Του Θανάση Μαρίνη,
αναπληρωματικού μέλους του Διοικ. Συμβουλίου του ΣΥΕΤΕ
Το Σάββατο 15 Μάρτη διεξήχθη η τακτική ετήσια πανελλαδική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας Ελλάδας (ΣΥΕΤΕ) στην Αθήνα. Δυστυχώς η συμμετοχή ήταν χαμηλή, και το επίπεδο της συζήτησης σε καμία περίπτωση δεν αντανακλούσε τον προβληματισμό και την οργή του μεγαλύτερου κομματιού των συναδέλφων. Στην ψηφοφορία, το 30% καταδίκασε την πολιτική της πλειοψηφίας του ΔΣ, και αυτό παρά την κινητοποίηση «λυτών και δεμένων».
Λίγα λόγια για τη διαδικασία…
Σε όλη τη διαδικασία απουσίασε ο ζωντανός διάλογος και η ενεργή συμμετοχή, γιατί στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοι νιώθουν ότι πρόκειται για μια διαδικασία χωρίς περιεχόμενο. Με ευθύνη της πλειοψηφίας αντί για μια ουσιαστική διαδικασία έχουμε «καρμπόν» τοποθετήσεις που στόχο έχουν να δημιουργήσουν ένα πλασματικό κλίμα.
Φέτος δε, είχαμε την πρωτόγνωρη απόφαση να μην επιτραπεί η κατάθεση ψηφισμάτων αλλά ούτε και η τοποθέτηση εκπροσώπου των ενοικιαζόμενων συναδέλφων/ισσών μας.
Το βασικό επιχείρημα της πλειοψηφίας για να μας «πείσει» να υπερψηφίσουμε τα πεπραγμένα ήταν ότι σε άλλους εργασιακούς χώρους παίρνουν 300 ευρώ, οπότε εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε. Βέβαια, αυτή είναι μια ατέρμονη κουβέντα και οδηγεί πάντα σε αδιέξοδο καθώς αντίστοιχα οι εργαζόμενοι των 300 ευρώ κανονικά δεν θα πρέπει να παραπονιούνται γιατί στο Μπαγκλαντές αμείβονται με 50 ευρώ, κοκ. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιεί και ο Πρετεντέρης, το MEGA, κ.α. όχι προφανώς από αγωνία για τους πιο φτωχούς εργαζόμενους, αλλά για μας δημιουργήσουν ενοχές και να μην οργανωθούμε απέναντι στις επιθέσεις αφήνοντας τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, κτλ να πλουτίζουν στις πλάτες μας.
Τέλος, ως συνήθως απουσίασαν πλήρως από τη συζήτηση τα συμπεράσματα απ΄ τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και προτάσεις για το πώς μπορούμε να κινηθούμε από δω και πέρα για να προασπίσουμε τα εργασιακά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα.
…και για το αποτέλεσμα
Τελικά στην ψηφοφορία συμμετείχαν 885 συνάδεφλοι/ισσες (σε σύνολο 10.000 περίπου εργαζομένων στον όμιλο ΕΤΕ) εκ των οποίων 517 ψήφισαν «υπέρ», 283 «κατά», 73 λευκό και 12 άκυρα.
Όλοι εμείς που δώσαμε τη μάχη για την καταψήφιση των πεπραγμένων είναι λογικό να προβληματιζόμαστε με αυτό το αποτέλεσμα βλέποντας τη συνειδητή άρνηση της ηγεσίας του ΣΥΕΤΕ να προασπίσει αγωνιστικά τα δικαιώματά μας και την όλο και μεγαλύτερη υποταγή της στα συμφέροντα των τραπεζιτών και της κυβέρνησης.
Το βασικό συμπέρασμα παραμένει ότι όσο ο Σύλλογος λειτουργεί με γραφειοκρατικό και συμβιβαστικό τρόπο οι συνάδελφοι γυρνάνε την πλάτη στις συλλογικές διαδικασίες. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που το κλίμα αγανάκτησης που βλέπουμε να κυριαρχεί στα καταστήματα δεν εκφράστηκε στην συνέλευση. Από εκεί και πέρα, αποδεικνύεται ότι για να κινητοποιηθούν οι συνάδελφοι και να δώσουν μάχη ενάντια στην ηγεσία χρειάζεται ένα καλά οργανωμένο πλάνο από τις αριστερές παρατάξεις, που να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει.
