Οι αναγνώστες μας και όσοι παρακολουθούν το Ξεκίνημα γνωρίζουν ότι ανήκει στην Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή (CWI– Committee for a Workers International), μια διεθνή οργάνωση στην οποία ανήκουν επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις από όλο τον κόσμο. Η CWI τα προηγούμενα χρόνια είχε αναδειχθεί ως μια από τις πιο μαζικές και σημαντικές διεθνείς οργανώσεις στο χώρο της επαναστατικής Αριστεράς. Δυστυχώς, αυτές τις μέρες η CWI διασπάστηκε, μετά από μια περίοδο αντιπαράθεσης πάνω από 6 μηνών.
Είναι εξοργιστικό και λυπηρό ότι μια μειοψηφία γύρω από την ηγεσία της διεθνούς, εκβίασε με γραφειοκρατικές διαδικασίες μια διάσπαση, καταχραζόμενη το όνομα και τους πόρους της οργάνωσης. Έτσι, η πλειοψηφία των μελών της Διεθνούς Γραμματείας (του ανώτερου εκτελεστικού οργάνου της διεθνούς), χάνοντας την πλειοψηφία σε όλα τα εκλεγμένα όργανα και στην βάση των οργανώσεων, ανακοίνωσε μονομερώς την «επανίδρυση» της CWI αρνούμενη να συμμετάσχει στις συμφωνημένες διαδικασίες και στο Διεθνές Συνέδριο. Στην ουσία, σε μια πρωτοφανή κίνηση, η μειοψηφία γύρω από την ηγεσία διέγραψε την πλειοψηφία. Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία της CWI θα συνεχίσει τον αγώνα για το χτίσιμο μιας επαναστατικής διεθνούς.
Διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση της πλειοψηφίας των οργανώσεων της CWI για αυτή την εξέλιξη.
Γραφειοκρατικό πραξικόπημα – η πλειοψηφία της CWI θα συνεχίσει να παλεύει για το χτίσιμο μιας ισχυρής επαναστατικής, σοσιαλιστικής διεθνούς οργάνωσης!
Όλοι όσοι παρακολουθούν τις δημοσιεύσεις και τις δράσεις της CWI, γνωρίζουν τις σημαντικές διαφωνίες που έχουν προκύψει στις γραμμές της επαναστατικής, σοσιαλιστικής διεθνούς μας οργάνωσης τους τελευταίους εφτά μήνες περίπου.
Αυτές οι διαφωνίες προέκυψαν στο περιβάλλον μιας περίπλοκης διεθνούς κατάστασης, με τον καπιταλισμό να αποκαλύπτει το παρασιτικό του πρόσωπο σε οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό επίπεδο, με τους θεσμούς του να απαξιώνονται. Όμως, την ίδια ώρα, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σοβαρή πολιτική δύναμη που να μπορεί αν ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής σε παγκόσμιο επίπεδο. Σαν αποτέλεσμα, το εργατικό κίνημα δεν έχει ακόμη καταφέρει να αφήσει το αποτύπωμά του στις εξελίξεις.
Τολμηρές πρωτοβουλίες, ή συντηρητισμός στη σκέψη και τη δράση;
Από την άλλη, οι συνθήκες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι γυναίκες, οι μετανάστες και άλλα στρώματα της κοινωνίας, σπρώχνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στη δράση. Σε πολλές περιπτώσεις, τα μαζικά κινήματα που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα ενάντια σε μια σειρά από διαφορετικές μορφές καταπίεσης, έχουν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία ιδεολογικής σύγχυσης και διαφορετικούς βαθμούς επιρροής από μικροαστικά και αστικά στοιχεία. Η πλειοψηφία της CWI και οι οργανώσεις της, πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε στο ξεπέρασμα αυτής της σύγχυσης, είναι η ενεργή συμμετοχή μας σε αυτά τα κινήματα, με δυναμικό και ξεκάθαρο προγραμματικά τρόπο, δίνοντας την πολιτική μάχη ανάμεσα στη γραμμή προσέγγισης από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και σε αυτή των ιδεολογικών αντιπάλων μας.
