Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, αναδημοσίευση από το hitandrun.gr
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, τις διαδοχικές υποχωρήσεις από τις κόκκινες γραμμές στο όνομα των 7,5 ευρώ, την πλήρη παράδοση της χώρας στους δανειστές και την πτώση που κατέγραφαν τα γκάλοπ η κυβέρνηση πέρασε στην αντεπίθεση. Επιχειρεί να πείσει ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, ότι η οικονομία ανακάμπτει και μπαίνουμε στη φάση της ανάπτυξης, ότι η δημοκρατία θα ενισχυθεί με την αναμενόμενη πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση και το νέο εκλογικό νόμο.
Πρωταγωνιστής στην προσπάθεια αναστροφής του κλίματος ο πρωθυπουργός. Αφετηρία το Μουσείο της Ακρόπολης. Εκεί κάτω από το φως του αττικού ουρανού, με φόντο τον Παρθενώνα, απευθύνθηκε σε μια ομήγυρη ευτυχισμένων και χαμογελαστών υπουργών και ανέπτυξε το «όραμα» του για μια δίκαιη ανάπτυξη. Μίλησε για την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων και για το σχεδιασμό των νέων και αναφέρθηκε στα οφέλη που θα έχει η οικονομία από τη δημιουργία του νέου υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων. Προσπάθησε να χαϊδέψει τα αυτιά των ψηφοφόρων του και να δείξει πως παραμένει ένα αριστερό κόμμα οριοθετώντας τις διαφορές που έχει η κυβέρνηση του από εκείνους «που κατέστρεψαν τη χώρα και από όσους θέλουν να εφαρμόσουν το δεξιό σχέδιο.»
Λίγες ώρες νωρίτερα ο αρχηγός της Ν.Δ. περιόδευσε στο Μενίδι, γιατί ως άνθρωπος του λαού ήθελε να ακούσει τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Προσπάθησε, λοιπόν, να πείσει ότι μπορεί καλύτερα. Βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει και εκείνος για την ανάπτυξη, η οποία δε θα έρθει από το κράτος, αλλά από ιδιωτικές επενδύσεις. Και για να μην ξεχνιόμαστε διευκρίνισε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με υπερβολική φορολόγηση και με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Κλείνοντας αναφέρθηκε σε πλέγμα κοινωνικής αλληλεγγύης για να μη βρεθούν οι πιο αδύναμοι κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας. Τόσο μεγάλος στόχος(!).
Η 16η Ιουνίου θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως η ημέρα ανάπτυξης για τη χώρα. Γιατί δεν μπορεί τα νέα είναι χαρμόσυνα. Αν αποτύχει το σχέδιο του κ. Τσίπρα, δεν μπορεί θα πετύχει εκείνο του κ. Μητσοτάκη. Άρα, υπάρχει ελπίδα μέσα στα μνημόνια. Όσοι επομένως βλέπουν την ανεργία να καλπάζει, τη φτώχεια να επεκτείνεται και την εξαθλίωση να βαθαίνει και να συμπαρασύρει ολοένα μεγαλύτερα στρώματα ακόμη και της μεσαίας τάξης ή ζουν σε άλλη χώρα ή είναι συκοφάντες. Συμπτωματικά λίγες μέρες πριν η «Ναυτεμπορική» σε δημοσίευμα της ανέφερε ότι μέχρι τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο το 2018 θα πρέπει να δοθούν στη Ελλάδα άλλες εννέα δόσεις. Έχοντας υπόψη τι προηγείται πριν από την καταβολή της κάθε δόσης(προαπαιτούμενα) μπορούμε με ασφάλεια να προβλέψουμε τι θα δώσει η κυβέρνηση για να πάρει αυτά τα χρήματα. Ό, τι της ζητήσουν. Έτσι ο ενδοτισμός θα συνεχιστεί, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα ολοκληρωθεί, οι εργασιακές σχέσεις θα αλλάξουν ολοκληρωτικά και από την εφαρμογή της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, θα προστεθεί πολύ γκρι κι άλλο γκρι και θα προκληθούν αλλεπάλληλοι βιασμοί της κοινωνίας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εντούτοις, θα συνεχίσουν να υπόσχονται την ανάπτυξη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε έρημο κινούμενες στις ίδιες μνημονιακές ράγες.
Γιατί τελικά οι πολιτικές που υιοθετούν είναι τόσο συγγενικές σαν τα αδέλφια. Μόνο στη ρητορική τους διακρίνει κανείς διαφορές. Στην ουσία τα ίδια. Στη χώρα στήνεται ξανά το παλιό δικομματικό σκηνικό. Η αλήθεια είναι πώς ούτε η κυβέρνηση μπορεί, ούτε η ΝΔ αποτελεί λύση. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ο μεγάλος δημαγωγός, ο μαθητευόμενος μεσσίας, πρόδωσε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και εφαρμόζει συνειδητά ό, τι δε μπόρεσαν οι άλλοι. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός των απολύσεων, ο αμετανόητος νεοφιλελεύθερος έχει δώσει δείγματα γραφής από όπου πέρασε και δεν μπορεί να φέρει κάτι καλό για την ελληνικής κοινωνίας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν καλά μνημόνια δεν τίθεται θέμα ποιος θα τα εφαρμόσει καλύτερα. Μνημόνιο σημαίνει εξ ορισμού χειροτέρευση της θέσης των εργαζόμενων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Άρα επιχειρείται και από τους δύο μια νέα εξαπάτηση των ψηφοφόρων.
Ο δρόμος των μνημονίων είναι αναμφίβολα δοκιμασμένος κατ επανάληψη. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι μια νέα λαϊκή πλειοψηφία, ένα μέτωπο κοινωνικών, πολιτικών και πατριωτικών δυνάμεων που θα αναλάβει συντονισμένα να βγάλει τη χώρα από το ευρώ και από το αδιέξοδο που την καταδίκασαν οι υπηρέτες των μνημονιακών μονόδρομων. Μια πλειοψηφία που θα εφαρμόσει ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα το οποίο θα οδηγήσει σε μια γνήσια και όχι νόθα ανάπτυξη προς όφελος των πολλών.