Για έναν Σύλλογο 10.000 μελών η συμμετοχή ήταν πολύ χαμηλή. Είναι γνωστό ότι εδώ και αρκετά χρόνια η ηγεσία του ΣΥΕΤΕ και της ΟΤΟΕ* έχουν απομακρυνθεί από τις αγωνιστικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος. Συνειδητά έχουν απονεκρώσει τη λειτουργία του Συλλόγου, ο οποίος φαντάζει ως κάτι ξένο στην πλειοψηφία των εργαζομένων. Τον έχουν μετατρέψει από ένα όργανο αγώνα στα χέρια μας σε ένα φυτώριο παραγόντων και μεγαλοστελεχών με ειδικά προνόμια, παχυλούς μισθούς και χιλιόμετρα μακριά από τις πραγματικές μας ανάγκες. Οι συνάδεφλοι/ισσες νιώθουν ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του Συλλόγου και κάθε πρωτοβουλία «της βάσης» καταστέλλεται. Αυτό προκαλεί απογοήτευση και αποστράτευση αλλά και τεράστια οργή, η οποία ψάχνει τρόπο να εκφραστεί.
Είναι επίσης γνωστό ότι η πλειοψηφία του Συλλόγου έχει σχέσεις διαπλοκής με τη Διοίκηση και έχει χτίσει έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό ρουσφετιού. Σε ένα τμήμα εργαζομένων έχουν καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι δεν χρειάζονται συλλογικοί αγώνες για τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών αλλά ένα τηλέφωνο στο μεγαλοσυνδικαλιστή. Βέβαια, πάντα με κάποια ανταλλάγματα. Αυτή η αίσθηση αδυναμίας και η αναζήτηση ενός ατομικού δρόμου προς τη «σωτηρία» εν μέρει «ενισχύεται» και από τα έντονα συναισθήματα απογοήτευσης και φόβου που υπάρχουν στην κοινωνία.
Επιπλέον, για πρώτη φορά η ψηφοφορία επί των πεπραγμένων του Συλλόγου έγινε με κάλπη και όχι με ανάταση χειρός. Η ηγεσία του ΣΥΕΤΕ χρησιμοποίησε τη ψηφοφορία με κάλπη στο τέλος για να εκφυλίσει εντελώς τις διαδικασίες της ΓΣ, καθώς οι περισσότεροι/ες εμφανίστηκαν απλά την ώρα της ψηφοφορίας και ψήφισαν χωρίς να ακούσουν τη συζήτηση.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι όσο βαθαίνει η κρίση, η επίθεσή ενάντια και στον κλάδο μας θα εντείνεται και τα αδιέξοδα αυτού του «συνδικαλισμού» θα γίνονται όλο και πιο εμφανή. Το γεγονός ότι για να καταφέρουν να πάρουν την πλειοψηφία στη συνέλευση έκαναν τόσο μεγάλη κινητοποίηση με «τρενάκια» δείχνει αυτό τους τον φόβο. Ήδη η ηγεσία του ΣΥΕΤΕ αποδυναμώνεται συνεχώς (πχ από 16 έδρες στο ΔΣ έχει πέσει στις 13 και έχει πλέον οριακή πλειοψηφία 13/12) και με σπασμωδικές κινήσεις προσπαθεί να καταπνίξει την οργή και την αγανάκτηση της βάσης.
Πώς προχωράμε…
Η αμφισβήτηση της πλειοψηφίας είναι διάχυτη στους χώρους δουλειάς αλλά ακόμα δεν έχει βρει χώρο και τρόπο να εκφραστεί.
Το αποτέλεσμα της ΓΣ πρέπει να εκληφθεί από τις οργανωμένες αγωνιστικές δυνάμεις στο Σύλλογο και τους αγωνιστές συναδέλφους/ισσες ως «κώδωνας κινδύνου» και να αναλάβουμε επιτέλους την ευθύνη να προτείνουμε ένα εναλλακτικό δρόμο με στόχο την ανατροπή των πολικών λιτότητας και εξαθλίωσης που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον εργασιακό και κοινωνικό όλεθρο. Πιο συγκεκριμένα απαιτείται συνεργασία και κοινή δράση των αριστερών παρατάξεων και των αγωνιστών συναδέλφων/ισσών της «βάσης» και πρόταση για:
Πρωτοβουλίες «βάσης». Αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί με συντονισμό των ΕΑΚ** και τον Νομαρχιακών Παραρτημάτων που βρίσκονται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Ταυτόχρονα ανάληψη πρωτοβουλιών για περιφερειακές συναντήσεις σε Πόλεις της Περιφέρειας και σε περιοχές της Αθήνας με στόχο να τεθούν προς συζήτηση τα ζητήματα που απουσίασαν από τη ΓΣ με κύριο το πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για τους αγώνες της επόμενης περιόδου.
Κινηματικές πρωτοβουλίες και συντονισμό με άλλους κλάδους. Απεργιακές φρουρές σε νευραλγικά για την τράπεζα κτίρια (πχ Dealing Room, κτλ) διαμαρτυρίες έξω από τα γραφεία της Διοίκησης, ανοιχτές συζητήσεις και εκδηλώσεις, συμμετοχή σε κινήσεις που αναπτύσσονται ενάντια στους πλειστηριασμούς α΄κατοικίας κ.α.
