Τις μέρες του κάμπινγκ του Antinazi Zone – YRE στη Νάξο, και συγκεκριμένα την Τετάρτη 3 Αυγούστου η συντρόφισσα Sasha Somers (Σάσα Σόμερς) από το Σιάτλ των ΗΠΑ, μίλησε για το κίνημα αντίστασης των μαύρων της Αμερικής ενάντια στη βαρβαρότητα της αστυνομικής καταστολής που «σκοτώνει» ένα μαύρο σε καθημερινή σχεδόν βάση. Στη συνέχεια παραθέτουμε μεταφρασμένη την ομιλία της συντρόφισσας Sasha. Μετάφραση, Δημήτρης Κωνσταντινίδης.
Στη διάρκεια των τελευταίων 2 χρόνων, η αμερικάνικη κοινωνία συγκλονίζεται από το κίνημα «Black Lives Matter» (Οι Ζωές των Μαύρων έχουν Σημασία) τη σπίθα για το οποίο άναψε η δολοφονία του Mike Brown (Μάικ Μπράουν) το 2014, ενός νεαρού αφρο-αμερικανού από έναν λευκό αστυνομικό στην πόλη Ferguson (Φέργκιουσον) του Missouri (Μιζούρι).
Τον προηγούμενο χρόνο στις ΗΠΑ, η αστυνομία σκότωσε 1.134 ανθρώπους. Ένας μαύρος άνδρας σκοτώνεται κάθε 28 ώρες από έναν αστυνομικό ή έναν κακοποιό. Οι μαύροι άνδρες ηλικίας μεταξύ 15 και 34, είναι 5 φορές πιο πιθανό να πυροβοληθούν από την αστυνομία από ότι οι λευκοί άνδρες της ίδιας ηλικίας. Πριν λίγες ημέρες μια 23χρονη μαύρη γυναίκα σκοτώθηκε και ο 5χρονος γιος της πυροβολήθηκε από την αστυνομία μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Γιατί τώρα;
Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο – οπότε γιατί το κίνημα «Black Lives Matter» ξεκίνησε τώρα;
Όταν ο Μπάρακ Ομπάμα έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος το 2008 με τα συνθήματα της Αλλαγής και της Ελπίδας, ανέβασε τις ελπίδες και τις προσδοκίες των ανθρώπων για το τι θα μπορούσε να γίνει.
Η συμβολική νίκη του πρώτου μαύρου Προέδρου στην Αμερική έδειχνε προς ένα μέλλον χωρίς ρατσισμό… Κέρδισε στη βάση μιας πρωτοφανούς ανόδου στους αριθμούς των ψήφων από τη νεολαία και τη μαύρη κοινότητα.
Όμως, ποια ήταν τα αποτελέσματα που έφερε ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος μετά από 8 χρόνια θητείας;
Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, η ύφεση χτύπησε. Οι μαύρες οικογένειες χτυπήθηκαν ιδιαίτερα σκληρά από τα ληστρικά δάνεια των τραπεζών και το κύμα κατασχέσεων σπιτιών που αυτά είχαν ως αποτέλεσμα.
Αντί να βοηθήσει αυτές τις οικογένειες, ο Ομπάμα διέσωσε τις τράπεζες. Αυτό ήταν που έδωσε ώθηση στο κίνημα των καταλήψεων των πλατειών («Occupy Movement») το 2011.
Οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο μειώνονται διαρκώς για την πλειοψηφία των εργαζομένων στις ΗΠΑ εδώ και 40 χρόνια, ιδιαίτερα όμως από την οικονομική κατάρρευση του 2008 και μετά. Ειδικότερα, έχουν μειωθεί περισσότερο για το μαύρο πληθυσμό και η διαφορά εισοδήματος μεταξύ λευκών και μαύρων έχει αυξηθεί από τότε που ο Ομπάμα έγινε πρόεδρος.
Το «αμερικάνικο όνειρο» έγινε εφιάλτης
Ο αμερικάνικος καπιταλισμός είναι στην πραγματικότητα σε κρίση εδώ και 40 χρόνια. Κάποτε οι ΗΠΑ ήταν το μεγαλύτερο έθνος-πιστωτής, τώρα είναι το έθνος με το μεγαλύτερο χρέος στον πλανήτη. Μέχρι και τη δεκαετία του ’80 η Αμερική ήταν ένας καθαρός πιστωτής, εξάγοντας κεφάλαια σε όλον τον κόσμο. Από τότε, έχει γίνει μία χώρα-οφειλέτης, βασιζόμενη σε επενδύσεις και δάνεια από τους ανταγωνιστές της.
