Της Σύνταξης του “Ξ”
Εκατομμύρια άνθρωποι, η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας, βλέπει καθημερινά το βιοτικό της επίπεδο να επιδεινώνεται ραγδαία. Αυτό που ξέρει πολύ καλά κάθε εργαζόμενος/η, άνεργος/η, κάθε άνθρωπος που προσπαθεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα των χαμηλών μισθών και των χωρίς τέλος ανατιμήσεων σε βασικά αγαθά, έρχονται να το επιβεβαιώσουν στοιχεία της ΓΣΕΕ, του ΙΕΛΚΑ και του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ.
Σύμφωνα με το πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, μέσα στο 2023 σχεδόν ένας στους τρεις εργαζόμενους (30,9% του συνόλου) είχε μισθό που έφτανε στην καλύτερη περίπτωση τα 800 ευρώ.
Συγκεκριμένα, το 12,37% των εργαζομένων αμειβόταν με μισθό ως και 500 ευρώ, το 3,36% έπαιρνε από 501 έως 600 ευρώ, το 2,37% από 601 έως 700 ευρώ και το 12,80% από 701 έως 800 ευρώ. Πρακτικά δηλαδή, ένας στους τρεις εργαζόμενους ζει με μισθούς που οριακά του επιτρέπουν να επιβιώνει.
Δεν είναι τυχαίο που με αυτού του ύψους τους μισθούς, αλλά και με την ακρίβεια να αυξάνεται διαρκώς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν περικοπές ακόμη και σε βασικά είδη. Έρευνα του ΙΕΛΚΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών) δείχνει ότι το 61% καταφεύγει στην αγορά προϊόντων από το «καλάθι του νοικοκυριού».
Πάνω από τους μισούς καταναλωτές (55%) έχει οδηγηθεί σε περιορισμό των αγορών σε τρόφιμα και είδη παντοπωλείου, το 52% έχει αναγκαστεί εξαιτίας της οικονομικής του κατάστασης να αναβάλει επισκευές στο σπίτι ή το αυτοκίνητό του ενώ το 48% έχει αλλάξει μάρκα σε προϊόντα που αγοράζει (επιλέγοντας πλέον φτηνότερη). Επιπλέον, το 28% έχει πάρει χρήματα από τις αποταμιεύσεις του για να ανταποκριθεί σε καθημερινές ανάγκες και το 15% έχει βρει δεύτερη δουλειά ή έχει αυξήσει τον χρόνο εργασίας του. Απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με τα μέτρα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση, μόλις το 3% θεωρεί ότι μπορεί να βοηθήσει το «καλάθι του νοικοκυριού» και το 6% το market pass. Αντίθετα, ένα συντριπτικό 81% πιστεύει ότι απαιτείται η μείωση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης.
Πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ είναι επίσης ενδεικτική στο κομμάτι της που αφορά στις περικοπές που υποχρεώθηκαν να κάνουν τα νοικοκυριά, ιδιαίτερα αυτά με τα χαμηλότερα εισοδήματα, σε βασικά είδη διατροφής και άλλες καθημερινές ανάγκες. Παρά το γεγονός ότι το 2021 και το 2022 τα πιο φτωχά νοικοκυριά αναγκάστηκαν να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας και τη θέρμανση, το κόστος που πλήρωσαν αυξήθηκε, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα νοικοκυριά.
Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα μεσαία και φτωχά στρώματα αναγκάστηκαν να περιορίσουν σημαντικά την κατανάλωση λαχανικών, ψαριών και ζυμαρικών, των οποίων το συνολικό κόστος επίσης αυξήθηκε σημαντικά παρά τη μείωση στις ποσότητες. Τα πιο φτωχά νοικοκυριά υποχρεώθηκαν επίσης να μειώσουν κατά ένα μεγάλο μέρος την κατανάλωση τυριού σε σύγκριση με τα πλουσιότερα, ενώ στην περίπτωση του κρέατος η μείωση της κατανάλωσης ήταν δραστική τόσο στα φτωχότερα, όσο και στα πιο ευκατάστατα νοικοκυριά.
Με απλά λόγια, την ώρα που αλυσίδες σούπερ μάρκετ, επιχειρήσεις ενέργειας, τράπεζες και άλλα αρπακτικά θησαυρίζουν, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί υποχρεώνονται να κάνουν περικοπές στη θέρμανση και σε βασικά είδη διατροφής. Και βέβαια η κυβέρνηση απαντάει με μέτρα – κοροϊδία, την ίδια ώρα που εξασφαλίζει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, όχι μόνο στον τομέα της ενέργειας και των τροφίμων, αλλά και στην υγεία (επιτρέποντας στα δημόσια νοσοκομεία να πραγματοποιούν χειρουργεία επί πληρωμή) και βέβαια στην παιδεία, παραβιάζοντας ανοιχτά το Σύνταγμα και προωθώντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όλα αυτά συνοδεύονται πάντα από την απαραίτητη δόση καταστολής και αυταρχισμού και βέβαια κυβερνητικής προπαγάνδας από τα φιλικά και καλοταϊσμένα μέσα ενημέρωσης.
Οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τα ψίχουλα που τους πετάει η κυβέρνηση, κάθε φορά που φοβάται ότι η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και ανησυχεί για τις αντιδράσεις του κόσμου. Μόνη διέξοδος είναι οι κοινοί αγώνες τους ενάντια στις πολιτικές της μαζικής φτωχοποίησης της κοινωνίας, μαζί με τα κομμάτια της που βρίσκονται ήδη στους δρόμους, όπως είναι σήμερα οι φοιτητές. Απέναντι στη συνολική, ισοπεδωτική επίθεση που δέχονται οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας, χρειαζόμαστε μαζικούς, συντονισμένους αγώνες των φτωχών, της νεολαίας και των εργαζομένων.
