Επιμέλεια άρθρου από την εφημερίδα «Τhe Socialist»,
που εκδίδει το «Σοσιαλιστικό Κόμμα-CWI»
(αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Βρετανία)
Στις 23 Ιούνη, οι Βρετανοί θα αποφασίσουν με δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας τους στην Ε.Ε. ή την αποχώρησή της από αυτή.
Το δημοψήφισμα αυτό είναι κρίσιμης σημασίας για μια σειρά λόγους. Καταρχήν, ενδεχόμενη απόφαση εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. θα ταρακουνήσει ακόμη περισσότερο τα ήδη σαθρά θεμέλια της Ένωσης και θα θέσει ακόμη περισσότερα ερωτηματικά γύρω από το μέλλον της. Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό και για την ίδια τη Βρετανία. Από τη μια μεριά, η κυβέρνηση Κάμερον ταυτίζει την υπερψήφιση της παραμονής στην Ε.Ε. με αποδοχή των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζει τόσο η κυβέρνηση του, όσο και το σύνολο των χωρών που συμμετέχουν στην Ένωση. Από την άλλη, για τη βρετανική κοινωνία, το δημοψήφισμα της 23ης Ιούνη αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία καταδίκης των πολιτικών λιτότητας, ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει θανάσιμα πλήγματα στην κυβέρνηση.
Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Βρετανία, έχει ξεκινήσει εκστρατεία υπερψήφισης της εξόδου από την Ε.Ε. Παράλληλα, εξηγεί ότι η ψήφος υπέρ της εξόδου δεν πρέπει να έχει εθνικιστική βάση, αλλά να αποτελέσει ένα όπλο των εργαζομένων και των φτωχών στη Βρετανία και την υπόλοιπη ήπειρο, στη μάχη τους ενάντια στη λιτότητα που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των χωρών της.
Το σύστημα σε συναγερμό
Μία ενδεχόμενη υπερψήφιση της εξόδου από την Ε.Ε. μπορεί να οδηγήσει τη μισητή κυβέρνηση Κάμερον σε πτώση και απομάκρυνση από την εξουσία. Και έτσι ακριβώς αντιμετωπίζει το δημοψήφισμα ο Βρετανός πρωθυπουργός: σαν τη μάχη που θα κρίνει την παραμονή του στην εξουσία. Έτσι, η προσπάθεια τρομοκράτησης των λαϊκών στρωμάτων σε σχέση με τις ενδεχόμενες συνέπειες ενός «Brexit» έχει ήδη ξεκινήσει και θα εντείνεται όλο και περισσότερο όσο διαρκεί η τετράμηνη εκστρατεία.
Το βασικότερο επιχείρημα του πρωθυπουργού είναι ότι η Βρετανία θα γίνει πιο ευάλωτη σε τρομοκρατικές επιθέσεις αν εγκαταλείψει την Ε.Ε. Αυτό που δε λέει βέβαια, είναι ότι η υποστήριξη της κυβέρνησης του στους βομβαρδισμούς στη Συρία και το Ιράκ είναι ένας από τους βασικούς τροφοδότες των τρομοκρατών τύπου ISIS.
Δεξιά και Αριστερά
Την ίδια ώρα βέβαια, ενάντια στην παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε. τάσσονται μια σειρά εκπρόσωποι των μεγάλων επιχειρήσεων και σύσσωμη η ακροδεξιά, με βασικότερο εκπρόσωπο το εθνικιστικό «Ukip».
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν έχουν τίποτα κοινό με τους παραπάνω εκπροσώπους των επιχειρημάτων της εξόδου από την Ε.Ε. Αντίθετα, υπάρχει άμεση ανάγκη για το χτίσιμο μιας δυνατής, μαχητικής φωνής των ίδιων των εργαζομένων, που θα παλέψει για την υπερψήφιση της εξόδου από την Ε.Ε., στα πλαίσια της ανάγκης για τον τερματισμό των πολιτικών λιτότητας σε ολόκληρη την ήπειρο, των συμφερόντων του εργατικού κινήματος, των φτωχών και των καταπιεσμένων στη Βρετανία και την Ευρώπη.
Η βρετανική Αριστερά ωστόσο, όπως και οι ηγεσίες των οργανώσεων του εργατικού κινήματος δε δείχνουν να αντιλαμβάνονται την παραπάνω λογική. Ο νέος ηγέτης των «Εργατικών», Τζέρεμι Κόρμπιν, που μιλάει στο όνομα της Αριστεράς και του τερματισμού της λιτότητας, μέχρι πρόσφατα σφοδρός πολέμιος της ΕΕ, υπέκυψε κάτω από την πίεση της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος στη θέση ότι η Ε.Ε. παρέχει πλεονεκτήματα για τους εργαζόμενους και καλεί σε ψήφο υπέρ της παραμονής στην Ένωση.
Αντίστοιχη στάση κρατάνε οι ηγεσίες των συνδικάτων, προσπαθώντας να πείσουν τους εργαζόμενους ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα αναγέννησης της «κοινωνικής Ευρώπης» που θα τερματίσει τις αντεργατικές επιθέσεις.
Μια δύσκολη μάχη
Το επόμενο διάστημα, τα ψέματα και η προσπάθεια τρομοκράτησης της βρετανικής κοινωνίας θα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής της χώρας.
Η κυβέρνηση Κάμερον θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διατηρήσει τη θέση της και να εξασφαλίσει τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας. Από την άλλη μεριά, τα μαχητικά τμήματα της Αριστεράς, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί της χώρας πρέπει να δώσουν τη μάχη της υπερψήφισης της εξόδου από την Ε.Ε. σαν το πρώτο χτύπημα ενάντια στις ακραίες αντεργατικές πολιτικές.
Αυτό το πρώτο βήμα ωστόσο, δε θα οδηγήσει πουθενά αν δεν ακολουθηθεί από την πάλη για τη συνολική ανατροπή του συστήματος του κέρδους και των ανισοτήτων. Μόνο τα φτωχά λαϊκά στρώματα στη Βρετανία και την υπόλοιπη Ευρώπη, μπορούν να οικοδομήσουν μια δική τους, πραγματικά βιώσιμη ένωση: αυτή της αλληλεγγύης και των κοινών αγώνων.
