Του Γιώργου Λυγουριώτη
Η υπόθεση της Ηριάννας Β. Λ. θα μπορούσε να είναι μια δυστοπική ιστορία. Πρόκειται όμως για τη σκληρή, όσο και παράλογη πραγματικότητα. Από τη μια μεριά την πραγματικότητα της όξυνσης της καταστολής και από την άλλη αυτή της δικαιοσύνης, που για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι δεν είναι και τόσο τυφλή.
Την 1η Ιουνίου 2017 η Ηριάννα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη και βρίσκεται στις φυλακές Ελεώνα Θηβών, με την κατηγορία για συμμετοχή στη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» (ΣΠΦ). Και όλα αυτά σε μια δίκη, η οποία σε κανένα σημείο της δεν απέδειξε την ενοχή της Ηριάννας και με μοναδικό καταδικαστικό στοιχείο τις προσωπικές της διασυνδέσεις με άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου και της ΣΠΦ.
Τα γεγονότα
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό γνωστά. Το Μάρτη του 2011, η Αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο στο σπίτι του φοιτητή του ΕΜΠ και φίλου της Ηριάννας, Κωνσταντίνου, ο οποίος είχε φιλικές σχέσεις με κάποιους από τους μετέπειτα κατηγορούμενους της ΣΠΦ. Εκεί συνελήφθη και η Ηριάννα, η οποία στην προανακριτική κατάθεση έδωσε οικειοθελώς DNA και αποτυπώματα πριν αφεθεί ελεύθερη.
Λίγους μήνες μετά, με βάση στοιχεία που έδωσε ένας «μάρτυρας» – φάντασμα (πως αλλιώς να αποκαλέσει κανείς κάποιον που δίνει μια κατάθεση και στη συνέχεια εξαφανίζεται;) ανακαλύπτονται όπλα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά, σε χώρο του ΕΜΠ στου Ζωγράφου.
Στις αρχές του 2013 η Ηριάννα συνελήφθη ξανά με την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ, αλλά και της οπλοκατοχής. Το μοναδικό στοιχείο με βάση το οποίο κατηγορήθηκε, ήταν ένα δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου, από τα ευρήματα στο ΕΜΠ. Αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους, ενώ λίγο αργότερα ο φίλος της, Κωνσταντίνος, αθωώθηκε αμετάκλητα με πρόταση του εισαγγελέα Σωτήρη Μπάγια και με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.
Παρόλα αυτά, η Ηριάννα οδηγήθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 χρόνων! Παρά το γεγονός ότι ο «μάρτυρας» – φάντασμα δεν εμφανίστηκε στη δίκη και με μόνο στοιχείο το δείγμα DNA! Ένα δείγμα μάλιστα ανεπαρκές, αφού σύμφωνα με τον διδάκτορα Μοριακής Βιολογίας γαλλικού πανεπιστημίου και γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA, Γ. Φιτσιάλο:
«Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε χαρακτηρίζεται ως υλικό χαμηλής ποσότητας και ποιότητας, καθώς βρίσκεται κάτω από το όριο των 200pg/αντίδραση και κατά τη γενετική ανάλυση απέδωσε ένα μη πλήρες (μερικό) και κακής ποιότητας γενετικό προφίλ…»
Πρόκειται επομένως για μια καταδικαστική απόφαση, η οποία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA!
Η «τυφλή» δικαιοσύνη
Η περίπτωση της Ηριάννας δεν είναι ούτε ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε ένα καινούργιο φαινόμενο, αλλά ένας ακόμη παραλογισμός της «τυφλής» ελληνικής δικαιοσύνης.
Δέκα χρόνια πριν, ο φοιτητής Παναγιώτης Κετίκης πέρασε μια απίστευτη δικαστική περιπέτεια, με αφορμή ένα ζευγάρι πράσινα παπούτσια και με πραγματικό στόχο την τρομοκράτηση του φοιτητικού κινήματος που βρισκόταν σε εξέλιξη. Το 2014, το μένος και η εκδικητικότητα της δικαιοσύνης στράφηκε ενάντια στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, που διεκδικούσε απλά το δικαίωμα να σπουδάσει, παρά τον εγκλεισμό του.
Τέτοιου είδους περιστατικά, είναι το αποτέλεσμα της γενικευμένης καταστολής, τόσο στον κοινωνικό όσο και στον εργασιακό τομέα, που εφαρμόζει το κατεστημένο στη χώρα μας. Κι αν σήμερα στέλνουν στη φυλακή ανθρώπους για τις κοινωνικές τους σχέσεις, αύριο μπορούν πολύ εύκολα να το κάνουν για τη συμμετοχή τους σε κοινωνικά και εργατικά κινήματα.
Η υπόθεση της Ηριάννας είναι μια υπόθεση που αφορά όλους μας, αφού από την αρχή μέχρι το τέλος είναι εμφανής η καταπάτηση των στοιχειωδών δημοκρατικών της δικαιωμάτων. Δικαιωμάτων που αν αμφισβητούνται σήμερα για έναν άνθρωπο, αύριο μπορεί να αμφισβητούνται για όλους.
Το εργατικό κίνημα, τα κοινωνικά κινήματα, η Αριστερά, οφείλουν αφενός να σταθούν απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να φοβίσει και να τρομοκρατήσει όσους αγωνίζονται και αφετέρου να απαιτήσει την άμεση απελευθέρωση της Ηριάννας και την αμετάκλητη αθώωσή της.
