Σχόλιο από το «Ξ»
Χθες, Σάββατο 11 Γενάρη, ο Γάλλος πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ ανακοίνωσε στα συνδικάτα την πρόθεση της κυβέρνησης να αποσύρει από το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος το μέτρο που αποτελεί «κόκκινο πανί» και αφορά στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη.
Η αναδίπλωση της κυβέρνησης
Η κίνηση αυτή έρχεται μετά από 5 εβδομάδες συνεχών απεργιακών κινητοποιήσεων στη Γαλλία από διάφορους κλάδους εργαζομένων οι οποίες συνδυάζονταν με πανεθνικές ημέρες απεργίας. Στην πραγματικότητα, με το που τόλμησε ο Εμανουέλ Μακρόν τον περασμένο Δεκέμβρη να αναφέρει πως η κυβέρνησή του σκοπεύει να φέρει νέο νόμο για τις συντάξεις και πριν καλά-καλά γίνουν γνωστές οι αλλαγές που θα έφερνε αυτός ο νόμος, οι εργαζόμενοι της Γαλλίας ξεκίνησαν τις απεργίες και τις διαδηλώσεις!
Η Πέμπτη 9 Γενάρη, ημέρα πανεθνικής απεργίας, ήταν η 36η ημέρα συνεχόμενων κινητοποιήσεων. Πραγματοποιήθηκαν 216 διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Μπαίνοντας στην 5η εβδομάδα διαρκών απεργιών, με παράλυση των μεταφορών και άλλων κλάδων, η πίεση που ασκήθηκε στην κυβέρνηση ήταν τεράστια, με αποτέλεσμα να προχωρήσει σε αναδίπλωση.
Βέβαια, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι η απόσυρση του επίμαχου μέτρου θα πρέπει να συνοδευτεί από συμφωνία εργοδοτών και συνδικάτων για εφαρμογή μέτρων που θα διασφαλίζουν την «οικονομική ισορροπία» του συνταξιοδοτικού. Δηλαδή πρόκειται για ένα «βήμα πίσω» από την κυβέρνηση που στοχεύει στην αναστολή των απεργιών, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι υποχωρεί από την λογική του χτυπήματος του ασφαλιστικού. To μεταρρυθμιστικό συνδικάτο CFDT, που είναι το μεγαλύτερο της χώρας και έχει δεσμούς με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, έχει ταχθεί γενικά -επί της αρχής- υπέρ της μεταρρύθμισης (με εξαίρεση του μέτρου της αύξησης των ορίων). Τα υπόλοιπα συνδικάτα δεν έχουν αντιδράσει στην αναδίπλωση της κυβέρνησης ακόμα.
Η τύχη συνολικά του νομοσχεδίου θα κριθεί την αμέσως επόμενη περίοδο από την στάση των εργαζομένων, των συνδικάτων και της κυβέρνησης.
Τι προέβλεπε το νομοσχέδιο
Φυσικά, οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν ότι όταν μια κυβέρνηση αρχίζει να μιλάει για αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, για περισσότερη «δικαιοσύνη» και για την επιβίωση των ταμείων, αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ένα ακόμα χτύπημα στα εργατικά και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Και ακριβώς αυτή η εμπειρία έβγαλε την εργατική τάξη της Γαλλίας στους δρόμους, ενώ όταν οι πρώτες λεπτομέρειες έγιναν γνωστές, η καχυποψία των εργαζομένων επιβεβαιώθηκε. Σχετικά με τη βασική αλλαγή που αφορούσε στο όριο συνταξιοδότησης, η κυβέρνηση είχε ξεκαθαρίσει βέβαια πως οι εργαζόμενοι, σε περίπτωση που θελήσουν, θα μπορούσαν να βγουν στη σύνταξη από τα 62, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα έπαιρναν μειωμένη σύνταξη. Θα είχαν να επιλέξουν δηλαδή ανάμεσα στο να δουλέψουν περισσότερο ή να πάρουν λιγότερα λεφτά!
Βέβαια, οι εργαζόμενοι υπολογίζουν πως πέρα από αυτήν την ούτως ή άλλως εκβιαστική επιλογή, το νέο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο με τις αλλαγές που θα προκαλέσει, θα δημιουργήσει εργαζόμενους που θα δουλεύουν περισσότερο και συνταξιούχους που θα πληρώνονται λιγότερο.
