Του Ανδρέα Παγιάτσου
Καμία συμπάθεια δεν έχουμε για τον κ. Ματέο Ρέντσι, αυτό τον ξιπασμένο γιάπη πρωθυπουργό της Ιταλίας, αλλά όταν κάνει ή λέει κάτι σωστό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε. Και είπε κάτι πολύ σωστό ο Ματέο, αναφερόμενος στη σύνοδο της ΕΕ των 27 (η Βρετανία «την έκανε» βλέπετε και δεν είναι πια 28) που έγινε στη Μπρατισλάβα της Σλοβακίας την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου:
«Δεν ξέρω σε τι αναφέρεται η καγκελάριος Μέρκελ όταν μιλά για πνεύμα της Μπρατισλάβα. Αν προχωρήσουμε με τον τρόπο αυτό, αντί για το πνεύμα της Μπρατισλάβα, θα συζητήσουμε για το φάντασμα της Ευρώπης.
»Στην Μπρατισλάβα κάναμε μια ωραία κρουαζιέρα στον Δούναβη, όλοι μαζί. Αλλά εγώ ήλπιζα να απαντήσω στην κρίση που προκλήθηκε από το Brexit, όχι μόνο να κάνω έναν γύρο με βάρκα».
Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πιο σκληρή τοποθέτηση από ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους – ιδιαίτερα καθώς συνοδεύεται από ευθεία επίθεση στην ισχυρή κυρία της ΕΕ, την Άνγκελα Μέρκελ. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο Ρέντσι αρνήθηκε να κάνει κοινές δηλώσεις με τη Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ.
Και βέβαια η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα – δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν το μαύρο ευρωπαϊκό πρόβατο, όπως είχε αντιμετωπιστεί η Ελλάδα, και να την αρχίσουν στις «σφαλιάρες». Είναι η 8η βιομηχανική χώρα του πλανήτη και η 3η οικονομική δύναμη της μετά-Brexit ΕΕ. Αν η Ιταλία πει «φεύγω» η ΕΕ θα απομείνει πραγματικά φάντασμα του σημερινού εαυτού της.
Πλήρης επιτυχία!
Η σύνοδος στη Μπρατισλάβα καλέστηκε ακριβώς λόγω της κρίσης την οποία περνά η ΕΕ, σε μια προσπάθεια να στείλει το μήνυμα ότι «η ΕΕ είναι εδώ»! Και κατάφερε να στείλει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα: «η ΕΕ είναι χαμένη στο διάστημα».
Η κρίση είχε να κάνει με μια σειρά παράγοντες: Κατ’ αρχήν το Brexit, που προκάλεσε κλυδωνισμούς και τρόμο στην άρχουσα τάξη∙ το προσφυγικό που οδήγησε στη δημιουργία τειχών και συρματοπλεγμάτων ανάμεσα σε μια σειρά χώρες της ενωμένης, κατά τα άλλα, Ευρώπης∙ τη συσπείρωση των χωρών του Βίζενγκαρντ στη βάση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων για αντιμετώπιση της κρίσης∙ τη συνάντηση των χωρών της Νότιας Ευρώπης που έκαναν μια προσπάθεια να καταλήξουν σε κοινές αντιλήψεις (…) για το μέλλον της ΕΕ∙ και τέλος και σημαντικότερο, την οικονομική κρίση που μεταφράζεται σε στασιμότητα στις ευρωπαϊκές οικονομίες και που βρίσκεται στη ρίζα όλων των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ΕΕ.
Κανένα πρόβλημα δεν έλυσε. Στην πραγματικότητα δεν ασχολήθηκε καν με σοβαρό τρόπο με οποιοδήποτε πρόβλημα.
Η υπνοβατούσα κι ο αφυπνιστής
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, προσερχόμενος στη συνάντηση έκανε τη συνηθισμένη ανόητη τοποθέτησή του
«…αυτό που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη είναι ένα νέο όραμα και μια συγκεκριμένη ατζέντα για μια αλλαγή.
