Ρεπορτάζ βασισμένο σε πληροφορίες από το chinaworker.info, το σάιτ των αδερφών οργανώσεων του «Ξ» σε Κίνα/ Χονγκ Κονγκ/ Ταϊβάν
Πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν ξανά στους δρόμους στις 16/6, λίγες μέρες μετά την πρωτοφανή συγκέντρωση της 9ης Ιούνη, με ένα εκατομμύριο διαδηλωτές! Πρόκειται για ιστορικές εξελίξεις στη χώρα, καθώς βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κίνημα υπέρ των δημοκρατικών δικαιωμάτων! 2 εκατομμύρια διαδηλωτές σημαίνει ότι 1 στους 4 κατοίκους της χώρας (που έχει πληθυσμό 7,5 εκ) κατέβηκε στην διαδήλωση!
Ο κόσμος περικύκλωσε το «κοινοβούλιο», απαιτώντας όχι μόνο την πλήρη απόσυρση του νόμου που επιτρέπει την έκδοση υπόπτων στην Κίνα, αλλά και την παραίτηση της επικεφαλής της κυβέρνησης Carrie Lam και μιας σειράς υπουργών που ταυτίστηκαν με τον νόμο. Ο νόμος αυτός περιορίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα στη χώρα, καθώς αυξάνει ακόμα περισσότερο τον έλεγχο του καταπιεστικού καθεστώτος της Κίνας. Το Χονγκ Κονγκ πέρασε ξανά στην δικαιοδοσία της Κίνας το 1997, μετά από 100 χρόνια όπου ανήκε στην βρετανική αυτοκρατορία. Το καθεστώς της Κίνας αναγκάστηκε να διατηρήσει μια αυτονομία να δώσει κάποιες κουτσές ελευθερίες στο Χονγκ Κονγκ. Για παράδειγμα, οι μισοί βουλευτές τις χώρας εκλέγονται με ψηφοφορία, ενώ οι άλλοι μισοί επιλέγονται από ομάδες επιχειρηματιών και εκλεκτών του καθεστώτος.
Αυτή η κατάσταση δημιουργεί αντίδραση στον κόσμο, και η οργή ξεχείλισε με αφορμή τον νόμο για τις εκδόσεις υπόπτων, που θα σήμαινε ότι ο κάθε ένας που θα μπορούσε να θεωρηθεί ύποπτος από το κινέζικο καθεστώς θα μπορούσε να βρεθεί στα χέρια της περιβόητης κινέζικης αστυνομίας και στις κινέζικες φυλακές. Αν τα σχέδια της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ περάσουν, κάθε άνθρωπος που αμφισβητεί το βάρβαρο καθεστώς της Κίνας, θα μπορεί να εκδοθεί και να οδηγηθεί σε δίκες – παρωδία, όπου οι καταδίκες βασίζονται σε «ομολογίες» υπό το καθεστώς βασανιστηρίων, απειλών και ακραίας ψυχολογικής βίας.
Διπλάσιος αριθμός στους δρόμους, παρά την υποχώρηση της κυβέρνησης!
Η κυβέρνηση της Carrie Lam αναγκάστηκε μετά την διαδήλωση του 1 εκατομμυρίου να ανακοινώσει ότι παγώνει τις αλλαγές στο νόμο για την έκδοση υπόπτων στην Κίνα. Δεν απέσυρε το νόμο, δήλωσε όμως ότι:
«Δεν έχουμε πρόθεση να θέσουμε αυστηρό χρονοδιάγραμμα για αυτή τη δουλειά και υποσχόμαστε να αναφέρουμε και να συμβουλευτούμε τα μέλη του Νομοθετικού Συμβουλίου πριν αποφασίσουμε τα επόμενα βήματα».
Και ενώ αυτό το προσωρινό πάγωμα των μέτρων, είναι μια αναμφισβήτητη νίκη του κινήματος, κανείς δε δείχνει να εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Αντίθετα, στη χτεσινή διαδήλωση, κυριάρχησαν τα συνθήματα που απαιτούσαν την πλήρη απόσυρση των αλλαγών στο νόμο περί έκδοσης υπόπτων στην Κίνα και την παραίτηση της Carrie Lam. Οι παραχωρήσεις είναι πολύ μικρές σε σχέση με αυτά που απαιτεί πλέον το κίνημα. Το μόνο που κατάφερε η αναδίπλωση της κυβέρνησης ήταν να δείξει στην κοινωνία ποια είναι η πραγματική της δύναμη και να την οδηγήσει σε ακόμη μαζικότερες κινητοποιήσεις, με ακόμη πιο προωθημένα αιτήματα!