Σιδηροδρομικοί, μπαλαρίνες και εργάτες στα διυλιστήρια, μαζί στον αγώνα!
Αυτοί είναι οι λόγοι που από τις 5 Δεκεμβρίου η Γαλλία βρίσκεται σε απεργιακούς ρυθμούς, με κομβικό ρόλο να παίζουν οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι. Μάλιστα στις 2 Γενάρη έκλεισαν 29 μέρες απεργίας, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ της απεργίας του 1987, και καθιστώντας την τη μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία των σιδηροδρομικών εργαζομένων από τον Μάιο του 1968!
Μία σειρά από άλλοι εργασιακοί κλάδοι κατέβηκαν σε απεργία, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι σε διάφορες υπηρεσίες, δημοσιογράφοι, γιατροί και νοσοκόμες του ιδιωτικού τομέα, προσωπικό των αερομεταφορών, λογιστές κα. Τις ημέρες των Χριστουγέννων όμως, την παράσταση έκλεψαν οι μπαλαρίνες που έχοντας πίσω τους πανό που έγραφε «Η Όπερα του Παρισιού απεργεί» και μπροστά σε μεγάλο πλήθος χόρεψαν σκηνές από τη «Λίμνη των Κύκνων», κάνοντας για μία ακόμα φορά πράξη την ιδέα πως η τέχνη ανήκει στην ίδια την κοινωνία και όχι σε κλειστές αίθουσες για λίγους και εκλεκτούς.
Στις 7 Ιανουαρίου, μέρα που ξεκίνησε ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων του Μακρόν με τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι στα διυλιστήρια ανακοίνωσαν και τη δική τους συμμετοχή στον αγώνα, ξεκινώντας με 4ήμερη απεργία από τις 9 του μήνα. Έτσι, ανάμεσα στους υπόλοιπους λόγους για να πονοκεφαλιάσει ο Μακρόν ήταν και η ενδεχόμενη έλλειψη καυσίμων.
Απέναντι σε αυτόν το ιστορικό και μαζικό απεργιακό κίνημα, η γαλλική κυβέρνηση -συνηθισμένη από το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων»- έβγαλε χιλιάδες αστυνομικούς στους δρόμους οι οποίοι επιτέθηκαν με μεγάλη βία στους απεργούς, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο: δακρυγόνα, γκλομπς, ξύλο σώμα με σώμα κλπ. Έτσι, μάλλον, αντιλαμβάνεται τη «διαπραγμάτευση» ο Μακρόν και οι σύμμαχοί του στη Γαλλία και την «πολιτισμένη» ΕΕ.
Και όλα αυτά ενώ το 60% των Γάλλων συμφωνεί με τα αιτήματα των απεργών και στο απεργιακό ταμείο στήριξης της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων της Γαλλίας έχουν συγκεντρωθεί περίπου 2.186.000 ευρώ από δωρεές κόσμου που θέλει να στηρίξει τον αγώνα!
Οι απεργίες και οι αγώνες φέρνουν αποτελέσματα
Το βασικό συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε από την ιστορική απεργία της γαλλικής εργατικής τάξης, αν και φαίνεται «μακρινό» και «δύσκολο» στην ελληνική κοινωνία που ζει ακόμα στον απόηχο των ηττών και της απογοήτευσης, αυτό είναι ότι οι αγώνες μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Ασφαλώς, απομένει να δούμε ακριβώς ποια μέτρα θα αποσύρει και σε ποια θα επιμένει η κυβέρνηση, τι στάση θα κρατήσουν τα συνδικάτα και ποια θα είναι η τελική μορφή του συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου. Ωστόσο, το κεντρικό μήνυμα παραμένει. Κι αυτό είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι ανίκητες. Αυτό που απαιτείται όμως για να λυγίσουν είναι μαζικές κινητοποιήσεις, με διάρκεια, συνδυασμό κλαδικών απεργιών με γενικές απεργίες και αποφασιστικότητα. Μια οριστική νίκη των γαλλικής εργατικής τάξης θα είναι σίγουρα παρακαταθήκη για την ίδια, αλλά θα προκαλέσει ενθουσιασμό και στους υπόλοιπους εργαζόμενους στην Ευρώπη και τον κόσμο, που παρακολουθούν τη μάχη και μπορούν να πάρουν ελπίδα και έμπνευση για τους δικούς τους αγώνες.
