17 Απρίλη: Ενωμένοι μπορούμε να τους ανατρέψουμε!

Εισαγωγικά…

Το τρέχον ακαδημαϊκό έτος εντάσσεται σε μια εποχή όπου κανένα δικαίωμα δεν είναι πλέον δεδομένο. Μετά τις βουλευτικές εκλογές, η νέα τρικομματική κυβέρνηση εξαπέλυσε μια ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία, η οποία πλέον αποτελεί ξεδιάντροπο μέρος της καθημερινότητας μας.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα πανεπιστήμια δεν εξαιρέθηκαν, κι έτσι προγραμματίστηκε μια σειρά αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, τον Αύγουστο που μας πέρασε, το Υπουργείο Παιδείας εξήγγειλε αλλαγές στο νόμο Διαμαντοπούλου και αποφάσισε τη δημιουργία ενός νέου χάρτη πανεπιστημίων. Ακολούθησε το «Σχέδιο Αθηνά», που έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά, τη συγχώνευση και το κλείσιμο σχολών.

Παράλληλα, τον Οκτώβριο εκλέχθηκαν παράνομα τα «Συμβούλια Διοίκησης» των ΑΕΙ μέσω ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, γεγονός το οποίο αποτελούσε μια βίαιη εφαρμογή των νόμων περί ιδιωτικοποίησης της παιδείας που επανέρχονταν συνεχώς στο προσκήνιο τα προηγούμενα χρόνια. Το φοιτητικό κίνημα από την πλευρά του απάντησε δυναμικά με καταλήψεις και μαζικές διαδηλώσεις, σε πάνω από 80 τμήματα πανελλαδικά.

Εμείς κάναμε κάτι για όλα αυτά;

Ως Ρωγμή Ι.Π., γίναμε από την δημιουργία μας ζωτικό κομμάτι των φοιτητικών κινημάτων που έδρασαν και εξακολουθούν να δρουν στην Κέρκυρα, αντιλαμβανόμενοι παράλληλα πως τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι ξεκομμένα από τα υπόλοιπα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας στο ευρύτερο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης.

Όσον αφορά προηγούμενα έτη, ήμασταν εκεί τόσο στην κατάληψη της πρυτανείας το Σεπτέμβριο του 2010 με αίτημα τη δωρεάν στέγαση των φοιτητών, όσο και στο κίνημα του 2011 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, που ξεπέρασε τις 400 καταλήψεις τμημάτων πανελλαδικά. Μέσω της συμμετοχής μας υπερασπιστήκαμε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, που αποτελεί βασική μας θέση, και τονίσαμε πως η συντονισμένη αντίσταση στο ξεπούλημα της ζωής μας είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο πάλης.

Η χρονιά που μας πέρασε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαφάρι εναντίον του πανεπιστημίου. «Θήραμα» για ακόμη μια φορά ήταν οι φοιτητές και «κυνηγοί» η μνημονιακή κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της. Οι τελευταίοι, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, βρίσκονται τόσο στη διοίκηση του Πανεπιστημίου (Σαλή, Κάτσιος, Συμβούλιο Διοίκησης), όσο και μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους· εκεί δεν είναι άλλοι από τους εκπροσώπους της παράταξης του ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΠ.

Από τα τέλη Αυγούστου, όταν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Αρβανιτόπουλου, αντιληφθήκαμε αυτά που θα έρχονταν, και γι’ αυτό συμβάλαμε στη δημιουργία του Συντονιστικού Φοιτητών Ι.Π.. Εκεί προωθήσαμε την ενότητα της πάλης τόσο μεταξύ της Αριστεράς, όσο και πλάι σε κάθε φοιτητή που αντιστέκεται. Μέσω του Συντονιστικού προχωρήσαμε σε αποκλεισμό του Ιστορικού τις μέρες διεξαγωγής των εκλογών για το Συμβούλιο Διοίκησης. Υπενθυμίζουμε ότι το όργανο αυτό έχει κληθεί να εφαρμόσει το νόμο-πλαίσιο, όπως επίσης και να «περνάει» αμαχητί τις αποφάσεις του υπουργείου στο Πανεπιστήμιο. Η κινητοποίηση υπήρξε μαζικότατη, αφού η συμμετοχή έφτασε τους 150 φοιτητές. Εν τέλει οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν με την παράνομη και αντισυνταγματική ηλεκτρονική ψηφοφορία, κάτι που δεν μπόρεσε να εμποδίσει ούτε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε έξω από την πρυτανεία.

