Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Από τις πρώτες κιόλας μέρες της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πολλοί στοιχημάτιζαν ότι η συνύπαρξη των δύο κομμάτων θα είναι προβληματική. Κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής δεν φαίνεται. Αρκετοί επίσης υπέθεταν ότι τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης και τα συμφέροντα που στηρίζουν θα εκμεταλλεύονταν όποιες ευκαιρίες τους δίνονταν για να χτυπήσουν την κυβέρνηση και στο πλαίσιο αυτό δε θα άφηναν ασχολίαστο το παραμικρό διαστρεβλώνοντας και διογκώνοντας κατά περίπτωση ότι λέγεται και γράφεται. Πράγματι οι υποθέσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν σε ένα βαθμό. Όμως δε φταίνε πάντα και μόνον τα μέσα ενημέρωσης. Τροφή για καυστικά σχόλια δίνουν συχνά τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης.
Μετά την ενδιάμεση συμφωνία στο Eurogroup άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα. Η δυσκολία της άμεσης εφαρμογής του προγράμματος της Θεσσαλονίκης προκάλεσε κυβερνητική δυσλειτουργία, όπως φάνηκε από τις αντιφατικές δηλώσεις υπουργών, οι οποίοι ανακοίνωναν μέτρα, τα οποία, όμως, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν υλοποιήσιμα, αφού κινούνταν έξω από το πνεύμα της συμφωνίας. Αυτό, κατά την άποψη μου, δικαιολογείται σε ένα βαθμό. Άλλες πολιτικές συμπεριφορές και αποφάσεις είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές.
Θα ξεκινήσω με την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να μην φέρει την ενδιάμεση συμφωνία για ψήφιση στη Βουλή. Αυτό αποτελεί μια θεσμική κακοφωνία. Είτε είναι συνέχεια της προηγούμενης σύμβασης, που είχε υπογράψει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είτε πρόκειται για επέκταση μόνον της δανειακής σύμβασης και όχι του μνημονίου πρέπει να έρθει για συζήτηση και επικύρωση στη κοινοβούλιο. Οι δικαιολογίες που προβλήθηκαν δεν έπεισαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ορθώς κατηγορούσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι ψήφιζαν μνημόνια σε ένα άρθρο, ότι απαξίωναν τη Βουλή και κυβερνούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και Π.Δ. Σήμερα με τη στάση του δείχνει ασυνέπεια και, πιθανώς, προσπαθεί να αποφύγει ηχηρές διαφοροποιήσεις ανάμεσα τους και εκείνη της προέδρου της Βουλής.
Η κα Κωνσταντοπούλου μέχρι στιγμής δικαιώνει εκείνους που θεωρούσαν ότι η επιλογή της σε μια τέτοια κορυφαία θέση είναι μεγάλο ρίσκο. Ειδικά η δήλωση της ότι υπάρχει θέμα νομικής ισχύος των νόμων που ψηφίστηκαν με λιγότερες από 151 ψήφους, αφού απουσίαζαν οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χ.Α, προκάλεσε σάλο. Δεν επιτρέπεται ο τρίτος θεσμικά παράγοντας του πολιτεύματος μας να θεωρεί το ναζιστικό κόμμα ρυθμιστή της εγκυρότητας ψηφισμένων νόμων. Πολλοί διακρίνουν στις κινήσεις της μια προσπάθεια να αυτονομηθεί μεθοδικά και σταθερά, να αρθρώσει το δικό της πολιτικό λόγο και να ανοίξει περπατησιά για τη διεκδίκηση της αρχηγίας, όταν προκύψει τέτοιο θέμα
Ζήτημα σοβαρό υπάρχει και με την υπερέκθεση του κ Βαρουφάκη στα διεθνή και εγχώρια Μ.Μ.Ε. Να θυμηθούμε την περίφημη δημιουργική ασάφεια, τους ραμποχαφιέδες της εφορίας και την δήλωση του στην Corriere della Sera, με την οποία αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο εκλογών ή δημοψηφίσματος, αν οι δανειστές δε δεχτούν τις προτάσεις μας. Ερωτηματικά γεννά ο εναγκαλισμός του με τα ΜΜΕ. Ο υπουργός οικονομικών δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν σταρ της τηλεόρασης, να ανακοινώνει πιθανά δημοψηφίσματα υποκαθιστώντας τον πρωθυπουργό, ούτε να δίνει καθημερινά συνεντεύξεις. Ο καθηγητής κ. Βαρουφάκης είναι πια ένα πολιτικό πρόσωπο σε θέση κλειδί και θα πρέπει να συμπεριφέρεται αναλόγως, αφού τα λεγόμενα του έχουν αντίκτυπο σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Μεγάλο προβληματισμό, τέλος, προκάλεσε και το αλαλούμ με το μεταναστευτικό, πεδίο που η συντηρητική Ν.Δ. γνωρίζει καλά και τομέας που, μάλλον, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γνωστό το τι έγινε με το περίφημο έγγραφο Νίτσα και το τι επακολούθησε. Ασφαλώς και πρέπει να καταργηθούν τα κέντρα κράτησης και να μπει τέλος στη παραβίαση των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όμως αυτό θα μπορούσε να γίνει, αφού πρώτα βρεθούν κάποιοι χώροι φιλοξενίας. Η τακτική του να μεταφέρονται με λεωφορεία οι μετανάστες στην Ομόνοια είναι απαράδεκτη και οι αντιδράσεις των καταστηματαρχών απολύτως λογικές. Η μεταναστευτική πολιτική δε σχεδιάζεται με ευχολόγια και βερμπαλισμούς, ούτε υλοποιείται στο πόδι.
Παρ’ όλα αυτά η αυτά κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει την αποδοχή του ελληνικού λαού, ο οποίος είναι αποφασισμένος να στηρίξει κάθε τι θετικό, αλλά και να αποδώσει ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Αυτό που ζητάει είναι υπευθυνότητα, αλήθεια, σεβασμό στους θεσμούς, διαφάνεια, εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και πολιτικές υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ για το δρόμο που θα ακολουθήσει η χώρα είναι τεράστια. Και η ιστορική ευκαιρία που έχει μοναδική.
