Αύριο Δευτέρα, 21/12, σωματεία εργαζομένων του ΟΛΠ προχωρούν σε απεργιακή κινητοποίηση και συγκέντρωση στις 11.30 στην Κλαυθμώνος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Με αυτή την αφορμή το «Ξεκίνημα» Πειραιά – Νίκαιας έχει εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση
Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης, είναι αναμφίβολα η δέσμευσή της για το ξεπούλημα κάθε σπιθαμής δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα άλλωστε με τον προϋπολογισμό του 2016, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις αναμένεται να φτάσουν τα 1,8 δισ. €, αυξημένα κατά 572% σε σχέση με πέρσι.
Η αρχή έγινε με την υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική εταιρεία Fraport. Στη συνέχεια ακολουθεί το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, το λιμάνι του Πειραιά.
Τα σχέδια της κυβέρνησης περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση του 51% του ΟΛΠ (Οργανισμός Λιμένα Πειραιώς) με την προοπτική το ποσοστό του νέου αγοραστή να φτάσει το 67% μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Η καταληκτική ημερομηνία προσφορών είναι η 21η Δεκέμβρη και μέχρι στιγμής τρεις εταιρείες έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για την αγορά του: η κινέζικη Cosco, η δανέζικη APM Terminals και η φιλιππινέζικη ICTS.
Σύμβαση στα «μέτρα» του αγοραστή
Στο ThePressProject δημοσιεύεται έγγραφο σχετικά με τους όρους της παραχώρησης στο νέο αγοραστή.[1] Σε αυτό υπάρχουν πολλά και «ενδιαφέροντα» στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι η πώληση δημόσιας περιουσίας εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου και σε καμία περίπτωση τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων.
Διαβάζουμε λοιπόν στη σύμβαση ότι ο νέος αγοραστής θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος επί του κομματιού που θα αγοράσει.
Η κυριαρχία του αυτή επεκτείνεται μάλιστα και στο τι θα μπορεί να νομοθετήσει η κυβέρνηση, αφού αν περάσει κάποιος νόμος που θίγει τα συμφέροντα της εταιρείας, αυτή θα μπορεί να προσφύγει σε διαιτητικό δικαστήριο (η σύνθεση και η λειτουργία του οποίου δεν ξεκαθαρίζεται) διεκδικώντας αποζημίωση.
Το κράτος επίσης αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση υπηρεσιών που σχετίζονται με το έργο της εταιρείας («συντήρηση των σχετικών υποδομών εκτός λιμανιού, η αστυνόμευση, η διατήρηση συγκοινωνιών από και προς το λιμάνι» κ.α), μια χρηματοδότηση που είναι… υπό διαπραγμάτευση καθώς η εταιρεία μπορεί να ζητήσει επιπλέον ενίσχυση αν το κρίνει σκόπιμο.
Επίσης, σύμφωνα με τη σύμβαση στα 5 πρώτα χρόνια δραστηριοποίησης της εταιρείας-αγοραστή του ΟΛΠ θα υπάρχει ασυλία, αφού δεν είναι υποχρεωμένη να τηρήσει τις δεσμεύσεις που θα απορρέουν από τη συμφωνία αγοράς, όπως για παράδειγμα την καταβολή αποζημίωσης για πιθανές παραβιάσεις των όρων της σύμβασης. Συγκεκριμένα, διαβάζουμε στην παράγραφο 8.3 ότι η εταιρεία:
«…θα κάνει κάθε προσπάθεια προκειμένου να τηρήσει τα Ελάχιστα Επίπεδα Υπηρεσιών. Ωστόσο ενδεχόμενη αποτυχία της να το καταφέρει δεν θα είναι παραβίαση των υποχρεώσεων της από τη Σύμβαση και δεν θα οδηγήσει σε αποζημίωση ή τερματισμό της Σύμβασης».
