Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών (23/4/17) στη Γαλλία αποτέλεσε γροθιά για τον παραδοσιακό δικομματισμό («Ρεπουμπλικάνοι» και «Σοσιαλιστικό Κόμμα») αλλά και μια μεγάλη επιτυχία για την Αριστερά («Ανυπότακτη Γαλλία») του Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος αν και δεν κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο, συγκέντρωσε το 19,46% των ψήφων, φτάνοντας πολύ κοντά στα ποσοστά των νικητών της αναμέτρησης. Νικητές, ο «ανεξάρτητος» πρώην τραπεζίτης Εμανουέλ Μακρόν, με 24 %, με τον εκλογικό συνδυασμό «Εμπρός» και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν του γαλλικού «Εθνικού Μετώπου» με 21,53%.
Η ήττα των παραδοσιακών κομμάτων της άρχουσας τάξης είναι ενδεικτική της αποστροφής της γαλλικής κοινωνίας προς το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Ο υποψήφιος της παραδοσιακής Δεξιάς («Ρεμπουπλικάνοι») Φρανσουά Φιγιόν πήρε 19,91% και ο Μπενουά Αμόν, του λεγόμενου «Σοσιαλιστικού Κόμματος» καταποντίστηκε στο 6,35%.
Επόμενος πρόεδρος;
Ο Μακρόν, που δεδομένης της αποτυχίας των παραδοσιακών εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος έχει μετατραπεί στη νέα ελπίδα του κατεστημένου, φαίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πως δε θα δυσκολευτεί να επικρατήσει στο δεύτερο γύρο, στις 7 του Μάη. Προβλέπεται να συγκεντρώσει ένα ποσοστό κοντά στο 60 – 65% απέναντι στη Λεπέν, που κινείται δημοσκοπικά στο 35 – 40%.
Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, με όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων (πλην του Μελανσόν) έσπευσαν να υποστηρίξουν των Μακρόν «ενάντια στον εξτρεμισμό» που εκπροσωπεί η Λεπέν. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όμως, και με δεδομένο το πόσο ρευστή είναι η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Γαλλία, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε τις δημοσκοπήσεις να διαψεύδονται γι’ ακόμη μια φορά.
Ποιος είναι όμως πραγματικά ο «μετριοπαθής» Μακρόν και τι θα φέρει η προεδρία του στη γαλλική κοινωνία που όλα τα τελευταία χρόνια βλέπει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της να παίρνονται πίσω; Ο Μακρόν, έχει υπάρξει Υπουργός Οικονομικών της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του Ολάντ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του χάθηκαν 1,5 εκατομμύριο θέσεις εργασίας, την ώρα που οι πλουσιότεροι Γάλλοι έβλεπαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται.
Το επόμενο διάστημα, ο Μακρόν, σύμφωνα με το πρόγραμμα που προβάλλει, σκοπεύει να φέρει
- νέες απολύσεις στο δημόσιο
- μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από 33% σε 25%
- περικοπές στις δημόσιες δαπάνες της τάξης των 60 δισ. € , 15 εκ των οποίων από το χώρο της Υγείας
- κατασκευή νέων φυλακών που μπορούν να φιλοξενήσουν εως και 15.000 κρατούμενους και πρόσληψη 10.000 νέων αστυνομικών
Μελανσόν
Στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος, ο Μελανσόν βάσισε την προεκλογική του εκστρατεία του σε αιτήματα όπως η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η μείωση των ωρών εργασίας σαν μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι μαζικές δημόσιες επενδύσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας κ.α.
Αυτού του είδους η μαχητική εστρατεία αποτέλεσε έμπνευση για σημαντικά τμήματα της γαλλικής κοινωνίας, φέρνοντάς τον στη θέση να διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο στο δεύτερο γύρο. Παρά το γεγονός ότι έμεινε στην τέταρτη θέση, το ποσοστό που πήρε (κοντά στο 20%) είναι εξαιρετικά σημαντικό για έναν υποψήφιο που μιλάει στο όνομα των εργαζομένων και των φτωχών και δε λειτουργεί ως υπάλληλος των μεγάλων επιχειρήσεων.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, αν η «τροτσκιστική» Αριστερά είχε προχωρήσει σε εκλογική συνεργασία προσφέροντας κριτική υποστήριξη στον Μελανσόν και δεν είχε κατέβει ανεξάρτητα στις εκλογές, στερώντας του έτσι πάνω από 600.000 ψήφους (περίπου 232.000 ψήφοι για την υποψήφιο της Lutte Ouvriere/Εργατικής Πάλης και 395.000 για τον Φιλίπ Πουτού του Νέου Αντικαπιταλιστικού κόμματος)!
Ο δεύτερος γύρος
Στο δεύτερο γύρο, το κατεστημένο θα παίξει το χαρτί της «ενότητας των δημοκρατικών δυνάμεων» της χώρας ενάντια στην ακροδεξιά Λεπέν για να κερδίσει ο Μακρόν. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι αυτό που της επέτρεψε να φτάσει να διεκδικεί την προεδρία της Γαλλίας, είναι οι πολιτικές λιτότητας των εκπροσώπων του συστήματος, που έχει απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε μεγάλα κομμάτια της γαλλικής κοινωνίας αναζητούν μια μαχητική εναλλακτική, ακόμη και στο πρόσωπο της Λεπέν. Η Gauche Revolutionnaire («Επαναστατική Αριστερά», που συμμετέχει όπως και το «Ξ» στην Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, CWI) αρνείται να μπει στο παιγνίδι της υποστήριξης του Μακρόν για να αντιμετωπιστεί η Λεπέν∙ ακριβώς λόγω των πολιτικών που εκπροσωπεί ο Μακρόν και του γεγονότος ότι η συσπείρωση όλου του κατεστημένου γύρω από τον Μακρόν είναι ο παράγοντας που ενδυναμώνει την Λεπέν. Παρόμοια είναι η στάση και του Ζαν Λικ Μελανσόν για τον 2ο γύρο των εκλογών.
Η πραγματική απάντηση στο ρατσισμό, την ισλαμοφοβία και την οπισθοδρόμηση που εκπροσωπεί η Λεπέν, είναι οι μαζικοί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων που το σύστημα πανευρωπαϊκά προσπαθεί να πάρει πίσω, η μάχη για το χτίσιμο μιας εναλλακτικής κοινωνίας για την πλειοψηφία της κοινωνίας, που σήμερα χτυπιέται από τη λιτότητα, η πάλη για το χτίσιμο μιας νέας μαζικής Αριστεράς στηριγμένης σε ένα ταξικό-σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
