Σχόλιο του "Ξ"
Η απαγωγή και η δολοφονία 3 Ισραηλινών εφήβων τον περασμένο Ιούνη ήταν η αφορμή για την έναρξη της επίθεσης του ισραηλινού στρατού στην Γάζα.
Η επίθεση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων κράτησε τελικά 49 ημέρες και προκάλεσε για άλλη μια φορά μια ανθρωπιστική καταστροφή. 2136 νεκροί Παλαιστίνιοι, οι περισσότεροι άμαχοι, ανάμεσα τους 577 παιδιά. Περισσότεροι από 11.000 είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι τραυματίες. 17.000 σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ συνολικά 540.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Οι καταστροφές σε υποδομές (σχολεία, νοσοκομεία, μονάδες ενέργειας, δρόμοι κοκ.) είναι ανυπολόγιστες.
Παρά το γεγονός ότι οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν ασύλληπτα μεγαλύτερη υπεροπλία, βρήκαν σημαντική αντίσταση από τις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις μετρώντας συνολικά 64 νεκρούς Ισραηλινούς στρατιώτες. Ο αριθμός αυτός, όσο κι αν είναι ασήμαντος σε σχέση με τους Παλαιστίνιους νεκρούς, για το ισραηλινό κατεστημένο και την κοινή γνώμη είναι τόσο ψηλός που προκαλεί σοκ.
Επιπλέον, ο διακηρυγμένος στόχος της ισραηλινής κυβέρνησης (παρότι οι υποτιθέμενοι στόχοι της επέμβασης άλλαζαν διαρκώς) για αφοπλισμό των Παλαιστίνιων μαχητών αποδείχτηκε ανεδαφικός, αφού μέχρι και την τελευταία μέρα του πολέμου παλαιστινιακές ομάδες συνέχιζαν να εκτοξεύουν ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ. Η Χαμάς, αρνήθηκε σε διάφορες φάσεις του πολέμου να δεχτεί τις διαδοχικές προτάσεις εκεχειρίας, αν δεν υπήρχε χαλάρωση του αποκλεισμού της Γάζας, δείχνοντας σθεναρή στάση παρά τις σημαντικές απώλειες που είχε και στριμώχνοντας έτσι το Ισραήλ.
Η συμφωνία εκεχειρίας που υπογράφηκε στις 26/8 περιέχει θετικά στοιχεία για τους Παλαιστίνιους, αφού προβλέπει το άνοιγμα των συνοριακών περασμάτων (από την Ράφα στην Αίγυπτο, αλλά και από το Ισραήλ) για ανθρωπιστική βοήθεια και οικοδομικά υλικά, καθώς και την επέκταση της ζώνης αλιείας από τα 3 στα 6 ναυτικά μίλια (όπως ίσχυε παλιότερα). Πρόκειται δηλαδή για χαλάρωση του αποκλεισμού της Λωρίδας Γάζας. Επιπλέον, τα παλαιστινιακά αιτήματα για άνοιγμα λιμανιού και αεροδρομίου στην Γάζα δεν απορρίπτονται, αλλά παραπέμπονται στις διαπραγματεύσεις που θα συνεχιστούν.
Το γεγονός ότι το Ισραήλ αναγκάστηκε να «παραχωρήσει» την χαλάρωση του αποκλεισμού της Γάζας, χωρίς να έχει καταφέρει να εξαλείψει τις εστίες αντίστασης των Παλαιστινίων δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η άρχουσα τάξη του Ισραήλ.
Από την άλλη, πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας εκεχειρίας, η κυβέρνηση του Ισραήλ προχωράει στην απαλλοτρίωση περίπου 1.000 στρεμμάτων στο νότιο τμήμα της Δυτικής Όχθης, με σκοπό να προχωρήσει στο χτίσιμο του μεγάλου ισραηλινού οικισμού Γκεβαότ (για την δημιουργία του οποίου υπήρχαν σχέδια ήδη από το 2000, αλλά είχαν «παγώσει»). Τέτοιας έκτασης εποικισμός δεν έχει υπάρξει ξανά εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Κι αυτό βέβαια είναι κάτι που θα δυναμιτίσει ξανά το κλίμα στην περιοχή.
Όλα αυτά δείχνουν το πλήρες αδιέξοδο στο Παλαιστινιακό πρόβλημα.
Για τους Παλαιστίνιους πρόκειται για ατελείωτη φρίκη και γενοκτονία. Η πάλη για το δικό τους κράτος είναι μονόδρομος, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα με το να εκτοξεύονται ρουκέτες κάθε τόσο από τα παλαιστινιακά εδάφη ενάντια στις ισραηλινές πόλεις.
Για την άρχουσα τάξη του Ισραήλ, από την άλλη, το πρόβλημα είναι άλυτο, γιατί όση βία και να χρησιμοποιήσει δεν μπορεί να «εξαλείψει» την αντίσταση των Παλαιστινίων. Ταυτόχρονα δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί την ύπαρξη ενός πραγματικά ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, γιατί αυτό θα αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή εναντίον της.
Στην πραγματικότητα έχουμε μια ασυμφιλίωτη σύγκρουση η οποία δεν έχει τρόπο να λυθεί μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Λύση μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση μιας σοσιαλιστικής προοπτικής για το Ισραήλ, την Παλαιστίνη και όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το χτίσιμο μιας νέας, πραγματικά σοσιαλιστικής και διεθνιστικής Αριστεράς στην περιοχή, μετά την χρεοκοπία και τις ιστορικές προδοσίες των σταλινικών κομμάτων στη Μ. Ανατολή που άνοιξαν το δρόμο στον σημερινό αδιέξοδο και αντιδραστικό ισλαμικό φονταμενταλισμό, αποτελεί τη μοναδική πραγματική προοπτική για τους λαούς της περιοχής.
