Η συνταγματική αναθεώρηση πήγε στις καλένδες. Ούτε αυτή αλλά ούτε και η επόμενη βουλή πρόκειται να ψηφίσει την αναθεώρηση οποιουδήποτε άρθρου του συντάγματος και πολύ περισσότερο του άρθρου 16. (Εκτός βέβαια και αν ο Γ. Παπανδρέου άλλα λέει κι άλλα τελικά κάνει, πράγμα όμως που δεν είναι το πιο πιθανό λόγω της πίεσης του κινήματος).
Πρόκειται για μια σημαντική νίκη του κινήματος για την οποία οι μόνοι που «αμφιβάλλουν» είναι τα ηγετικά στελέχη της ΠΚΣ που όταν δεν μπερδεύουν το κίνημα και τα μέλη τους με λεκτικά παιγνίδια για το αν είναι «νίκη» ή «ελιγμός», διασπούν τους αγώνες μας για μια ακόμα φορά καλώντας μόνοι τους ξεχωριστή πανελλαδική πορεία στις 14/2 και υποβαθμίζοντας τις πορείες στις 15/2 που επιδιώκεται να έχουν παλλαϊκό χαρακτήρα.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ άλλαξε στάση -αλλά όχι και πολιτική- κάτω από το βάρος του κινήματος που προκάλεσε σοβαρές διαφωνίες στο εσωτερικό του και το απειλούσε με παραπέρα πολιτική και εκλογική φθορά. Πολιτικά το ΠΑΣΟΚ και προπάντων ο πρόεδρός του παραμένει υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων μόνο που αυτό δίνει διαπιστευτήρια στο κατεστημένο ότι θα την κάνει πιο σοβαρά και οργανωμένα από την ΝΔ.
Πρόκειται για την πρώτη καθαρή ήττα της κυβέρνησης από το μαζικό κίνημα στην τρίχρονη θητεία της δείχνοντας στην πράξη ότι ο ενωμένος και ανυποχώρητος αγώνας διαρκείας μπορεί να κάμψει την κυβερνητική αδιαλλαξία.
Η μάχη που κερδήθηκε είναι σημαντική όμως ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Τώρα ο στόχος είναι ο νέος νόμος πλαίσιο που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κατεβάσει επιδιώκοντας να ισοσκελίσει την κατάρρευση των σχεδίων της στην παιδεία με το άρθρο 16. Το κρυφτό σχετικά με την ημερομηνία κατάθεσης του νέου νόμου δείχνει το φόβο της κυβέρνησης μπροστά στο κίνημα και την αναζήτηση της κατάλληλης στιγμής που γι αυτήν θα είναι το σταμάτημα των καταλήψεων.
Τώρα το κίνημα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να ανατρέψει συνολικά τα σχέδια της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Με την ορμή των 323 κατειλημμένων σχολών, την απεργία διαρκείας των πανεπιστημιακών, τις απεργίες άλλων φορέων της εκπαίδευσης (ΟΣΕΠ ΤΕΙ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ), τις τοπικές γενικές απεργίες των ΕΚ (π.χ. Θες/νίκη, Ιωάννινα κ.α.), τις πανελλαδικές στάσεις εργασίας της ΑΔΕΔΥ μπορούμε να πετύχουμε την οριστική απόσυρση του νέου νόμου πλαίσιο και το ξεκίνημα της συζήτησης για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου με βάση τις προτάσεις του κινήματος και όχι της κυβέρνησης ή των διορισμένων από αυτήν επιτροπών τύπου ΕΣΥΠ.
Συνεχίζουμε. Αυτό είναι το μήνυμα που βγαίνει από τις ΓΣ αυτής της βδομάδας
Η Πέμπτη 22/2 – μέρα της πρώτης ψηφοφορίας στη Βουλή για το άρθρο 16- είναι ο επόμενος σταθμός του αγώνα μας. Εκείνη τη μέρα η ΟΛΜΕ έχει νέα 24ωρη απεργία και η ΑΔΕΔΥ καλεί τη ΓΣΕΕ για πανελλαδική στάση εργασίας.
Μετά από κοινού τα συντονιστικά των καταλήψεων με την ΠΟΣΔΕΠ και τους άλλους φορείς της εκπαίδευσης θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσης για το επόμενο διάστημα με γνώμονα όχι το πότε θα γίνει η εξεταστική αλλά το πώς θα καταλήξει ο αγώνας σε μια οριστική νίκη.
