Στο ασφαλιστικό ο “διάλογος” της κυβέρνησης αποτελεί φύλλο συκής που επιχειρεί να εξωραϊσει τα σχέδια για αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μείωση των συντάξεων, πετσόκομμα των βαρέων και ανθυγιεινών και σπρώξιμο των εργαζομένων προς την ιδιωτική ασφάλιση (δες και άρθρο στην σελ.2)
Στις ΔΕΚΟ μεθοδεύεται συστηματικά η κατάργηση της μονιμότητας, η διάσπαση των εργαζομένων σε νέους και παλιούς με διαφορετικά δικαιώματα και μισθούς.Στην παιδεία μέσα από την κατάργηση του άρθρου 16 του συντάγματος και του νέου νόμου πλαίσιο για τα ΑΕΙ μεθοδεύεται η παράδοση των δημόσιων πανεπιστημίων στους ιδιώτες χορηγούς, η δυνατότητα μετατροπής των λογής λογής κολεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών σε πανεπιστήμια, η κατάργηση της δωρεάν παροχής βιβλίων και το διώξιμο από τα πανεπιστήμια χιλιάδων φοιτητών που δε θα καταφέρουν να περάσουν 4 φορές ένα μάθημα!
Πως όμως καταφέρνει μια κυβέρνηση “καραγκιόζηδων” σύμφωνα με τη δήλωση του υπουργού εμπορικής ναυτιλίας Μ.Κεφαλογιάννη να περνάει τέτοιες αντιδραστικές πολιτικές, τη στιγμή που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και ο Κ.Καραμανλής ακυρώνει τις επισκέψεις του σε πόλεις εξαιτίας του φόβου των κινητοποιήσεων των εργαζομένων (π.χ. Κλωστήρια Νάουσας, Φωσφορικά Λιπάσματα κτλ.);
Η απάντηση είναι απλή: Γιατί αισθάνεται πως δεν έχει πολιτικό αντίπαλο. Η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ είναι η χαρά της κάθε κυβέρνησης ενώ οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) που ελέγχονται από αυτό είναι πλήρως υποταγμένες στο σύστημα.
Η αριστερά έχει τα δικά της χάλια, βολοδέρνοντας ανάμεσα στην διασπαστική πολιτική του “ένα είναι το κόμμα” της ηγεσίας του ΚΚΕ και την συμβιβασμένη πολιτική διαχείρισης του συστήματος της ηγεσίας του ΣΥΝ.
Η διέξοδος βρίσκεται στον συντονισμό και τη μαχητική στάση των “από κάτω”. Στους χώρους δουλειάς και στις σχολές. Η πρόσφατη νίκη της γαλλικής νεολαίας και των εργαζομένων ενάντια στο νόμο για τη Σύμβαση Πρώτης Απασχόλησης ύστερα από 3 μήνες μαχητικών κινητοποιήσεων, καταλήψεων σχολείων και σχολών, γενικών απεργιών δείχνει το δρόμο. Τον ίδιο δρόμο δείχνουν και οι μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο σε Γερμανία, Βρετανία.
Διάθεση για αγώνα υπάρχει. Το έδειξε η πετυχημένη γενική απεργία στις 15/3. Οι μαχητικές και πολύμηνες κινητοποιήσεις εργαζομένων επιχειρήσεων που απειλούνται με κλείσιμο και μαζικές απολύσεις (Λιπάσματα, Κλωστήρια, συμβασιούχοι των ΚΕΠ κτλ.). Το έδειξε η μαζική συμμετοχή πολλών δεκάδων χιλιάδων στην διαδήλωση του ΕΚΦ στις 6/5.
Χρειάζονται πρωτοβουλίες, συντονισμένη πίεση και κοινός αγώνας εργαζομένων και νεολαίας.
Το Ξ παλεύει για τη δημιουργία ενός δικτύου πρωτοπόρων αγωνιστών μέσα στους εργατικούς χώρους, τα σχολεία και τις σχολές με στόχο την ενίσχυση των αγώνων και τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής εναλλακτικής πρότασης στηριγμένης στις σοσιαλιστικές ιδέες, την εσωκομματική δημοκρατία και το διεθνισμό.