Την απαράδεκτη αυτή πράξη εκ μέρους της πρυτανικής αρχής ακολούθησαν μαζικές συνελεύσεις, ακόμη και καταλήψεις, στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας και στο Μεταφραστικό. Στις καταλήψεις αυτές έλαβαν χώρα πολύμορφες δράσεις, ενώ όλες οι αποφάσεις παίρνονταν δημοκρατικά στην τακτική εσωτερική συνέλευση της κάθε κατάληψης και στο Συντονιστικό. Ήταν εντυπωσιακή η ζωντάνια του φοιτητικού κινήματος στην Κέρκυρα, ενώ πανελλαδικά οι αντιδράσεις στις εκλογές των συμβουλίων υπήρξαν μάλλον υποτονικές. Οι καταλήψεις κορυφώθηκαν με τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου, όταν και έγινε, μεταξύ άλλων, μια πορεία με συμμετοχή πρωτοφανή για τα τοπικά δεδομένα.

Εκείνοι τι έκαναν;

Στις εκλογές των συμβουλίων ακόμα, κι ενώ εμείς παλεύαμε να περισώσουμε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, οι «καριερίστες» συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ μας χλεύαζαν παρέα με την πρύτανη και τον συρφετό της. Δεν άργησαν επίσης να βγάλουν ανακοινώσεις-καταγγελίες εναντίον των αγωνιζόμενων φοιτητών. Σε μία από αυτές, η «Μεγάλη και Δημοκρατική Παράταξη» ζητούσε από την Πρύτανη «να προβεί σε όλα τα απαραίτητα μέτρα ούτως ώστε να διεξαχθούν ομαλά οι εκλογές», την ίδια στιγμή που οι κλούβες της αστυνομίας και τα ΜΑΤ μας είχαν περικυκλώσει στην πρυτανεία.

Αυτό που ζήτησε η ΠΑΣΠ έγινε πραγματικότητα λίγους μήνες μετά. Ήταν τότε που, με τις ευλογίες της πρύτανη, καταργήθηκε με υπουργική απόφαση το υποχρεωτικό εξάμηνο εξωτερικού του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.. Φοιτητές του τμήματος είχαν πάει με απόφαση συλλόγου στο κτίριο της πρυτανείας και περίμεναν για να μιλήσουν στην Α. Σαλή-Παπασαλή. Εκείνη, αφού αρνήθηκε να τους δεχτεί, κάλεσε τα ΜΑΤ, που τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν με κλούβα στην ασφάλεια, όπου όλοι οι «εγκληματίες» απέκτησαν φάκελο.

