Άρθρο του Michael Koschitzk
Σοσιαλιστική Εναλλακτική – SAV (αδελφή οργάνωση του Ξ στη Γερμανία)
Μετάφραση/επιμέλεια Ανδρέας Νικητόπουλος
Στα τέλη Μαΐου, το αριστερό κόμμα Die Linke («η Αριστερά») πραγματοποίησε στο Μαγδεμβούργο το ετήσιο συνέδριό του, εστιάζοντας: στην άνοδο της Άκρας Δεξιάς και στις αυξανόμενες επιθέσεις ενάντια στους πρόσφυγες και στις θέσεις του κόμματος για τις απελάσεις, αλλά και σε εσωτερικά θέματα, λαμβάνοντας υπόψη τα δυσάρεστα αποτελέσματα των τοπικών περιφερειακών κοινοβουλευτικών εκλογών του Μαρτίου.
Συζητήθηκαν, επίσης, θέματα αναφορικά με τον πόλεμο και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ έντονες ήταν οι διαμαρτυρίες για την κατάσταση στην Τουρκία με την καταστολή των δημοσιογράφων και του αριστερού κόμματος HDP (Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα) από το τουρκικό κράτος.
Οι συζητήσεις ήταν ακραιφνώς πιο «αριστερές» από προηγούμενα συνέδρια απαιτώντας παράλληλα μεγαλύτερη μαχητικότητα και ριζοσπαστικοποίηση από το κόμμα! Ωστόσο μένει να δούμε εάν κάτι τέτοιο μετουσιωθεί σε πράξη!
Επανάσταση για κοινωνική δικαιοσύνη;
Στη διάρκεια της προετοιμασίας για το συνέδριο, οι συμπρόεδροι του κόμματος, Κάτια Κίπινγκ και Μπερντ Ρίξινγκερ, δημοσίευσαν ένα άρθρο με τον τίτλο «Επανάσταση για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία», το οποίο επανεκτυπώθηκε και μοιράστηκε σε όλους τους αντιπροσώπους.
Το άρθρο αυτό, αντιγράφοντας κάποια κομμάτια από την αριστερή ρητορική του Τζέρεμι Κόρμπιν και ιδιαίτερα του Μπέρνι Σάντερς, καλούσε το Die Linke να υιοθετήσει μια πιο επιθετική στρατηγική. Παράλληλα, διακήρυττε ότι «δεν υπάρχει ένα αριστερό στρατόπεδο» που να αποτελείται από το SPD («Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα» – Sozialdemokratische Partei) τους Πράσινους και το Die Linke.
Πολλοί αντιπρόσωποι, αρχικά, ερμήνευσαν αυτό το κείμενο ως άρνηση δημιουργίας συνασπισμών με αυτά τα κόμματα. Εξάλλου οι πολιτικές των κυβερνήσεων συνεργασίας με το SPD (ενός κόμματος που είναι υπέρμαχο του καπιταλισμού και της λιτότητας) στις οποίες είχε προχωρήσει το Die Linke ήταν η κύρια αιτία για τα άσχημα εκλογικά αποτελέσματα του Die Linke στη Σαξονία-Άνχαλτ, το κρατίδιο όπου διεξαγόταν και το συνέδριο.
Ενώ όμως οι Κίπινγκ και Ρίξινγκερ με το άρθρο τους έπαιρναν ξεκάθαρα θέση ενάντια σε συμμαχίες με το SPD και τους Πράσινους, στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία πρόθεση να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη! Γιατί, όταν στη διάρκεια του συνεδρίου κατατέθηκε η πρόταση να συμπεριληφθούν οι απόψεις τους στην τελική απόφαση του Συνεδρίου, αυτή απορρίφθηκε! Μετά τη λήξη του, μάλιστα, ο Ρίξινγκερ κάλεσε τα συνδικάτα να ηγηθούν ενός συνασπισμού μεταξύ του SPD, των Πρασίνων και του Die Linke!
