Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Η απεργία των μηχανοδηγών τρένων στη Γερμανία ξεκίνησε τη Δευτέρα 4/5 και παρέλυσε τις μετακινήσεις μέχρι και την Κυριακή 10/5.
Ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία των τελευταίων χρόνων, αν και σίγουρα όχι η μόνη. O κλάδος των μηχανοδηγών βρίσκεται σε μόνιμο αναβρασμό όλους τους τελευταίους μήνες και έχει προχωρήσει σε σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις.
Οι μηχανοδηγοί διεκδικούν
- την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας,
- αύξηση κατά 5% στις αποδοχές τους μέσα σε ένα χρόνο, αλλά και
- μείωση του ωραρίου εργασίας κατά δύο ώρες την εβδομάδα.
Ταυτόχρονα, η GDL, το συνδικάτο στο οποίο ανήκει η μεγάλη πλειοψηφία των οδηγών της μεγαλύτερης σιδηροδρομικής εταιρίας της Γερμανίας, Deutsche Bahn, διεκδικεί κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.
- Παλεύει για να μπορεί να διαπραγματεύεται με τους εργοδότες όχι μόνο για τους οδηγούς τρένων, αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο (30% των μελών της δεν είναι οδηγοί, αλλά εργαζόμενοι σε άλλα πόστα).
***
Μέσα σε μία εβδομάδα, η απεργία κατάφερε να πανικοβάλει τόσο τη διοίκηση της Deutsche Bahn, όσο και τη γερμανική κυβέρνηση.
Οι σιδηροδρομικές μετακινήσεις παρέλυσαν, ενώ το κόστος της απεργίας υπολογίστηκε από το Σύνδεσμο Γερμανών Βιομηχάνων στα 100 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.[1]
Έτσι, η Deutsche Bahn κατέφυγε σε εκστρατεία κατασυκοφάντησης της απεργίας, χαρακτηρίζοντάς την «εντελώς απαράδεκτη» και συμπλήρωσε ότι θα προκαλέσει:
«αναρίθμητα προβλήματα στους επιβάτες, στους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους και το προσωπικό τους και τέλος τη γερμανική οικονομία στο σύνολό της».
Ένα από τα χαρτιά που δοκίμασαν να παίξουν ήταν αυτό της υπόσχεσης «διαπραγμάτευσης» με διαμεσολάβηση, προκειμένου να τερματιστεί η απεργία νωρίτερα από ότι ήταν εξαρχής προγραμματισμένο.
Η πρόταση αυτή δεν έγινε δεκτή από τη GDL, με τον επικεφαλής της, Κλάους Βεσέλσκι να δηλώνει απευθυνόμενος στους εργαζόμενους:
«Δεν θα τολμούσα να σταθώ εδώ και να σας πω ότι θα σπάσουμε την απεργία μας στη βάση αυτής της απίστευτης, υποτιθέμενης πρότασης, την οποία ήδη αξιολογήσαμε. Δεν πρόκειται για πρόταση»
***
Η τελική «προσφορά» της εργοδοσίας περιλάμβανε αύξηση της τάξης του 4,7% σε ορίζοντα δύο χρόνων, κάτι που δε θεωρήθηκε επαρκές από τη GDL.
Το βασικότερο σημείο της σύγκρουσης ωστόσο, έχει να κάνει με την άρνηση της εταιρίας να αναγνωρίσει το δικαίωμα της GDL να εκπροσωπεί εργαζόμενους εκτός των μηχανοδηγών.
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η γερμανική κυβέρνηση σχεδιάζει εδώ και μήνες νομοσχέδιο, το οποίο ουσιαστικά θα απαγορεύσει στα μικρότερα συνδικάτα να απεργούν και να διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις για τους εργαζόμενους που εκπροσωπούν. [2]
***
Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα σημαντικό αγώνα, από έναν κλάδο με μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις. Μια ενδεχόμενη νίκη του θα σημάνει όχι μόνο την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων της Deutsche Bahn, σε μια εποχή που ακόμη και στην ισχυρή Γερμανία η λιτότητα καλά κρατεί, αλλά και την ανατροπή των σχεδίων για τον περιορισμό των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Την ίδια ώρα, μπορεί να πετύχει άλλες δυο σημαντικές νίκες: από τη μια να δώσει ελπίδες σε μια σειρά άλλους εργατικούς κλάδους και χώρους στη Γερμανία και από την άλλη να έχει σημαντικό αντίκτυπο και στο ηθικό των εργαζομένων της υπόλοιπης Ευρώπης, αφού θα αποδείξει ότι ακόμη και το πανίσχυρο γερμανικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπάλληλοι δεν είναι αήττητοι.
____________________