Είναι αλήθεια ότι στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οι ΗΠΑ εμφάνισαν μια μικρή οικονομική ανάκαμψη σε σχέση με την Ευρώπη και την Ασία. Αλλά από αυτήν ευεργετήθηκε μόνο η άρχουσα τάξη.
Μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια βρήκε ότι το 95% των κερδών από την οικονομική ανάκαμψη των ετών 2010-2012 πήγε στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού!
Το Αμερικάνικο Όνειρο δεν υπάρχει πια. Έχει μετατραπεί σε έναν Αμερικάνικο Εφιάλτη, ειδικότερα για τους Αφρο-Αμερικανούς και τη νεολαία.
Ferguson – η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι
Η δολοφονία του Mike Brown το 2014 ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι μαχητικές ολονύχτιες διαμαρτυρίες στη μικρή πόλη του Ferguson ήρθαν αντιμέτωπες με μια μαζική και στρατιωτικοποιημένη λευκή αστυνομική δύναμη και άναψαν τη σπίθα για διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, καθοδηγούμενες κυρίως από τη μαύρη νεολαία, με κλείσιμο εθνικών δρόμων.
Κάθε νέα δολοφονία είχε ως αποτέλεσμα νέα κύματα διαδηλώσεων, για παράδειγμα ο Eric Garner (Έρικ Γκάρνερ) στραγγαλίστηκε στη Νέα Υόρκη επειδή πούλαγε τσιγάρα και ο Tamir Rice (Ταμίρ Ράις) μόλις 12 ετών πυροβολήθηκε διότι έπαιζε με ένα πιστόλι-παιχνίδι.
Αυτές οι διαδηλώσεις έκλεισαν μεγάλους εθνικούς δρόμους, κατέλαβαν εμπορικά κέντρα την πιο μεγάλη μέρα κατανάλωσης του έτους, ακόμα ακόμα κατέλαβαν και αστυνομικά τμήματα. Η μαύρη νεολαία του κινήματος αυτού έχει δείξει πόσο αποφασισμένη και θαρραλέα είναι απέναντι στην έντονη καταστολή.
Πιο πρόσφατα, μόλις πριν μερικές εβδομάδες, υπήρξαν δύο νέες δολοφονίες μέσα σε ένα 24ωρο, πρώτα του Alton Sterling (Άλτον Στέρλινγκ) που καθώς πούλαγε CD έξω από ένα παντοπωλείο, ακινητοποιήθηκε στο έδαφος και στη συνέχεια πυροβολήθηκε 5 φορές στην πλάτη από αστυνομικούς. Όλο αυτό το επεισόδιο υπάρχει σε βίντεο. Και μετά ήταν ο Philando Castille (Φιλάντο Καστίλ) στη Minnesota (Μιννεσότα) που πυροβολήθηκε αφότου η αστυνομία σταμάτησε το αυτοκίνητό του για ένα σπασμένο πίσω φανάρι. Η κοπέλα του και η τεσσάρων ετών κόρη τους ήταν μέσα στο όχημα, και μετέδωσαν το θάνατό του στο διαδίκτυο με απευθείας ροή εικόνας.
Υπήρξαν διαμαρτυρίες πανεθνικά, εγώ ήμουν στη διαμαρτυρία του Seattle (Σιάτλ) όπου υπήρχαν αρκετές χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωναν κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Ενόσω η διαδήλωση εξελισσόταν, ακούσαμε μια φήμη ότι στην αντίστοιχη διαδήλωση στο Dallas (Ντάλλας) 5 αστυνομικοί είχαν πυροβοληθεί και σκοτωθεί.
Αντίποινα – οι δολοφονίες λευκών αστυνομικών
Ο άνδρας που τους πυροβόλησε, ο Micah Johnson (Μίκα Τζόνσον), ήταν ένας βετεράνος και είπε ότι υποστήριζε το Κίνημα και ήθελε να σκοτώσει αστυνομικούς και ειδικότερα λευκούς. Μερικές μέρες αργότερα 3 αστυνομικοί σκοτώθηκαν στο Baton Rouge (Μπάτον Ρουζ), όπου ο Alton Sterling είχε δολοφονηθεί.
