Tου Τάκη Γιαννόπουλου
Στην ψηφοφορία της βουλής για την κύρωση της Ευρωσυνθήκης της Λισσαβώνας στις 11 Ιούνη 4 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν την στάση της αποχής από την ψηφοφορία ενώ η στάση του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά ήταν η καταψήφιση της συνθήκης.
Σε άρθρο του μέλους της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Α. Σαπουνά στην ΕΠΟΧΗ 15.6.08 αναφέρεται ότι:
«Πρώτη κοινή συνεδρίαση Γραμματείας – Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (επιτέλους) την Τετάρτη 11 Ιουνίου το απόγευμα και έπεσε η βόμβα: τέσσερις από τους βουλευτές μας δηλώνουν ότι η συνείδηση τους δεν του επιτρέπει να καταψηφίσουν την Ευρωσυνθήκη της Λισσαβώνας που ετίθετο σε ψηφοφορία εκείνο το ίδιο βράδυ…
Ο Μ.Παπαγιανάκης … επειδή η μέχρι τώρα στάση του στα ζητήματα της Ευρώπης και του Ευρωσυντάγματος τον οδηγεί προς την κατεύθυνση του ‘κριτικού ναι’. Ο Ν. Τσούκαλης επειδή δεν αναδείχθηκαν (από το ΣΥΡΙΖΑ) τα θετικά σημεία της ευρωσυνθήκης κι επειδή το σύγχρονο δίλημμα είναι ‘ευρωπαϊσμός ή εθνικισμός’. Η Α. Φιλίνη… επειδή δεν θέλει να συμπαραταχτεί με το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Ο Γ. Ψαριανός, επειδή δεν είχε διαβάσει καλά τη Συνθήκη και του φαινόταν πως διαφωνεί κατά 70% και συμφωνεί κατά 30%…»
Όλα τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικά για τον πολιτικό χαρακτήρα και τα σχέδια της δεξιάς πτέρυγας του ΣΥΝ η οποία μετά την ήττα της στα 2 τελευταία συνέδρια του ΣΥΝ επιχειρεί να σηκώσει κεφάλι πρώτα με τις ανοιχτές διαφωνίες με τους πρόσφατους αγώνες των φοιτητών ενάντια στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο και τις πρυτανικές εκλογές και τώρα με την συνθήκη της Λισαβώνας.
Χωρίς να ενημερώσουν έγκαιρα κανένα, χωρίς να καταθέσουν κάποια διαφορετική πρόταση για συζήτηση, σε μια εποχή απόλυτα ευνοϊκή για το ΣΥΡΙΖΑ (διψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, κρίση στο ΠΑΣΟΚ μετά την αποπομπή Σημίτη κτλ) επιλέγουν να ταυτιστούν με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να διασπάσουν την κοινοβουλευτική ενότητα του σχήματος που τους έστειλε στο κοινοβούλιο.
Οι 3 του ΣΥΝ και ο Γ. Ψαριανός δεν θέλησαν να καταψηφίσουν μια συνθήκη που:
• Αποτελεί επανάληψη των βασικών σημείων της αποτυχημένης απόπειρας του ευρωσυντάγματος που ενταφιάστηκε μετά τα ΟΧΙ των Γάλλων και Ολλανδών πολιτών το 2005.
• Προβλέπει «μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς» σε μια εποχή άγριας λιτότητας, ανεργίας και ακρίβειας, που προνοεί ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους και υποταγή στη δικτατορία της αγοράς
• Αναφέρει ρητά πως η Ευρώπη προστατεύεται ή συντρέχει κράτη μέλη που δέχονται τρομοκρατική επίθεση «και με στρατιωτικά μέτρα… ακόμη και χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ» που πρακτικά σημαίνουν ναι σε επεμβάσεις τύπου Ιράκ, Σερβίας, Αφγανιστάν χωρίς το φύλλο συκής του ΟΗΕ αρκεί να το θέλουν οι ΗΠΑ.
• Αγνοεί τους μετανάστες από τη σκοπιά των δικαιωμάτων αλλά τους θυμάται στην προοπτική της Ευρώπης-φρούριο και της δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης.
• Θέλει να θάψει μια για πάντα το σκόπελο του βέτο και την αρχή της ομοφωνίας προκειμένου τα μεγαλύτερα κράτη ή συμμαχίες μεγάλων κρατών να μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους στα υπόλοιπα.
Εξόχως αποκαλυπτική για τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ είναι η δήλωση του προέδρου της Μπαρόζο μετά το ιρλανδικό ΟΧΙ στη συνθήκη: «800.000 άνθρωποι δεν μπορούν να κρίνουν την τύχη 400 εκατομμυρίων».
Το γεγονός ότι όποτε και όπου έγιναν δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα ή την Ευρωσυνθήκη οι λαοί είπαν ΟΧΙ και πως 800.000 είναι πολλοί περισσότεροι από τους βουλευτές 18 κρατών που μέχρι στιγμής ψήφισαν την συνθήκη στα κοινοβούλια τους εν κρυπτώ και παραβύστω, χωρίς ουσιαστική συζήτηση ή ενημέρωση και προπάντων χωρίς τον κίνδυνο δημοψηφισμάτων που θα αποκάλυπταν την αντίθεση των λαών στις επιταγές του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Συνοψίζοντας: το θέμα της διαφωνίας των 4 του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταρχήν πολιτικό. Οι 4 ουσιαστικά αρνούνται να παλέψουν ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Αρνούνται όχι απλά να παλέψουν ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα αλλά σπέρνουν αυταπάτες για τη δυνατότητα ύπαρξης μιας πιο δημοκρατική ΕΕ στα πλαίσια του καπιταλισμού. Εκλέγονται με τη σημαία ενός σχήματος που θέλει να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, έχει διακηρυγμένο στόχο το σοσιαλισμό και οι ίδιοι με την πολιτική τους θέλουν την διαιώνιση του συστήματος και του πολιτικού κατεστημένου.
Αυτά ας τα σημειώσουν οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα κι έξω από το ΣΥΝ. Οποιαδήποτε προσπάθεια συγκάλυψης ή σπρωξίματος κάτω από το χαλί των διαφωνιών απλά θα ενθαρρύνει τη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ και στην πραγματικότητα θα έχει πυροδοτήσει μια βραδυφλεγή βόμβα που όσο αργεί να σκάσει τόση ενέργεια θα συσσωρεύει, ειδικά ενόψει κρίσιμων πολιτικά ζητημάτων που ήδη προκύπτουν και θα συνεχίσουν να προκύπτουν την επόμενη περίοδο. Για παράδειγμα το θέμα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ άνοιξε όχι από το ΠΑΣΟΚ αλλά από τους πρώην προέδρους του ΣΥΝ Λ.Κύρκο και Ν.Κωνσταντόπουλο…
