«η εποχή μας είναι η εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό…»
(ΓΓ του ΚΚΕ- από την εισήγησή του στην ιδρυτική συνάντηση των Κ.Κ. της Ευρωπαϊκής Κομουνιστικής Δράσης)
«το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που απασχολεί τους εργαζόμενους, όλο τον λαό της πατρίδας μας… αυτό της ακρίβειας… Όσο παραμένουν άθικτες οι αιτίες που δημιουργούν την ακρίβεια το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπιστεί.»
(Ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ για τον προϋπολογισμό- Ριζοσπάστης 19/12/23)
«Στη θέση του μίνιμουμ προγράμματος των κεντριστών και των ρεφορμιστών, η Κομουνιστική Διεθνής τοποθετεί τον αγώνα για τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις που στο σύνολό τους αμφισβητούν την αστική εξουσία… για την προλεταριακή δικτατορία. Ακόμα και πριν οι πλατιές μάζες κατανοήσουν συνειδητά την ανάγκη της δικτατορίας του προλεταριάτου…(σ.σ. μέσα από αυτές τις διεκδικήσεις που αμφισβητούν την αστική εξουσία)… η εργατική τάξη θα φτάσει να συνειδητοποιήσει ότι αν αυτή θέλει να ζήσει ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει.»
(Θέσεις για την τακτική 3ο συνέδριο Κομμουνιστικής Διεθνούς, Εκδόσεις ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ, σελ. 269-270)
Τα αιτήματα του ΚΚΕ
Πήραμε αφορμή για να γράψουμε αυτό το άρθρο από τα αιτήματα που προβλήθηκαν στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 15 Δεκέμβρη. Τα αιτήματα ήταν:
- Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Να δυναμώσει η πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Επαναφορά των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα στους δημοσίους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους.
- Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στην ενέργεια καθώς και του ΦΠΑ στην ενέργεια και σε όλα τα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης όπως τα τρόφιμα.
- Δραστική μείωση και πλαφόν στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, πετρελαίου θέρμανσης καθώς και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης όπως τα τρόφιμα.
- Αφορολόγητο όριο 12.000€ προσαυξημένο κατά 3.000€ για κάθε παιδί.
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
- Καμία χρηματοδότηση – Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στο μακελειό των λαών στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία.
- Αποφασιστική ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, για την προστασία από φυσικές καταστροφές. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλους αυτούς τους κρίσιμους τομείς.
- Να σταματήσει, εδώ και τώρα, το αίσχος των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών και της μικρής επαγγελματικής στέγης.
- Επιδότηση ενοικίου για εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά, τους φοιτητές και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.
Στην ομιλία του, ο ΓΓ του ΚΚΕ, μεταξύ άλλων, είπε:
«…όταν μιλάμε για την ακρίβεια… μιλάμε για τους χαμηλούς μισθούς… την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων… ο μέσος μισθός σήμερα είναι 26% χαμηλότερος απ’ ότι ήταν το 2009[….] (μιλάμε) για τους φόρους που ροκανίζουν το διαθέσιμο λαϊκό εισόδημα… 6,2 δις ευρώ παραπάνω φόρους προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2024.»
Στη συνέχεια τόνισε ότι:
«Η κυριαρχία των μονοπωλίων στην αγορά ανεβάζει τις τιμές».
Και πρότεινε στην κυβέρνηση ότι:
«Αν θέλετε να αντιμετωπίσετε την ακρίβεια έστω και λίγο, δεχτείτε εδώ και τώρα τις προτάσεις του ΚΚΕ, τις οποίες έχουμε καταθέσει… στη βουλή με πρόταση νόμου…».
Τέλος, απείλησε την κυβέρνηση:
«μην αυταπατάστε ότι παίζετε χωρίς αντίπαλο»
και ότι:
«οι αγώνες (πρέπει) να συνεχιστούν, να μην κοπάσουν, αλλά να κλιμακωθούν, να βαθύνει το περιεχόμενό τους και όχι να γίνουν όχημα για κυβερνητικές εναλλαγές ίδιας περίπου κοπής…».
Κλείνοντας την ομιλία του υποσχέθηκε ότι:
«Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και όσες ακόμα περισσότερες μας δώσει ο ελληνικός λαός το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια, σ’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό…» [να συνενωθούν… τα ρυάκια της αντίστασης… και να γίνουν ορμητικό ποτάμι, που θα σαρώσει όλα αυτά που μας κρατάνε πίσω].
Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων, στη σύσκεψη των συνδικαλιστικών οργανώσεων στον Κινηματογράφο Τριανόν, στις 28 Νοέμβρη 2023, για να προετοιμάσει το προαναφερθέν συλλαλητήριο, μεταξύ άλλων είπε:
«ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμάς πέρα από αυτόν τον αγώνα μέσα από τα σωματεία. Είναι δύσκολος δρόμος, αλλά κι ο μοναδικός που είναι αξιοπρεπής και μπορεί να έχει αποτέλεσμα.» (ιστοσελίδα ΠΑΜΕ)
Μερικά στοιχεία για το μέγεθος του προβλήματος
Θα ενισχύσουμε από την πλευρά μας την εικόνα για το μέγεθος του προβλήματος της ακρίβειας με ορισμένα επί πλέον ενδεικτικά στοιχεία, αν και οι λαϊκές μάζες τα βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους.
Η ιστοσελίδα Euro2day μας ενημερώνει ότι:
«Σχεδόν 1 δις ευρώ κόστισε στα νοικοκυριά η ακρίβεια… μέσα στο 10μηνο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου… (ότι στο 10μηνο) ο τζίρος των σούπερ μάρκετ έφτασε τα 7,467δις από 6,821 το 2022, αύξηση κατά 9,5%…» (8/12/23)
Το ΙΝ.ΚΑ. μας πληροφορεί ότι το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν 20% πιο ακριβό από πέρσι!
Η ανατίμηση στο λάδι έφτασε στο 158% (!) μας πληροφορεί η Εφημερίδα των Συντακτών και ότι:
«Αρκετοί ελαιοπαραγωγοί δεν δίστασαν να μιλήσουν για κερδοσκοπία των χονδρεμπόρων και των προμηθευτών, οι οποίοι είχαν “στοκάρει” το περσινό λάδι που είχαν αγοράσει…από 4,5 έως 5 ευρώ το λίτρο, και έφτανε να πωλείται στα ράφια μέχρι και 15 ευρώ.» (19/12/23)
Η ιστοσελίδα της Καθημερινής στις 8/12/23, δημοσιεύει μετάφραση από την τον Guardian:
«Η απληστία των πολυεθνικών εκτόξευσε τον πληθωρισμό» (!)
Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το Ινστιτούτο Ερευνών Δημόσιας Πολιτικής (IPPR)…η διάθεση για αισχροκέρδεια που επέδειξαν επιχειρήσεις και προπαντός οι πολυεθνικές μετά τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία επιτάχυνε ραγδαία την αύξηση των τιμών και οδήγησε τα κέρδη τους στη στρατόσφαιρα και μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού στην ένδεια. […] με αποτέλεσμα εργαζόμενοι και νοικοκυριά να αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος τους μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.» (!)
Αλλά αρκετά με τα στοιχεία.
«Λίγη» αντιμετώπιση της ακρίβειας;
Στο ερώτημα γιατί πήραμε αφορμή για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου, η απάντηση είναι: επειδή όπως αποκαλύπτει συνειδητά ή ασυνείδητα ο ΓΓ του ΚΚΕ, οι προτάσεις του ΚΚΕ και κατά συνέπεια του ΠΑΜΕ, αντιμετωπίζουν την ακρίβεια μόνο…«λίγο»(!).
Η λογική των «μίνιμουμ» αιτημάτων για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων «έστω και λίγο» δεν είναι φυσικά πρωτοτυπία του ΚΚΕ. Ανταποκρίνεται στην λογική του «μίνιμουμ και μάξιμουμ προγράμματος» που εισήγαγε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία στα τέλη του 1800. Με βάση αυτή τη λογική, ο καπιταλισμός θα ανατραπεί κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον και μέχρι τότε πρέπει οι εργάτες να παλεύουν μόνο για τα «μικρά», «μίνιμουμ» αιτήματα. Τυπικά δεν καταργείται βέβαια η αναφορά στην ανάγκη του σοσιαλισμού, αλλά αυτή δεν συνδέεται με κάποιο τρόπο με τα αιτήματα του σήμερα, απλά αναφέρεται σαν ο «τελικός στόχος».
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είδαμε που κατέληξαν. Δεν έχουν πια καμία σχέση με το σοσιαλισμό και ασφαλώς ούτε με τη δημοκρατία, επειδή υπηρετούν με το παραπάνω και διαιωνίζουν την κυριαρχία του κεφαλαίου.
