Τα στιγμιότυπα με τις καταστροφές μαγαζιών, αμαξιών, δημόσιων κτιρίων κλπ, μονοπώλησαν την παρουσίαση από τα διεθνή ΜΜΕ της πρόσφατης αντικατασταλτικής έκρηξης των Γάλλων νεολαίων, ιδιαίτερα των εφήβων της 3ης γενιάς μεταναστών με αφρικανικές και αραβικές ρίζες, που ζουν στα υποβαθμισμένα προάστια των γαλλικών μεγαλουπόλεων.
Ακροδεξιές ομάδες κρούσης
Δε συνέβη όμως το ίδιο με τη δράση της Ακροδεξιάς –όλες τις διαφορετικές εκδοχές της– που παρέμεινε στη σκιά των γεγονότων και της δημοσιογραφικής ανάλυσης, αφήνοντάς την ανενόχλητη να κάνει τη βρώμικη δουλειά της.
Ελάχιστα μέσα ανέδειξαν αυτή την πτυχή της τελευταίας περιόδου, ανάμεσά τους ο βρετανικός ιστοχώρος Unherd και η γαλλική ανεξάρτητη ηλεκτρονική εφημερίδα Mediapart, που σε άρθρα τους καταγράφουν την εμφάνιση ομάδων κρούσης, νέων παιδιών με χαρακτηριστική μαύρη αμφίεση, που κρατώντας ρόπαλα του μπέιζμπολ και σπρέι πιπεριού επιτέθηκαν στην εξεγερμένη νεολαία των προαστίων.
Στην περιοχή της Ανζέ αυτό τον ρόλο έπαιξαν τα μέλη της ακροδεξιάς φοιτητικής οργάνωσης Le Rassemblement étudiant de Droite/RED (Συνέλευση δεξιών φοιτητών). Προάγγελος του RED ήταν η εθνικιστική κίνηση Alvarium, που απαγορεύτηκε από το υπουργείο Εσωτερικών της Γαλλίας το 2021. Δηλώνουν πως εμπνέονται από την ιταλική νεοφασιστική οργάνωση CasaPound και το ουκρανικό Τάγμα Azov. Στις ανακοινώσεις τους καλούν ανοικτά για την συγκρότηση πολιτοφυλακών ενάντια στους «προδότες του έθνους και τα αποβράσματα της άκρας αριστεράς και των προαστίων».
Στη Λυών, μασκοφόροι νεοφασίστες οπλισμένοι με γκλομπ, παρέλασαν κατ’ επανάληψη στο κέντρο της πόλης φωνάζοντας συνθήματα όπως: «Γάλλοι ξυπνήστε: αυτό είναι το σπίτι σας» και «Μπλε, Λευκό, Κόκκινο (σ.σ. τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας): Γαλλία για τους Γάλλους».
Στο Σαμπερί, σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ των εξεγερμένων νεολαίων και των ακροδεξιών και σε κάποιες περιπτώσεις φασίστες «συλλάβανε» εφήβους που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, τους έδεσαν τα χέρια με tire up και τους παρέδωσαν στη γαλλική αστυνομία!!
Την ίδια ώρα ξεφυτρώνουν συνεχώς νέες ακροδεξιές ομάδες στο γαλλικό Telegram που στρατολογούν κυρίως νεολαία. Το κοινό στοιχείο αυτών των ομάδων είναι ο αναβαθμισμένος διαδικτυακός ακτιβισμός και η πλατιά χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με έναν τρόπο που έχουμε δει επίσης να συμβαίνει στις ΗΠΑ και στη Βραζιλία τα τελευταία χρόνια.
Μπάτσοι και Ναζί δουλεύουνε μαζί
Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας παλιότερα, στην εποχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής, έτσι και στη Γαλλία σήμερα, γίνεται φανερή η «αμαρτωλή» σχέση νεοφασιστών και κομματιών του κρατικού μηχανισμού, όπως η αστυνομία.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαδικτυακή εκστρατεία οικονομικής ενίσχυσης (με τη μέθοδο του crowdfunding) της οικογένειας του αστυνομικού που πυροβόλησε τον 17χρονο Ναέλ Mερζούκ. Οργανωτής της ήταν ο Ζαν Μεσίχα, πρόεδρος του «Institut Vivre Francais» (ενός εθνικιστικού και ρατσιστικού οργανισμού), ο οποίος στο παρελθόν υπήρξε στέλεχος του Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν, μέχρι τη μεταπήδηση του στο ακροδεξιό κόμμα Ανάκτηση του Ερικ Ζεμούρ.
