Τα νέα μέτρα πέρασαν με οριακή πλειοψηφία και έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά πακέτων σκληρής λιτότητας, που έχουν «γονατίσει» την ελληνική κοινωνία. Τα ψέματα με τα οποία μας κατακλύζουν καθημερινά οι κυβερνώντες και τα μιντιακά τους φερέφωνα είναι τεράστια. Τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία, μας λένε. «Γιατί πρέπει να πάρουμε τη δόση των 31,3 δις που θα τονώσει την οικονομία» και θα δημιουργήσει, υποτίθεται, θέσεις εργασίας. Γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις… Γιατί, γιατί, γιατί…
Η αλήθεια για τη δόση
Φυσικά όλα αυτά απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα. Τα μέτρα θα είναι τόσο «τελευταία» όσο ήταν και τα προηγούμενα. Ο Σαμαράς δήλωσε ότι τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας επαρκούν ως τα μέσα Νοέμβρη. Όμως η δόση των 31,3 δις έπρεπε (όπως ήταν το αρχικό σχέδιο) να δοθεί τον Ιούνη! Από τότε πέρασαν 4,5 μήνες και, ως εκ θαύματος, οι μισθοί πληρώθηκαν κανονικά, όπως και οι συντάξεις. Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι καθαρά τρομοκρατικό και χρησιμοποιείται πριν από κάθε πακέτο μέτρων για να μας πείσει για την αναγκαιότητά τους.
Αλλά ας δούμε που θα πάνε αυτά τα 31,3 δις.
Οι αναμενόμενες εισροές της ελληνικής οικονομίας με βάση τη δόση για την οποία συζητάμε είναι 31,3 δισ. Από αυτά τα 30,4 δισ. θα πάνε αμέσως στο τραπεζικό και επιχειρηματικό κεφάλαιο!
Και συγκεκριμένα, 23,8 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, 4,6 δισ. για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων και 2 δισ. για την αποπληρωμή έντοκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου[1]!
Ούτε για μισθούς, ούτε για συντάξεις, ούτε για θέσεις εργασίας, όπως μας παραμυθιάζουν. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουν να πληρώνουν τη διάσωση των τραπεζικών κερδών και να «ματώνουν» για την αποπληρωμή του χρέους.
Το νέο πακέτο μέτρων: περικοπές, απολύσεις και αύξηση της φορολογίας
Τα νέα μέτρα φτάνουν τα 13,5 δισ. για τη διετία 2013-14. Ο Στουρνάρας περιχαρής μας είχε ανακοινώσει ότι αυτά συνδέονται με επιμήκυνση δύο ετών όσον αφορά τη «δημοσιονομική προσαρμογή» (έτσι λέγεται στη γλώσσα τους η κοινωνική ισοπέδωση). Γιατί αν δεν ήταν η επιμήκυνση θα έπρεπε να παρθούν μέτρα ύψους 18 δισ. Φυσικά την τεράστια αυτή «επιτυχία» δεν επιβεβαιώνουν ούτε ο Σόιμπλε, ούτε ο Ντράγκι ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τα μέτρα αρχικά (όπως παρουσιάζονταν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού) έφταναν για το 2013 τα 7,8 δισ. Μετά όμως ξεκίνησε η «σκληρή» διαπραγμάτευση (από την κυβέρνηση Σαμαρά) με αποτέλεσμα το νούμερο αυτό να… ανέβει στα 10,983 δισ[2]!
Σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα της περιόδου 2013-2016 τα συνολικά πρόσθετα μέτρα της επόμενης τετραετίας θα φτάσουν τα 18,886 δισ.! Δηλαδή επιπλέον περικοπές 4,5 δισ. για το 2015-2016[3]. Είπαμε, τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία…
Το νέο Μνημόνιο μας δίνει το «πανόραμα» των αλλαγών που προβλέπονται:
- απολύσεις 25.000 δημόσιων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013
- μονιμοποίηση ως το 2018 της «έκτακτης» εισφοράς αλληλεγγύης
- αύξηση του φόρου στους τόκους των καταθέσεων από 10% σε 15%
- αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη
- κατάργηση των δώρων όλων των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων
- περικοπές 450 εκατ. στο ΠΔΕ (Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων)
- αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των προ 1993 ασφαλισμένων
- κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων
- περικοπή ως 30% των μισθών στις ΔΕΚΟ
- φορολόγηση από μηδενικό εισόδημα για τους ελεύθερους επαγγελματίες με 28%
- κόψιμο του ΕΚΑΣ για όσους είναι κάτω των 65
- περικοπή των θέσεων αναπληρωτών καθηγητών από 15.226 σε… 2.000
- λουκέτα σε δημοτικές επιχειρήσεις και συγχώνευση δημόσιων οργανισμών
- αυξήσεις κατά 25% στα εισιτήρια των ΜΜΜ
- ένταξη όλων των ασφαλιστικών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ και μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στο 1,3% του ΑΕΠ ως το 2014
- ιδιωτικοποιήσεις και αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ[4]
- αντίτιμο 25 € για κάθε εισαγωγή σε νοσοκομείο και καταβολή 1 € υπέρ του ΕΟΠΥΥ για κάθε συνταγή που εκτελείται από φαρμακοποιό[5].