Αυτά τα γεγονότα αν και αποκηρύχθηκαν από το κίνημα «Black Lives Matter», χρησιμοποιήθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς για να επιτεθούν σε αυτό. Το είχαμε δει αυτό και το 2015 όταν δύο αστυνομικοί σκοτώθηκαν στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αυτό σταμάτησε την εξέλιξη του Κινήματος καθώς η αστυνομία και τα μέσα άρχισαν να μιλούν για έναν «κηρυγμένο πόλεμο» ενάντια στην Αστυνομία.
Τώρα, στη Λουιζιάννα μια διάταξη πέρασε κι έγινε νόμος, με την ονομασία «Οι μπλε ζωές έχουν σημασία» (σημ: το «μπλε» αναφέρεται στη μπλε αστυνομική στολή) κάνοντάς τη την πρώτη πολιτεία στο αμερικάνικο έθνος όπου η αστυνομία θεωρείται μια προστατευόμενη τάξη από το νόμο περί εγκλημάτων μίσους.
Ενώ το Κίνημα συνέχισε να διοργανώνει μεγάλες διαδηλώσεις στην Ατλάντα, στη Τζώρτζια τις ημέρες μετά τους πυροβολισμούς των αστυνομικών, είναι σίγουρο πως θα αντιμετωπίσει αυξανόμενη καταστολή.
Ένας απολογισμός του κινήματος
Έχουν περάσει 2 χρόνια από το ξεκίνημα του Κινήματος. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Έχουν υπάρξει κάποιες μικρές αλλά σημαντικές νίκες, όπως οι παραιτήσεις των Αρχηγών της αστυνομίας στο Όκλαντ, στο Σικάγο και στη Βαλτιμόρη. Καθιερώθηκε επίσης η ύπαρξη κάμερας σώματος πάνω σε αστυνομικούς σε όλη τη χώρα. Πάνω από 40 διατάξεις νόμου ψηφίστηκαν για να πατάξουν τη βίαιη εφαρμογή του νόμου και να αναβαθμίσουν το βαθμό στον οποίο είναι υπόλογη η αστυνομία στην κοινότητα.
Έχει επίσης υπάρξει μια αλλαγή στη συνείδηση. Στην αρχή του κινήματος, περίπου 20% του λευκού πληθυσμού θεωρούσε ότι ο ρατσισμός αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα στην Αμερική, την τελευταία περίοδο το ποσοστό αυτό εκτοξεύθηκε στο 47%.
Σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουμε μια ριζοσπαστικοποίηση ενός νέου στρώματος της μαύρης νεολαίας. Μια νέα έρευνα βρήκε ότι 1 στους 10 πρωτοετείς στα κολλέγια αναμένει να συμμετέχει σε μια διαδήλωση τη χρονιά αυτή, και αυτό ανεβαίνει στο 1 στους 6 έγχρωμους φοιτητές.
Και όμως, ο θεσμοθετημένος ρατσισμός επιμένει, και οι δολοφονίες μαύρων από τους αστυνομικούς δεν έχουν σταματήσει.
Ήδη αυτό το χρόνο, πάνω από 500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την αστυνομία και οι 136 από αυτούς είναι μαύροι. Κάτι που οι ακτιβιστές του κινήματος λένε σήμερα, είναι ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να βγαίνουμε έξω σε διαμαρτυρίες αφού οι άνθρωποι έχουν ήδη σκοτωθεί. Χρειάζεται να βγούμε έξω και να αγωνιστούμε πριν αυτό συμβεί, για να το προλάβουμε.
Ανάγκη για πιο αποτελεσματική οργάνωση
Αυτό δείχνει την ανάγκη για περισσότερη οργάνωση του κινήματος. Το Κίνημα «Black Lives Matter» αυτή τη στιγμή είναι περισσότερο μια «σημαία» παρά μια οργάνωση. Χρειαζόμαστε πανεθνικό συντονισμό για να αναπτυχθεί το κίνημα, να επεξεργαστούμε τα αιτήματα για τα οποία θα αγωνιστούμε και το ποια είναι η στρατηγική μας.
