Του Sascha Stanicic, Σοσιαλιστική Εναλλακτική – SAV, γερμανικό τμήμα της CWI
Οι γενικές εκλογές της 18ης Σεπτέμβρη στη Γερμανία αποτέλεσαν ήττα για τα δυο μεγάλα κόμματα, αποκαλούμενα και "κόμματα του λαού", τους Σοσιαλδημοκράτες, (SPD) και τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU).
Για πρώτη φορά από το 1953, το σύνολο των ψήφων τους έπεσε κάτω από το 70%, αφού το SPD και το CDU/CSU έχασαν 2.294.000 και 1.851.500 ψήφους αντίστοιχα. Το αποτέλεσμα αυτό αντανακλά την απόρριψη από κομμάτια των εργαζομένων και των ανέργων της αντεργατικής πολιτικής που υποστηρίζουν και τα δυο κόμματα.
Η εκλογική συνεργασία της αριστεράς, (ανάμεσα στο PDS και το νεοϊδρυθέν WASG), σημείωσε σημαντική επιτυχία συγκεντρώνοντας 4.118.000 ψήφους (8,7%) και εκλέγοντας 54 βουλευτές.
Οι χαμένοι των εκλογών συμφώνησαν να σχηματίσουν μια "μεγάλη συμμαχία" με καγκελάριο την Άγκελα Μέρκελ, την πρώτη γυναίκα καγκελάριο στην ιστορία της Γερμανίας. Κανένα από τα δυο κόμματα δε θα συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες στη συμφωνία για τις πολιτικές που θα ακολουθήσει η συμμαχία.
Στην πραγματικότητα οι μεγάλες αλλαγές που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων και περιλάμβαναν μια σειρά από επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων, (η περίφημη "ατζέντα 2010" και ο νόμος Hartz IV), είχαν την υποστήριξη του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών.
Κάτω από την πίεση της κοινωνίας, των κινημάτων που αναπτύχθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια ενάντια στην "ατζέντα 2010", και της ύπαρξης του WASG σαν νέου αριστερού σχηματισμού που θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική, το SPD επιχείρησε να εμφανιστεί με ένα προοδευτικό μανδύα στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Κάλεσε για παράδειγμα για την "υπεράσπιση κάποιων εργατικών δικαιωμάτων" που οι Χριστιανοδημοκράτες θα καταστρατηγούσαν σε περίπτωση εκλογικής τους νίκης.
Το SPD τώρα προσπαθεί να παρουσιάσει ένα "κοινωνικό" προφίλ, λέγοντας ότι παίζει το ρόλο του υπερασπιστή του κοινωνικού κράτους στα πλαίσια της κυβερνητικής συμμαχίας. Οι ηγέτες του SPD ισχυρίζονται ότι δε θα γίνουν σημαντικές αλλαγές και ότι οι υπερωρίες για τις νυχτερινές ώρες εργασίας και τα σαββατοκύριακα δε θα φορολογηθούν επιπλέον. Ωστόσο αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της αλλαγής της πολιτικής του SPD, αλλά του καθαρού μηνύματος που έδωσαν οι εργαζόμενοι με το εκλογικό αποτέλεσμα:
Όχι άλλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων!
Η διάθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους και η πίεση από τα κάτω οδήγησαν ακόμη και τις δεξιές ηγεσίες των συνδικάτων να απειλήσουν την κυβέρνηση με παράνομες απεργίες αν προχωρήσει σε περαιτέρω αλλαγές.
Αλλά αυτή η κυβέρνηση θα εξακολουθήσει να είναι μια συνεργασία που θα εφαρμόζει πολιτικές εναντίον των εργαζομένων. Είναι πιθανό οι νομικές ρυθμίσεις απέναντι στις απολύσεις να χειροτερέψουν. Η συμφωνία της συνεργασίας περιλαμβάνει ένα κάλεσμα στα συνδικάτα για να δεχτούν τους μισθούς και τα ωράρια που επιθυμούν οι επιχειρήσεις, κάτι που ουσιαστικά σημαίνει την καταστρατήγηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Στο παρελθόν ο Σρέντερ είχε απειλήσει να αλλάξει την νομοθεσία σε περίπτωση που τα συνδικάτα δεν αποδέχονταν την αλλαγή στο ωράριο και στους μισθούς. Ακόμα, προετοιμάζεται ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας που σημαίνει και άλλες επιθέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα.
Αυτό πηγαίνει "πακέτο" με την επιθετικότητα που δείχνουν οι καπιταλιστές στους χώρους δουλειάς. Η Mercedes, η Siemens, η AEG, η VW και κάποιες άλλες εταιρίες έχουν ανακοινώσει μεγάλες μειώσεις θέσεων εργασίας. Την ίδια στιγμή, οι μισθοί και το ωράριο δέχονται επίθεση.
Το εκλογικό αποτέλεσμα όμως δείχνει την ενδυνάμωση της αριστεράς και έχει βοηθήσει ακτιβιστές στα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα να αναθαρρέψουν και να κινητοποιηθούν. Οι νέοι αριστεροί βουλευτές, έχουν ευθύνη να χρησιμοποιήσουν τις κοινοβουλευτικές τους θέσεις και τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να χτίσουν ένα δυνατό κίνημα ενάντια σε αυτή την καπιταλιστική κυβέρνηση και να στηρίξουν τους αγώνες των εργαζομένων. Πάνω σε αυτή τη βάση ένα νέο, σοσιαλιστικό κόμμα της γερμανικής εργατικής τάξης θα μπορούσε να χτιστεί.
Ωστόσο, οι ρεφορμιστικές πολιτικές των πιο γνωστών ηγετών όπως είναι ο Λαφοντέν και ο Γκίζι σε συνδυασμό με την συμμετοχή του Αριστερού Κόμματός/PDS σε τοπικές κυβερνήσεις οι οποίες εφαρμόζουν κοινωνικές περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις κάνουν αυτή την διαδικασία κάθε άλλο παρά σίγουρη. Γι αυτό είναι απαραίτητο στη διαδικασία του χτισίματος ενός νέου μαζικού κόμματος της αριστεράς, να χτίσουμε μια ισχυρή σοσιαλιστική δύναμη μέσα στις γραμμές του.
Το ότι είναι δυνατό να υπάρξει μαζική αντίσταση και αντεπίθεση των εργαζομένων, εκεί που υπάρχει ηγεσία και κατεύθυνση αγωνιστικής δράσης, φαίνεται από την απεργία των εργαζομένων στα νοσοκομεία της Νότιας Γερμανίας. Χιλιάδες κατέβηκαν σε απεργία για να υπερασπιστούν τους μισθούς τους και το ωράριο τους και σε ένα τομέα που δεν έχει παράδοση σε αγώνες.
Η νέα κυβέρνηση θα είναι μια συνεργασία αστάθειας και κρίσης. Είναι αμφίβολο κατά πόσο θα αντέξει την τετραετή θητεία της. Η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια νέα αριστερή αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο και πάνω από όλα με την αντίσταση και τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις της.