»χρειαζόμαστε μια κοινωνική Ευρώπη με ανάπτυξη, απασχόληση και ευημερία για όλο τον λαό της, για τη νεολαία και όλους τους πολίτες της,
»που να μπορεί να διαχειριστεί τη μετανάστευση αποτελεσματικά και με ανθρώπινο τρόπο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που δεν πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να υπνοβατεί προς τη λάθος κατεύθυνση».
Για κάποιο περίεργο λόγο ο Α. Τσίπρας έχει την τάση να αναφέρεται συχνά στο θέμα της υπνοβασίας. Εξήγησε μάλιστα σε προηγούμενες δηλώσεις του πως αυτός είναι που θα αφυπνίσει την Ευρώπη που υπνοβατεί…
Έχει, ο κ. Τσίπρας, αυτό που λέμε «αίσθηση των αναλογιών»…
Κάποια αντικειμενικά δεδομένα
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, με τρόπο που δεν σηκώνει και πολλή συζήτηση, γιατί μιλάμε για αντικειμενικά δεδομένα. Στο θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης η ΕΕ απέτυχε. Στο θέμα της αντιμετώπισης της φτώχειας και της ανεργίας η ΕΕ απέτυχε. Στο θέμα της αντιμετώπισης του προσφυγικού η «ενωμένη Ευρώπη» μεταμορφώθηκε στη «διαιρεμένη Ευρώπη που αλληλοβρίζεται». Το θέμα του Brexit έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων κι ακόμα δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Τέλος στο θέμα του τι κάνουμε τώρα και ποια είναι τα επόμενα βήματα κανένας δεν ξέρει και κανείς δεν συμφωνεί με κανέναν.
Κάποιοι επιμένουν ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση πρέπει να βαθύνει, η πολιτική ενοποίηση πρέπει να προχωρήσει, η κοινωνική Ευρώπη να, όπου να ‘ναι τη φτιάξαμε, κλπ. Αυτοί είναι οι φονταμενταλιστές της αφέλειας.
Η πραγματικότητα είναι ότι πάνω σε καπιταλιστική βάση η Ευρώπη δεν μπορεί να ενοποιηθεί. Γιατί αποτελείται από διαφορετικές άρχουσες τάξεις με αντικρουόμενα μεταξύ τους συμφέροντα. Όσο η οικονομία πάει καλά, οι αντιθέσεις αμβλύνονται και οι διαφορές σπρώχνονται κάτω από το χαλί. Όταν η οικονομία μπαίνει σε κρίση τότε η κατάσταση γίνεται Brexit. Κι επειδή καπιταλισμός σημαίνει αναπόφευκτες κρίσεις, τα συμπεράσματα είναι προφανή.
Η απάντηση σ’ αυτή τη κρίση όμως δεν είναι η εθνική περιχαράκωση. Είναι η πάλη για μια σοσιαλιστική ενωμένη Ευρώπη – όπως εξήγησαν όλοι οι μεγάλοι επαναστάτες της εποχής του Λένιν, του Τρότσκι και της Λούξεμπουργκ.
Προϋπόθεση όμως γι’ αυτό είναι να χτιστούν μαζικά κόμματα της Αριστεράς σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες που να είναι διατεθειμένα να δώσουν τη μάχη μέχρι το τέλος, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, ενάντια στην ΕΕ των πολυεθνικών, για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία, δημοκρατική και ελεύθερη.
Σχετικά άρθρα:
- Ο χαμένος στον κόσμο των «ευρω-παραμυθιών», κ. Τσίπρας – 13/08/2016
https://xekinima.org/o-xamenos-ston-kosmo-ton-euro-paramuth/
- Ντάισεμπλουμ, Βαλς, Τσίπρας… η κατρακύλα συνεχίζεται – 05/06/2016
https://xekinima.org/daiselbloom-vals-tsipras-i-katrakyla/
- Η «επιτυχία του Eurogroup»: άλλο ένα τεράστιο ψέμα της κυβέρνησης – 11/05/2016
https://xekinima.org/h-epituxia-tou-eurogroup-allo-ena-terastio-psema/