Το κίνημα χρειάζεται καθαρά αιτήματα για να αγωνιστούμε και να νικήσουμε, αιτήματα τα οποία μπορούν να κερδηθούν περισσότερο εύκολα από το σωστό αλλά αόριστο σύνθημα «Black Lives Matter».
Χρειαζόμαστε αιτήματα για τα οποία οι απλοί εργαζόμενοι να είναι διαθέσιμοι να θυσιάσουν χρόνο, ενέργεια και χρήματα.
Με ποια αιτήματα
Οπότε τι αιτήματα πρέπει να προβάλουμε;
Μερικοί μέσα στο κίνημα καλούν για κατάργηση της αστυνομίας. Ενώ συμφωνούμε ότι ο ρόλος της αστυνομίας είναι να διατηρήσει το στάτους κβο, να προστατεύει την ιδιωτική περιουσία του 1% και να διαιωνίσει το σημερινό ρατσιστικό σύστημα, δεν μπορείς να χτίσεις ένα κίνημα γύρω από αυτό το αίτημα. Ακόμα και μέσα στη μαύρη εργατική τάξη υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που θέλει την αστυνομία παρούσα στις κοινότητες τους για να τους προστατεύσει από τη βία και το έγκλημα. Στο Σικάγο π.χ. 448 άνθρωποι έχουν πυροβοληθεί τον Ιούλιο, κυρίως στις φτωχές και μαύρες γειτονιές.
Αυτά τα εγκλήματα προέρχονται από τη φτώχεια και την απελπισία που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν, πράγματα που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στις μαζικές φυλακίσεις (οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο σε αριθμούς φυλακισμένων). Από τη στιγμή που έχεις χαρακτηριστεί «κακοποιός», μπορούν να σου αρνηθούν πρόσβαση στη στέγαση, στην εργασία και σε υποτροφίες για σπουδές. Το να αυξηθεί η παρουσία της αστυνομίας δεν θα κάνει τίποτα για να λύσει τα βαθύτερα προβλήματα που δημιουργούν το έγκλημα, αλλά αν θέλουμε να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα χρειαζόμαστε αιτήματα που να απαντούν στο φόβο των ανθρώπων για το έγκλημα στις κοινότητες τους.
Αξιοπρεπής βασικός μισθός, δημοκρατικός έλεγχος της αστυνομίας
Η Σοσιαλιστική Εναλλακτική προβάλλει το αίτημα για αύξηση του κατώτατου μισθού, για την αντιμετώπιση του οικονομικού διαχωρισμού της μαύρης κοινότητας και για ένα δημοκρατικά εκλεγμένο από πολίτες συμβούλιο που θα ελέγχει την αστυνομία – με πλήρη δικαιώματα απόλυσης καθορισμού της πολιτικής και διοίκησης της αστυνομίας.
Αυτό το συμβούλιο θα πρέπει να εκλέγεται από εργατικά σωματεία, τοπικές κοινωνικές κινήσεις και συλλόγους και από το κίνημα.
Το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στη δεκαετία του ’60, που έδωσε τέλος στον επίσημο διαχωρισμό, έχει να δώσει σημαντικά μαθήματα για το κίνημά μας σήμερα. Χρησιμοποίησαν άμεσες δράσεις –παραβαίνοντας το νόμο για να καθίσουν σε φυλετικά διαχωρισμένα εστιατόρια και λεωφορεία– και τις συνδύασαν με το χτίσιμο ενός μαζικού κινήματος. Ενώ αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης, πιστεύω ότι η δύναμή μας έγκειται στον όγκο μας, ότι χρειάζεται να φέρουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους στο κίνημα αυτό.
Δική μας πολιτική εκπροσώπηση
Επίσης χρειαζόμαστε δική μας εκπροσώπηση στο πολιτικό πεδίο.
