Η κυβέρνηση έχει μπει σε νέα φάση επίθεσης στην παιδεία. 14 μήνες μετά την ψήφιση του Νόμου-Πλαίσιο το ΥΠΕΠΘ πιστεύει ότι έχει πλέον τους συσχετισμούς για να τον εφαρμόσει, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Η εφαρμογή του Νόμου – Πλαίσιο ξεκίνησε…
Δεν είναι τυχαίο, ότι η νέα επίθεση ξεκίνησε με τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές στις σχολές μας. Η «καθολική συμμετοχή» στις εκλογές ακούγεται τόσο στην κοινωνία, όσο και σε μεγάλη μερίδα φοιτητών, σαν έναν μέτρο δημοκρατικό. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Γιατί:
– μπορεί να ψηφίζουν «όλοι», αλλά δεν έχουν «όλοι» οι ψήφοι την ίδια βαρύτητα (άλλο συντελεστή έχει η ψήφος του καθηγητή, άλλο του φοιτητή)
– το αποτέλεσμα της «καθολικής ψηφοφορίας» θεωρείται νόμιμο ανεξαρτήτως συμμετοχής, δηλαδή ακόμα κι’ αν έχει ψηφίσει το 0,01% της ακαδημαϊκής κοινότητας
– ψηφίζουν όλοι… μια χούφτα ανθρώπων με υπερεξουσίες. Το πρυτανικό συμβούλιο θα μπορεί μετά την εκλογή του να αποφασίζει μόνο του και χωρίς τους φοιτητές, για όλα τα σημαντικά ζητήματα του πανεπιστημίου (οικονομικά, πρόγραμμα σπουδών, εσωτερικό κανονισμό, εφαρμογή των υπόλοιπων διατάξεων του ΝΠ, κοκ). Έτσι για παράδειγμα τα διάφορα πρυτανικά συμβούλια μπορούν να συνεχίζουν να αγοράζουν με λεφτά των πανεπιστήμιων φεράρι και τζακούζι (βλ. Πάντειο πέρσι) και μάλιστα με «καθολική νομιμοποίηση».
Και τελικά, όταν καλούμαστε να ψηφίσουμε για το ίδιο πράγμα, δηλαδή τις υπερεξουσίες ενός πρυτανικού συμβουλίου, πόση διαφορά έχει αν ψηφίζουμε άμεσα (καθολική ψηφοφορία) ή δια μέσου «αντιπροσώπων» (φοιτητικές παρατάξεις);
Στις σημερινές συνθήκες η διαφορά έγκειται στο ότι οι πρυτανικές / προεδρικές εκλογές με «καθολική συμμετοχή» αποτελούν το πρώτο βήμα για την εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο.
Κι’ αν οι πρυτανικές και λοιπές εκλογές είναι δευτερεύουσας σημασίας οι υπόλοιπες διατάξεις του ΝΠ είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, καθώς ο ΝΠ:
– μειώνει τα κρατικά κονδύλια για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τα αναγκάζει να βρουν χορηγούς για να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα (βλ. 4ετή αναπτυξιακά προγράμματα)
– καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, (βλ. manager στα πανεπιστήμια, «φοιτητοδάνεια» αντί φοιτητικής μέριμνας κλπ.)
– εντατικοποιεί τις σπουδές, (βλ. μαθήματα αλυσίδες, ανώτατη διάρκεια σπουδών, κοκ.)
– χτυπά τα δικαιώματα των φοιτητών (βλ. κατάργηση ασύλου, πειθαρχικά συμβούλια που θα ποινικοποιούν τις καταλήψεις, τις απεργίες, τις παραστάσεις διαμαρτυρίας κλπ, περιορισμός των δωρεάν συγγραμμάτων κοκ.)
Ιδιωτικά Πανεπιστήμια από την πίσω πόρτα:
Μπορεί η αναθεώρηση του άρθρου 16 να μην πέρασε, λόγω των κινητοποιήσεων των φοιτητών, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, αλλά «το καλό το παλικάρι ξέρει κι’ άλλο μονοπάτι».
Έτσι ο Υπ. Παιδείας προτίθεται:
– να εξισώσει τα «επαγγελματικά» δικαιώματα των ΚΕΣ με αυτά των ΑΕΙ. Οπότε τα ΚΕΣ δεν θα λέγονται μεν πανεπιστήμια αλλά θα δίνουν πτυχία «πανεπιστημιακού επιπέδου».
– να επιτρέψει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσω μιας «διασταλτικής ερμηνείας» του άρθρου 16 ή κοινώς μέσω μιας ερμηνείας που ξεχειλώνει το άρθρο 16.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δημιουργήσει συνθήκες «ανταγωνισμού» που θα βοηθήσουν τα δημόσια να βελτιωθούν. Στην πραγματικότητα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα αναβαθμίσουν τα δημόσια όπως ακριβώς τα ιδιωτικά νοσοκομεία δεν βελτίωσαν τα δημόσια – αλλά αντίθετα τα χειροτέρεψαν, κι’ όχι τυχαία, αλλά συνειδητά!