Με άλλα λόγια, ενώ η ηγεσία του κόμματος αναγκαζόταν να ομολογήσει ότι η πολιτική της των συνεργασιών με το SPD, οδηγούσε το κόμμα σε επικίνδυνες ατραπούς, παράλληλα δεν ήταν έτοιμη να ξεπεράσει τους «φόβους» της και να υιοθετήσει μια σταθερή θέση κατά της συνεργασίας με τα καπιταλιστικά κόμματα και την καθεστηκυία τάξη.
Οι θέσεις αναφορικά με το προσφυγικό
Το συνέδριο τάχθηκε με καθαρό τρόπο κατά της απέλασης των προσφύγων και αποδέχτηκε το αίτημα για παροχή ασύλου σε οποιονδήποτε εξαναγκάζεται να φύγει από τη χώρα του, εξαιτίας του πολέμου, της κρατικής ή μη καταστολής, του πολιτικού ή συνδικαλιστικού αγώνα, των διακρίσεων βάσει του πολιτικού, θρησκευτικού, εθνικού ή σεξουαλικού προσανατολισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος ή της κοινωνικής ανάγκης.
Το θέμα αυτό ήταν εξόχως σημαντικό τόσο στη Γερμανία όσο και στο συνέδριο αυτό και πήρε μεγάλες διαστάσεις όταν μια αυτόκλητη «αντιφασιστική ομάδα» πέταξε μια τούρτα στο πρόσωπο της Ζάρα Βάγκενκνεχτ, προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του Die Linke στη Γερμανική Βουλή.
Η πράξη αυτή ήταν πανομοιότυπη με εκείνη που είχε γίνει νωρίτερα μέσα στο χρόνο κατά ηγετικού στελέχους του ακροδεξιού κόμματος AfD (Alternative für Deutschland – Εναλλακτική για τη Γερμανία) και αποτελούσε εκδήλωση διαμαρτυρίας της ομάδας αυτής ενάντια στις πρόσφατες δηλώσεις της Βάγκενκνεχτ για περιορισμό της παροχής ασύλου από κάποιο σημείο και έπειτα.
Ωστόσο, αποτελεί λάθος να συγκρίνεται η Βάγκενκνεχτ με το ακροδεξιό AfD. Στην πραγματικότητα, η επίθεση αυτή δεν βοήθησε καθόλου στο να ασκηθεί κριτική στις θέσεις της Βάγκενκνεχτ αλλά επέφερε τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα μια και όλο το κόμμα καταδίκασε την πράξη αυτή και συντάχθηκε μαζί της.
Επιπλέον, στη διάρκεια του συνεδρίου, το συμβάν αυτό κατόρθωσε να τραβήξει την προσοχή μακριά από τα ζητήματα των συνεργασιών σε επίπεδο τοπικών κυβερνήσεων, στις οποίες μετέχει το Die Linke.
Αρκετοί αντιπρόσωποι, όπως η Λούσι Ρέντλερ (δείτε συνέχεια) και άλλοι από τη νεολαία του Κόμματος, διαμαρτυρήθηκαν έντονα ενάντια στις απελάσεις που πραγματοποιούν οι τοπικές κυβερνήσεις του Βραδεμβούργου και της Θουριγγίας, στις οποίες συμμετέχει το Die Linke. Παρ’ όλα αυτά, η πρόταση για τον τερματισμό των απελάσεων στα κρατίδια αυτά δεν κατάφερε να αποσπάσει την πλειοψηφία.
Που βαδίζει το Die Linke;
Το συνέδριο έστειλε μεν σημαντικά μηνύματα προς τα αριστερά, ωστόσο δεν κατάφερε να εμποδίσει εκείνους που προσανατολίζονται σε συνασπισμούς με το SPD και τους Πρασίνους, ξεπουλώντας παράλληλα κάθε ιδέα αντι-καπιταλισμού.