Οι προτάσεις του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες της ακρίβειας και γι’ αυτό, σύμφωνα με την προαναφερθείσα θέση του 3ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, «δεν αμφισβητούν την αστική εξουσία», επειδή «η εποχή μας (όπως πολύ σωστά το έθεσε ο ΓΓ) είναι εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό». Οι προτάσεις του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ δεν βοηθάνε τις «…πλατιές μάζες να κατανοήσουν συνειδητά την ανάγκη της δικτατορίας του προλεταριάτου» (δηλαδή του σοσιαλισμού). Για να γίνει αυτό, «η εργατική τάξη θα φτάσει να συνειδητοποιήσει ότι αν αυτή θέλει να ζήσει πρέπει να πεθάνει ο καπιταλισμός» μέσα από τις «συγκεκριμένες διεκδικήσεις που στο σύνολό τους αμφισβητούν την αστική εξουσία.» Αυτή είναι η λογική του μεταβατικού προγράμματος, που διαπερνά τα γραπτά του Μαρξ και του Ένγκελς, υιοθετήθηκε από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους και αναπτύχθηκε θεωρητικά από τον Τρότσκι.
Η ανάγκη του μεταβατικού προγράμματος
Γράφει ο Τρότσκι στο βιβλίο του «Η θανάσιμη αγωνία του καπιταλισμού»:
«Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε τις μάζες στη διαδικασία του καθημερινού αγώνα να συνδέσουν τα σημερινά αιτήματα με το σοσιαλιστικό πρόγραμμα της επανάστασης. Αυτή η γέφυρα θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα σύστημα μεταβατικών αιτημάτων, που πηγάζουν από τις σημερινές συνθήκες και από τη σημερινή συνείδηση πλατιών στρωμάτων της εργατικής τάξης και οδηγούν σε ένα τελικό συμπέρασμα: την κατάκτηση της εξουσίας από το προλεταριάτο. Η κλασική Σοσιαλδημοκρατία, λειτουργώντας σε μια εποχή που ο καπιταλισμός αναπτυσσόταν, χώρισε το πρόγραμμά της σε δύο ανεξάρτητα μεταξύ τους μέρη: το μίνιμουμ πρόγραμμα που περιοριζόταν σε μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της αστικής κοινωνίας και το μάξιμουμ πρόγραμμα που υποσχόταν την αντικατάσταση του καπιταλισμού από τον σοσιαλισμό στο αόριστο μέλλον. Μεταξύ του μίνιμουμ και του μάξιμουμ προγράμματος δεν υπήρχε καμία σύνδεση. Και πράγματι η Σοσιαλδημοκρατία δεν έχει ανάγκη από μια τέτοια γέφυρα, αφού η λέξη σοσιαλισμός χρησιμοποιείται μόνο στις επετειακές ομιλίες.»
Χρειάζεται λοιπόν ένα τέτοιο πρόγραμμα που θα κάνει δυνατό να ξεπεραστεί η αντίφαση ανάμεσα στην ωριμότητα των αντικειμενικών συνθηκών για «πέρασμα στο σοσιαλισμό» και την ανωριμότητα της συνείδησης της εργατικής τάξης και γενικότερα των λαϊκών μαζών (η οποία εκδηλώνεται με την σύγχυση, την απογοήτευση, την αποχή, το δικαιολογημένο γύρισμα της πλάτης στα παραδοσιακά καθεστωτικά κόμματα, την άνοδο της Ακροδεξιάς και τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλετικής Αριστεράς). Είναι αυτό το πρόγραμμα που θα δώσει τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα να κατανοήσει ότι η αντιμετώπιση της ακρίβειας θα περάσει μόνο από τα δικά του χέρια.
Επίσης αφορμή για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου μας έδωσε το γεγονός ότι, μετά το συλλαλητήριο της 15ης του Δεκέμβρη δεν είδαμε καμιά προσπάθεια ή ένδειξη για κλιμάκωση του αγώνα παρά την θέση του ΓΓ στην προαναφερθείσα ομιλία του για την ανάγκη οι αγώνες «να συνεχιστούν…να μην κοπάσουν…να κλιμακωθούν…(και)…να βαθύνει το περιεχόμενό τους…». Και παρά την προαναφερθείσα τοποθέτηση του προέδρου του συνδικάτου οικοδόμων «…ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος…πέρα από τον αγώνα…(και ότι είναι)…ο μόνος που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.» Δυστυχώς το ΚΚΕ μας έχει συνηθίσει σε αυτή την λογική: οργανώνει κάποιες κομματικές κινητοποιήσεις οι οποίες δεν έχουν συνέχεια, ούτε σχέδιο και προοπτική.