Το καθήκον της αριστεράς:
Μπροστά στη μάχη ενάντια στην εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, οι αριστερές δυνάμεις έχουν ευθύνη να συνεργαστούν. Μια συνεργασία με βάση ένα κοινό μίνιμουμ πρόγραμμα αιτημάτων και δράσης, που ενωτικά να προταθεί στις Γενικές Συνελεύσεις, είναι απαραίτητο στοιχείο για να συνεχιστούν να επεκταθούν με αξιώσεις οι κινητοποιήσεις μας.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε την ΠΚΣ να σταματήσει να θυσιάζει το κίνημα στο βωμό των μικροκομματικών της συμφερόντων. Η ΠΚΣ στις γενικές συνελεύσεις είτε καταψηφίζει τα πλαίσια των καταλήψεων, είτε αποχωρεί στη μέση της διαδικασίας, στερώντας από τη συνέλευση τον απαραίτητο αριθμό για απαρτία και συνεπώς για αγωνιστική απόφαση. Η τακτική της συμπληρώνεται με το κάλεσμα χωριστών συλλαλητηρίων, που έχουν ως συνέπεια τη διάσπαση των δυνάμεων των φοιτητών.
Σε αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν όμως ούτε οι «ομάδες κρούσης» των μειοψηφιών που αποφασίζουν και δρουν για το “καλό του κινήματος” χωρίς να το ρωτήσουν.
Δυο λόγια για τις «ομάδες κρούσης»…
Στο ΤΕΙ Αθήνας 150 φοιτητές από άλλες σχολές έσπασαν τις προεδρικές εκλογές, βουτώντας τις κάλπες. Το ίδιο έκαναν και 60-100 φοιτητές (ξανά από άλλες σχολές) στο ΤΕΙ Πειραιά, το ίδιο έγινε στο ΤΕΙ Κρήτης, κοκ. Αποτέλεσμα; Οι εκλογές έγιναν μερικές μέρες αργότερα
Ο νόμος – πλαίσιο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με περιφερόμενες «ομάδες κρούσης», που μιλούν και δρουν στο όνομα του φοιτητικού κινήματος. Το φοιτητικό κίνημα δεν είναι κάτι αφηρημένο, δεν είναι μια ιδέα, την οποία μπορεί ο καθένας να επικαλείται για να νομιμοποιήσει τη δική του πολιτική γραμμή… Φοιτητικό κίνημα, είναι οι χιλιάδες των φοιτητών που πάλεψαν τον προηγούμενο χρόνο ενάντια στο νόμο πλαίσιο, μέσα από τις δικές τους δημοκρατικές διαδικασίες: τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.
Ωστόσο το πρόβλημα με τις «ομάδες κρούσης» δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα (πέρα από την αναβολή των εκλογών για λίγες μέρες). Το πρόβλημα είναι ότι:
– μπορεί να δρουν στο όνομα των φοιτητών, αλλά όταν αυτή η δράση δεν έχει τη σύμφωνη γνώμη των φοιτητών (απόφαση γενικής συνέλευσης του συλλόγου στον οποίο εφαρμόζεται διάταξη του ΝΠ) καταλήγει να γίνεται καπέλο.
– μπορεί κάποιοι σύλλογοι να πήραν απόφαση για μπλοκάρισμα των φοιτητικών εκλογών, αλλά αυτή η απόφαση, αφενός δεν μεταφράζεται αυτόματα στο «βουτάω τις κάλπες και φεύγω», αφετέρου, ακόμα κι’ αν ένας φ. σύλλογος πάρει απόφαση για σπάσιμο των εκλογών, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει δικαίωμα να επιβάλλει την απόφαση του συλλόγου του, σε άλλους συλλόγους.
– Πάνω απ’ όλα όμως πέφτουν στην παγίδα που έχει στήσει η κυβέρνηση. Γιατί η εικόνα που περνά στην κοινωνία είναι ότι μια μειοψηφία φοιτητών καταργεί τις εκλογές και άρα τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια, «τα κάνει μπάχαλο» κοκ. Έτσι οι θέσεις και η προπαγάνδα της κυβέρνησης, ενισχύονται στην κοινωνία.
