Την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη οι τιμές των βασικών ειδών πρώτης ανάγκης βρίσκονται στα ύψη, με νέο ρεκόρ πληθωρισμού, στο 10,7% για την Ευρωζώνη τον Οκτώβριο, σε αρκετές χώρες τα πράγματα δείχνουν πως οι εργατικές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν μέσα στον Οκτώβρη δεν ήταν κάτι παροδικό.
Στη Γαλλία, τη Βρετανία, το Βέλγιο, εργατικά σωματεία διοργανώνουν νέες απεργιακές δράσεις μέσα στον Νοέμβρη, απαντώντας στις πολιτικές λιτότητας και στην αντιμετώπιση της εξωφρενικής ανόδου των τιμών από τις κυβερνήσεις με πενιχρά επιδόματα.
Βρετανία
Ήδη από το καλοκαίρι βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά εργατικούς χώρους στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ταχυδρομικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, δικηγόροι, εργαζόμενοι στις αποθήκες της Amazon, στην αποκομιδή απορριμμάτων και άλλοι, διοργανώνουν απεργιακές δράσεις διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής.
Η καμπάνια «Ως εδώ!» (Enough is Enough) που έχει υιοθετηθεί από μια σειρά συνδικάτα και αγκαλιάζει πλατιά στρώματα των εργαζομένων και της κοινωνίας, διεκδικεί ανάμεσα σε άλλα ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, δραστική μείωση και έλεγχο στους λογαριασμούς ενέργειας, φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
Μέσα στο επόμενο διάστημα οι κινητοποιήσεις αναμένεται να συνεχιστούν, καθώς υπάρχει ήδη ένα σχέδιο απεργιακής δράσης στον κλάδο των εργαζομένων στις μεταφορές. Ιδιαίτερα την πρώτη εβδομάδα του μήνα, από τις 3 ως και τις 8 Νοεμβρίου, έχουν προγραμματιστεί απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες αναμένεται μαζική συμμετοχή.
Μέσα στο συνολικό πλαίσιο της συνεχιζόμενης πολιτικής κρίσης και αστάθειας στη Βρετανία, αυτές οι κινητοποιήσεις τρομάζουν το κατεστημένο, που προσπαθεί να περιορίσει κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Έτσι, το επόμενο διάστημα αναμένεται να ψηφιστεί νόμος που περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, τη διαδήλωση και την ελεύθερη έκφραση. Παράλληλα επιχειρείται ο περιορισμός στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, με πρόσχημα τον τερματισμό της ταλαιπωρίας του επιβατικού κοινού.
Γαλλία
Η γενική απεργία της 18ης Οκτώβρη στη Γαλλία ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς απεργιακών δράσεων και παρέλυσε τη χώρα, από την εκπαίδευση μέχρι τις συγκοινωνίες και τα διυλιστήρια πετρελαίου, με 300.000 ανθρώπους να διαδηλώνουν σύμφωνα με τα συνδικάτα. Στην απεργία συμμετείχαν ακόμη και εργαζόμενοι στους πυρηνικούς σταθμούς, ενώ η προσπάθεια της κυβέρνησης να πάρει μέτρα ενάντια στους απεργούς στα διυλιστήρια (επιστράτευση των απεργών, επιβολές προστίμων, κ.α.) με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση, πυροδότησε ακόμη μεγαλύτερη οργή.
Όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι μαζικές διαδηλώσεις της περιόδου, δεν αφορούν μόνο τους μισθούς, την ακρίβεια και τις συνθήκες δουλειάς, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα που περιστέλλονται σε όλη την ήπειρο.
Βέλγιο
Εργατικές κινητοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη από το καλοκαίρι και στο Βέλγιο, με σημαντικούς σταθμούς την 20η Ιούνη, και την 21η Σεπτέμβρη, ημερομηνίες κατά τις οποίες χιλιάδες εργαζόμενοι απέργησαν και βγήκαν στους δρόμους σε ολόκληρη τη χώρα, διεκδικώντας έλεγχο στις τιμές των βασικών αγαθών και αυξήσεις στους μισθούς. Κλαδικές κινητοποιήσεις όπως αυτή που προκάλεσε χάος στο αεροδρόμιο Σαρλερουά στις 17 Οκτώβρη, ή αυτή που παρέλυσε τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες στις 5 Οκτώβρη, είναι ενδεικτικές της οργής που επικρατεί ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Σημαντικές κινητοποιήσεις αναμένονται και το επόμενο διάστημα, με επίκεντρο την πανεργατική ημέρα δράσης που έχει καλεστεί για τις 9 Νοεμβρίου. Προγραμματίζονται επίσης σημαντικές κλαδικές δράσεις, όπως αυτές που προγραμματίζονται από τους πυροσβέστες ξεκινώντας από την 1η Νοέμβρη.
Γερμανία
Και στη Γερμανία όμως, εργαζόμενοι στον τομέα του μετάλλου και της ηλεκτρικής ενέργειας, μέλη του συνδικάτου IG Metall που έχει στις τάξεις του 4 εκατομμύρια μέλη, έχουν ξεκινήσει προειδοποιητικές απεργίες, με βασικό αίτημα αυξήσεις της τάξης του 8%.
Σε γενικό αναβρασμό
Η ενεργειακή κρίση, το κύμα ακρίβειας που σαρώνει την Ευρώπη, οι πολιτικές λιτότητας στις οποίες επιμένουν οι κυβερνήσεις, έχουν προκαλέσει οργή σε πλατιά στρώματα των εργαζομένων στην ήπειρο και η οργή αυτή έχει ήδη αρχίσει να εκφράζεται με απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις. Την ίδια ώρα, τα μεγάλα συνδικάτα καλούν απεργίες τυπικά, χωρίς να κάνουν ουσιαστική δουλειά προκειμένου να πετύχουν, και μόνο όταν υποχρεώνονται από την πίεση της βάσης των εργαζομένων.
Η ανάγκη να μαζικοποιηθούν και να συντονιστούν αυτές οι κινητοποιήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να διεκδικήσουν μαχητικά αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων, των ανέργων και των φτωχών, είναι επιτακτική. Όπως άμεσα αναγκαίο είναι και το να μπουν οι βάσεις για το ξαναχτίσιμο των εργατικών οργανώσεων, προκειμένου να εκπροσωπούν και να παλεύουν πραγματικά για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