Στην παράγραφο 16.4 διαβάζουμε ότι η εταιρεία δεν υποχρεούται να καταβάλει καμία αποζημίωση σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεών της αν κάτι τέτοιο συμβεί μέσα στα πρώτα τρία χρόνια της συμφωνίας, ενώ για τα επόμενα δύο θα ισχύσει το ίδιο
«αν η Εταιρεία μπορέσει να αποδείξει ότι έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της».
Τέλος, δεν υπάρχει καμία αναφορά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, παρά μόνο γενικές και αόριστες «δεσμεύσεις» για «ασφαλές και σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον».
Τα «κατορθώματα» της Cosco
Όλα αυτά δείχνουν την κατεύθυνση πάνω στην οποία θα κινηθεί ο αγοραστής του ΟΛΠ. Βέβαια, υπάρχουν πολύ απτά δείγματα γραφής για το πώς λειτουργεί το ιδιωτικό κεφάλαιο στο λιμάνι από την εμπειρία της Cosco.
Μετά την πώληση της Προβλήτας ΙΙ (οι παραγωγικές δυνατότητες της οποίας είναι οι πλέον κερδοφόρες) στην κινέζικη εταιρεία, τα καθαρά κέρδη του ΟΛΠ έχουν πέσει στα 6,7 εκατ. € για το 2014 από 12,2 εκατ. € το 2006. Ο κύκλος εργασιών του ΟΛΠ επίσης έπεσε από τα 144,1 εκατ. € στα 104,3 εκατ. €. Αντίθετα, τα κέρδη της Cosco έχουν αυξηθεί από 6,5 εκατ. € το 2011 στα 26,5 εκατ. € το 2014 την ίδια ώρα που λαμβάνει μια σειρά προκλητικών φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων.
Τα κέρδη αυτά είναι προϊόν βέβαια των εργασιακών συνθηκών γαλέρας στην Cosco: μείωση των θέσεων εργασίας και εργαζόμενοι χωρίς ωράρια, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, με συμβάσεις μίας μέρας μέσω εργολάβων, με εκ περιτροπής απασχόληση, με μισθούς πείνας κ.α.
Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ
Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ χρειάζεται να κλιμακωθούν. Απαιτείται ένα μέτωπο πάλης, συνδικάτων, κοινωνικών φορέων, δημοτικών παρατάξεων καθώς και κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, που θέλουν πραγματικά να παλέψουν για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης. Εννοείται ότι τα στελέχη του κόμματος που κυβερνά πρέπει να αποκλειστούν από ένα τέτοιο μέτωπο: το κόμμα τους, όχι μόνο μας έχει φλομώσει στα ψέματα καθώς άλλα έλεγε και άλλα κάνει, αλλά δίνει και ρεσιτάλ υποκρισίας καθώς εφαρμόζει τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου και την ίδια στιγμή συμμετέχει σε κινητοποιήσεις ενάντια σ’ αυτές τις ίδιες πολιτικές.
Είναι απαραίτητο τα εργατικά σωματεία του λιμανιού και της περιοχής του Πειραιά να προχωρήσουν συντονισμένα σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με σκοπό να δώσουν μια μαχητική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης. Είναι απαραίτητο δημοτικές παρατάξεις, φορείς και συλλογικότητες της περιοχής, να αναδείξουν το θέμα και να το κάνουν υπόθεση όλου του πειραιώτικου λαού, προχωρώντας σε πολύμορφες και διεκδικητικές δράσεις κινητοποιήσεων. Είναι απαραίτητο η Αριστερά να μπει ενωτικά μπροστά σ’ αυτό τον αγώνα κι όχι το κάθε τμήμα της να κοιτάει το «χωραφάκι» του. Συντονισμένα και ενωτικά πρέπει, έτσι, να επιδιώξουμε τη δημιουργία ενός παλλαϊκού – παμπειραϊκού κινήματος που να διεκδικεί το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ με τελικό στόχο ένα λιμάνι 100% δημόσιο που να λειτουργεί βάσει των λαϊκών αναγκών και όχι για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου – είτε αυτό είναι κινέζικο, είτε φιλιπινέζικο, είτε ελληνικό…
_____________
