«Στην Ελλάδα επικρατεί μία σκοτεινή πραγματικότητα. Η διαφθορά και τα σκάνδαλα που ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε να “ξεριζώσει” όχι μόνο υπάρχουν, αλλά αντίθετα μοιάζουν να βαθαίνουν. Τις τελευταίες εβδομάδες αναδείχθηκε νέο σκάνδαλο υποκλοπών, που ονομάστηκε ως το “ελληνικό Watergate”. Η “Ελλάδα 2.0” που δεσμεύθηκε να δημιουργήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποδείχθηκε… μία από τα ίδια.»
Αυτά αναφέρει -ανάμεσα σε άλλα- ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ στην εφημερίδα New York Times στο άρθρο του με τίτλο Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ολοφάνερη για να την δουν όλοι. Και, όταν μια εφημερίδα όπως η New York Times, μια εφημερίδα δηλαδή που διαχρονικά εξυπηρετεί και προβάλλει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αναγνωρίζει και αναδεικνύει τη σήψη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και το σκάνδαλο των υποκλοπών στο εξώφυλλό της, είναι φανερό πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για τη ΝΔ…
Σκάνδαλα παντού
Για την κοινωνία βέβαια, τους εργαζόμενους και τα φτωχά στρώματα, η «σήψη στην καρδιά της Ελλάδας», τα σκάνδαλα και οι αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης είναι γνωστά, αφού τα βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας. Το άρθρο της New York Times αποτελεί απλά μια εικόνα από την καθημερινότητά μας.
Το σκάνδαλο με το «Noor 1», το σκάνδαλο «Novartis», τα λεφτά που μοιράστηκαν με τη «λίστα Πέτσα» στα κυρίαρχα ΜΜΕ ώστε να καλύπτουν τις ειδήσεις με «βολικό» για την κυβέρνηση τρόπο, το «Σκοιλ Ελικικού», η εξαιρετικά εξόφθαλμη πρακτική της κυβέρνησης να κατασπαταλήσει κρατικό χρήμα και να το δώσει σε «φίλους» της επιχειρηματίες, δεν είναι παρά κάποια από τα παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, κλείνει στόματα, προστατεύει τα παιδιά του συστήματος και επιδιώκει να παραμείνει αμετακίνητη στη θέση της. Και τα σκάνδαλα που μαθαίνουμε είναι φυσικά μόνο η κορυφή του παγόβουνου της εκμετάλλευσης και της διαφθοράς.
Υποκλοπές: «κανείς δεν εξαιρείται»
Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, αποκαλύφθηκε ότι η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) επιδίωξε να παρακολουθήσει το τηλέφωνο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν. Ανδρουλάκη. Κάποιους μήνες νωρίτερα, αντίστοιχη καταγγελία είχε κάνει και ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης. Η επίσημη απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί κοροϊδία για όλη την κοινωνία.
«Αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα και προφανώς δεν θα το επέτρεπα ποτέ.»
Στην πραγματικότητα νομιμοποιεί συνολικά τις παρακολουθήσεις και αποκαλεί «λάθος» την απόπειρα υποκλοπής στον Ανδρουλάκη, λόγω της πολιτικής του θέσης!
Ο κυνισμός και η άρνηση του Μητσοτάκη να απολογηθεί, έστω για τους «τύπους» δημιουργεί θυμό. Την ίδια ώρα και όσο περνούν οι μέρες, γίνεται φανερό πως όχι μόνο δεν θα μάθουμε ποτέ το μέγεθος του σκανδάλου των υποκλοπών αλλά και πως όσοι συμμετείχαν ή συμμετέχουν σήμερα στις υποκλοπές δεν σκοπεύουν να τις σταματήσουν. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του νέου διοικητή της ΕΥΠ, Θεμιστοκλή Δεμίρη, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ο οποίος όταν ρωτήθηκε από βουλευτές εάν πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφοι παρακολουθούνται από την ΕΥΠ φέρεται να είπε
«Έχω τον πλήρη έλεγχο της ΕΥΠ τις τελευταίες 15 μέρες, a priori κανείς δεν εξαιρείται»
Έτσι, με τον πιο επίσημο και καθαρό τρόπο, ο νέος διοικητής της ΕΥΠ δήλωσε αυτό που υποψιαζόταν μέχρι τώρα η κοινωνία. Πως οι υποκλοπές είναι μια μέθοδος που εφαρμόζεται μαζικά εδώ και χρόνια και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας». Χαρακτηριστικό βέβαια είναι και το προηγούμενο σκάνδαλο του ’04-’05 με την Βόνταφον. Στην πραγματικότητα βέβαια, η έννοια της «εθνικής ασφάλειας» δεν είναι παρά μια ταμπέλα που από πίσω της κρύβει την «ασφάλεια» του συστήματος και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται για να καλύψει τα εσωτερικά «μαχαιρώματα» ανάμεσα σε κομμάτια της αστικής τάξης για την κυριαρχία του ενός απέναντι στο άλλο.
Ενέργεια: ένα σκάνδαλο υπερκερδών στις πλάτες μας
Την ίδια στάση εξάλλου κρατάει η κυβέρνηση και σε σχέση με την αύξηση της τιμής στην ηλεκτρική ενέργεια. Στο «πάρτι» αισχροκέρδειας που έχουν στήσει οι εταιρείες παροχής ενέργειας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαντάει με επιδοτήσεις, έτσι ώστε να «στηρίξει έμπρακτα τα νοικοκυριά και τους επαγγελματίες απέναντι στην τροφοδοτούμενη ενεργειακή ακρίβεια.»