Η πράξη αυτή της πρύτανη αποτελεί απλώς το επιστέγασμα της πορείας της στην διοίκηση του Ιονίου Πανεπιστημίου. Είχαν προηγηθεί η κατασπατάληση του προϋπολογισμού για δωρεές σε νεκροταφεία κ.α., η καταστροφή εκατοντάδων βιβλίων της βιβλιοθήκης, η εισβολή στο Στέκι Φοιτητών παρέα με την αστυνομία και διάφορα ταξιδάκια αναψυχής σε ομιλίες του πρωθυπουργού και πολιτικού της «πατέρα» Α. Σαμαρά. Τα τελευταία της εξασφάλισαν τη συμμετοχή της στις βουλευτικές εκλογές με την Ν.Δ.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε το «Σχέδιο Αθηνά», ο Κολοφώνας της μνημονιακής μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το «Αθηνά», που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γρανάζι στη μηχανή του μνημονιακού κράτους, δεν είχε φυσικά σαν σκοπό να αναδιαμορφώσει τον ακαδημαϊκό χάρτη προς όφελος της γνώσης και της επιστήμης. Αντίθετα, η μοναδική του χρησιμότητα είναι το οριστικό ξεπούλημα του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό πως το σοφό αυτό σχέδιο βασίστηκε σε εκθέσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, οι αλλαγές που έγιναν μόνο θετικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αρχικά, έχουμε τη δημιουργία τριών σχολών από τα ήδη υπάρχοντα τμήματα του ιδρύματος, και μάλιστα με αναντιστοιχία των επιστημονικών αντικειμένων. Το πιο σημαντικό όμως μέτρο ακούει στο όνομα ομοσπονδιοποίηση· πρόκειται για ένα πειραματικό τριτοβάθμιο ίδρυμα ΑΕΙ-ΤΕΙ με την ονομασία «Διονύσιος Σολωμός».

Λογικά η ακαδημαϊκή κοινότητα έπρεπε να ταχθεί ενωμένη ενάντια σε αυτήν την απόφαση. Αντ’ αυτού όμως, έκαναν την εμφάνιση τους παραπλανητικές προβοκάτσιες, όπως η πρόταση από μερίδα καθηγητών του Τμήματος Ιστορίας για μεταφορά του τμήματος στην Πάτρα. Επίσης, δήθεν «απρόσβλητες» αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων Τμήματος και της Συγκλήτου πάρθηκαν πίσω εν μια νυκτί από τους περισσότερους προέδρους των τμημάτων και την πρύτανη, οι οποίοι έσπευσαν να εφαρμόσουν την ομοσπονδιοποίηση. Το ίδιο έπραξε και η ΠΑΣΠ, παρόλο που τον καιρό που η ακαδημαϊκή κοινότητα βρισκόταν σε αναβρασμό για το εν λόγω ζήτημα, έβγαζε ανακοινώσεις όπου έριχνε τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από αυτήν. Μάλιστα ο πρώην γραμματέας της παράταξης και νυν πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών του Τ.Α.Β. τάχθηκε με τοποθέτησή του σε Δ.Σ. υπέρ της ομοσπονδιοποίησης, διότι, όπως εξήγησε, σώζει τόσο το Ι.Π. όσο και το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων.

Για άλλη μια χρονιά οι φοιτητές καλούνται να διαλέξουν: με την μνημονιακή πολιτική ή απέναντί της. Φέτος όμως η συγκυρία είναι διαφορετική, αφού οι φοιτητικοί σύλλογοι στην ουσία γίνονται διακοσμητικά στοιχεία του πανεπιστημίου και ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας των ιδρυμάτων ποδοπατείται. Για εμάς ο δρόμος είναι ένας: αυτός της σθεναρής αντίστασης απέναντι σε όλα όσα μας καθιστούν υποχείρια αντιλαϊκών-αντιεκπαιδευτικών πολιτικών. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και η αντιμετώπιση της προβοκατόρικης συγκάλυψης των εκμεταλλευτών μας, που δεν είναι άλλη από τους εντολοδόχους τους στα πανεπιστήμια, δηλαδή τις καθεστωτικές παρατάξεις.

Για τι παλεύουμε;

• Κατάργηση του νόμου Αρβανιτόπουλου, απόσυρση του Σχεδίου Αθηνά και της ομοσπονδιοποίησης.

Καμία αλλαγή στον ακαδημαϊκό χάρτη και καμία συγχώνευση ιδρυμάτων, καθώς αυτό σημαίνει απολύσεις υπαλλήλων και καθηγητών και αύξηση του αριθμού των φοιτητών που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Είμαστε αντίθετοι στα νέα αυτά μέτρα στο σύνολό τους· δεν κρατάμε μέση στάση, διακηρύσσοντας πως τα δεχόμαστε υπό όρους.