Ένα καλό παράδειγμα που ενισχύει αυτό το επιχείρημα είναι το Σικάγο, όπου το κίνημα ήταν σε θέση να επιβάλει την παραίτηση της αρχηγού της αστυνομίας εκεί, αλλά η αντικατάστασή της δεν έδωσε κάτι καλύτερο. Διορίστηκε από το δήμαρχο, Rahm Emmanuel (Ραμ Εμμανουελ) που αποκαλείται «δήμαρχος του 1%». Αγωνίζεται για να κλείσει δημόσια σχολεία, ειδικότερα σε φτωχές, κυρίως μαύρες κοινότητες- και συναντά σκληρή αντίσταση από το συνδικάτο των εκπαιδευτικών. Ο Laquan Macdonald (Λακουάν ΜακΝτόναλντ) ένας μαύρος έφηβος, πυροβολήθηκε 16 φορές από την αστυνομία του Σικάγο. Αυτό συγκαλύφθηκε από τον Rahm Emmanuel με σκοπό να κερδίσει την επανεκλογή του.
Το κίνημα «Black Lives Matter» απαιτεί την παραίτησή του. Με όλα αυτά στο μυαλό μας, είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε την απόφαση για αρχηγό της αστυνομίας σε αυτόν. Και αν ήταν να κερδίσουμε την παραίτησή του, ποιος θα τον αντικαταστούσε;
Χρειάζεται να προβάλλουμε δικούς μας υποψήφιους, που θα είναι υπόλογοι στο κίνημα και που δε θα παίρνουν χρήματα από το κατεστημένο.
Το παράδειγμα του Σιατλ
Έχουμε αποδείξει τη δύναμη και τη σημασία του να έχεις δική σου εκπροσώπηση με την εκλογή ενός σοσιαλιστή στο Συμβούλιο[*] του Seattle, την Kshama Sawant (Σάμα Σαγουάντ).
Όλοι μας έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ να εκλέξουμε μια σοσιαλίστρια στο Συμβούλιο, ειδικά αν κατεβαίναμε ανεξάρτητοι, έξω από τους μηχανισμούς των δύο μεγάλων κομμάτων του κατεστημένουν (σημ: Δημοκρατικούς και Ρεμπουπλικάνους).
Μας είπαν ότι πρέπει να δεχτούμε να πάρουμε χρήματα από τις μεγάλες εταιρείες για να έχουμε ελπίδες να κερδίσουμε.
Μας είπαν ότι ποτέ δεν θα κερδίζαμε τα 15 δολάρια την ώρα βασικό μισθό.
Αλλά όχι μόνο εκλέξαμε την Σάμα και αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό του Seattle στον υψηλότερο του αμερικανικού έθνους, αλλά την ξαναεκλέξαμε και βοηθάμε στο να διαδοθεί η μάχη για τα 15 δολ. την ώρα κατώτατο μισθό και το κίνημα «Black Lives Matter» παντού σε όλη τη χώρα.
Η Kshama Sawant ήταν η μόνη δημοτική σύμβουλος, οι άλλοι 8 είναι δημοκρατικοί, που ψήφισε ενάντια σε μια νέα φυλακή ανηλίκων, λέγοντας ότι αν έχουμε 200 εκατομμύρια δολάρια να χτίσουμε μια φυλακή, έχουμε 200 εκατομμύρια δολάρια να ξοδέψουμε στην εκπαίδευση και στην εργασία.
Κάλεσε τον αρχηγό της αστυνομίας μπροστά στο δημοτικό συμβούλιο και απαίτησε απαντήσεις στο γιατί έχουν ξοδέψει τόσα χρήματα για την επιτήρηση των διαδηλώσεων του κινήματος, και κάλεσε τους ακτιβιστές να έρθουν και να διαδηλώσουν έξω από το δημαρχείο την ημέρα της συνάντησης. Το δημοτικό συμβούλιο τώρα θέλει να χτίσει το πιο ακριβό αστυνομικό τμήμα στη χώρα, 170 εκ. δολάρια, και η Kshama είναι πάλι η μοναδική σύμβουλος εναντίον. Έχοντας την Kshama στο συμβούλιο βοηθάει στο να εκτίθενται οι ρόλοι των υποτιθέμενων «προοδευτικών» δημοτικών συμβούλων.
Μπροστά στις προεδρικές εκλογές
Το κίνημα «Black Lives Matter» λαμβάνει χώρα στη διάρκεια μια χρονιάς στην οποία έχουμε προεδρικές εκλογές, που συνήθως επισκιάζει όλα τα κινήματα. Αυτή η χρονιά είναι εξαιρετικά ταραχώδης με τη μάχη ανάμεσα στη Χίλαρι Κλίντον και τον Μπέρνι Σάντερς για την υποψηφιότητα των Δημοκρατικών, και τον Τραμπ ως το Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο.
