρόμια, Ελληνικό κ.α.).
Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του Thepressproject:
«η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα εγκρίνει τις περιβαλλοντικές μελέτες όπως θέλει ο παραχωρησιούχος ή θα ξεπεράσει τα προβλήματα που βάζουν οι αρχαιολογικές υπηρεσίες. Φυσικά η κυβέρνηση δεσμεύεται να καταργήσει και νόμους του ελληνικού κράτους με το σκεπτικό ότι παρεμποδίζουν τον κεντρικό σχεδιασμό της εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας […]Τέλος το πιο συγκλονιστικό στοιχείο της λίστας είναι οι απαλλαγές που προσφέρονται στους παραχωρησιούχους. Έτσι για παράδειγμα με νομοθετική διάταξη η τοπική αυτοδιοίκηση δεν θα μπορεί να ζητάει τέλη χρήσης των υπηρεσιών που θα προσφέρει σε αυτούς που αγόρασαν την ελληνική περιουσία, ενώ αντίστοιχες διατάξεις θα τους απαλλάσσουν και από άλλα ενοχλητικούς φόρους όπως ο ΕΝΦΙΑ. Φυσικά όποτε σε κάποια ιδιωτικοποίηση προκύπτουν κοστοβόρα προσχώματα το λογαριασμό αναλαμβάνει πάντα να πληρώσει το ΤΑΙΠΕΔ» [1].
Εργασιακά
Θυμόμαστε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 €; Ήρθε η ώρα να τα ξεχάσουμε. Στο Μνημόνιο αναφέρεται συγκεκριμένα:
«Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης (σημ. των πλαισίων της αγοράς εργασίας) οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ. Δεν θα πραγματοποιηθεί καμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από την ολοκλήρωση της επανεξέτασης. Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης» [2].
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ποιες είναι οι «βέλτιστες πρακτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο» σε μια Ε.Ε. που προωθεί συστηματικά την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και την κατάργηση συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Ασφαλιστικό
Ήδη από τα τέλη Αυγούστου οι συντάξεις έχουν μειωθεί λόγω της αύξησης των εισφορών Υγείας, μια αύξηση που θα ισχύσει αναδρομικά και για τους μήνες Ιούνη και Ιούλη. Έτσι λοιπόν:
«Σημειώνεται ότι μετά την παρακράτηση των μηνών Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, μια κύρια σύνταξη της τάξης των 800 ευρώ μεικτά θα μειωθεί κατά 15 ευρώ τον Σεπτέμβριο αλλά κατά 27 ευρώ το τρίμηνο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου» [3].
Η κατώτατη σύνταξη πλέον διαμορφώνεται στα 392,7 € (από 486 €)[4] χωρίς όμως αυτό να είναι το τέλος του δρόμου. Σκληρές αλλαγές προβλέπονται συνολικά στο ασφαλιστικό σύστημα με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, περικοπή των ασφαλιστικών δαπανών (0,25% του ΑΕΠ το 2015 και 1% το 2016) κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που θα προκαλέσει περεταίρω μειώσεις στις συντάξεις.
Σύμφωνα άλλωστε με το πρόσφατο ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών», η «Επιτροπή Σοφών» που σύστησε ο αρμόδιος Υπουργός Γ. Κατρούγκαλος γνωμοδοτεί υπέρ μιας ενοποιημένης σύνταξης που θα φτάνει στο ανώτατο επίπεδό της στα 600 € [5]!!
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα μέτρα που πέρασαν. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε: την αύξηση του ΦΠΑ σε είδη λαϊκής κατανάλωσης που επιβαρύνουν τα φτωχά στρώματα [6], τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, την κατάργηση του ανώτατου ορίου του 25% του μισθού στις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, την «ανεξαρτητοποίηση» της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, η οποία θα λογοδοτεί πλέον στους «θεσμούς», τα 25 δισ. € που θα δοθούν (ξανά) για τη διάσωση των τραπεζών και πάρα πολλά άλλα.
Τελικά ο Ανιέλι είχε δίκιο. Αυτή η «Αριστερά» είναι πολύ χρήσιμη. Για τα συμφέροντα της τάξης του…