• Επαναφορά της νομικής υπόστασης του πανεπιστημιακού ασύλου, δυναμική υπεράσπισή του από τους φοιτητικούς συλλόγους.

Η ελεύθερη κυκλοφορία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο είναι κατάπτυστη. Το άσυλο είναι αναπόσπαστο δικαίωμα της ακαδημαϊκής κοινότητας και διασφαλίζει την άφοβη λειτουργία του πανεπιστημίου ως πνευματικού κέντρου της κοινωνίας. Φυσικά δεν αρκεί να κατοχυρώνεται από νόμο, αλλά πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα προϊόν της δράσης των μελών του πανεπιστημίου και ειδικά των ενεργών φοιτητικών συλλόγων.

• Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις. Διάλυση των Συμβουλίων Διοίκησης και κατάργηση των προσωποπαγών διοικητικών θέσεων (Πρύτανης κλπ.).

Φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι θα συνδιαμορφώνουν και θα αποφασίζουν οι ίδιοι για το πανεπιστήμιο, μέσα από τον ορισμό αιρετών και ανά πάσα στιγμή ανακλητών εκπροσώπων στα όργανα συνδιοίκησης. Με αυτόν τον τρόπο, θα είναι η άποψη του κάθε συλλόγου που θα μεταφέρεται, όχι το συμφέρον του κάθε ξεπουλημένου συνδικαλιστή.

Οι συνελεύσεις είναι μια σημαντική διαδικασία, μέσα από την οποία ενημερωνόμαστε, αποφασίζουμε και δρούμε συλλογικά. Για να  πετύχουμε τους στόχους μας πρέπει οι συνελεύσεις να είναι μαζικές και ό,τι αποφασίζεται, να στηρίζεται εμπράκτως από τον φοιτητικό σύλλογο. Δεν κάνουμε προτάσεις εντυπωσιασμού απλώς για να τις κάνουμε, αλλά προχωρούμε στην πραγμάτωσή τους.

• Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.

Δημόσια λέσχη υπό την κυριότητα και την διαχείριση του ίδιου του πανεπιστημίου μέσα από τους συλλόγους των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων.

• Δωρεάν στέγαση για όλους τους φοιτητές.

Δημιουργία φοιτητικών εστιών, είτε με την ανέγερση νέων κτιρίων, είτε με την αξιοποίηση δημοσίων κτιρίων.

• Άμεση επίλυση του κτιριακού προβλήματος που ταλαιπωρεί πολλά από τα τμήματα του Ι.Π..

Ορθολογική αξιοποίηση της περιουσίας του ιδρύματος, παραχώρηση επιπλέον δημοσίων κτιρίων.

• Δωρεάν συγγράμματα και επάρκεια στα αναλώσιμα.

• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους.

Κανένας διαχωρισμός ανώτατης και τεχνολογικής εκπαίδευσης. Ισάξια πτυχία, ίδια επαγγελματικά δικαιώματα και άμεση δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης για όλους.

• Όχι στα ευέλικτα προγράμματα σπουδών και στον κατακερματισμό του πτυχίου.

• Κατάργηση των διδάκτρων σε όλα τα μεταπτυχιακά.

• Ανεξάρτητη πανεπιστημιακή έρευνα, με αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση.