Ασφαλιστικός μεσαίωνας
Στο ασφαλιστικό η κυβέρνηση μεθοδεύει:
-Την αύξηση των ορίων ηλικίας ακόμα και πάνω από τα 65 χρόνια.
-Την μείωση των συντάξεων μέσω: α) της επαναφοράς του υπολογισμού της κύριας σύνταξης στο 60% του συντάξιμου μισθού από 70-80% που είναι σήμερα και β) με την καθιέρωση πλαφόν στις επικουρικές συντάξεις που δεν θα επιτρέπεται να ξεπερνούν το 20% της κύριας σύνταξης. Συνολικά κύρια και επικουρική σύνταξη δεν θα ξεπερνούν το 80% του μέσου μισθού της τελευταίας εργάσιμης πενταετίας.
-Τον αποχαρακτηρισμό πολλών επαγγελμάτων από τα βαρέα και ανθυγιεινά με αποτέλεσμα την αύξηση των ορίων ηλικίας και σε αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων.
-Την ένταξη των πιο εύρωστων ταμείων εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες στο ελλειμματικό ΙΚΑ με αποτέλεσμα την εξίσωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
-Την καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης ως έναν από τους τρεις πυλώνες του ασφαλιστικού συστήματος που ουσιαστικά υποχρεώνει τους εργαζόμενους να πληρώνουν εκτός από τις ασφαλιστικές τους εισφορές στο ΙΚΑ και ένα σεβαστό ποσό για ασφάλιση στις πανάκριβες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Και όλα αυτά τη στιγμή που: το 73% των συνταξιούχων του ΙΚΑ παίρνει λιγότερα από 500 ευρώ σύνταξη. Το 25-30% των εργοδοτών δεν πληρώνει τις εισφορές του στο ΙΚΑ. Το δημόσιο χρωστάει στο ΙΚΑ 4.1 δις ευρώ. Οι κυβερνητικές πολιτικές παραχωρούσαν τα αποθεματικά των ταμείων στις τράπεζες με μηδενικά επιτόκια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 με αποτέλεσμα να εξανεμιστούν ποσά που σήμερα θα προσέγγιζαν τα 100 δις. ευρώ!!!(τα στοιχεία είναι από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ)
Επομένως ποιον διάλογο να κάνουν οι εργαζόμενοι με την κυβέρνηση; Για το πώς καλύτερα θα δουλεύουν μέχρι τα 70; Πως θα μειωθούν οι έτσι κι αλλιώς απαράδεκτα χαμηλές συντάξεις; Ή για το πώς οι νέοι εργαζόμενοι σήμερα θα δουλεύουν ανασφάλιστοι και δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζουν αν και πότε θα δικαιούνται σύνταξη;
Τα 10 σημεία για το ασφαλιστικό του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπανδρέου “έρχονται να συμφωνήσουν σε πολλά σημεία με τις κυβερνητικές θέσεις” σύμφωνα με τον υπουργό απασχόλησης Σ.Τσιτουρίδη, δείχνοντας για μια ακόμη φορά τις δυσδιάκριτες ουσιαστικές πολιτικές διαφορές μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Τι προτείνουμε:
* Κάτω τα χέρια από την δημόσια ασφάλιση – Όχι στην ιδιωτική ασφάλιση
* Πάταξη της εισφοροδιαφυγής, των εισφοροαπαλλαγών και της ανασφάλιστης εργασίας
* Πληρωμή των χρεών κράτους και εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία
* Μέτρα για την μείωση της ανεργίας ώστε να αυξηθούν οι εισφορές στα ταμεία.
* Μέτρα για την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας που χτυπά ιδιαίτερα τη νεολαία και τους μετανάστες – νομιμοποίηση των μεταναστών
* Ελεγχος των ταμείων και των αποθεματικών τους από εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές εργαζομένων.
Τ. Γιαννόπουλος