Η πρώην ηγεσία της CWI, που οργάνωσε το πραξικόπημα στην οργάνωση (δηλαδή η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας και η μειοψηφική φράξια που σχηματίστηκε γύρω της) έδειξε όλο το τελευταίο διάστημα μια πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης στη δυνατότητά μας να παρέμβουμε σε αυτά τα κινήματα. Ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα ήταν ότι τα μέλη μας θα δέχονταν την τοξική επιρροή μικροαστικών αντιλήψεων, όπως της ανάλυσης για τα identity politics («πολιτικές ταυτότητας») και άλλες «εξωγενείς ιδέες» που υπάρχουν σε αυτά τα κινήματα. Προτίμησαν, με βάση τα δικά τους λόγια, να «κρυφτούν» και να περιμένουν μέχρι να υπάρξουν εξελίξεις στο εργατικό κίνημα.
Επιτέθηκαν στα τμήματά μας στην Ιρλανδία και στις ΗΠΑ, που πρόσφατα καθοδήγησαν μαζικούς αγώνες των εργαζομένων, των γυναικών και της νεολαίας, πετυχαίνοντας νίκες και την ίδια ώρα κρατώντας ψηλά τη σημαία του επαναστατικού σοσιαλισμού με σταθερότητα στις αρχές, αλλά και ευελιξία στην τακτική. Τους κατηγόρησαν ότι υπέκυψαν στις πιέσεις των μικροαστικών τάσεων μέσα σε αυτά τα κινήματα. Η πλειοψηφία της CWI πιστεύει ότι αυτή η προσέγγιση της «αποχής» και των «καθαρών χεριών», όχι μόνο δε θα προστάτευε την σοσιαλιστική εργατική προσέγγιση, αλλά αντίθετα θα άφηνε τις δυνάμεις μας απροετοίμαστες, την ώρα που οι μικροαστικές προσεγγίσεις μέσα σε αυτά τα πολύ σημαντικά κινήματα της εποχής μας θα έμεναν χωρίς αντίπαλο.
Εκτός αυτού, τα συγκεκριμένα κινήματα έχουν σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηριστεί από τη μαζική συμμετοχή της εργατικής τάξης, ενώ όλο και συχνότερα βρίσκουν έκφραση μέσα από την απεργιακή δράση της. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι η απεργιακή δράση ενάντια στο σεξισμό που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα σε πολλές περιοχές του πλανήτη, όπως στις ΗΠΑ και στη Νότια Αφρική.
Στις μέρες μας, μια σειρά μαζικά κινήματα στον κόσμο παίρνουν νέες, αντισυμβατικές μορφές, συχνά αλλά όχι πάντα έξω από τις παραδοσιακές δομές του εργατικού κινήματος. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι μαρξιστές που ενεπλάκησαν ενεργά σε αυτά τα κινήματα, με μια σοσιαλιστική, ταξική οπτική, δέχτηκαν επίθεση από τη μειοψηφική φράξια της CWI και την πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας. Κατηγορήθηκαν ότι «γυρνάνε την πλάτη τους στα συνδικάτα». Η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη. Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας της CWI, διατηρούν με ευελιξία το στρατηγικό προσανατολισμό τους στα συνδικάτα, μέσα από τα οποία έχουμε κερδίσει κρίσιμες μάχες σε αγώνες. Σε πολλές περιπτώσεις, οι νίκες αυτές οδήγησαν στο να κερδίσουμε ακόμη και ηγετικές θέσεις σε συνδικάτα σε μια σειρά από χώρες.
Δημοκρατικές παραδόσεις
Η διοργάνωση των συζητήσεων πάνω στις διαφωνίες με δημοκρατικό τρόπο, ήταν πάντα ανάμεσα τις πλούσιες παραδόσεις της CWI. Στο παρελθόν είχαμε σημαντικές διαφωνίες γύρω από το μέλλον της Ευρώπης και την εισαγωγή του ευρώ, το χαρακτήρα κάποιων λαϊκίστικων δεξιών κομμάτων, την ταξική φύση του κινεζικού καθεστώτος και πολλά άλλα ζητήματα. Πιστεύουμε ότι αυτές οι συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων ενδυναμώνουν την πολιτική κατανόηση όλων των συμμετεχόντων.