Η καμπάνια του Μεσίχα κατάφερε να συγκεντρώσει ενάμισι εκατομμύριο ευρώ, σε αντίθεση με την καμπάνια υπέρ της οικογένειας του Ναέλ που συγκέντρωσε 230.000 ευρώ…
Κεντρικοί στόχοι της καμπάνιας του Μεσίχα ήταν να μην αμφισβητηθεί η δεδομένη ατιμωρησία της αστυνομίας και να σταλεί πιο πλατιά το μήνυμα πως η ζωή ενός νέου των προαστίων, ενός φτωχού μετανάστη 3ης γενιάς, αξίζει πολύ, πολύ λιγότερο από τη ζωή ενός αστυνομικού, ενός υπερασπιστή του συστήματος.
Το όνειρο της Μαρίν Λεπέν
Η πρόσφατη νεολαιίστικη «έκρηξη», που ακολούθησε τον αγώνα του εργατικού κινήματος ενάντια στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, ανέδειξε για μια ακόμα φορά την ανάγκη της σύνδεσης και της συνεργασίας των κινημάτων και ενός συγκεκριμένου και καλά επεξεργασμένου σχεδίου ώστε το κίνημα να είναι νικηφόρο. Το βασικό καθήκον για αυτό το σχέδιο, το έχει η Αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Δυστυχώς, σήμερα βλέπουμε πως η αδυναμία της Αριστεράς να αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες, προκαλεί αλυσιδωτές αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις.
Έτσι, ο Εθνικός Συναγερμός και η Μαρίν Λεπέν εμφανίζονται, με βάση τις δημοσκοπήσεις, να κερδίζουν πολιτικά μετά τα τελευταία γεγονότα. Με μια προσεκτική τακτική φειδωλών δηλώσεων και προβολή προτάσεων όπως μείωση του ηλικιακού ορίου για επιβολή βαριών κακουργηματικών καταδικών από τα 18 στα 16 χρόνια και στέρηση όλων των επιδομάτων, ακόμα και με την απαγγελία πλημμεληματικών κατηγοριών, προσπαθούν να εμφανιστούν ως οι σοβαρότεροι διαχειριστές μιας κοινωνικής έκρηξης. Σταθερό μοτίβο τους και η ενοχοποίηση μεταναστών και προσφύγων.
Αυτή η μπερδεμένη συνείδηση αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση της 30ης Ιούνη, που καταγράφει πως το 39% των Γάλλων εγκρίνουν περισσότερο την στάση της Μ. Λεπέν για την έκρηξη στα προάστια, ενώ έπονται με 33% ο Μακρόν και η κυβέρνηση του!
Η τελευταία λέξη δεν έχει ακόμα ειπωθεί
Από τις αρχές του χρόνου και επί πέντε μήνες η Γαλλία βρέθηκε στην πρωτοπορία της ταξικής πάλης στην ευρωπαϊκή ήπειρο με εκατομμύρια απεργούς και διαδηλωτές στους δρόμους ενάντια στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που επέβαλε η κυβέρνηση Μακρόν. Εκατομμύρια νέοι άνθρωποι και εργαζόμενοι έχουν βγάλει ανεπιστρεπτί το συμπέρασμα πως τα δικαιώματα τους και οι ζωές τους δεν σημαίνουν τίποτα μέσα σε αυτό το σύστημα.
Θα χρειαστεί να οργανωθούν συνδικαλιστικά, αντιφασιστικά και πολιτικά και να εξοπλιστούν με τις ιδέες που θα τους βοηθήσουν να αλλάξουν τις ζωές τους. Με τις ιδέες που οδηγούν σε μια σοσιαλιστική, αυτοδιαχειριζόμενη, δημοκρατική, ελεύθερη, διεθνιστική και αλληλέγγυα Γαλλία ως κομμάτι μιας εθελοντικής ενωμένης σοσιαλιστικής Ευρώπης. Θα χρειαστεί χρόνος, γιατί η κατάσταση της Αριστεράς κάθε άλλο παρά εμπνέει αισιοδοξία, αλλά είναι ο μόνος δρόμος που προσφέρει προοπτική για ένα διαφορετικό μέλλον.
