Της Σύνταξης του «Ξ»
Την Πέμπτη 4/2 πραγματοποιήθηκαν για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα σε ολόκληρη τη χώρα κινητοποιήσεις νεολαίας, κατά κύριο λόγο διοργανωμένες από φοιτητικούς συλλόγους αλλά και με τη συμμετοχή μαθητών και εκπαιδευτικών.
Εδώ και εβδομάδες, η νεολαία παλεύει ενάντια στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που αλλάζει ριζικά τη λειτουργία των πανεπιστημίων, διαμορφώνοντας ένα αυταρχικό και δυστοπικό τοπίο. Πιο συγκεκριμένα:
- Ειδικό σώμα της αστυνομίας εγκαθίσταται μέσα στα πανεπιστήμια, με άλλοθι την καταπολέμηση του εγκλήματος. Στην πραγματικότητα ο στόχος είναι η καταστολή του φοιτητικού κινήματος, το χτύπημα της διακίνησης ιδεών, των παραστάσεων διαμαρτυρίας, των κινηματικών εκδηλώσεων, των καταλήψεων και όλων των κινητοποιήσεων μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων.
- Καταργείται η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στους χώρους του πανεπιστημίου (εκτός από συγκεκριμένες εξαιρέσεις).
- Επιτρέπονται οι κάμερες ασφαλείας που θα παρακολουθούν φοιτητές, εργαζόμενους κλπ, ενώ δίνεται ακόμα και η δυνατότητα παρακολούθησης email και τηλεφώνων του Πανεπιστημίου από το «κέντρο ελέγχου».
- Θεσμοθετείται «ελάχιστη βάση εισαγωγής» για κάθε τμήμα ΑΕΙ. Με αυτό τον τρόπο χιλιάδες μαθητές θα μείνουν εκτός ΑΕΙ. Στόχος δεν είναι να «ανέβει» το επίπεδο των ΑΕΙ. Είναι να αυξηθεί η πελατεία των ιδιωτικών ΙΕΚ και Κολλεγίων. Σε αυτά δίνει τώρα η Κυβέρνηση τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τα ΑΕΙ χωρίς φυσικά να ισχύει οποιαδήποτε βάση εισαγωγής…
- Θεσμοθετείται επίσης όριο σπουδών (Ν+2 για τις 4ετείς και Ν+3 για τις 5ετείς και 6ετείς σχολές). Το αποτέλεσμα θα είναι να μην καταφέρνουν να πάρουν πτυχίο οι φοιτητές που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται, οι φοιτητές που έχουν πάθει burnout από το διάβασμα των πανελληνίων και χρειάζονται χρόνο για να συνέλθουν, οι φοιτητές που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυταρχικούς καθηγητές που «κόβουν» αυθαίρετα κοκ.
- Παράλληλα το νομοσχέδιο προβλέπει διατάξεις που χτυπούν τον φοιτητικό συνδικαλισμό, καθώς και μια σειρά άλλες αντιδραστικές διατάξεις.
***
Οι κινητοποιήσεις της 4ης Φλεβάρη ήταν στις περισσότερες πόλεις εξίσου μαζικές με αυτές της προηγούμενης εβδομάδας. Το νεολαιίστικο κίνημα με τις κινητοποιήσεις του έσπασε στην πράξη την απαγόρευση των συγκεντρώσεων που είχε υπογράψει ο αρχηγός της αστυνομίας με το πρόσχημα της πανδημίας. Σαν αποτέλεσμα, για την τελευταία κινητοποίηση, της 4ης Φλεβάρη, δεν είχε βγει καν απαγορευτικό.
Χιλιάδες φοιτητές και μαθητές βγήκαν στους δρόμους δεκάδων πόλεων της χώρας, παρά το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργούν συστηματικά κυβέρνηση και ΜΜΕ, παρά τους τόνους λάσπης ενάντια στο φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία. Και μάλιστα με τις σχολές κλειστές, γεγονός που δυσκολεύει την κινητοποίηση του φοιτητικού κόσμου και με πολλούς φοιτητές να έχουν επιστρέψει στον τόπο καταγωγής τους, μέσα σε εξεταστική με εντατικό για πολλές/ους διάβασμα.
Ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο των τελευταίων κινητοποιήσεων είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είδαμε κοινές συγκεντρώσεις και πορείες από τις βασικές δυνάμεις της φοιτητικής Αριστεράς, κάτι που κάθε άλλο παρά συνηθισμένο είναι. Στο βαθμό που θα συνεχιστεί αυτό, θα αποτελέσει, ένα πολύ σημαντικό προχώρημα για το κίνημα.
***
Αυτό που πρέπει να περιμένουμε από την κυβέρνηση πάντως, δεν είναι η υποχώρηση στις πιέσεις του νεολαιίστικου κινήματος, αντίθετα είναι η ενίσχυση της καταστολής, ιδιαίτερα αν αυτό πάρει απειλητικές διαστάσεις.
Η στάση αυτή της κυβέρνησης θα παρουσιάζεται βέβαια, από την ίδια και από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, σαν «υπεύθυνη στάση» με στόχο την προστασία της κοινωνίας από την εξάπλωση του κορονοϊού.
Ταυτόχρονα, θα συνεχίσουν να αφήνουν τα νοσοκομεία ανοχύρωτα, χωρίς επαρκές υγειονομικό προσωπικό, κλίνες ΜΕΘ και εξοπλισμό προστασίας, θα συνεχίσουν να αφήνουν τα σχολεία, τα μέσα μεταφοράς και τους υπόλοιπους δημόσιους κλειστούς χώρους συνάθροισης να λειτουργούν σε συνθήκες συνωστισμού.
***
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, αλλά και την απύθμενη υποκρισία από τη μεριά της κυβέρνησης, είναι απαραίτητο η κοινωνία να σταθεί αλληλέγγυα στον αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος.
Η μαχητική διάθεση που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στο φοιτητικό κόσμο και τη νεολαία συνολικά δεν πρέπει να αφεθεί να «ξεθυμάνει». Αντίθετα, ο αγώνας πρέπει να κλιμακωθεί με τη συνέχιση των συλλαλητηρίων της Πέμπτης, αλλά και με τη διατήρηση και ενίσχυση της ενωτικής δράσης όλων των κομματιών του φοιτητικού κινήματος.
Δεδομένης της στάσης κυβέρνησης και δυνάμεων καταστολής, οι διαδηλώσεις και οι υπόλοιπες εκδηλώσεις του φοιτητικού κινήματος χρειάζονται καλά οργανωμένη περιφρούρηση και σχολαστική τήρηση των μέτρων ενάντια στον κορονοϊό, ιδιαίτερα σήμερα, που είμαστε μπροστά σε ένα τρίτο κύμα της πανδημίας.
Τέλος, στον αγώνα αυτό είναι απαραίτητο να συμμετέχουν πιο αποφασιστικά και οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, με 24ωρες απεργίες τις ημέρες κατά τις οποίες οι φοιτητές καλούν σε κινητοποιήσεις προκειμένου να εξασφαλιστεί η μαζικότερη συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε αυτές, αλλά και οι σύλλογοι γονέων και οι μαθητές. Ένα κοινό μέτωπο του κόσμου της εκπαίδευσης θα μπορούσε να ανατρέψει το νομοσχέδιο και να στριμώξει στη γωνία την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και την κυβέρνηση, δίνοντας «ανάσα» και έμπνευση για νέους αγώνες στον κόσμο της εκπαίδευσης, στη νεολαία, αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.