Βασισμένη στις παραδόσεις του επαναστατικού εργατικού κινήματος και των οργανώσεών του, η CWI περιέχει στο καταστατικό της, όπως και στα καταστατικά των οργανώσεων – μελών της μια σειρά από κατοχυρωμένες εγγυήσεις που προστατεύουν τα μέλη της από πιθανές αντιδημοκρατικές συμπεριφορές της ηγεσίας. Κάθε θέση σε ηγετικό όργανο προκύπτει από εκλογές και αυτός ή αυτή που την υπηρετεί μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακληθεί, καμία από αυτές τις θέσεις δε συνοδεύεται από υλικές απολαβές πέραν ενός βασικού μισθού που λαμβάνουν τα στελέχη που χρειάζεται να ασχολούνται με τον καθημερινό συντονισμό της δουλειάς, ενώ κάθε τρία χρόνια πραγματοποιείται το συνέδριο της διεθνούς, στη βάση εκλεγμένων αντιπροσώπων από τα εθνικά τμήματα της CWI. Ανάμεσα στα συνέδρια, η ηγεσία της CWI είναι η εκλεγμένη Διεθνής Εκτελεστική Επιτροπή (IEC) η οποία στη συνέχεια εκλέγει τη Διεθνή Γραμματεία (IS) για να διαχειρίζεται την καθημερινή λειτουργία της οργάνωσης. Κανείς, ούτε εθνική οργάνωση, ούτε συνδυασμός κάποιων εθνικών οργανώσεων δε μπορεί να εκπροσωπείται σε υπερβολικό βαθμό, ώστε να κυριαρχεί στο παγκόσμιο συνέδριο. Αν το ένα τρίτο των μελών της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής απαιτεί τη σύγκλιση του οργάνου, τότε η Διεθνής Γραμματεία έχει την καταστατική υποχρέωση να καλέσει και να διοργανώσει τη συνεδρίαση. Το παγκόσμιο συνέδριο εκλέγει συντρόφους υπεύθυνους να διεξάγουν ανεξάρτητο οικονομικό έλεγχο, προκειμένου να διασταυρώνονται τα οικονομικά στοιχεία.
Όσο δημοκρατικοί όμως κι αν είναι οι κανόνες, όταν μιλάμε για μαρξιστικές οργανώσεις, πιστεύουμε ότι η κύρια εγγύηση της υγιούς δημοκρατίας δεν είναι τα μέτρα που παίρνονται, αλλά η ύπαρξη μελών προερχόμενων από τα στρώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, με κριτική σκέψη και θέληση να αντιπαρατεθούν με την ηγεσία αν χρειαστεί, αλλά και με την πολιτική κατανόηση και εκπαίδευση που επιτρέπει την ουσιαστική συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων.
Η CWI, όπως και όλες οι υπόλοιπες οργανώσεις δεν διαθέτει κάποιου είδους ανοσία από τα φαινόμενα που υπάρχουν στην κοινωνία, ανάμεσα στα οποία είναι και η ανάπτυξη συντηρητικών τάσεων και γραφειοκρατικοποίησης. Μέσα στα 45 χρόνια της ύπαρξής μας, χρειάστηκε σε διάφορες περιπτώσεις να παλέψουμε ενάντια στην εμφάνιση τέτοιων φαινομένων και στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων καταφέραμε να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς σοβαρά προβλήματα. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις στις οποίες χρειάστηκε η παρέμβαση μιας πολιτικά ώριμης βάσης που στάθηκε εμπόδιο στη γραφειοκρατική μεταστροφή της ηγεσίας, υπερασπιζόμενη το πρόγραμμα της CWI. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της διάσπασης του 1992, όταν η μεγάλη πλειοψηφία της CWI βρέθηκε αντιμέτωπη με την ηγεσία μίας ομάδας γύρω από το ιδρυτικό στέλεχος Τεντ Γκραντ. Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με την ηγεσία μίας ομάδας γύρω από τον Πίτερ Ταφ. Οι γραφειοκρατικές παραβιάσεις των δημοκρατικών μας αρχών όμως δεν κατάφεραν ούτε τότε ούτε και τώρα να εμποδίσουν τα μέλη της CWI να συνεχίσουν το χτίσιμο των τμημάτων και της διεθνούς.