Οι αλλαγές στα εργασιακά
Στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» έχουν μπει για τα καλά και τα εργασιακά. Ήδη από τις αρχές Σεπτέμβρη το «Βήμα» είχε δημοσιεύσει το non paper της Τρόικας που αφορούσε τις αλλαγές αυτές, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων έχει εγκριθεί.
Τρία είναι τα βασικά σημεία:
α) μειώνεται ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση από 6 μήνες σε 1 έως 4,
β) μειώνεται το ύψος της αποζημίωσης απόλυσης
γ) ενισχύεται η ευελιξία της εργασίας με εξαήμερη εργασία, την εφαρμογή ατομικών συμφωνιών για ελαστικά ωράρια και με την μείωση της ελάχιστης ανάπαυσης από 12 σε 11 ώρες ημερησίως.[6]
Η ισοπέδωση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων συνεχίζεται και εντείνεται. Οι νέες απαιτήσεις της Τρόικας έρχονται να προστεθούν σε δεκάδες νομοθετικές παρεμβάσεις που έχουν γίνει τα τελευταία τρία χρόνια και αφορούν τη μείωση των κατώτατων ημερομισθίων, τη διευκόλυνση των απολύσεων, την ενίσχυση των ατομικών συμβάσεων, της μερικής απασχόλησης, της εκ περιτροπής εργασίας και της κατάργησης του συνδικαλισμού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων[7].
Γιατί επιμένουν αφού το πρόγραμμα δεν βγαίνει;
Σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού το ΑΕΠ της χώρας θα διαμορφωθεί στα 193 δισ. για το 2013. Η ύφεση, η οποία συνεχίζεται για έξι συνεχόμενες χρονιές, προβλέπεται να φτάσει στο 4,5%. Για το 2012 αναμένεται να κλείσει στο 6,5%[8] ενώ για το 2011 έκλεισε στο 7,1%[9]. Αυτό σημαίνει ότι από το 2008 η Ελλάδα παράγει 46 δισ. € λιγότερα.
Την τριετία 2010-2012 ο ελληνικός λαός έχει υποστεί περικοπές ύψους 49 δις ή αλλιώς 22,6% του ΑΕΠ[10]! Έχει πληρώσει δηλαδή (με μειώσεις μισθών, επιδομάτων, με διάλυση του κοινωνικού κράτους κλπ) σχεδόν το ¼ του συνολικού πλούτου που παράγει η χώρα!!
Το χρέος της χώρας το 2009 ήταν 298,5 δισ. Μετά από τρία χρόνια λιτότητας, περικοπών, και χίλιων δυο μεταρρυθμίσεων που έγιναν για να καταστεί «βιώσιμο», θα φτάσει το 2013 στα 352,3 δισ.!! Ή αλλιώς στο 189,5% του ΑΕΠ, από 128,9% το 2009. Μετά το περίφημο PSI (κούρεμα), που υποτίθεται ότι μας έσωσε και αποτέλεσε ανάσα, το χρέος προσδιορίστηκε στα 280 δισ. Δηλαδή ακόμα και μετά το «κούρεμα» το χρέος θα είναι αυξημένο το επόμενο έτος κατά 72,3 δισ.[11]!!
Γιατί επιμένουν λοιπόν αφού δεν τους βγαίνει το πρόγραμμα; Η ερώτηση αυτή, που ίσως υπάρχει στο μυαλό πολλών, δεν είναι σωστή. Κι αυτό γιατί το πρόγραμμα, με μία έννοια, τους βγαίνει και τους παραβγαίνει! Πραγματικός τους σκοπός είναι να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν αφενός και αφετέρου να διαμορφώσουν ένα εργασιακό τοπίο χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας έτσι ώστε να έρθουν, να επενδύσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Η «ανάπτυξη» με την έννοια των θετικών ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας, κάποια στιγμή θα έρθει. Αλλά θα είναι μια ανάπτυξη των αριθμών, με εργαζόμενους των 300, 200 και 100 ευρώ, με διαλυμένες κοινωνικές υπηρεσίες, με ισοπεδωμένες όλες τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος του περασμένου αιώνα. Μια τέτοια εξέλιξη μόνο η οργανωμένη, μαζική και μαχητική δράση του εργατικού κινήματος μπορεί να τη σταματήσει.