Πώς θα δώσουμε τη μάχη;

1. Με πανεκπαιδευτικό μέτωπο μαθητών – δασκάλων – καθηγητών – πανεπιστημιακών – γονέων – εργαζομένων σε σύμπλευση με την κοινωνία. Μόνο όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα.
2. Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων, με δυναμικές μορφές αγώνα. Αλλαγή των καταστατικών των συλλόγων, ώστε να περάσει όλη η εξουσία στη γενική συνέλευση.
3. Με προσπάθεια για κοινό μέτωπο των αριστερών παρατάξεων ενάντια στο δεξιό μπλοκ ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Μακριά από την πολυδιάσπαση και τις ξεχωριστές πορείες που διασπούν το κίνημα.
4. Με πανελλαδικό συντονισμό, σε δημοκρατική βάση, μέσω εκλεγμένων άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων ανά σχολή/τμήμα, ώστε να μπορούν να έχουν όλοι ίσο λόγο για την πορεία των αγώνων μας.
5. Με οργανωμένες κινητοποιήσεις χωρίς στημένες συγκρούσεις και μπάχαλα που αποθαρρύνουν τον κόσμο και δίνουν άλλοθι στην κρατική καταστολή.
6. Με κοινό αντιφασιστικό μέτωπο σε δημοκρατική βάση. Ευρεία και εξωστρεφής αντιφασιστική δράση.
7. Μέσω συνεργασίας των φοιτητικών συλλόγων με τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία και την ανάπτυξη κοινού φοιτητικού – εργατικού μετώπου. Έμπρακτη στήριξη των απεργιών και των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Επίλογος…

Φέτος η πανεπιστημιακή κοινότητα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της: Ή θα υποταχθεί οριστικά στις ορέξεις της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της, ή θα περάσει δυναμικά στην χειραφέτησή της και στην ανεξάρτητη διαχείριση των πανεπιστημίων.

Είναι φανερό πως απαιτείται όσο ποτέ η συσπείρωση του φοιτητικού κινήματος και η ενδυνάμωση των δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών. Οι εκλογές αποτελούν έναν σημαντικό μοχλό σε αυτήν την εξέλιξη, γιατί είναι σε θέση, μέσω της αλλαγής των συσχετισμών στα Δ.Σ., να οδηγήσουν στην ενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων.

Όπως στο Συντονιστικό, σε όλα τα κινήματα και τις συνελεύσεις, έτσι και στις εκλογές μας διέπει η διάθεση για συνεργασία. Γι’ αυτό και επιδιώξαμε ξανά την εκλογική σύμπραξη με όλες τις παρατάξεις που αντιτίθενται στην αυταρχική φιλελεύθερη μεταρρύθμιση και την ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου (ΜΑΣ, ΦΑΣΜΑ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ). Παρότι τα περισσότερα σχήματα μας έχουν αρνηθεί τη συνεργασία, πετύχαμε ωστόσο την κοινή εκλογική κάθοδο στο Τμήμα Ιστορίας (ΡΩΓΜΗ – ΑΡΕΝ) και στο Τμήμα Αρχειονομίας – Βιβλιοθηκονομίας (ΡΩΓΜΗ – ΑΡΧΙΟ/ΕΑΑΚ).

Εκείνοι:

Περιμένουν την πρωτιά των ΔΑΠ/ΠΑΣΠ στις εκλογές για να καυχηθούν ξανά στα κανάλια ότι οι φοιτητές στηρίζουν τις αντιδραστικές τους μεταρρυθμίσεις!

Όπως φέτος κατάργησαν την φοιτητική εκπροσώπηση σε όλα τα όργανα, έτσι σκοπεύουν του χρόνου να διαλύσουν και τους συλλόγους, για να φιμώσουν μια και καλή τη φωνή των φοιτητών!

Πιστεύουν ότι θα είναι οι τελευταίες φοιτητικές εκλογές!

Εμείς:

Μπορούμε να αντισταθούμε και να στείλουμε τους εκμεταλλευτές μας εκεί που ανήκουν: στον ΣΚΟΥΠΙΔΟΦΑΓΟ της Ιστορίας!

ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Ρωγμή Τ.ΗΧ.ΕΙ.
Ρωγμή Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.
Ρωγμή Τ.ΙΣ.
Ρωγμή Τ.Α.Β.