Πως θα έμοιαζε ένα μεταβατικό πρόγραμμα για την ακρίβεια
Το «να βαθύνει το περιεχόμενο» των αγώνων σημαίνει ότι χρειάζεται το ΚΚΕ, τα συνδικάτα -και κύρια αυτά που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ- να συζητήσουν και να ζυμώσουν ένα πρόγραμμα που θα έμοιαζε με το παρακάτω:
- Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος με εφάπαξ αύξηση 26% στα μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις (σύμφωνα με την αναφορά του ΓΓ ότι ο μέσος μισθός έχασε από τα μνημόνια το παραπάνω ποσοστό)
- Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων στο επίπεδο της ανόδου των τιμών ειδών λαϊκής κατανάλωσης
- Επαναφορά των συντάξεων στα προ των μνημονίων επίπεδα
- Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού
- Αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις
- Προοδευτική αύξηση της φορολογίας του μεσαίου και μεγάλου κεφαλαίου
- 7ωρο 5νθήμερο, όχι στη μερική απασχόληση. Στην εποχή της αυτοματοποίησης, ρομποτικοποίησης και την τεχνητής νοημοσύνης μπορούμε να προβάλλουμε το αίτημα για ωράριο που θα δίνει την δυνατότητα για πλήρη απασχόληση και εξάλειψη της ανεργίας
Πάταξη της κερδοσκοπίας και της ακρίβειας δεν θέλει και δεν μπορεί να κάνει καμιά αστική κυβέρνηση. Δημαγωγεί και σπεκουλάρει για να αποκοιμίσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γι αυτό θα χρειαστεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
- Με επιτροπές ελέγχου από εκπροσώπους των σωματείων, με την συμμετοχή των εργαζομένων στις επιχειρήσεις, και ασφαλώς εκπροσώπων των καταναλωτών. Επιτροπές ελέγχου σε κάθε δήμο.
- Ένας τέτοιος έλεγχος για να πραγματοποιηθεί ουσιαστικά θα χρειαστεί να διεκδικήσουμε την κατάργηση του Εμπορικού Μυστικού (ή Εμπορικού Απορρήτου)
Αν το ΚΚΕ και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έμπαιναν μπροστά στην προσπάθεια να ζυμώσουν αυτά τα αιτήματα και να οργανώσουν ενωτικές κινήσεις όπου έχουν δυνάμεις, θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση στην βάση της κοινωνίας.
Σύμφωνα με τις θέσεις του 3ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς:
«Τα συγκεκριμένα συνθήματα που εκφράζουν τις οικονομικές ανάγκες των εργατικών μαζών πρέπει να οδηγούν στην πάλη για τον έλεγχο της βιομηχανία (σσ. και γενικά θα προσθέταμε εμείς των επιχειρήσεων εμπορίας και κατανάλωσης-σούπερ μάρκετ), έναν έλεγχο που δεν θα βασίζεται σ΄ ένα σχέδιο γραφειοκρατικής οργάνωσης της οικονομίας κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα αλλά στις εργοστασιακές επιτροπές και…συνδικάτα.» (οπ, σελ. 270)
Να «προσγειωθούμε»;
Είναι οπωσδήποτε σοβαρό ενδεχόμενο κάποιοι «προσγειωμένοι» αριστεροί διαφόρων κομματικών προελεύσεων, να μας πούνε καλοπροαίρετα ότι το πρόγραμμα που προβάλουμε δεν είναι «ρεαλιστικό», ότι είναι υπερβολικά «μαξιμαλιστικό», «αριστερίστικο» και ότι το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να το δεχτεί.
Πράγματι, η κατάρρευση -και όχι η ανατροπή- του Σταλινισμού, οι προδοσίες και οι ήττες που έχει δεχτεί το εργατικό κίνημα από τις ρεφορμιστικές ηγεσίες των συνδικάτων και των παραδοσιακών -και μη παραδοσιακών- κομμάτων της Αριστεράς, έχουν στείλει πίσω τη συνείδησή του. Όμως «τα πάντα ρει», η κλιμάκωση των επιθέσεων του κεφαλαίου σε διεθνή και εθνική βάση θα τείνει να οδηγήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα ξανά και ξανά στον δρόμο του αγώνα. Μια τέτοια εξέλιξη θα κάνει εφικτή τη δυνατότητα για την υιοθέτηση του μεταβατικού προγράμματος. Και η απάντηση μας στους «προσγειωμένους» αριστερούς είναι ότι είδαμε που μας οδήγησε η λογικό του «μικρότερου κακού» ιστορικά στο κίνημα και την Αριστερά.