Έτσι, και ενώ η μέση τιμή της κιλοβατώρας για τον Σεπτέμβρη θα φτάσει κατά μέσο όρο στα 0,9372 ευρώ (ενώ τον Αύγουστο ήταν περίπου στα 0,5 ευρώ), η κυβέρνηση διά στόματος Κώστα Σκρέκα εμφανίζεται σαν «σωτήρας» που θα επιδοτήσει έως και το 90% της αύξησης και έτσι θα «απορροφήσει» σχεδόν εξολοκλήρου την αύξηση αυτή.
Η ιλιγγιώδης αυτή αύξηση όμως δεν οφείλεται γενικά και αόριστα στην «ενεργειακή κρίση» (δεν αυξήθηκε η τιμή της ενέργειας μέσα σε ένα μήνα κατά 100%!), αλλά στο γεγονός πως οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας ενσωμάτωσαν τη ρήτρα αναπροσαρμογής στην τελική τιμή της κιλοβατώρας! Είναι η ίδια ρήτρα αναπροσαρμογής που θα καταργούσε η κυβέρνηση, όπως είχε δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ένα από τα γνωστά του πλέον διαγγέλματα.
Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να καλύπτει τις ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας, τους επιτρέπει να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν ασύστολα στις πλάτες μας και στη συνέχεια τις επιδοτεί με κρατικό (και άρα δικό μας) χρήμα για να καλυφθεί ένα μέρος της αύξησης στους λογαριασμούς!
Και πάλι δηλαδή, αυτοί που πληρώνουν τις αυξήσεις στο ρεύμα είναι τα στρώματα των εργαζομένων και των φτωχών αλλά με έναν πιο έμμεσο -και άρα πιο «εύπεπτο»- τρόπο! Αν δεν είναι αυτό σκάνδαλο, τότε τι είναι;
Συσσωρευμένη οργή
Τα ΜΜΕ της «λίστας Πέτσα» βέβαια, μας παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ασχολήθηκαν με το θέμα των υποκλοπών μόνο όταν δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Η είδηση για τις αυξήσεις στο ρεύμα καλύπτονται με τίτλους όπως «1,9 δισ. ευρώ για την επιδότηση των λογαριασμών ρεύματος τον Σεπτέμβριο» (capital.gr-23 Αυγούστου) και «“Φωτιά” στα τιμολόγια ρεύματος: Πότε ανακοινώνονται οι κρατικές επιδοτήσεις» (skai.gr- 22 Αυγούστου) σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μας «χρυσώσουν το χάπι». Γενικά, σύμφωνα με τον αστικό τύπο «όλα πάνε καλά» και η κυβέρνηση κάνει το καλύτερο δυνατό σε κάθε πεδίο και σε κάθε νέο πρόβλημα που προκύπτει.
Παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειές τους όμως, η πραγματικότητα είναι πως πολλά στρώματα της κοινωνίας έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να «βράζουν». Η ακρίβεια, η φτώχεια, η καταστολή και η εξόφθαλμη στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου δημιουργούν όλο και μεγαλύτερη αμφισβήτηση απέναντι σε μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που υπηρετούν ξεκάθαρα την ολιγαρχία.
Παρόλα αυτά, ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του εξακολουθούν να νιώθουν αυτοπεποίθηση πως θα παραμείνουν στην εξουσία. Πατώντας πάνω στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη σε πλατιά στρώματα και δεν αναπτύσσει καμία δυναμική ως αντιπολίτευση, πιστεύουν αλαζονικά ότι δεν μπορεί κανείς να τους κουνήσει.
Οι αγώνες και το κίνημα ο μόνος δρόμος
Δεν είναι όμως η μοναδική κυβέρνηση που ένιωσε αρκετή αυτοπεποίθηση να επιτεθεί στα δημοκρατικά δικαιώματα και στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Την αλαζονεία αυτή όμως, την πλήρωσαν και θα συνεχίσουν να την πληρώνουν ακριβά οι αστοί.
Ο αλαζόνας πρωθυπουργός και αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά από μια σειρά σκανδάλων. Ο πρόεδρος της Σρι Λάνκα Γκοταμπάγια Ρατζαπάκσα όχι απλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί αλλά εγκατέλειψε και τη χώρα, όταν βρέθηκε μπροστά στις μεγαλειώδεις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που είχαν σαν αποκορύφωμα την εισβολή στην προεδρική κατοικία του. Στην Ιταλία, ο Μάριο Ντράγκι αναγκάστηκε επίσης να παραιτηθεί από πρωθυπουργός, έχοντας χάσει τόσο την υποστήριξη των συμμάχων του, όσο και της ιταλικής κοινωνίας.
Παγκόσμια, το σύστημα βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά από οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις. Ο μόνος τρόπος για να χάσουν την αλαζονεία και την αυτοπεποίθησή τους οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, είναι η οργάνωση των μαζικών κινημάτων και εκρήξεων που γεννούν -αργά ή γρήγορα- οι πολιτικές τους. Ένα τέτοιο κίνημα, οργανωμένο, μαζικό και αποφασιστικό, χρειαζόμαστε και εδώ, για να τα βάλει με τις πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης αλλά και συνολικά με το σύστημα.
