Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ στις συναντήσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ τάχθηκε κατά της απεργίας διαρκείας και αντιπρότεινε 48 απεργία αρχικά για 15 και 16 Μάη, που στη συνέχεια τροποποίησε και έκανε 16 και 17 (1η μέρα των πανελλαδικών) με νέες συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στις 18/5 για να επανεξεταστεί η στάση του κλάδου.
Το χειρότερο είναι ότι μία σειρά στελέχη του ΚΚΕ πήραν σβάρνα τα κανάλια επιχειρηματολογώντας ενάντια στην απεργία διαρκείας και ταυτίζοντας τις υπόλοιπες παρατάξεις της Αριστεράς με τις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ.
Ασφαλώς η απεργία στις εξετάσεις θα έχει επιπτώσεις στους μαθητές, αλλά τι επιλογές έχει ο κλάδος; Να αποδεχτεί την ήττα χωρίς μάχη; Η στάση του ΠΑΜΕ εκτός του ότι είναι σε άλλη κατεύθυνση από τις ανάγκες του κλάδου και τη διάθεση της βάσης, προσφέρει ουσιαστικά χρήσιμες υπηρεσίες στην κυβέρνηση. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι διάφοροι ταγοί του συστήματος τύπου Πορτοσάλτε εκθειάζουν τη στάση του.
Στην πραγματικότητα η ηγεσία του ΚΚΕ αποδέχεται την ήττα αμαχητί. Η πρόταση για μία μόνο 48ωρη ισοδυναμεί με καθόλου πρόταση μάχης γιατί ακόμα και αν το ΠΑΜΕ ήθελε να πάει σε απεργία διαρκείας με τις συνελεύσεις της 18/5 ξέρει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο αφού ο νόμος προβλέπει διάστημα 4 ημερών από την απόφαση κήρυξης μέχρι την διεξαγωγή της απεργίας και θα χανόταν έτσι πολύτιμος χρόνος.
Θεωρούμε ότι είναι αδύνατο οι αγωνιστές της βάσης που είναι ενταγμένοι στο ΠΑΜΕ να ταυτίζονται με αυτή τη στάση της ηγεσίας που στην προσπάθεια της να διαφοροποιηθεί από την υπόλοιπη αριστερά θυσιάζει τον αγώνα.
Με μια αντίστοιχη στάση το ΚΚΕ στην πράξη ξεπούλησε εν τη γενέσει του το φοιτητικό κίνημα που πήγε να ξεκινήσει το Σεπτέμβρη του 2011.
Τι λέει η βάση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στον κλάδο, που σίγουρα αγωνιά για το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης και αντιλαμβάνεται την ανάγκη ουσιαστικού αγώνα. Αυτοί οι αγωνιστές μπορούν, με τη στάση τους στις συνελεύσεις να αναγκάσουν την ηγεσία να αλλάξει στάση.
