Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 598) που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη.
Καθώς πλησιάζει η 7η Οκτώβρη, ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τα γεγονότα που άνοιξαν μια νέα φάση στο Παλαιστινιακό, τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα προκαλούν ανατριχίλα.
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο πόλεμος στην Γάζα είναι ίσως ο πιο αιματηρός του 21ου αιώνα. Παρόλο που ο αριθμός των νεκρών (πάνω από 40.000) είναι «μικρός» αν συγκριθεί με άλλους πολέμους, αν υπολογίσουμε το ποσοστό του πληθυσμού που σκοτώθηκε και το μικρό χρονικό διάστημα στο οποίο αυτό έγινε, τα δεδομένα είναι συντριπτικά.
Συρία: 405.000 σε 13 χρόνια (2% του πληθυσμού)
Γάζα: 40.000 σε 11 μήνες (2% του πληθυσμού)
Ιράκ: 210.000 σε 20 χρόνια (1% του πληθυσμού)
Ουκρανία: 172.000 σε 2,5 χρόνια (0,45% του πληθυσμού)
Την ίδια στιγμή, 45 Αμερικάνοι γιατροί που επισκέφτηκαν την Γάζα υπολόγισαν ότι οι νεκροί την επόμενη περίοδο θα φτάσουν τους 186.000. «Με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, όλοι στην Γάζα είναι άρρωστοι ή τραυματίες ή και τα δύο» γράφουν σε ένα ανοιχτό γράμμα στον Τζο Μπάιντεν.
Δυσκολευόμαστε πια να βρούμε λόγια για να περιγράψουμε τη φρίκη που βιώνουν οι άνθρωποι στην Γάζα. Την τελευταία περίοδο μάλιστα φαίνεται ότι ο ισραηλινός στρατός έχει βάλει στο στόχαστρο και την Δυτική Όχθη, κάνοντας συνεχώς επιχειρήσεις στην περιοχή.
Γενική απεργία στο Ισραήλ!
Την 1η Σεπτέμβρη, ο ισραηλινός στρατός βρήκε τα πτώματα 6 ομήρων, που απ’ ότι φαίνεται δολοφόνησε η Χαμάς όταν αντιλήφθηκε ότι θα αποκαλυπτόταν το κρησφύγετο στο οποίο βρίσκονταν. Το γεγονός προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας στο Ισραήλ. 300.000 διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ με βασικό αίτημα την υπογραφή εκεχειρίας για την επιστροφή τον ομήρων. Η Χισταντρουτ (η ισραηλινή γενική συνομοσπονδία εργασίας) κάλεσε γενική απεργία για εκείνη την ημέρα, η οποία απαγορεύτηκε μετά από 8,5 ώρες από τα δικαστήρια.
Η δολοφονία των 6 ομήρων φαίνεται να αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για ένα μεγάλο στρώμα της ισραηλινής κοινωνίας. Σε αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ (και δυστυχώς και διάφορες αναλύσεις του χώρου της Αριστεράς), η κοινωνία του Ισραήλ δεν είναι τσιμενταρισμένη πίσω από τον Νετανιάχου. Από το 2020 είχαμε δύο μαζικά κύματα διαμαρτυριών κατά του Νετανιάχου και της πολιτικής του. Το δεύτερο κύμα αφορούσε την προσπάθεια του να επιβάλει μια συνταγματική μεταρρύθμιση που θα του επέτρεπε να ελέγξει το δικαστικό σύστημα. Το κίνημα αυτό διακόπηκε βίαια από τις εξελίξεις γύρω από την επίθεση της Χαμας και τη γενοκτονική απάντηση του Ισραήλ.
Το τελευταίο περιστατικό με τους 6 ομήρους έδειξε ξεκάθαρα ότι το βασικό μέλημα της ισραηλινής κυβέρνησης δεν είναι ούτε η ασφάλεια των κατοίκων της χώρας, ούτε η ασφαλής επιστροφή των ομήρων, όπως προπαγάνδιζε ο Νετανιάχου. Είναι η στυγνή επιβολή της συνέχισης της επιχείρησης εκκαθάρισης στην Γάζα, ώστε τα σιωνιστικά συμφέροντα να επιβληθούν πλήρως στην περιοχή, με κάθε κόστος.
Ακόμα και οι σύμμαχοι του
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης του Ισραήλ φαίνεται να έχουν στραφεί εναντίον της όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία. Εδώ και μήνες, τα διεθνή ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα ότι το Ισραήλ θέλει εκεχειρία, αλλά η Χαμάς την αρνείται. Τον τελευταίο μήνα έγινε ξεκάθαρο ότι το ακριβώς αντίθετο ισχύει.
Ενώ η συμφωνία για εκεχειρία είχε εγκριθεί από την Χαμάς και φαινόταν να μπορεί να επικυρωθεί άμεσα, δίνοντας μια ανάσα στον πληθυσμό της Γάζας, το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ αποφάσισε να εισάγει την τελευταία στιγμή έναν νέο όρο που μέχρι τότε ήταν εκτός της συζήτησης: το να παραμείνει στον ισραηλινό στρατό ο έλεγχος του Διαδρόμου της Φιλαδέλφειας (των συνόρων δηλαδή μεταξύ της Γάζας και της Αιγύπτου). Ήταν μια ξεκάθαρη αφορμή για να μην υπογραφεί εκεχειρία με αποκλειστική ευθύνη του Ισραήλ. Ακόμα και ο υπουργός Άμυνας Γκαλάντ διαφώνησε έντονα με τον Νετανιάχου.
Παρόμοια αντίδραση είχαν και οι σύμμαχοι του Ισραήλ, καθώς βλέπουν την κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχο με κίνδυνο να προκαλέσει αφ’ ενός ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή (με την εμπλοκή του Ιράν και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο) και αφ’ ετέρου να ενισχύσει τις κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο στο εσωτερικό των χωρών τους.
Χαρακτηριστικά, ο εκπρόσωπος τύπου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ δήλωσε για το θέμα
«Κάποιοι κάνουν κριτική στο σχέδιο εκεχειρίας, όπως ο κ. Σμότριχ [σημ. Υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ]. Ισχυρίζονται ότι η συμφωνία για τους ομήρους είναι παράδοση άνευ όρων στην Χαμάς… Ο κ. Σμότριχ στην ουσία υποστηρίζει πως πρέπει ο πόλεμος να συνεχιστεί για πάντα, χωρίς παύσεις και με τις ζωές των ομήρων να μην μας απασχολούν- τα επιχειρήματα του είναι απολύτως λανθασμένα. Και παραπλανούν την ισραηλινή κοινή γνώμη».
Ακόμα και η Γερμανίδα υπουργός εξωτερικών, που είναι από τους πολύ στενούς συμμάχους του Ισραήλ, έκανε κριτική για τον τρόπο που κινείται πάνω στο θέμα.
Παρά την αντιφατική φύση που μπορεί να έχουν οι κινητοποιήσεις στο Ισραήλ, δείχνουν ότι η ισραηλινή κυβέρνηση είναι υπό πίεση. Το ίδιο προκύπτει και από την πίεση που δέχεται από τις συμμαχικές κυβερνήσεις. Δικό μας χρέος, των κινημάτων και της Αριστεράς σε όλο τον κόσμο, είναι να συνεχίσουμε την πίεση με αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, μέχρι να μπει ένα φρένο στον πόλεμο που οδηγεί σε καταστροφή πρωτίστως τους Παλαιστίνιους αλλά και την ισραηλινή κοινωνία.