Η πλειοψηφία της CWI, ενωμένη και συμπαγής θα συνεχίσει να παλεύει για ένα σοσιαλιστικό κόσμο σε τριανταπέντε χώρες του πλανήτη. Το επόμενο διάστημα θα δώσουμε περισσότερες πληροφορίες και ανάλυση γύρω από την εσωτερική διαμάχη και την κρίση στη CWI και θα εκδώσουμε τα κεντρικά κείμενα που γράφτηκαν κατά τη διάρκειά της.
Γραφειοκρατικό πραξικόπημα
Περίπου στα μέσα μιας συμφωνημένης περιόδου δημοκρατικών πολιτικών συζητήσεων γύρω από τις διαφωνίες, μια μειοψηφική ομάδα, βασισμένη στην πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας της CWI και την ηγεσία του βρετανικού τμήματος, ανακοίνωσε την «απόφαση για επανίδρυση της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή» και της διοργάνωσης «συνεδρίου το 2020, των τμημάτων και των ομάδων που υπερασπίζονται το πρόγραμμα της CWI», δηλαδή της μειοψηφίας μόνο. Η ανακοίνωση αυτή έγινε μέσα από το socialistworld.net, μια πολύτιμη πηγή ενημέρωσης που έχει κλαπεί από την πλειοψηφία της CWI και των μελών της.
Στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει ότι ιδρύουν μια νέα οργάνωση, ανοιχτή μόνο στη μειοψηφία που υποστηρίζει την ηγεσία τους. Αυτό το βήμα έγινε χωρίς κανενός είδους αναφορά στις υπάρχουσες δημοκρατικές δομές της CWI. Πρόκειται για μια γραφειοκρατική κίνηση χωρίς καμία πολιτική ή οργανωτική νομιμοποίηση.
Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, αυτή η ομάδα έχει επίσης παράνομα οικειοποιηθεί το συλλογικό υλικό, τους οικονομικούς και πολιτικούς πόρους της CWI (ανάμεσα στους οποίους την ιστοσελίδα της και μια σειρά λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) παρά την ξεκάθαρη θέληση της πλειοψηφίας των τμημάτων και των μελών της. Από τις 45 χώρες στις οποίες έχει οργανωμένη παρουσία η CWI, αυτή η ομάδα έχει πλειοψηφία μόλις στις επτά.
Το γραφειοκρατικό πραξικόπημα στο οποίο προχώρησαν, μεταφράζεται σε καθαρή διάσπαση με ολόκληρα εθνικά τμήματα και μέλη της CWI στην Αυστρία, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Βραζιλία, τον Καναδά, την Κίνα, την Κύπρο, την Τσεχία, την Ελλάδα, το Χονγκ Κονγκ, το Ισραήλ / Παλαιστίνη, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Μεξικό, την Ολλανδία, τη Νορβηγία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, το Κεμπέκ, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, την Ισπανία, το Σουδάν, τη Σουηδία, την Ταιβάν, την Τουρκία, την Τυνησία και τις ΗΠΑ, όπως και την πλειοψηφία των μελών από τη Γερμανία και τη Νότια Αφρική που είναι ενάντια στα σχέδιά τους.
Επιπλέον, στη Βρετανία, πάνω από εκατό μέλη, που εκπροσωπούν μια πλειοψηφία ακτιβιστών από πάνω από δέκα πόλεις – κλειδιά, πετάχτηκαν έξω από το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», επειδή υποστηρίζουν την πλειοψηφία της CWI και έχουν υποχρεωθεί να ξεκινήσουν από την αρχή το χτίσιμο των δυνάμεων της. Σε ένα ειδικού σκοπού συνέδριο του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» στις 21 Ιουλίου, πέρασε ένα ψήφισμα με βάση το οποίο οι υποστηρικτές της CWI πρέπει να λειτουργούν εκτός του κόμματος, ενώ από τα ηγετικά στελέχη άκουσαν από το μικρόφωνο τη φράση «στα τσακίδια».