Χρειάζεται να παλέψουμε να διαδώσουμε την κατανόηση ότι «αν η εργατική τάξη θέλει να ζήσει πρέπει να πεθάνει ο καπιταλισμός». Για να μπορέσει κάτι τέτοιο να γίνει, χρειάζονται μαζικά κόμματα της Αριστεράς να υιοθετήσουν ένα μεταβατικό πρόγραμμα σε όλα τα επίπεδα. Η υιοθέτηση ενός τέτοιου προγράμματος από ένα κόμμα με το μέγεθος του ΚΚΕ, αν συνδυαστεί με ένα σχέδιο προτάσεων για δημοκρατικά οργανωμένους ενωτικούς αγώνες, μπορεί να θέσει τις βάσεις για σημαντικές αλλαγές στο επίπεδο της συνείδησης.
Τώρα αν κάτι τέτοιο δεν πάρει σάρκα και οστά, δυστυχώς το κόστος θα πληρώσει η εργατική τάξη, με εξαθλίωση και βαρβαρότητα, σημάδια τα οποία έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο!
Και επειδή δεν πετάμε στα σύννεφα, πιστεύουμε ότι για να υιοθετήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα το μεταβατικό πρόγραμμα, θα έπρεπε να υπάρχει από την πλευρά των μελών και στελεχών του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και αυτών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς εξαιρετικά σκληρή, επίπονη και υπομονετική προσπάθεια, ίσως μακρόχρονη, στα συνδικάτα, στα εργοστάσια και γενικά στις κάθε είδους επιχειρήσεις και οπωσδήποτε στις λαϊκές εργατικές γειτονιές, με προπαγάνδα και με τη βοήθεια έντυπου υλικού, μέσα από συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις, συλλαλητήρια, απεργίες κα για να αλλάξουμε το κλίμα.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και αυτά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση των προαναφερθέντων επιτροπών ελέγχου και να γίνουν ο πυρήνας και η ηγεσία τους.
Για την ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας θα χρειαστεί να εξαγγελθεί από το ΠΑΜΕ ένα κλιμακούμενο πρόγραμμα κινητοποιήσεων και απεργιών. Σε αυτή την λογική δεν θα ήταν λάθος ή άστοχο το να προκαλέσει τις ξεπουλημένες πλειοψηφίες των ηγεσιών ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ δημόσια σε κοινό αγώνα με στόχο να τις ξεμπροστιάσει στα μάτια των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ, τράπεζες και δημόσιο, μια και δυστυχώς ελέγχουν ακόμα την πλειοψηφία στα σωματεία και τις ομοσπονδίες τους. Δυστυχώς έχουν πλειοψηφίες σε κρίσιμα, μαζικά και ισχυρά σωματεία και ομοσπονδίες, που είναι αποφασιστικής σημασίας για την αποτελεσματική και νικηφόρα πορεία των εργατικών αγώνων.
Μα… μια ακόμα αντίρρηση… είναι πιο εύκολο να ανατραπεί ο καπιταλισμός από το να περάσει και να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα μέσα στα πλαίσια του συστήματος, θα πουν κάποιοι! Μα σε τελική ανάλυση αυτό είναι το ζητούμενο και σ’ αυτό έγκειται η εξαιρετική σημασία του μεταβατικού προγράμματος, στο να συνειδητοποιήσουν οι λαϊκές μάζες ότι για να ζήσουν πρέπει να πεθάνει ο καπιταλισμός (ο οποίος σαπίζει μέσα από την κρίση του και οδηγεί τις λαϊκές μάζες στην εξαθλίωση και τη βαρβαρότητα).
Είναι κατά συνέπεια αναγκαίο, αγαπητοί σύντροφοι του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, να απορρίψετε το μίνιμουμ πρόγραμμα της πάλαι ποτέ αειμνήστου σοσιαλδημοκρατίας και να υιοθετήσετε το μεταβατικό πρόγραμμα αν θέλετε να δικαιωθεί η άποψή σας, όπως την εξέφρασε ο ΓΓ στην συνέντευξή του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα ότι:
«Η εναλλακτική κυβερνητική πολιτική θα γίνει με τον λαό πρωταγωνιστή για τη δική του κυβέρνηση και εξουσία» (Ριζοσπάστης 5/12/23)