Το κίνημα «Black Lives Matter» δεν έχει υποστηρίξει κανέναν υποψήφιο, αλλά έχει διαδηλώσει ή παρέμβει σε εκδηλώσεις της εκστρατείας και των τριών. Η πλατφόρμα του Μπέρνι Σάντερς ήταν μακράν η καλύτερη, οπότε γιατί το κίνημα δεν τον υποστήριξε και γιατί η Κλίντον κέρδισε ένα τόσο υψηλό ποσοστό της ψήφου των μαύρων;
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που το επηρεάζουν αυτό. Στην αρχή της κούρσας, η Κλίντον είχε μεγάλη αναγνωρισιμότητα και χρηματική υποστήριξη, ενώ ο Σάντερς δεν ήταν ευρέως γνωστός. Το δημοκρατικό κόμμα συστηματικά προσεγγίζει και εγκολπώνεται τους πρωτεργάτες των κοινωνικών κινημάτων, έτσι υπάρχουν γνωστές και σεβαστές μορφές από τη μαύρη κοινότητα, άνθρωποι που έχουν εμπλακεί σε κινήματα πολιτικών δικαιωμάτων, υποστηρίζοντας την ψήφο στην Κλίντον, δουλεύοντας μέσα στο σύστημα και υπομονετικά.
Παρότι η ριζοσπαστική μαύρη νεολαία που καθοδηγεί το «Black Lives Matter» έχει απορρίψει εντελώς την προσέγγιση αυτή, τα επιχειρήματα αυτά έχουν μια επίδραση στην ευρύτερη μαύρη κοινότητα.
Ο «φόβος» του Σάντερς να ασκήσει ανοικτά κριτική στην Κλίντον
Ένας άλλος μεγάλος παράγοντας ήταν η αποτυχία του Σάντερς να κριτικάρει τη Χίλαρι για τη δράση της στο θέμα της διαφυλετικής δικαιοσύνης.
Για παράδειγμα, η Κλίντον έχει δουλέψει για μια προεδρική εκστρατεία στη δεκαετία του ’60 που ήταν υπέρ των φυλετικών διακρίσεων, και υπερασπίστηκε την καμπάνια αυτή σε μια συνέντευξη της τη δεκαετία του ’90. Ο Bill Clinton (Μπιλ Κλίντον) ως πρόεδρος επέκτεινε τον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά κι αυτό οδήγησε στις μαζικές φυλακίσεις που βλέπουμε σήμερα, και αυτή τον υποστήριξε στις πολιτικές αυτές. Η εκστρατεία της χρηματόδοτηθηκε από μεγάλες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων ιδιωτικών φυλακών που κερδοσκοπούν από τις μαζικές φυλακίσεις. Πολλοί ακτιβιστές του «Black Lives Matter» την κατάγγειλαν γι’ αυτή της την ιστορία.
Ο Μπέρνι Σάντερς δεν της έκανε καμία κριτική για τα θέματα αυτά, και πολλά άλλα, επειδή από την αρχή σχεδίαζε να την υποστηρίξει στο τέλος. Το έκανε αυτό, νομίζοντας ότι θα μπορούσε να φέρει αριστερές πολιτικές στο πολιτικό σκηνικό από τη μια κι από την άλλη ότι πρέπει να υποστηρίξουμε την Κλίντον για να κερδίσει τον Τραμπ. Με το να μην την εκθέσει στα θέματα αυτά όμως, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ποια είναι η διαφορά μεταξύ Κλίντον και Σάντερς. Αφήνεται ο χώρος για να πουν ότι είναι και οι δύο προοδευτικοί, αλλά η Κλίντον είναι πιο «εκλέξιμη».
Ενώ η Κλίντον κέρδισε την πλειοψηφία της μαύρης ψήφου, μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι ο Σάντερς κέρδισε την ψήφο της νεολαίας ολοκληρωτικά, συμπεριλαμβανομένης της μαύρης νεολαίας.
