Της Ευγενίας Βίτσα
Τα προβλήματα που υπάρχουν στον δημοσιογραφικό κλάδο λίγοι τα γνωρίζουν. Οι νεότεροι εργαζόμενοι σε εφημερίδες, αλλά και γενικότερα στο χώρο των media παίρνουν μισθούς "πείνας", καθώς παραμένουν "μαθητευόμενοι" για όσο καιρό το θελήσει ο εκδότης ή ο διευθυντής τους. Με λίγα λόγια, μπορεί να περάσουν ακόμη και 5,6,7 χρόνια, στα οποία πληρώνονται, χωρίς αποδείξεις, με "μαύρα" χρήματα ή αναγκάζονται να δίνουν εισφορά στο ΤΕΒΕ, αφού δεν μπαίνουν στο ταμείο των δημοσιογράφων, εξαιτίας του τρόπου πληρωμής τους.
Οι… συνεργάτες, που πληρώνονται με μπλοκ παροχής υπηρεσιών, και θα έπρεπε να δουλεύουν ανάλογα με τα χρήματα που παίρνουν, και σαφώς όχι τις Κυριακές, εργάζονται κανονικά καθημερινά (και τις Κυριακές, αργίες για τις οποίες δεν πληρώνονται). Επίσης, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπάρχουν πολλά άτομα, που δουλεύουν αμισθί για χρόνια. Οι διευθυντές εκμεταλλεύονται το μεράκι τους για τη δουλειά και τους αφήνουν σε αυτή την κατάσταση για απεριόριστο χρόνο.
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις περισσότερες εφημερίδες στην Ευρώπη. Το συγκεκριμένο γεγονός, σε συνδυασμό με την αποστροφή του πληθυσμού για τα πολιτικά παιγνίδια των μεγάλων κομμάτων, έχει οδηγήσει σε κρίση τον Τύπο, έντυπο κι ηλεκτρονικό, γι’ αυτό και υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός. Τα μέσα ψάχνουν για φτηνά εργατικά χέρια, ώστε να μην έχουν υπέρογκα έξοδα, αλλά και να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Κάπως έτσι, οδηγήθηκαν πρώτα όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα κι έπειτα ο "Φίλαθλος" και η "Αυριανή" σε απεργία. Η μη σωστή καταβολή των μισθών βάσει των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η παρακράτηση και η μη απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών, εδώ και πολλά χρόνια, ώθησε τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους για τα δεδουλευμένα.
Την περασμένη Τετάρτη ο εκδότης τους, Μάκης Κουρής, κίνησε γη και ουρανό, προκειμένου να γιγαντώσει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του. Προσέλαβε μέχρι και μπράβους, οι οποίοι χτύπησαν τους απεργούς, ενώ είχε και την βοήθεια της αστυνομίας, που έδινε τελεσίγραφο: "ή αποχωρείτε ή σας διαλύουμε με τη βία". Την ίδια μέρα, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε απειλήσει τους μαθητευόμενους εργαζόμενους ότι εάν δεν δουλέψουν, θα τους απολύσει. Ορισμένοι δούλεψαν κάτω από το φόβο της απόλυσης. Την Κυριακή όμως, οι ίδιοι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να δουλέψουν και η συμμετοχή στην απεργία ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Τελικά οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες του κ. Κουρή πέτυχαν εν μέρει το σκοπό τους, αφού τα απεργοσπαστικά φύλλα κυκλοφόρησαν με μεγάλη καθυστέρηση και δεν "έπιασαν" τη συνήθη κυκλοφορία. Το κλίμα, βέβαια, στους εργασιακούς χώρους είναι πολύ βαρύ και το μέλλον εξαιρετικά αβέβαιο, αφού παρά τις απεργίες, τον μήνα Ιανουάριο οι πληρωμές παρέμειναν ίδιες…
