Η πολιτική κατάσταση στη φαρμακευτική ήταν άκρως απογοητευτική. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ σχεδόν μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των φοιτητών. Υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές από εύπορες συντηρητικές και δεξιές οικογένειες, πολλοί εραστές των party και των SOS τα οποία δημιουργούν πελατειακές σχέσεις καθώς και άτομα που εθίζονται στη ρουσφετολογία των μεταπτυχιακών. Απολιτίκ παιδιά, ατομιστές και βολεψιματίες υπήρχαν ως επί το πλείστον. Η ΠΚΣ της σχολής μάταια προσπαθεί να αλλάξει τους συσχετισμούς γιατί εξυπηρετεί τη γραμμή ενός κόμματος που υποστηρίζει ένα αποτυχημένο σταλινικό μοντέλο, το οποίο απορρίπτει κάθε ενημερωμένος και υγιώς σκεπτόμενος φοιτητής.
Με την εμφάνιση στο προσκήνιο του νέου νόμου πλαισίου που τόσο απροκάλυπτα εκφράζει την πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης, η κατάσταση έδειξε σημάδια βελτίωσης. Το πλήγμα στην κοινωνική δικαιοσύνη που φέρνει η κατάργηση του άρθρου 16, η οποία θα απομακρύνει τους φτωχούς από τα ΑΕΙ, δείχνει το ξεπούλημα του υπουργείου παιδείας στο κεφάλαιο. Η πολιτική αυτή, η στάση των ΜΜΕ που αποσιωπούν τους αγώνες και τα αιτήματα των φοιτητών και προβάλλουν τα επεισόδια υπερβολικά, καθώς και η βίαιη στάση των ΜΑΤ, έχουν αναζωπυρώσει το καμίνι της αντίδρασης του κόσμου της φαρμακευτικής σχολής Αθηνών.
Για πρώτη φορά μεγάλα κομμάτια φοιτητών συσπειρώνονται προσπαθώντας να ενημερώσουν για τα αιτήματά τους καθηγητές, τους εργαζόμενους, τους μαθητές, όλη την κοινωνία. Οι γενικές συνελεύσεις του συλλόγου μαζικοποιήθηκαν, για να αντιμετωπίσουν τη ληστεία των κεκτημένων δικαιωμάτων των φοιτητών. Η πρώτη κατάληψη στην ιστορία του συλλόγου έγινε γεγονός. Επίσης για πρώτη φορά ο σύλλογος φοιτητών φαρμακευτικής κατέβηκε στο δρόμο με το δικό του πανό και συνθήματα, με περιφρούρηση, και για πρώτη φορά γίναμε μάρτυρες της βιαιότητας της αστυνομίας.
Ωστόσο, στη κατάληψη η κατάσταση δεν ήταν πάντα αυτή που θα έπρεπε. Οι τομείς έμεναν ανοιχτοί για δουλειές μεταπτυχιακών και καθηγητών που μπαίνανε μέσα είτε με τσαμπουκά, είτε με διάφορες δικαιολογίες. Η αγωνιστική συσπείρωση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών με τους πανεπιστημιακούς καθηγητές πρέπει να εδραιωθεί και να εξαλείψει τέτοια φαινόμενα.
Από τις συνελεύσεις της σχολής δεν έλειψαν και αυτοί που αδιαφορούν για το αν θα περάσει ο νόμος, αφού αυτός θα ισχύσει μετά την αποφοίτησή τους, ή γιατί προέρχονται από εύπορες οικογένειες. Ακόμη δεν έλειψαν οι φοιτητές που εν αγνοία τους εξυπηρετούν παρατάξεις που προσπαθούν να καπηλευτούν τον αγώνα των φοιτητών. Η ΠΑΣΠ και η νεολαία ΠΑΣΟΚ, τώρα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, έγινε ως δια μαγείας υπέρμαχος της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Και βέβαια η μεγάλη χαμένη της υπόθεσης είναι η «πρώτη και καλύτερη» ΔΑΠ που προσπαθώντας να υπερασπιστεί τη Ν.Δ. προβάλλει την πολιτική του ξεπουλήματος και γίνεται μισητή.
Οι φοιτητές πρέπει να συνεχίσουν να αγωνίζονται, για να πετύχουν την απόσυρση του νόμου, αλλά δεν πρέπει να σταματήσουν εκεί. Τα προβλήματα της παιδείας τα γεννά το ίδιο το σύστημα, και ο τελικός μας στόχος πρέπει να είναι η ανατροπή του. Ο δρόμος για μια νέα αριστερά, για τον πραγματικό σοσιαλισμό πρέπει να ανοίξει. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω!
Γιάννης Σαμιώτης
Φαρμακευτική Αθήνας
________________