Το Σεπτέμβριο θα γίνουν οι εκλογές στα τοπικά κοινοβούλια του Βερολίνου και του Μεκλεμβούργου – Δυτικής Πομερανίας, όπου ενδέχεται να προκύψουν ξανά κυβερνήσεις συνασπισμού με τη συμμετοχή του Die Linke.
Η ηγεσία του κόμματος θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να πετύχει κάτι τέτοιο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τέτοιες κυβερνήσεις συνασπισμού προχώρησαν στο παρελθόν σε περικοπές στα κρατίδια αυτά και οδήγησαν στην κατάρρευση της εκλογικής υποστήριξης του Die Linke.
Από την άλλη πολλά στελέχη του κόμματος τείνουν να δραστηριοποιούνται κατά κύριο λόγο σε εκστρατείες και κοινωνικά κινήματα.
Το Die Linke είναι μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις στην εκστρατεία κατά της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership – TTIP) συμμετέχοντας παράλληλα σε πλήθος αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών δράσεων και κινημάτων ενώ πολλές φωνές ζητούν την αμεσότερη δραστηριοποίησή του σε ζητήματα κοινωνικού περιεχομένου όπως για παράδειγμα την εκστρατεία υπέρ των χαμηλότερων ενοικίων και μιας αξιοπρεπούς κατώτατης σύνταξης.
Ιδιαίτερη τιμή αποδόθηκε στους εργαζόμενους του νοσοκομείου Charité του Βερολίνου, οι οποίοι κατάφεραν (με την πολύ ενεργή παρέμβαση και συμβολή της SAV) να πετύχουν την αύξηση του νοσοκομειακού προσωπικού.
Η υποστήριξη γι’ αυτές τις εκστρατείες κυριάρχησε στη διάρκεια του συνεδρίου, ωστόσο μένει ακόμα να δούμε αν θα μεταφραστούν σε πράξεις και αν θα στηριχτούν από την ηγεσία του κόμματος ή αν θα επαφίενται στην πρωτοβουλία των στελεχών και μελών της βάσης.
Ένα χρόνο πριν τις γενικές εκλογές, το Die Linke αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις – ιδιαίτερα υπό το πρίσμα του κινδύνου των δεξιών κομμάτων, τα οποία εκμεταλλευόμενα την εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνουν την επιρροή τους προβάλλοντας παράλληλα την εικόνα του «αντι-συστημικού».
Η SAV θα συνεχίσει να αγωνίζεται για ένα σοσιαλιστικό μαχητικό κόμμα που θα καταφέρει να λειτουργήσει ενωτικά μέσα εργατική τάξη, να πολεμήσει αποτελεσματικά το ρατσισμό και την κοινωνική ανισότητα, υπερασπιζόμενο παράλληλα τη ρήξη με τον καπιταλισμό και την πάλη για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Η επιρροή του SAV
Η συντρόφισσα Λούσι Ρέντλερ, μέλος της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής (Sozialistische Alternative-SAV) εκλέχτηκε μέλος της Εθνικής Επιτροπής (το αντίστοιχο του όρου «κεντρική επιτροπή» που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα) του Die Linke.
Η Λούσι απέσπασε το 44,7% των ψήφων και έτσι εκλέχτηκε ως ένα από τα 44 μέλη της Εθνικής Επιτροπής. Στην Εθνική Επιτροπή εξελέγη ακόμη ένα εκπρόσωπος της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» (Antikapitalistische Linke – AKL) o Θίο Γκλάις.
Η SAV αποτελεί τμήμα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (AKL) που λειτουργεί σαν αριστερό-αντικαπιταλιστικό ρεύμα μέσα στο Die Linke. Η AKL είχε μια πολύ παραγωγική προπαρασκευαστική συνάντηση 70 περίπου αντιπροσώπων και βγήκε ιδιαίτερα ενισχυμένη από το συνέδριο.