Προχωρημένα συμπεράσματα
Σε όλες τις μεγάλες πόλεις, οι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι είναι δημοκρατικοί. Ο Rahm Emmanuel είναι Δημοκρατικός στο Σικάγο. Όταν οι δολοφόνοι του Freddy Gray απαλλάχθηκαν, ήταν από Δημοκρατικούς. Την ίδια στιγμή που το κίνημα αντιμετωπίζει τους Δημοκρατικούς αυτούς στους δρόμους, η εμπλεκόμενη στο κίνημα νεολαία παρακολουθεί το κομματικό κατεστημένο να υπονομεύει και να σαμποτάρει την εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς.
Αυτό είχε οδηγήσει διακεκριμένες μορφές της μαύρης Αριστεράς όπως την Michelle Alexander (Μισέλ Αλεξάντερ) συγγραφέα, και τον Shaun King (Σων Κινγκ) έναν διάσημο μαύρο δημοσιογράφο, να συμπεράνουν ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στους Δημοκρατικούς και χρειαζόμαστε το δικό μας κόμμα.
Είναι ξεκάθαρο, από το κίνημα «Black Lives Matter» που βρίσκεται στους δρόμους, από την πρωτοφανή και ιστορικής σημασίας εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς και από την εκλογή της Σάμα Σαγουάντ στο Σιάτλ, ότι ο κόσμος είναι οργισμένος και προσανατολίζεται σε αγωνιστικές διεξόδους. Το ίδιο πολιτικό κατεστημένο και η τάξη των δισεκατομμυριούχων απέναντι στους οποίους πάλευε ο Μπέρνι Σάντερς, είναι αυτά που διαιωνίζουν το ρατσιστικό σύστημα δικαιοσύνης.
Ανάμεσα στους νέους και τους έγχρωμους, η λέξη «σοσιαλισμός» έχει πιο θετική απήχηση από τη λέξη «καπιταλισμός». Ο Malcolm X (Μάλκολμ Εξ) είχε πει πως «δεν μπορείς να έχεις καπιταλισμό χωρίς ρατσισμό» – κι αυτό είναι αλήθεια. Αυτό το σύστημα βασίζεται στη διαίρεση των εργαζομένων και των κινημάτων μας, και στα κέρδη από την υπερ-εκμετάλλευση συγκεκριμένων ομάδων.
Αυτό το κίνημα είναι μόνο η αρχή, θα έρθουν μεγαλύτερα κινήματα, είμαστε στο δρόμο του χτισίματος ενός κινήματος που θα υπερισχύσει αυτών των διαιρέσεων και θα παλέψει για έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, έναν σοσιαλιστικό κόσμο.
Σημείωση: Τα δημοτικά συμβούλια των Αμερικανικών πόλεων έχουν πολύ πιο ισχυρές εξουσίες από τα αντίστοιχα στην Ελλάδα. Ενδεικτικά το Συμβούλιο του Σιατλ είανι 8μελές και έχει νομοθετικές εξουσίες. Αυτό αποφάσισε την νομοθετική κατοχύρωση του ελάχιστου μισθού των 15$ την ώρα, καθιστώντας το Σιάτλ την πρώτη πόλη των ΗΠΑ και στον πλανήτη, με τόσο ψηλό βασικό μισθό. Η Σάμα Σαγουάντ εκλέχτηκε το 2013 στο Συμβούλιο του Σιάτλ με 95.000 ψήφους.
Σχετικά άρθρα
- «Black Lives Matter»: ένα κίνημα που συγκλονίζει την κοινωνία των ΗΠΑ – 03/08/2016
https://xekinima.org/black-lives-matter-ena-kinima-pou-sugklonizei-tin/
- ΗΠΑ: η ρατσιστική βία υπεύθυνη για την επίθεση στο Ντάλας – 12/07/2016
https://xekinima.org/ipa-i-ratsistiki-bia-upeuthini-gia-tin-e/
- ΗΠΑ: μαύροι «τρομοκράτες» και λευκοί «ακτιβιστές» – 08/01/2016
https://xekinima.org/ipa-mayroi-tromokrates-kai-leykoi-aktibistes/
- Μινεάπολη – ΗΠΑ: «Black Lives Matter» – 28/11/2015
https://xekinima.org/mineapoli-ipa-black-lives-matter/
- ΗΠΑ: το ρατσιστικό παραλήρημα της αστυνομίας δεν έχει τέλος – 17/03/2015
https://xekinima.org/ipa-to-ratsistiko-paralirima-tis-astynomias-den-exei/