Συνεχίζουμε ανυποχώρητα μέχρι την τελική απόσυρση του νόμου πλαίσιο και των σχεδίων τους για κατάργηση του ασύλου.
Τι προτείνουμε για το ζήτημα των Συντονιστικών
Ο μόνος τρόπος να αποφεύγονται τα καπελώματα, και να ακούγεται πραγματικά η φωνή του φοιτητικού κινήματος, ο μόνος τρόπος να είναι δημοκρατικά και αποτελεσματικά τα συντονιστικά, είναι οι φοιτητές να εκλέγουν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους αντιπροσώπους για το Συντονιστικό Πόλης. Και κάτι αντίστοιχο πρέπει να γίνεται για το Πανελλαδικό Συντονιστικό.
Τα Συντονιστικά αυτά πρέπει να μπορούν να καταλήγουν σε αποφάσεις, οι οποίες όμως να είναι προτάσεις προς τις γενικές συνελεύσεις, οι οποίες να έχουν τον τελικό λόγο.
Οι αποφάσεις-προτάσεις των Συντονιστικών, βέβαια, θα πρέπει να μπορούν να παίρνονται με πλειοψηφία όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Αλλιώς οδηγούνται σε παράλυση. Η επιμονή της ΠΚΣ να υπάρχει ομοφωνία είναι μια συνειδητή προσπάθεια να μην αφήσει το κίνημα να πάρει αποφάσεις, έτσι ώστε οι αποφάσεις να παίρνονται στα γραφεία της ΚΝΕ.
Ασφαλώς αυτά τα συντονιστικά πρέπει να είναι ανοικτά σε όποιον θέλει να τα παρακολουθήσει, και να μιλήσει. Όμως την ευθύνη των τελικών αποφάσεων, που να αποτελούν, επαναλαμβάνουμε, προτάσεις προς τις γενικές συνελεύσεις, πρέπει να τις έχουν οι αντιπρόσωποι.
Διαφορετικά, τις αποφάσεις θα τις παίρνει αυτός που μπορεί να κινητοποιήσει τα περισσότερα μέλη ! Η ΠΚΣ, στην προκειμένη. Και επειδή τα ΕΑΑΚ δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν τον έλεγχο του κινήματος στην ΠΚΣ, το αποτέλεσμα είναι το ξύλο.
Την τελευταία περίοδο η ΠΚΣ, χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό της αξιοποιεί την πρόταση των ΕΑΑΚ για «άμεση δημοκρατία» για να καπελώσει το κίνημα. Αυτό δεν είναι από μόνο του αρκετό για να κάνει την πλειοψηφούσα τάση στο εσωτερικό των ΕΑΑΚ να καταλάβει πως η πρόταση αυτή είναι λαθεμένη;
Τέλος, είναι καλό το ελληνικό φοιτητικό κίνημα να αξιοποιήσει την εμπειρία του εκπληκτικού κινήματος των Γάλλων φοιτητών ενάντια στον CPE (νόμος για πρώτη πρόσληψη) στη διάρκεια του περασμένου χρόνου. Αυτό το κίνημα λειτούργησε στη βάση συντονιστικών από εκλεγμένους αντιπρόσωπους από κάθε σχολή σε κατάληψη. Και πέτυχε σχεδόν το ακατόρθωτο: να στείλει στα σκουπίδια νόμο που είχε ήδη περάσει από τη βουλή!
ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΧΗΣ
Πανελλαδικό έντυπο που συνδέει σχήματα και ανένταχτους αγωνιστές που παλεύουν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ για μια καλύτερη παιδεία και για την δημιουργία μιας νέας αριστεράς στις σχολές. Μιας αριστεράς απαλλαγμένης από τη βυζαντινολογία, το καπέλωμα, την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας. Με θέσεις και προτάσεις για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα των σχολών μας. Που να ασχολείται και με θέματα που αφορούν συνολικά την κοινωνία όπως είναι ο ρατσισμός, το περιβάλλον κτλ. Για μας ο αγώνας για μια καλύτερη παιδεία σε τελική ανάλυση είναι αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία, που σημαίνει πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Τηλ. επικοινωνίας: 6945879840, 6978942123