Μια επιταχυνόμενη διαδικασία γραφειοκρατικοποίησης
Το Νοέμβρη του 2018, η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας (του οργάνου που έχει εκλεγεί από τη Διεθνή Εκτελεστική Επιτροπή) έχοντας βρεθεί στη θέση της μειοψηφίας στο εσωτερικό του οργάνου που την εξέλεξε, δημιούργησε τη δική της ομάδα – φράξια. Ξεκινώντας με μια καμπάνια διαστρέβλωσης και ανυπόστατων κατηγοριών ενάντια στο «Σοσιαλιστικό Κόμμα» Ιρλανδίας, χτίστηκε ένα πολιτικό αφήγημα, με βάση το οποίο κατηγορήθηκε στη συνέχεια η μεγάλη πλειοψηφία της CWI ότι έχει κόψει τους δεσμούς της με τις θεμελιώδεις αρχές του σοσιαλισμού και ιδιαίτερα του μαρξισμού, με την αντίληψη ότι η εργατική τάξη είναι αυτή που μπορεί να καθοδηγήσει το μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Στη συνάντηση της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής του Νοέμβρη του 2018, στην οποία η Διεθνής Γραμματεία έχασε την πλειοψηφία, ανακοίνωσε τη δημιουργία μειοψηφικής φράξιας (με την ονομασία «Στην Υπεράσπιση της Εργατικής, Τροτσκιστικής CWI»). Αμέσως μετά, η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας άρχισε να παραβιάζει τη δημοκρατική και πολιτική νομιμότητα του οργάνου που την είχε εκλέξει. Η Διεθνής Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε να ξεκινήσει η διαδικασία της πολιτικής συζήτησης, η οποία θα διαρκούσε για ένα χρόνο, πάνω στα βασικά πολιτικά ζητήματα που η μειοψηφική φράξια έβαζε στο τραπέζι. Η συζήτηση αυτή θα διεξαγόταν στη νέα συνάντηση της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής τον Αύγουστο του 2019 και στο παγκόσμιο Συνέδριο, προγραμματισμένο για τον Γενάρη του 2020.
Η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας βιάστηκε να τορπιλίσει αυτή τη συμφωνία, μποϊκοτάροντας την Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου που εκλέχτηκε προκειμένου να κατευθύνει τη διαδικασία της συζήτησης. Κατήγγειλαν ως μη νομιμοποιημένες τις δημοκρατικές δομές της CWI, εξαιτίας της ύπαρξης «θεμελιακών πολιτικών διαφορών». Έτσι στην ουσία απέρριψαν την ευθύνη τους να λογοδοτούν σε αυτούς που τους εξέλεξαν.
Οι δημοκρατικές διαδικασίες, που για μια οργάνωση της εργατικής τάξης είναι ιδιαίτερα σημαντικές, και που υπάρχουν για να προστατεύουν τα μέλη σε περιόδους πολιτικών διαφωνιών, εγκαταλείφθηκαν πλήρως. Η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας δήλωσε ανοιχτά ότι δε θα συμμετάσχει σε καμία συνάντηση στην οποία θα αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο μη επανεκλογής (με βάση τους δικούς τους όρους «αλλαγή καθεστώτος») σε δημοκρατική ψηφοφορία. Η μεγάλη πλειοψηφία της CWI, που υπερασπίστηκε τις στοιχειώδεις αρχές της εργατικής δημοκρατίας, χαρακτηρίστηκε ως ομάδα «καταστατικών φετιχιστών».
Επίσης, η πλειοψηφία της Διεθνούς Γραμματείας, που έχει στην κατοχή της εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που ανήκουν στα μέλη της CWI, παρεμπόδισε την πρόσβαση των εκλεγμένων συντρόφων για οικονομικό έλεγχο στους λογαριασμούς και τα λογιστικά βιβλία της οργάνωσης, σε μια ξεκάθαρη προετοιμασία της αποχώρησής της με τα οικονομικά αποθέματα, κάτι που πλέον είναι προφανές ότι έχει συμβεί.