– τέλος αν πάρουμε για παράδειγμα το ΤΕΙ Αθήνας, οι ομάδες κρούσης όχι μόνο δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις εκλογές, αλλά κατάφεραν να δώσουν σ’ ένα βαθμό, άλλοθι, στον «ανέκδοτο» τρόπο με τον οποίο το συμβούλιο του ΤΕΙ διεξήγαγε τις εκλογές: ψηφίζουμε λίγο τη μια μέρα, λίγο την άλλη, δεν ενημερώνουμε το εκλογικό σώμα, βάζουμε κάλπες κανονικές και κάλπες παραλλαγής και ολοκληρώνουμε με λοκ άουτ για διαμαρτυρία. Την ίδια στιγμή βέβαια πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι καμιά δράση καμιάς ομάδας κρούσης δεν δικαιολογεί τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών στο ΤΕΙ Αθήνας, ούτε βέβαια το λοκ-άουτ. Θεωρούμε παράνομους και καταγγέλλουμε τον τρόπο εκλογής προέδρου και συμβουλίου του ΤΕΙ Αθήνας καθώς και την απόφασή τους για λοκ-άουτ. Το συμβούλιο του ΤΕΙ Αθήνας, αφού έχυσε λίγα κροκοδείλια δάκρυα για την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών, έβγαλε τη μάσκα, και έδειξε για μια ακόμα φορά τον αντιδραστικό του χαρακτήρα και ρόλο.
Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο και εν προκειμένω τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές στις σχολές, χρειάζεται οι φοιτητές κάθε σχολής να αποφασίσουν στις γενικές τους συνελεύσεις το μπλοκάρισμα των εκλογών μέσω καταλήψεων τις ημέρες διεξαγωγής τους. Γιατί μόνο οι ίδιοι οι φοιτητές της κάθε σχολής μπορούν με την καθημερινή τους δράση και κινητοποίηση να αντιμετωπίσουν κάθε πτυχή του νόμου πλαισίου που πάει να εφαρμοστεί (οι ομάδες κρούσης δεν μπορούν να είναι παντού και πάντα) και μόνο μέσα από τις δημοκρατικές τους διαδικασίες, τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων και δράσεων μπορούν να αντιπαρατεθούν στο δημοκρατικό φαίνεσθε της κυβέρνησης, με τρόπο που να κατανοεί και να στηρίζει η κοινωνία.
Τι προτείνουμε:
– Να γίνει μια πλατιά εκστρατεία ενημέρωσης στις σχολές για το νόμο – πλαίσιο και τις συνέπειες των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
– Στην εκστρατεία αυτή να προταχθούν οι σχολές στις οποίες είναι προγραμματισμένες εκλογές με το ΝΠ. Σ’ αυτές τις σχολές η εκστρατεία θα έπρεπε να ενισχυθεί με ομάδες φοιτητών από άλλους συλλόγους – ομάδες για ενημερωτική και πολιτική παρέμβαση και όχι ομάδες κρούσης.
– Να γίνουν άμεσα καλά προετοιμασμένες Γενικές Συνελεύσεις σε όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους.
– Οι ΓΣ να αποφασίσουν καταλήψεις και συλλαλητήρια τις ημέρες που η ΠΟΣΔΕΠ έχει κηρύξει απεργία (28-30/5) και τις μέρες που είναι προγραμματισμένες πρυτανικές / προεδρικές / και λοιπές εκλογές σε μια σειρά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
– Σε όποιο ΑΕΙ κατεβαίνει προς ψήφιση στη Σύγκλητο, το 4ετές αναπτυξιακό πρόγραμμα και άλλες διατάξεις του Νόμου – Πλαίσιο, οι σύλλογοι να προχωρούν αυτόματα σε 2ήμερες ή 3ήμερες καταλήψεις για να αποτρέψουν την υιοθέτησή τους.
– Στο βαθμό που το κίνημα αναπτύσσεται, να καλεστεί αρχές Ιούνη πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα σε συνεννόηση και με την ΠΟΣΔΕΠ καθώς και πανελλαδικό συντονιστικό αγώνα για να συντονίσουμε τις κινητοποιήσεις μας.
– Να καλέσουμε σε κοινή πάλη τα μέλη ΔΕΠ και τους εργαζόμενους στα ΑΕΙ
Αιτήματα:
1. Ο νέος Νόμος Πλαίσιο να μην εφαρμοστεί. Να τον καταργήσουμε με τους αγώνες μας.
2. Να καταργηθούν οι νόμοι για την αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ, τον ΔΟΑΤΑΠ, την έρευνα και τα μεταπτυχιακά.
3. Όχι στην αναγνώριση των ΚΕΣ και των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
4. Όχι στην είσοδο των ιδιωτών στις σχολές. Καμιά επιχειρηματική λειτουργία. Πανεπιστήμιο δημόσιο-δωρεάν που να εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.
5. Δημοκρατική διοίκηση των ΑΕΙ και της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σαν σύνολο από Συμβούλια εκλεγμένων, υπόλογων και ανακλητών αντιπροσώπων των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων.
6. Άμεση και δραστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης της παιδείας.
7. Eνίσχυση της φοιτητικής μέριμνας- δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