Μετά την χτεσινή διαδήλωση έχει ξεκινήσει προσπάθεια κατάληψης πλατειών γύρω από το «κοινοβούλιο», κάτι που αφήνει ανοιχτό το σενάριο μιας επανάληψης της «επανάστασης της ομπρέλας» του 2014, αυτή τη φορά όμως σε ανώτερο επίπεδο.
Κυβερνήσεις σε κρίση και συνέχιση της καταστολής
Τόσο η κυβέρνηση της Carrie Lam, όσο και
αυτή του Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα, βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Το κινεζικό
καθεστώς, δεν ανησυχεί μόνο για τον ίδιο το νόμο που θα του επέτρεπε να βάλει
στο χέρι πολιτικούς αντιπάλους που σήμερα έχουν την ευχέρεια να κινούνται πιο
ελεύθερα (σε σύγκριση πάντα με τον τρόμο και τη στέρηση των πιο στοιχειωδών
δικαιωμάτων που επικρατούν στην Κίνα). Ταυτόχρονα βλέπει ότι το κίνημα στο Χονγκ
Κονγκ μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα για τα καταπιεσμένα στρώματα των
εργαζομένων της χώρας του. Όσο για την Lam, αντιλαμβάνεται ότι η ίδια η ύπαρξη
της κυβέρνησής της είναι ταυτισμένη τόσο με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του
κινεζικού καθεστώτος, όσο και με τη δυνατότητά της να επιβάλει την πυγμή της
στο κίνημα στο εσωτερικό του Χονγκ Κονγκ.
Έτσι, μαζί με την προσωρινή υποχώρηση, συνεχίζεται και η ακραία καταστολή ενάντια στους διαδηλωτές. Παράλληλα με τη χρήση τεράστιων ποσοτήτων χημικών, πλαστικών σφαιρών και των άγριων ξυλοδαρμών από την αστυνομία, τις τελευταίες μέρες έγιναν επίσης συλλήψεις νεολαίων, με την κατηγορία της «στάσης», η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε δεκαετή φυλάκιση! Άγρια καταστολή όμως δέχονται και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι βρήκαν έναν ιδιαίτερα ευφάνταστο τρόπο να διαμαρτυρηθούν, πηγαίνοντας σε συνέντευξη τύπου της αστυνομίας φορώντας κράνη!
Μια νέα «επανάσταση της ομπρέλας»;
Οι μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, η αποφασιστικότητα και η επιμονή του κινήματος, θυμίζουν σε πολλά σημεία την ηρωική «επανάσταση της ομπρέλας» του 2014. Η μεγαλύτερης διάρκειας στην παγκόσμια ιστορία των κινημάτων κατάληψη δημόσιου χώρου σε μεγάλη πόλη (79 μέρες) ηττήθηκε παρά την αποφασιστικότητα του κόσμου, εξαιτίας της έλλειψης ενός σχεδίου κλιμάκωσης, αλλά και συγκεκριμένων στόχων για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος.
Στην παγκόσμια ιστορία, κινήματα για τα δημοκρατικά δικαιώματα έχουν παίξει κομβικό ρόλο για να ανοίξουν επαναστατικές εξελίξεις. Τα κινήματα αυτά προφανώς και δεν είναι «καθαρά», με την έννοια ότι περιλαμβάνουν ανθρώπους από διάφορα κοινωνικά στρώματα: στην περίπτωση του Χονγκ Κονγκ στο κίνημα συμμετέχουν μαζί με τους εργαζομένους και την νεολαία που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, διάφορες ΜΚΟ και φιλελεύθεροι αστοί, που θέλουν ένα «ελεγχόμενο» κίνημα με ορίζοντα κάποιες μικρές αλλαγές.
Στον καπιταλισμό όμως σήμερα (είτε στην «δυτική» του μορφή, είτε στην κινέζικη «πρώην κομμουνιστική»), ακόμα και μικρές αλλαγές για να κερδηθούν απαιτούν ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα σύγκρουσης με το σύστημα. Γι’ αυτό είναι κρίσιμο το κάλεσμα για απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα, που θα βάλουν σε κίνηση το εργατικό κίνημα της χώρας, και η προσπάθεια για το χτίσιμο μιας ανεξάρτητης ταξικής πολιτικής φωνής για το κίνημα. Σε αυτή την προσπάθεια, η διεθνής αλληλεγγύη στο λαό του Χονγκ Κονγκ που αγωνίζεται αποκτά κρίσιμη σημασία.