Η οργουελική απόφαση για «επανίδρυση» της οργάνωσης ενάντια στη θέληση των δημοκρατικών της δομών και της πλειοψηφίας των μελών, ισοδυναμεί με γραφειοκρατικό πραξικόπημα. Η οικειοποίηση των κοινών πόρων μιας οργάνωσης πάνω σε αυτή τη βάση είναι σκανδαλώδης. Και ενώ κάθε ομάδα μελών έχει το δικαίωμα να διαχωριστεί από τη CWI και να χτίσει τη δική της οργάνωση, κάθε τέτοια κατάπτυστη προσπάθεια που ξεκινάει στη βάση τέτοιων μεθόδων θα πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια του εργατικού κινήματος.
Αυτή η γραφειοκρατική προσέγγιση αντιπροσωπεύει ένα ολοκληρωτικό σπάσιμο των δεσμών με τη δημοκρατική κουλτούρα συζήτησης των διαφωνιών που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στη CWI. Μια οργάνωση που έχει δει αμέτρητες εσωτερικές διαφωνίες και συζητήσεις, που κατέληγαν σε συμπεράσματα με δημοκρατικό τρόπο, με μια ηγεσία πρόθυμη να βάλει τις απόψεις της στην κρίση της συζήτησης χωρίς να καταφεύγει σε γραφειοκρατικά μέτρα.
Η CWI συνεχίζει
Αυτή η γραφειοκρατική διάσπαση της CWI, η οποία έχει καταφέρει να αποπροσανατολίσει, να μπερδέψει και να απογοητεύσει πολλούς αγνούς μαχητές της εργατικής τάξης, είναι ένα σοβαρό πισωγύρισμα για τις επαναστατικές δυνάμεις διεθνώς. Αλλά όπως λέει το ρητό: μη θρηνείς, οργανώσου!
Στον αντίποδα των πολιτικά εγκληματικών ενεργειών μιας εκφυλισμένης, γραφειοκρατικής ηγεσίας που αρνείται να λογοδοτήσει για οτιδήποτε, η κρίση της οργάνωσής μας έδειξε και θετικά στοιχεία: ότι η CWI είναι ένας ζωντανός και υγιής οργανισμός, του οποίου η πλειοψηφία κατάφερε να ορθώσει το ανάστημά της στο γραφειοκρατικό εκφυλισμό και να διατηρήσει την ενότητα του μεγαλύτερου τμήματος της διεθνούς, παρά το γεγονός ότι απέναντί της είχε μερικά από τα ιστορικά ηγετικά στελέχη της με μεγάλο κύρος.
Η πλειοψηφία της CWI είναι ενωμένη, συσπειρωμένη και διατηρεί πολύ σημαντικές δυνάμεις παρέμβασης σε πάνω από 30 χώρες στον κόσμο! Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τη συζήτηση και να διδαχτούμε από την κρίση που περάσαμε, όπως και να χτίσουμε μια νεανική, δημοκρατική και ισχυρή παγκόσμια οργάνωση, αφοσιωμένη στη μάχη για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, παρεμβαίνουμε σε εκρηκτικές καταστάσεις, όπως αυτές στο Πουέρτο Ρίκο, το Χονγκ Κονγκ, το Σουδάν και άλλες περιοχές του πλανήτη.
Σύντομα θα προχωρήσουμε σε νέα διεθνή ιστοσελίδα και άλλες σχετικές δημοσιεύσεις.
Καλούμε όλα τα μέλη της CWI, τους εργαζόμενους και τη νεολαία όλων των χωρών να ενταχθούν στη συζήτηση και τις γραμμές μας!
Προσωρινή επιτροπή της πλειοψηφίας της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής της CWI:
- Στίβεν Μπόιντ (Ιρλανδία)
- Έρικ Μπιλ (Βέλγιο)
- Ντάνι Μπερν (Διεθνής Γραμματεία)
- Τομ Κριμ (ΗΠΑ)
- Αντρέ Φεράρι (Βραζιλία)
- Σεντρίκ Ζερόμ (Διεθνής Γραμματεία)
- Σόνια Γκρους (Αυστρία)
- Βίνσεντ Κόλο (Κίνα)
- Κλερ Λέικερ Μάνσφιλντ (Βρετανία)
- Αντρέας Παγιάτσος (Ελλάδα)
- Περόκε Γουέστερλαντ (Σουηδία)
