Οι εκπρόσωποι των κρατών που συμμετέχουν στην επερχόμενη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα (Cop28) ετοιμάζονται για τη συνάντηση εντείνοντας τις διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, ο μόνος ρόλος που παίζουν αυτές οι σύνοδοι είναι να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, με τους ισχυρούς του πλανήτη να παριστάνουν ότι παίρνουν μέτρα για την προστασία του από την κλιματική κρίση. Μόνο που κανένα πραγματικό μέτρο δεν παίρνεται. Στις συναντήσεις σαν την Cop28 απλά διαπιστώνεται η έκταση του προβλήματος και η διαπίστωση συνοδεύεται από ευχολόγια για τη μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων, αλλά δεν παίρνονται δεσμευτικές αποφάσεις. Την ίδια ώρα η περιβαλλοντική υποβάθμιση του πλανήτη «χτυπάει κόκκινο».
Νέο Δελχί: 100 φορές πάνω από το όριο η ρύπανση του αέρα
Στις αρχές του Νοέμβρη ο δείκτης ρύπανσης του αέρα στο Νέο Δελχί (πρωτεύουσα της Ινδίας, που συχνά κερδίζει τον τίτλο της πιο υποβαθμισμένης περιβαλλοντικά πόλης του κόσμου) ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η αέρια ρύπανση ξεπέρασε το όριο «ασφάλειας» που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κατά εκατό φορές! Πέρα από τις σταθερές αιτίες (την κυκλοφορία των οχημάτων στους δρόμους τις πόλεις, τις βιομηχανικές εκπομπές ρύπων, κα) ένας επιπλέον λόγος για την εκτίναξη της ρύπανσης είναι η πρακτική της καύσης βιομάζας στις αγροτικές εκτάσεις γύρω από την πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Ενεργειακής Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, τα 33 εκατομμύρια κάτοικοι της ινδικής πρωτεύουσας, ενδέχεται να δουν τη ζωή τους να μειώνεται ως και 11,9 χρόνια εξαιτίας της κακής ποιότητας του αέρα!
Τα πλαστικά απόβλητα εκτός ελέγχου στην Αφρική
Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπολογίζεται ότι η χρήση πλαστικών θα τριπλασιαστεί μέχρι το 2060. Στην Αφρική όμως (και ιδιαίτερα στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής) η χρήση πλαστικών αντικειμένων και η παραγωγή πλαστικών αποβλήτων είναι ακόμη μεγαλύτερη. Για την ακρίβεια αναμένεται ότι μέχρι το 2060 η παραγωγή πλαστικών αποβλήτων μπορεί να εξαπλασιαστεί, φτάνοντας τους 116 εκατομμύρια τόνους (από 18 εκατομμύρια που παράχθηκαν το 2019). Οι ακριβές εναλλακτικές στο πλαστικό που χρησιμοποιούνται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στον ανεπτυγμένο κόσμο (και που όπως δείχνουν τα στοιχεία είναι εντελώς ανεπαρκείς), δεν έχουν θέση στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, όπου οι άνθρωποι υποχρεώνονται όχι μόνο να ζουν με πολύ πιο περιορισμένους πόρους, αλλά και σε ένα πολύ πιο υποβαθμισμένο περιβάλλον σε σχέση με τις χώρες της Δύσης. Παγκόσμια, όσο η παραγωγή πλαστικού συνδέεται με τα κέρδη του καπιταλιστικού συστήματος, κάθε υποτιθέμενη «προσπάθεια» μείωσής του θα παραμένει υποκριτική.
Ένας κόσμος καταστροφής και ανισότητας
Πρόκειται για δύο μόνο παραδείγματα μιας τεράστιας, συνεχιζόμενης καταστροφής. Μιας καταστροφής που είναι παγκόσμια, ωστόσο οι πιο έντονες επιπτώσεις της χτυπάνε πρώτα και πιο σκληρά τον λεγόμενο «παγκόσμιο νότο». Δηλαδή τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται να επιβιώσουν, ενώ ταυτόχρονα βιώνουν ακόμη πιο έντονα τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, των ακραίων καιρικών φαινομένων που τη συνοδεύουν και της συνολικής περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
