Σχόλιο του «Ξ»
Η σύλληψηκαι η καταδίκη του Γ. Καλαϊτζίδη, στελέχους του Ρουβίκωνα, αποτελεί έναν ακόμα επεισόδιο στο κρεσέντο καταστολής που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, αστυνομία και δικαιοσύνη.Ο Γ. Καλαϊτζίδης συνελήφθη όχι για κάτι που έκανε αλλά για μια ανάρτηση στο facebook! Αυτή ήταν η πρώτη απόπειρα εφαρμογής του άρθρου 187α του νέου ποινικού κώδικα το οποίο προβλέπει ότι:
«όποιος με οποιονδήποτε τρόπον ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση».
Τελικά ο Γ. Καλαϊτζίδης δεν καταδικάστηκε με βάση τον 187α, καθώς στη δίκη δεν έγινε εφικτό να στηριχτεί αυτό το κατηγορητήριο και αυτό αποτελεί σίγουρα μια πρώτη ανακούφιση για κάθε άνθρωπο που καταλαβαίνει ότι αυτή η υπόθεση (αλλά και κάθε προσπάθεια χρήσης του νέου ποινικού κώδικα σε παρόμοια κατεύθυνση) αποτελεί ένα χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας. Ωστόσο, καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή για «διέγερση σε παράνομες πράξεις» εξαιτίας της ανάρτησής του…
Τα ελληνικά ΜΜΕ βγάζουν φωτιές όταν πρόκειται να καταγγείλουν καθεστώτα τύπου Ερντογάν, Πούτιν, κτλ, όταν αυτά καταδικάζουν ανθρώπους για τις απόψεις τους και απαγορεύουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στο διαδίκτυο. Όταν αυτό συμβαίνει όμως στην Ελλάδα, είναι απλά Δευτέρα…
Τα socialmedia είναι γεμάτα οργισμένες αναρτήσεις. Η ελληνική αστυνομία και δικαιοσύνη όμως δεν έβαλε στο στόχαστρο καμία ανάρτηση από το χώρο της ακροδεξιάς, καμία ανάρτηση μίσους απέναντι σε μετανάστες, γυναίκες, ΛΟΑΤ άτομα κοκ. Δεν είναι αυτός ο στόχος τους.
Στόχος τους είναι να χτυπήσουν το κίνημα. Η αρχή γίνεται με μια συλλογικότητα που η κυβέρνηση, μέσω των ΜΜΕ, έχει ήδη δαιμονοποιήσει. Η εικόνα που έχει καλλιεργηθεί συστηματικά για τον Ρουβίκωνα είναι αυτή της επικίνδυνης τρομοκρατικής οργάνωσης. Ποιες είναι οι τρομοκρατικές πράξεις; Τα τρικάκια σε υπουργεία και οι μπογιές σε τοίχους;
Η επίμαχη ανάρτηση του Γ. Καλαϊτζίδη ζητούσε να απομακρυνθούν τα ΜΑΤ μπροστά από τον κατειλημμένο χώρο του ΒΟΞ στα Εξάρχεια και μιλούσε για «παρεμβάσεις» της συλλογικότητας σε πρεσβείες, τουριστικές περιοχές, κοκ, σε περίπτωση που τα ΜΑΤ επιτεθούν στο ΒΟΞ.
Ανεξαρτήτως τι γνώμη έχει ο καθένας για τις μεθόδους πάλης που υιοθετεί ο Ρουβίκωνας (και εμείς ως «Ξ» κάνουμε κριτική σε πολλές από αυτές) είναι σε όλους γνωστό, ότι οι παρεμβάσεις του έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Ο ισχυρισμός ότι οι υπουργοί, που φυλάσσονται από έναν στρατό αστυνομικών, φοβούνται τα τρικάκια του Ρουβίκωνα είναι αστείος! Αστεία είναι και η κατάθεση του αστυνομικού που εντόπισε την ανάρτηση του Γ. Καλαϊτζίδη:
«Τα όσα ανέγραφε το μέλος του Ρουβίκωνα σχετικά με επικείμενες παρεμβάσεις της συλλογικότητας συνιστούν απειλή και ταυτόχρονα πρόκληση και διέγερση προς τους αναγνώστες του κειμένου σε τέλεση κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της δημόσιας τάξης τα οποία υπό συνθήκες και σε τέτοια έκταση μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα και έχουν σκοπό να εκφοβίσουν μέρος του πληθυσμού, να εξαναγκάσουν δημόσιες αρχές, να απόσχουν από την τέλεση πράξεων, να βλάψουν σοβαρά ή να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές δομές της χώρας, εκθέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη». (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Η «δημόσια τάξη» και οι «θεμελιώδης συνταγματικές δομές της χώρας» λοιπόν κινδυνεύουν από τα τρικάκια του Ρουβίκωνα… Την ίδια στιγμή η ΕΛΑΣ και η Ελληνική Δικαιοσύνη επιτρέπουν:
- Γυναικοκτονίες μπροστά στα αστυνομικά τμήματα
- Αποφυλακίσεις ηγετικών Χρυσαυγιτών
- Να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι αστυνομικοί δολοφόνοι του Α. Γρηγορόπουλου, του Β. Μάγγου και του Ζακ Κωστόπουλου
- Να είναι ελεύθεροι μεγαλοεπιχειρηματίες που εμπλέκονται με ναρκεμπόριο, Greekmafia, ενεργειακά σκάνδαλα, καταπατήσεις ελεύθερων χώρων, κτλ
- Να μην ανοίγει μύτη για το έγκλημα των Τεμπών
Αυτός είναι ο ταξικός ρόλος της αστυνομίας μέσα στην κοινωνία. Γι’ αυτό έπαιρνε τόσες ψήφους η Χρυσή Αυγή στα τμήματα που ψήφιζαν οι αστυνομικοί.
Αυτός είναι και ο ταξικός ρόλος της Δικαιοσύνης. Οι δικαστές διορίζονται από την κυβέρνηση και προκλητικά παίρνουν σχεδόν πάντα αποφάσεις που ευνοούν το μεγάλο κεφάλαιο και την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Οι μόνες (και λίγες) περιπτώσεις που αναγκάζονται να κάνουν κάτι διαφορετικό, είναι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την ασφυκτική πίεση των μαζικών κινημάτων.
